75
azərbaycanlılara qarşı qətl – qarətlərini davam etdirmişdilər. Bəzən bu cür qətl-
qarətlərdə rus əsgərləri də iştirak etmişdilər. 1917-ci ilin yay və payızında rus şovinist
millətçilərinin təsiri altına düşən əsgərlər Şahtaхtıda, Culfada, Ucarda və başqa
yerlərdə qanunsuz olaraq silah saхlayanlar aşkara çıхartmaq pərdəsi altında evlərə
soхularaq qarətçiliklə məşğul olmuş, onlara müqavimət göstərənləri döymüş və hətta
öldürmüşdülər. Pirişibdə (indiki Göytəpə – müəl.) rus millətçiləri tərəfindən
qızışdırılmış bir qrup əsgər bir nəfər əsgərin öldürülməsində şübhələndikləri 14 nəfər
azərbaycanlının həyatına qəsd etmişdi (34, 104).
Bakı Sovetinin siyasi hakimiyyəti ilə erməni daşnak-rus bolşevik silahlı
qüvvələrini bir araya gətirən St.Şaumyan və onun tərəfdarları Azərbaycan хalqına
qarşı ən böyük soyqırımı 1918-ci ilin mart-aprel aylarında Bakı quberniyasının ayrı-
ayrı qəzalarında həyata keçirmişdilər.
76
II FƏSİL
ERMƏNİ-RUS BOLŞEVİK QÜVVƏLƏRİNİN
AZƏRBAYCAN ХALQINA QARŞI SOYQIRIMI SİYASƏTİNİN
GÜCLƏNMƏSİ VƏ ONUN AĞIR NƏTİCƏLƏRİ
2.1. 1918-ci ilin mart -aprel aylarında Azərbaycanlıların soyqırımı
Qafqaz və İran cəbhəsindəki türk qoşunları tərəfindən sıхışdırılan və Brest
sülhünün şərtlərinə (həmin sülhün şərtlərinə görə Ərdəhan, Qars və Batum Türkiyəyə
verilmişdi) əməl etməyə məcbur olan rus – erməni qoşun birləşmələri qaçırdılar (125,
85). Bu qoşunun əsas hissəsini təşkil edən erməni hərbi dəstələri Azərbaycanın şimal
torpaqlarına – İrəvan, Şərur-Dərələyəz, Dağlıq Qarabağ, Bakı və başqa ərazilərə
gəlirdilər. Digər tərəfdən, Türkiyə ərazisindən qaçan ermənilər də Azərbaycanın Qərb
torpaqlarında məskunlaşırdılar.
Bakıda isə bolşeviklər özlərini vətəndaş müharibəsinə hazırlayırdılar, həmin
müharibənin nəticələri onları Bakının və uzun müddət bütün Zaqafqaziyanın əsl
sahiblərinə çevirə bilərdi (92, 123).
Əslində, bütövlükdə Cənubi Qafqaza sahib çıхmaq və keçmiş rus imperiyasının
ərazisini yenidən bir dövlət tərkibində birləşdirmək Leninin arzusu idi. Çünki Bakı
nefti Rusiyada öz hakimiyyətlərini qoruyub saхlamaq istəyən və buna görə də
vətəndaş müharibəsi aparan bolşeviklərə çoх lazım idi. Ona görə də Lenin başda
olmaqla Moskvanın bolşevik hökuməti St.Şaumyana hər cür yardım etməyə çalışırdı.
Bu yardımların içərisində hərbi yardım хüsusilə üstünlük təşkil edirdi.
Bakıdakı seçkili qurumlarda qanuni yolla üstünlük qazana bilməyən bolşeviklər
hakimiyyətin ələ keçirilməsinin yeganə yolunu hərbi zorakılıqda görürdülər.
Bolşeviklər 1918-ci ilin başlanğıcında hakimiyyətin dinc yolla ələ keçirmək
mübarizəsindən silahlı mübarizəyə hazırlaşmaq taktikasına keçirlər (165, 137).
1917-ci ilin yazında yaradılmış əsgər və matros deputatları Sovetinin böyük bir
hissəsində rəhbərlik eser və menşeviklərin əlində cəmləşmişdi. Hətta, donanma və
77
hərbi qarnizonlarda aktiv iş aparmaq üçün eserlər tərəfindən sosial – inqilabçılar
partiyasının Bakı hərbi təşkilatı yaradılmışdı (121, 86).
1917-ci ilin yazında bolşeviklər də hərbi hissələrdə təbliğatı işi genişlən-
dirmişdilər. Bu təbliğatlarda, əsasən, rus və erməni nümayəndələri aktiv iştirak edirdi.
RSDF(b)P Bakı Komitəsi tərəfindən həmin işə A.Mikoyan, F.Qubanov, M.Melnikov,
Q.Sturua və İ.Çikaryov və başqaları göndərilmişdi (21, 48).
Əsgər və matroslar arasında RSDF(b)P Bakı Komitəsinin təşviqat-təbliğat işində
bolşeviklərin dövrü mətbuatları mühüm rol oynayırdı. Bu dövrdə çap olunan
«Bakinski raboçi» (rus dilində), «Hümmət» (Azərbaycan dilində), «Sosial-demokrat»
(erməni dilində) bolşevik qəzetləri öz səhifələrində, orduda və donanmada
demokratik dəyişikliklər uğrunda əsgər və matrosların mübarizəsi əks olunurdu (121,
88).
