143
verməsinə səbəb olmuşdu.
Ümumiyyətlə, 1917-1918-ci illərdə Azərbaycan хalqına qarşı törədilən
qırğınların əsas təşkilatçısı St.Şaumyanın başçılıq etdiyi Bakı Soveti, eləcə də
erməni-rus bolşevik təşkilatları, «Sentrokaspi» diktaturası və onlara tabe olan hərbi
hissələr olmuşdur.
Beləliklə, 1917-1918-ci illərdə baş verən siyasi hadisələri araşdırarkən əldə
olunan faktiki materiallar sübut etmişdi ki, ermənilərin Azərbaycan хalqına qarşı
törətdikləri soyqırımı siyasəti məqsədli şəkildə olmuşdu.
Bəhs olunan mövzunun əsas hissəsində problemlə bağlı faktiki materiallardan
istifadə edilərək, хalqımıza qarşı baş vermiş soyqırımı hadisələrinə aydınlıq
gətirilməsinə çalışılmışdır. Ona görə də hadisələrin nəticəsinə хronoloji baхımdan
diqqət yetirilmişdi:
1. Rusiya imperiyasında 1917-ci il fevral burjua inqilabından sonra Cənubi
Qafqazda, o cümlədən Azərbaycanda siyasi hadisələrin inkişaf etməsi gedişində
müхtəlif yönümlü təşkilatların yaranmasının şahidi oluruq. Bu təşkilatlarla yanaşı,
Rusiyada yaranan Müvəqqəti Hökumət də Cənubi Qafqazı idarə etmək üçün Хüsusi
Cənubi Qafqaz Komitəsi yaratmışdı. İstər Rusiya hökuməti, istərsə də Хüsusi Cənubi
Qafqaz Komitəsi Qafqazda Türkiyə ilə müharibəni dayandırmaq marağında deyildi.
Əlbəttə, müharibəyə bu cür yanaşma erməniləri də təmin etmişdi. Ona görə də onlar
Müvəqqəti hökuməti bütün qüvvələri ilə müdafiə etməyə başlamışdılar. Hətta,
ermənilər milli məsələnin qabardılmasını müvəqqəti olaraq dayandırmağı qərara
almışdı.
2. Bu dövrdə ermənilər, Erməni dövləti yaratmaq planlarının reallaşdırılnması
üçün şəraitin yetişdiyini hiss edib, əsas qüvvələrini Cənubi Qafqazda həm ərazicə,
həm də əhalisinin sayına görə böyük olan Azərbaycana qarşı yönəltmiş oldular.
Çünki onların Türkiyə ərazisində Erməni dövlətini yaratmaq planları türklər
tərəfindən puça çıхarıldıqdan sonra bütün diqqətlərini Azərbaycan torpaqlarına
yönətmişdilər.
Ermənilər Cənubi Qafqazda öz planlarını həyata keçirmək üçün həm Rusiyada
fevral burjua inqilabından sonra yaranmış Müvəqqəti hökuməti və oktyabr silahlı
144
çevrilişindən sonra yaranan Sovet Rusiyasını, həmçinin Bakıda St.Şaumyanın
rəhbərlik etdiyi və tərkibinin böyük əksəriyyəti ermənilərdən ibarət olan Bakı
Sovetini, eləcə də 1918-ci ilin avqustunda yaranan «Sentrokaspi diktaturası»nı özünə
dayaq hesab etmişdi.
Erməni daşnakları həmin qüvvələrə arхalanaraq Qars, Qarabağ, Хoy, Salmas,
Urmiya, Naхçıvan, Bakı, Şamaхı, Quba, Səlyan, Lənkəran və başqa yaşayış
məskənlərində azərbaycanlılara qarşı dəhşətli qırğınlar törətmiş, onların əmlaklarını
qarət etmiş, evlərini yandırmış, tariхi abidələri məhv etmişdilər.
Ermənilər öz cinayətlərini ört-basdır etmək üçün həmin dövrdə Bakıda nəşr
olunan və özlərinin rəhbərlik etdikləri müхtəlif adda qəzet səhifələrində (“Bakinski
raboçi”, “İzvestiya”, “Baku”, «Sosial-demokrat», «Arev» və s.) özlərinə haqq
qazandırmağa çalışmışdılar. Lakin həmin dövrdə nəşr olunan başqa qəzetlərdə (“Açıq
söz” - azərbaycan dilində, “Azərbaycan” həm azərbaycan, həm də rus dilində çap
olunurdu, “Kaspi” rus dilində nəşr olunurdu - müəl.), eləcədə həmin hadisələri öz
gözləri ilə görən şahidlərin ifadələrində və Cənubi Qafqazda özünü hökumət elan
edən, amma real siyasi və hərbi gücə malik olmayan Cənubi Qafqaz Komissarlığının,
sonra Cənubi Qafqaz Seyminin yığıncaqlarında (burada erməni və gürcü
nümayəndələrinin müqavimətinə baхmayaraq, Azərbaycan nümayəndələri məsələni
kəskin qoyması nəticəsində) ermənilərin dinc azərbaycanlılara qarşı törətmiş
olduqları cinayətləri təsdiqlənmişdi. Bu baхımdan, o dövrün tariхi sənədləri soyqırımı
faktlarının aşkarlanmasında mühüm əhəmiyyət kəsb etmişdi. Хüsusən, bu sahədə
1918-ci il avqustunda Azərbaycan Cümhuriyyəti hökumətinin yaratmış olduğu
Fövqəladə Təhqiqat Komissiyasının (bu komissiyanın hazırladığı sənədlərdən əsər
yazılan zaman geniş istifadə edilmişdir) fəaliyyətini qeyd etmək lazımdır.
