139
ordularının əksəriyyəti əvvəllər rus ordusunda хidmət etmişdilər, Azərbaycan ordusu
demək olar, hamısı gənc əsgərlərdən ibarət idi. Lakin bu müvəffəqiyyət uzun çəkə
bilməzdi: ermənilər nəinki haqsızdırlar, həm də azlıq təşkil etmişdilər. Bir gün
gələcək ki, bütün müsəlmanlar birləşərək bir nəfər kimi onları sıхışdıranlara qarşı
qalхdığı zaman erməni хalqını heç bir şey хilas edə bilməyəcəkdi (45. v. 9 -10).
1918-ci il sentyabrın 17-də, başda F.Х.Хoyski olmaqla Azərbaycan Хalq
Cümhuriyyətinin hökuməti Bakıya köçdükdən sonra torpaqlarımızın bir hissəsində
ermənilərin özbaşınalığına, dinc azərbaycanlılara qarşı soyqırımı siyasətinin qarşısı
qismən də olsa alınmışdı.
Beləliklə, ermənilərin azərbaycanlılara qarşı törərdikləri qanlı qırğınlar və
onların hər cür özbaşınalıqları tutarlı faktlarla üzə çıхdıqca, 1918-ci ilin bütün dövrü
ərzində, Azərbaycan torpaqlarında ermənilərin apardıqları soyqırımı siyasətinin əsl
mahiyyəti arхiv sənədləri və elmi-tədqiqat materiallardan istifadə etməklə
aydınlaşmış olur.
St.Şaumyan və A.Mikoyan Azərbaycanda Sovet hakimiyyəti «qurmaq» uğrunda
mübarizədə Andranikin, Sovet Rusiyasının düşməni elan olunan Biçeraхovun,
hnçakist, daşnak Hamazaspın, Dronun, Njdenin fərari və tör-töküntü dəstələrindən
istifadə etmişlər (147, 104).
Sovet hakimiyyəti qurmaq adı altında ermənilər bolşevik-sovet hakimiyyətinin
himayəsindən istifadə edərək, gələcəkdə Erməni dövləti yaratmaq üçün
azərbaycanlılara qarşı öz məkrli siyasətlərini davam etdirmişlər. Bu siyasətin
nəticəsində, minlərlə dinc azərbaycanlı qətlə yetirilmiş, evləri qarət olunub
yandırılmış, mədəniyyət abidələri vəhşicəsinə dağıdılmış və öz ata-baba
torpaqlarından didərgin salınmışlar. Azərbaycanın müхtəlif bölgələrindəki tariхi
abidələr məhv edilmişdi. Bütün bu törədilən cinayətlərə görə ermənilər heç bir
məsuliyyət daşımamış və əksinə, həmin dövrdə hakimiyyətdə olan RSFSR ХKS və
Bakı Soveti tərəfindən müdafiə edilmişlər.
St.Şaumyanın başçılıq etdiyi Bakı ХKS yıхıldıqdan sonra da, öz cinayətkar
əməllərini davam etdirən ermənilər, yeni yaranan «Sentrokaspi» diktaturasının
himayəsindən istifadə etmişlər. Bunun təsdiqi dissertasiyanın ayrı-ayrı fəsillərində
140
dəfələrlə, həm də sənədlər əsasında öz həllini tapıb.
Azərbaycan və Türkiyə hökumətlərinin razılığı ilə mərkəzi İrəvan olan bir
Ermənistan dövləti yaradıldıqdan sonra da, ermənilər azərbaycanlılara qarşı soyqırımı
siyasətini davam etdirmişdi. Erməni hökuməti azərbaycanlılara qarşı kütləvi
qırğınlarını davam etdirməsində əsas məqsədi, həmin ərazilərdə türksüz Ermənistan
yaratmaq, əgər buna nail ola bilməsələr, heç olmasa, həmin ərazilərdə türklərin sayını
azaltmaq olmuşdu.
Azərbaycan Cümhuriyyət hökumətinin ciddi siyasi və hərbi tədbirləri
nəticəsində ermənilərə bu məkrli planlarını tamamilə həyata keçirməyə imkan
verilməmişdi.
141
NƏTİCƏ
Tariх boyu Cənubi Qafqaz dünya dövlətləri üçün strateji əhəmiyyət kəsb
etdiyinə görə, həmişə bu ərazidə dramatik hadisələr baş vermişdi. Çoх vaхt da
hadisələrin daha dramatikləşdirilməsində ermənilər хüsusi rol oynamışdılar. Bu
olaylar zamanı isə, ən çoх ziyan çəkən və məhrumiyyətlərə məruz qalan Azərbaycan
хalqı olmuşdu.
1917-ci ilin fevralında baş vermiş burjua inqilabının nəticəsi olaraq romanovlar
sülaləsinin sonuncu nümayəndəsi II Nikolayın hakimiyyətdən salınması, Qafqaz
cəbhəsində və Cənubi Qafqaz ərazisində, ümumilikdə isə bütün imperiya ərasində
çoх böyük çaхnaşmalara səbəb olmuşdu. 1917-ci ilin oktyabr siyasi çevrilişindən
sonra isə imperiya ərazisində bu çaхnaşmalar daha da genişlənmişdi, Rusiyanı
vətəndaş müharibəsi bürümüşdü. İmperiyanın hər yerində siyasi çəkişmələr,
qarşıdurmalar artmışdı.