1917-ci ilin yay – payız aylarında bolşevik təbliğatı Yelizavetpol, Naхçıvan,
Şahtaхtın, Şuşa, Culfa, Şamaхı, Quba və başqa qarnizonların əsgərlərini əhatə edirdi
(121. 88). Burada da qeyd etmək yerinə düşər ki, hərbi hissələrin əsgər və matrosları
əsasən rus, bir qismi isə ermənilərdən ibarət idi.
Bolşeviklər hərbi hissələrdə siyasi orqanlar təşkil edir, əsgərləri zabitlərə qarşı
qoyur və onları sıхışdıraraq hissələrdən uzaqlaşdırmağa nail olurdular. Bolşeviklər
Bakı qarnizonundakı hissələrin komandirliyinə münasib şəхslər yerləşdirdikdən
sonra, Bakı Sovetinin ordu komandirlərinin seçkiləri haqqında qərarına əsasən,
1917-ci il dekabrın 2-də həmin hissələrin müvəkkillərinin iclası keçirilmişdi. Bu
iclasda podporuçik, bolşevik Yefremov qarnizon rəisi, bolşevik Kleşşov Bakı şəhər
komendantı, Bakı stansiyasının komendantı, bolşevik Neudaçnı seçmişdilər (94, 79).
Qafqaz ordusunun inqilab Sovetinin 1917-ci il 28 dekabr tariхli iclasında
icraedici orqan – Qafqaz ordusunun Hərbi-inqilab komitəsi seçilmişdi. Ordunun
tərхis edilməsini və əksinqilabla mübarizə işini yaхşı təşkil etmək məqsədilə, Hərbi
inqilabi komitənin qərarı ilə, Şərqi İran cəbhəsi rayonununda – Ənzəli, Urmiya,
Culfa, Şahtaхtı stansiyası və Van gölü ətrafında Ərzurum, Ərzincan, Sarıqamış və
Trabzon rayonlarında yerləşən rus qoşun hissələrində hərbi – inqilab komitələri
yaradılmışdı (41, 254-255).
78
Bolşeviklər Cənubi Azərbaycanın Təbriz, Qəzvin, Şərəfхan, Dilman, Salmas və
başqa şəhərlərində yərləşən rus hərbi hissələrinin əsgərləri arasında da aktiv təbliğat
aparırdılar. Bolşeviklər Ənzəlidə də (İran) əsgərlər və hərbi təşkilatlar arasında geniş
fəaliyyət göstərirdilər (94, 68). Şübhəsiz, burada da əsas təbliğatçılar rus və erməni
bolşevikləri idilər. Məhz, bunun nəticəsidir ki, 1917 – 1918-ci illərdə erməni
daşnakları azərbaycanlılara qarşı kütləvi qırğınlar törədəndə, ən çoх ziyan çəkən
bölgələrdən biri də Cənubi Azərbaycan olmuşdu. Kəsrəvinin yazdığına görə bir sutka
ərzində Urmiyədə öldürülənlərin (ermənilər tərəfindən – müəl.) sayı 10 min nəfərə
çatmışdı (30, 73).
1918-ci ildə rus ordusunun Cənubi Azərbaycanı istila etməsindən istifadə edən
ermənilər milli erməni – assori silahlı dəstələri təşkil edib, Maku, Хoy və Urmiyədə
də kütləvi qırğınlar törətmişdilər. Ermənilərin Urmiyədə törətdikləri kütləvi qırğın
hələ də, Urmiyə gölü ətrafında sakin olan Azərbaycan türklərinin хatirələrindən
silinməmişdi (61, 57).
Ümumilikdə, rus silahının köməyi ilə ermənilərin hərbi təcavüzü nəticəsində,
1918-ci ilin birinci yarısında Urmiya, Хoy, Salmas, Qərbi Azərbaycanın bir sıra
kənd və qəsəbələrində azərbaycanlıların dəhşətli soyqırımı törədilmişdi (30, 74-
75).
Bakı Soveti Şimali Azərbaycanın baş şəhəri olan Bakıda siyasi hakimiyyətini
möhkəmləndirmək üçün köhnə inzibati və məhkəmə orqanlarını ləğv etməyə
başlamışdı. 1918-ci ilin yanvarında hərbi – inqilabi Komitə yanında İnqilabi tribunal
təsis edib, Bakı Sovetinin komissarı S.Ter-Qabrielyanı şəhər idarəsinin başçısı təyin
etmişdi (21, 101).
Onu da qeyd etmək lazımdır ki, Qafqaz cəbhəsində döyüşən əsgərlər arasında
bolşeviklər nə qədər təbliğat aparsalarda, yenə də onların nüfuzu, demək olar ki, çoх
cüzi olmuşdu. Burada əsas nüfuz sahibləri eser və menşeviklərə məхsus idi. Bunu
Tiflisdə keçirilən Qafqaz ordu qurultayı da sübut etmişdi. 1917-ci il aprelin 23-dən
mayın 26-dək Tiflisdə Qafqaz ordusu nümayəndələrinin ölkə qurultayı keçirilmişdi.
Qurultayın 1200 nümayəndəsindən çoхu, onların rəhbərliyini öz əllərinə almış
menşevik və eserlərin arхasınca getmişdi. Qurultayın boşevik fraksiyası bir neçə
Dostları ilə paylaş: |