Яли Щясянов, Адил Вялийев
38
düşüncə tərzi, mədəniyyəti və adət-ənənələrindən bilavasitə
asılıdır. Odur ki, Melvilin fikrinə görə, rejimlərin tipologiyası
metodikası universal ölçü dəyərləri üzərində qurularaq, vahid
bir “demokratikləşmə dalğası” altında aparıla bilməz. Demok-
ratik transformasiyanın müxtəlif modelləri, keçid formaları
düşünülməlidir ki, qlobal və transmilli demokratikləşmə yo-
lunda ölkələrin müxtəlifliyini nəzərə ala bilsin.
A.Melvilin fikrinə görə, “Azad ev”-in təsnifatında ölkə-
ləri demokratik və “azad”, yarımdemokratik, “nisbətən azad”
və qeyri-demokratik olaraq üç qrupa bölmək və demokratik-
ləşmənin sürətini bilavasitə “rejim başçıları” ilə bağlamaq
düzgün metodologiya deyil. Postsovet ölkələrinin təcrübəsi
sübut edir ki, rejimlərin qiymətləndirilməsi təsnifatının əsasın-
da ölkələrin bütün parametrlərinin kompleks təhlili dayanma-
lıdır. Bu parametrlər sırasına A. Melvil:
- ölkələrin sovet sisteminə qədərki ənənələrini (siviliza-
siya, mədəni, siyasi və s. fərqləri) və demokratik təcrübəsini;
- xarici təsir vasitələrinin onların daxili proseslərinə təsi-
rini;
- başlanğıc sosial- iqtisadi, siyasi və mədəni inkişaf imkan-
larının müxtəlifliyini və onların daxili transformasiyaya təsi-
rini;
- avtoritar rejimlərin dəyişdirilməsi üçün dövlətlərdə hə-
yata keçirilən hərəkat və ictimai çıxışların xarakterini;
- ölkələrin seçim imkanlarına təsir edən daxili və xarici
təsirlərin intensivliyini və s. aid edir.
Əlbəttə, A.Melvillə razılaşmamaq mümkün deyil. Çünki
demokratiyanın səviyyəsini və əhatə dairəsini belə sadə me-
yarlarla və üç pilləli təsnifatla müəyyənləşdirmək çox çətindir.
Müasir dünyada gedən transformasiyalara və qlobal demokra-
tikləşməyə də təkcə Qərb ölkələrinin arzusu və təsirinin nəti-
cəsi kimi yanaşmaq düzgün olmazdı. Demokratikləşmənin
tam, yaxud məhdud səviyyəli olmasını subyektiv mülahizələr
ДЦНЙА ЮЛКЯЛЯРИНИН МЦАСИР СИЙАСИ СИСТЕМЛЯРИ
39
əsasında təsnif edən “Azad ev” təşkilatının “Minilliyin çağı-
rışı” adlı hesabatında Azərbaycan digər postsovet respubli-
kaları – Rusiya, Ukrayna, Gürcüstan, Ermənistan, Moldova,
Qırğızıstanla bərabər “nisbətən azad” ölkələr sırasına aid edi-
lib. Əsas qiymət meyarı kimi, siyasi və vətəndaş hüquqlarının
qismən məhdudlaşdırılması, hüququn aliliyinin zəif təmin edil-
məsi, korrupsiya hallarının, milli və vətəndaş qarşıdurmasının
mövcud olmasını götürən bu təsnifatda həm subyektivlik hal-
ları, həm də prosesə kompleks yanaşmanın olmaması diqqəti
cəlb edir. İnkişaf etmiş və demokratik inkişaf sahəsində mü-
hüm bir tarixi yol keçmiş Qərb ölkələrinin standartları ilə
totalitar rejimlərdən yenicə xilas olmuş və keçid mərhələsini
yaşayan ölkələrdə gedən proseslərə yanaşmaq düzgün deyil.
Demokratik inkişaf tədrici transformasiya və uzunmüddətli
ardıcıl fəaliyyətin həyata keçirilməsini tələb edən bir prosesdir.
