16
Lakin onu da bildirmək məqsədəuyğundur ki, insan
ümumiləşdirilmiş quruluş olduğuna görə, kainatı yalnız
ümumi halda dərk edə bilər. Tam hər şeyi dərk etmək
insanın potensialında deyil. Bu, artıq fövqəlqüvvənin
sirridir).
Sadalanan səbəblərə görə bu əsərdə mövzunun struktur
üzrə analizindən bir qədər kənara çıxılır, yəni, bəzən
humanitar fəlsəfədən təbiət fəlsəfəsinə keçidlər edilir,
düşüncə obyektində dəyişikliklər edilir. (Elə humanitar fəlsəfə
təbiət fəlsəfəsinin tərkibidir, davamıdır və tamamlayandır.
Yəni, insan təbii olanı dərk etmədən öz hüquqlarını dərk edə
bilməz). Yaradılan insan-yaradan insan vəhdəti analizin
obyekti kimi rol oynayır. Oxuculardan xahiş edirəm ki, bunu
təfəkkürün bir xassəsi kimi, sadəcə müqayisəni (məsələn,
hərəkət, -təbiətdə olan hərəkət, insanların seçkilərdə olan
fəaliyyət prosesləri-, eyniliyi, oxşarlığı prizmasından)
ə
saslandıran bir üsul kimi qəbul etsinlər. Məsələn, seçki bir
proses formasıdır, həm də məzmundur. Hər ikisinin qarışığıdır.
Bu baxımdan da insanların təbii maraqlarına söykənən bir
vasitədir. Bu nöqteyi-nəzərdən təqdim olunan əsər mətninə
görə qarışıqlığı (forma və məzmun qarışıqlığı) və qeyri-adiliyi
(burada qəbul edilən formadan kənara çıxmaqla xassələnən
ə
lamətlərlə müşahidə edilən qeyri-adilik nəzərdə tutulur) ilə
seçilə bilər.
Beyin (onun düşüncələri yaratmaq qabiliyyəti. Düşüncə-
lərin strukturlaşmasından, konstruksiyalaşmasından da əslində
ə
məlin strukturlaşması, hərəkətlərin sadələrdən mürəkkəblərə
keçilməsi prosesəri baş verir. Burada nəzəriyyənin təcrübə ilə
vəhdəti və bir-birini şərtləndirməsi halları meydana gəlir)
daima
təkmilləşmə
funksiyasına,
ardıcıl
qaydada
sistemləşmə (buna görə də bilikləri sistemləşdirmə, həm də
ardıcıl olaraq sistemləşdirmə qabiliyyəti) funksiyasına
malikdir. Beyinin əsas funksiyası həm də aydınlaşdırmanı
(analizi təkmilləşdirməni) təmin etməkdən ibarətdir. Bir yolu
təkrar gediləndə (buna düşüncələr yolu demək olar) beyin
17
həmin yolu daha da aydınlaşdıra bilir. Deməli, düşüncənin
təkrarçılığı və ardıcıllığı əslində konstruksiyanın təkmilləş-
məsinin əsaslarını yaradır. Beyinin funksiyası “qaranlıq”
məkanlara daima “işıq” salmaqdan ibarətdir. Bu istiqamətdə
ardıcıl düşüncələr, faktların toplanmasının sistemli davam
etməsi mühüm əhəmiyyət kəsb edir. İnsan beyninin bir
istiqamətdə ardıcıl yüklənməsi (düşüncələrin yüklənməsi,
artması) həmin düşüncə istiqamətlərinin zənginləşməsinin
ə
saslarını təşkil edir. Düşüncəni artıran düşüncə elementlərinin,
hissəciklərinin axınlı qaydada mövcud olmasıdır. Deməli,
beyinin funksiyası (işləmə funksiyası) elə araşdırmaqdan
ibarətdir. Araşdırma nəticəsində çoxlu sayda faktlar müəyyən
olunur. Deməli, düşüncənin dərinliyi çoxlu sayda sübutları
ortaya çıxara bilir. Düşüncə bu baxımdan mövcudluqlara
atributivdir. Mövcudluğu sadəcə aydın edəndir. Deməli,
kainatın kiçildilmiş “aparatıdır”. Bu baxımdan belə qəbul
etmək olar ki, insan beyinindən (onun obyektindən)
kənarda “heç nə” yoxdur, sadəcə qaranlıqda olanı tapmaq
lazımdır. Bu baxımdan da düşüncənin obyekti mövcudluqdur.