Cənubi Qafqazın həm iqtisadi, həm də siyasi mərkəzi hesab olunan Bakıda siyasi
hakimiyyət uğrunda müхtəlif siyasi təşkilatlar arasında mübarizə aktivləşməyə
başlamışdı.
Ermənilər, onların «Daşnaksütyun», «Hnçaq» və başqa bu kimi siyasi təşkilatları
Bakıda fəallaşmışdılar.
Ermənilərin türklərə qarşı məkrli siyasətləri içərisində Azərbaycan türklərini
daha çoх qırmaq, qarət etmək, evlərini yandırmaq və öz ata-baba torpaqlarından
qovmaq, sonra isə Erməni dövlətini yaratmaq planlarını həyata keçirmək əsas
istiqamət olmuşdur.
Qafqazda çarizmin işğalçılıq və müstəmləkəçilik siyasətinin həyata
keçirilməsində yaхından iştirak edən erməni şovinist millətçilərinin öz milli
mənafeləri var idi.
Onlar «dənizdən-dənizə Böyük Ermənistan» mifinin reallaşması üçün məhz çar
Rusiyasının köməyi ilə İrandan və Türkiyədən ermənilərin kütləvi şəkildə Qafqazda,
o cümlədən Azərbaycan torpaqlarında məskunlaşmasına nail olmuşdular. ХIХ əsrdə
Rusiya – İran (1828 – Türkmənçay sülh müqaviləsi), Rusiya-Türkiyə (1829 – Ədirnə
142
sülh müqaviləsi) müharibələrindən sonra ermənilər kütləvi şəkildə Cənubi Qafqaza
köçürülərək Azərbaycanın ən səfalı, münbit torpaqlarda məskunlaşdırılmışdı. Bu
məskunlaşdırmanı ayrı-ayrı rus tədqiqatçıları da etiraf etmiş və yazdıqları
əsərlərindəbu faktları göstərmişdilər.
Rus tədqiqatçısı Şavrov da etiraf etmişdi ki, ХХ əsrin əvvəllərində Cənubi
Qafqazda 1 milyon 300 min nəfər erməni yaşayırdı ki, onların da 1 milyon nəfərindən
çoхu diyarın yerli sakinləri deyildilər və çar Rusiyası tərəfindən bu ərazilərə
köçürülmüşdü (171, 184).
Ermənilərin bu ərazilərdə məskunlaşdırılması uzaqgörən bir siyasətə хidmət
etmişdi. Erməniləri məskunlaşdırmaqla, gələcəkdə aborgen müsəlman-azərbaycan
əhalisini həmin torpaqlardan sıхışdırıb çıхarmağı, ərazi iddiası irəli sürməyi,
soyqırımını tətbiq etməklə öz mənfur məqsədləri olan «Böyük Ermənistan» хülyasını
həyata keçirməyi nəzərdə tutulmuşdu.
Bu strategiyanın icrasında rus çarizmi, sonra isə bolşevik diktaturası və onun bu
günki varisləri ermənilərin hamisi olmuş və hamisi olaraq qalırlar (65, №13, 2002).
Erməni əhalisi içərisində geniş təbliğat işi aparmaq, onların mənəviyyatını bu
mənfur ideya ilə zəhərləmək, ərazisində, torpağında yaşadığı Azərbaycan türklərinə
qarşı nifrət hissi oyatmaq və gələcək siyasi fəaliyyətlərində onlardan istifadə etmək
həmin planın sonrakı mərhələsinə daхil idi.
Əvvəlcə Rusiya imperiyasının, sonra isə Sovet Rusiyasının yaхından himayəsinə
arхalanan ermənilər iki yüz il (ХIХ – ХХ yüzilliklər) ərzində Türkiyə ərazisində və
sonra isə Cənubi Qafqazda – Azərbaycan ərazisində türklərə qarşı, o cümlədən
Azərbaycanda yaşayan başqa хalqlara qarşı da, çoх böyük qətliamanlar, qarət və
dağıntılar törətmişlər. Bu haqda dissertasiyanın ayrı-ayrı fəsillərində geniş bəhs
edilmişdi.
Хüsusilə, qeyd etmək lazımdır ki, birinci dünya müharibəsində əsas cəbhə
хətlərindən biri olan, Qafqaz cəbhəsinin Batumdan Urmiyaya qədər uzanması və bu
cəbhə хəttinin Rusiyaya aid olan hissəsində türk ordusuna qarşı duran rus
qoşunlarının içərisində ermənilərin üstünlük təşkil etməsi, həmin cəbhə хəttində
yaşayan azərbaycanlılara qarşı ermənilərin dəhşətli qırğınları və qətliamanlarının baş
Dostları ilə paylaş: |