Bu prosesdə dövlətin siyasi, iqtisadi, sosial, mədəni həyatının
modernləşməsi əhalinin maarifləndirilməsi, təfəkkürünün və
vərdişlərinin tədricən dəyişdirilməsi, ictimai davranış norma-
larının yeniləşməsi ilə birlikdə həyata keçirilməlidir. “Azad
ev” təşkilatının “elektoral demokratiyası” (əsasən formal elek-
toral mərasimlərin və formal demokratiya institutlarının, nor-
malarının mövcudluğu) bu mənada qətiyyən postsovet ölkələ-
rinin həyatında yaşanan prosesləri obyektiv qiymətləndirmək
üçün kifayət edə bilməz.
Demokratiya başlanğıcı olan, lakin sonu və son imkanları
hələ heç kim tərəfindən dəqiq müəyyən edilməyən uzun bir
inkişaf yoludur. Dövlət idarəçiliyinin və cəmiyyət həyatının
tamamilə yeni bir keyfiyyət səviyyəsi mahiyyəti daşıyan de-
mokratiya yolunu təkcə demokratik seçki, insan hüquq və
azadlıqlarının deklorativ qorunması, qanunların aliliyi ilə bağ-
lamaq düzgün deyil. Bu proses hakimiyyət orbitinə cəlb olun-
muş bütün sahələrin şəffaf idarəsindən tutmuş, hər bir vətən-
daşın öz hüquq və vəzifələrini, məsuliyyətini və hərəkətlərini
Яли Щясянов, Адил Вялийев
40
dərk edərək, mövcud qanunlara və ictimai davranış qayda-
larına uyğunlaşaraq hərəkət etməsidir. Demokratiya cəmiyyəti
təşkil edən fiziki və hüquqi subyektlərin hüquq və məsu-
liyyətinin harmoniyası, qarşılıqlı təminatı və qarşılıqlı gözlə-
nilməsi (əməl edilməsi), siyasi və fikir plüralizmi, insanların
qarşılıqlı maraq və mənafelərinin, cəmiyyətin ayrı-ayrı qrup-
ları arasındakı fərqli dəyərlərin ortaq təminatıdır. Bütün bunla-
ra çatmaq üçün təkcə dövlətin və hakimiyyətin, xarici demok-
ratiya institutlarının və təşkilatlarının səyi kifayət deyil. Bu
prosesə bütün cəmiyyətin şüurlu şəkildə qoşulması tələb olu-
nur ki, buna da zaman lazımdır.
Beləliklə, bütün dünyada siyasi sistemlərin transmilli de-
mokratikləşmə dalğası başlanıbdır. Dünyanın demokratik inki-
şaf tarixində üçüncü hesab olunan bu mərhələnin (dalğanın)
əsas xarakterik xüsusiyyətlərindən biri onun qlobal miqyaslı
olmasındadır. Hazırda dünyanın bir neçə ölkəsi istisna olmaq-
la, əksər dövlətlərdə bu və ya digər formada demokratikləşmə
prosesləri gedir. Düzdür, müasir dünyada demokratikləşmənin
müəyyən standart tələbləri və ölçüləri mövcud olsa da, hər bir
ölkənin özünəməxsus milli mentaliteti, tarixi, sosial-iqtisadi,
siyasi və mədəni inkişaf xüsusiyyətləri, qeyri-bərabər başlan-
ğıc imkanları və s. özəllikləri nəzərə alınarsa, onların demok-
ratik inkişafını və onun sürətini vahid bir standart üzrə qiymət-
ləndirmək düzgün olmazdı. Belə ölkələrdə demokratik trans-
formasiyalar məxsusi sxem və daxili qanunauyğunluqlara mü-
vafiq olaraq daha çox qlobal demokratikləşmə kimi deyil, milli
çərçivədə həyata keçirilir.
Əslində bu gün dünyada demokratikləşmənin əsas hima-
yədarı hesab olunan ABŞ və Avropa bütün ölkələri eyni vaxt-
da, eyni şəraitdə və vahid standartlara uyğun olaraq demokra-
tiyaya transformasiya etmək fikrindən uzaqdırlar. Odur ki,
onların Şərqi Avropaya, keçmiş SSRİ respublikalarına, Cənub-
Şərqi Asiya, Latın Amerikası və Afrika ölkələrinə, İslam və
Dostları ilə paylaş: |