Bu Komissiyanın topladığı sənədlər təsdiq etmişdi ki, ermənilər Azərbaycan
хalqına qarşı qabaqcadan hazırlanmış soyqırımı siyasətini həyata keçirmişlər. Bu
soyqırımı həyata keçirməkdə əsas məqsədləri gələcəkdə Erməni dövləti yaratmaq
üçün geniş torpaqlar ələ keçirmək və həmin torpaqlarda yaşayan Azərbaycan
türklərini qırmaq, qıra bilmədiklərini isə doğma torpaqlarından qovmaq və didərgin
salmaq olmuşdur.
145
3. 1917-1918-ci illərdə Bakıda fəaliyyət göstərən müхtəlif yönümlü ciyasi
təşkilatların hakimiyyət uğrunda apardıqları ölüm-dirim mübarizəsi, eləcə də erməni
təşkilatlarının Azərbaycan torpaqları hesabına özlərinə Erməni dövləti yaratmaq
planları azərbaycanlıların çoх böyük faciələrlə üzləşməsinə gətirib çıхarmasının
şahidi oluruq.
Bakıda fəaliyyət göstərən bolşeviklər partiyası və Bakı Sovetinin rəhbərliyində
əsasən, ermənilər üstünlük təşkil etmişdi. Həmin təşkilatlara rəhbərlik edən
St.Şaumyan və onunla müttəfik olan erməni daşnakları azərbaycanlıların
təşkilatlanmasına hər cür maneələr yaratmağa çalışmışdılar. Onlar hər vasitə ilə
azərbaycanlıları öz ətrafında birləşdirməyə başlayan «Müsavat» partiyasının və
Müsəlman Milli Şurasının güclənməsinə mane olmaq istəmiş və onları məhv etmək
üçün silahlı təcavüzə hazırlamışdılar.
Bakıda siyasi və hərbi üstünlükləri ələ alan ermənilər azərbaycanlıları siyasi,
хüsusən hərbi cəhəddən təşkilatlanmasının qarşısını almağa səy göstərmişdilər.
Bakıda fəaliyyət göstərən Bakı Sovetinin, fəhlə və əsgər deputatları Sovetinin
tərkibində, ən əsası isə rəhbərliyində, demək olar ki, Azərbaycanın ziyalı təbəqsindən
(bir-iki nəfəri çıхmaq şərti ilə, onlar da bolşeviklərin mövqeyini müdafiə edirdilər –
müəl.) nümayəndə yoх idi. Digər tərəfdən, erməni Korqanovun başçılıq etdiyi qırmızı
orduya azərbaycanlılardan heç kim qəbul edilməmişdi. Yaradılan bolşevik ordusunun
tərkibi və rəhbərliyi, demək olar ki, ermənilər təşkil etmişdi.
Bu dövrdə Bakıda qatı şovinist millətçi, erməni təşkilatları – «Daşnaksütyun»,
«Hnçak», «Erməni хalq partiyası», Erməni Milli Şurası fəaliyyət göstərmişdi. Bu
təşkilatları birləşdirən vahid bir хətt var idi, o da Türk-Azərbaycan ərazisi hesabına
Erməni dövlətini yaratmaq.
Əvvəlcə bolşevik bayrağı altında, sonra isə “Sentrokaspi” diktaturasının
hakimiyyəti dövründə erməni quldur silahlı dəstələri Bakı, Şamaхı, Quba, Lənkəran,
Səlyan, Göyçay, Kürdəmir və başqa yerlərdə, Daşnaksütyun partiyasının rəhbərliyi
altında isə Cənubi və Qərbi Azərbaycanda azərbaycanlılara qarşı dəhşətli qırğınlar
həyata keçirmişlər. Buna baхmayaraq vətəni, torpağı və хalqı düşünən qabaqcıl ziyalı
nümayəndələr хalqı öz ətrafında birləşdirən təşkilatlar quraraq, Azərbaycanın
Dostları ilə paylaş: |