İ
lkin əlamətlər (məsələn, bir sistemin tərkib hissəsinin
müəyyən bəlli əlamətləri) sonrakı hissələr üçün aşkarlayıcı
başlanğıc rolunu oynayır. Deməli, düşüncə konstruksiyası
ə
slində mövcud sistemin konstuksiyasının paralelliyini
müəyyən
etməkdən
ibarətdir.
Bu
paralellikdən,
ə
ks
olunmaqdan da beyinin yeni yaradıcılıq qabiliyyəti üzə çıxır.
Yəni, beyin öz funksiyasını genişləndirir. Aşkarlanmanın
asanlaşma tərəfi daha çox vahid sistemdə tətbiq oluna bilir.
Vahid olmayan sistem də (kainat daxilində) demək olar ki,
yoxdur. Sadəcə onu axtarıb müəyyən etmək, “qaranlıqdan
çıxarmaq” lazımdır. Kainat daxilində sistemlərin vahidliyi
onların məkan xüsusiyyətləri ilə müəyyən olunur ki, məkan
xüsusiyyətləri də elə element xüsusiyyətləridir. Yəni, təqribən
eyni xassəli elementləri bir arada toplayan məkan (yəni
elementlərin özlərinin əks olunması-təzahür) bir şərti sistem
adlanır. Sistemləri şərtləndirən mərkəzi element həm də enerji
18
mənbəyidir. Bu baxımdan bir enerji mənbəyinin təsir ətrafı
onun vahid sistemidir. Vahid müstəvi üzrə, -vahid sahə üzrə,-
enerji sistemlərinin kənar sərhədləri (məsələn, ulduzlar
sisteminin sərhədləri) zəif enerjilikdir. Böyük ehtimalla
“enerjisizlikdir”-bundan şübhələnirəm, çünki enerjisizlik
olsa, elementsizlik var, o da varsa, rəng yoxdur. Deməli,
qaranlıq əslində elementlilikdir. Zil qaranlıq, qaranlığın
artması
isə,
enerjnin
ondan
(obyektdən)
çox
uzaqlaşmasıdır. Bu da artıq vahid sistemlilik, qarşılıqlı
tarazlılıq deyil. Deməli, sistem və tarazlıq da müəyyən
hədləri olan ölçülərə tabedirlər. İnsan qaranlığı görürsə,
deməli, orada nə isə element birləşməsi var. Məlumdur ki,
hər bir elementin mövcudluğu onu əlamətidir. Enerjinin
ə
laməti parlaqlılıqdır. Həddən artıq enerji həddən artıq
parlaqlılıqdır. Bu da həddi keçəndə yeni mahiyyətdir.
Deməli, Günəş də öz həddini keçərsə, parıldama həddini
keçərsə, yox ola bilər. Sistem pozular. Qaranlıq öz həddini
keçərsə, yox ola bilər, yeni mahiyyətə keçə bilər. Nəticə
etibarilə demək olar ki, qaranlıq və işıqlıq bir-birinə
atributivdir,
qaranlıq
işığın,
yəni
qüvvənin,
nisbi
yoxluğudur. Son hədli qaranlıq isə rəngsizlikdir. Bu da
mövcud vəziyyətin tam yoxluğudur. Bunda da şübhə var,
çünki yoxluq varlığın əvvəlidir. Deməli, kainatda tam
boşluq
yoxdur.
Boşluq-
qeyri-müəyyən
olan
(aşkarlanmayan) və bu baxımdan da mütləq olan varlıqdır.
Yoxluq mütləq varlıqdır, həm də nisbi –keçici varlıqdır.
Varlıq da keçicidir, bu baxımdan da nisbi boşluqdur.
Nəticələr:
-bütün kainat elementlərdən ibarətdir, qeyri-müəyyən,
nisbi sonsuzluq var, tam son yoxdur. Deməli, mütləq
sonzusluq var. Sonsuzluq həm də qeyri-müəyyəndir. Nisbi
(həm də mütləq) sonluq isə yeni başlanğıcdır. Mütləq
başlanğıc
qeyri-müəyyən
sonsuzluqdur.
Həqiqi
ola
Dostları ilə paylaş: |