42
· Ey insan, sizin “dünyanıza” baxdım, sığa bilmədim. Haqq
dünya qanunlarından isə qopa bilmədim!
· Hələ də insanlar elə bilirlər ki, hər bir ulduz bir günəşdir. Bu
yanlış fikirdir. (Necə ki, yer planetində hərarət 40
0
C-dən artıqda
meşələr, torf yataqları, quru çöllüklər alovlanır). Kainatda hər bir ulduz
bir günəş olmuş olsa idi, o “günəşlərin” istisindən elə bir Kainat
alovlanması baş verərdi ki, o Kainat alovlanmasının qarşısını almaq
mümkünsüz olardı.
· Məhdudiyyət – məhrumiyyət deyil. Məhrumiyyətlər isə
məhdudiyyətlər deyil, ey insan!
· Heyf biz insanlar “bu dünya” ilə “o dünyanın” mə`nalarını
dərk etmək istəmədik. Kainata isə öz qanunlarımızı “diktə” etmək
istədik. “O” isə qəbul etmədi.
· Bütün insanlar dünyanı dedilər, dünyadan isə deyə bilmədilər.
· Xoşbəxtliyə meyar varmı, ey insan? Bədbəxtliyə meyar varmı,
ey insan? Istəyə, arzuya, fikirlərə, düşüncələrə, bir də əbədiyyətə meyar
yoxdur, ey insan!
· Kim ki, harmoniyanı (ahəngi) duymaq istəmirsə, heyf...
· Vətənin sərhəddi? – tarixindir, tarixlərdədir.
· Deyirlər, deyirlər, deyirlər! Yad olanları nə tez-tez deyirlər.
Özlərini isə həmişə yaddan çıxarırlar, görəsən, axı bunlar nə deyirlər?
· Dəymə müqəddəslik xatirinə, dəymə. Nəticələri çox ağır olur,
dəymə!
· Qaranlıqlardan çıx, İşığa gəl! Ləl işığına, Eynə gəl!
· Müəllimin şagirdi fikirlərini bildirməyə başlayanda onun
müəlliminin “müəllimlik” qədəri bilinir, görünür.
· Hər dahilik yazır özünə baş daşı!
· Canlıya, insana “soyuq dəymir”, ətrafın qarası, acısı hopur
canımıza, gör ki, bu insan nə imiş. İnsan Kainatla Yer aləmi arasında
rabitə üçün yaranıb. İnsan o rabitələri pozmağa çalışdıqca təbiət də
karıxır. Əsir, coşur, sanki, insana suallarını yağdırır. Onda insan
vahimələnir, yenə də üzünü Kainata tutur, Kainatla özü arasında “o
43
ilkin rabitəni” çağırır. Ətraf, təbiət sakitləşdikcə insan yenə də unudur.
Gör ki, bu insan nə imiş!
· Gülün, çiçəyin, ağacın, kolun ətri (rayihəsi) torpağındır.
Çiçəklərin rəngləri planetlərin rəngidir. Səmanın mavi olmasına
karıxma, o səma rəngi dəniz, okeanların günəş işığından əks olunma
rəngidir. Axşam qaranlığı Kainatın ilkin rəngidir.
· Kainat sirrləri açandır. Müəmmalarla insan fərq, isbat
axtarandır.
· “Fəlsəfə” – deyir, “məkan yoxdur!” “Məkan” ovalın
(ellipsoidin) özündə olan planetlərin məzmuisidir. Cəm, cəmin
özündədir. Məkan istinadlarıdır. Fəlsəfə Kainatın mərkəzini axtarır.
Kainat dördə bölünüb, dörddədir, dörd üstə, dörddədir. Ovalı dördə böl,
dörddədir.
· Əgər ilkdən (o partlayışdan) Kainat forması ellipsoid (oval)
həndəsi quruluşda olmasa idi, riyazi ədəd və tənliklər olmayacaqdı.
Riyazi ədədlər yenə də həndəsi quruluşun çərçivəsi daxilindədir.
· Öləndən sonra bilmək istəmirəm, diriykən bilmək istəyirəm.
· Münasib, hələ mütənasib deyil!
· Ruh dediyimiz Yaradandan yaranışa işıq payı, yaranış
varlığıdır (o sinədədir).
· Yenilik gözlənilmədən olmur. Yeniliyə də yenilik gərəkdir.
· Ey insan! Sən dünyanı istəmə, dünya səni istəsin.
· Ailəyə bəxş olunan övlad da dörd baxımdadır: dünya üçün
bəxş olunan övlad, xalq üçün bəxş olunan övlad, ərazi üçün bəxş olunan
övlad, ailə üçün bəxş olunan övlad - bu, ata-ana istəyi və hökmündə
deyil.
· Ağıl, elm ölənə qədər lazım olur. Öləndən sonra onları xərc
edəcəyin lazım olur.
· Ölümün son anında, insan anilikdə çox aktivləşir. Bu ilkdən
“var olma halından” (işıqdan), “var oldu” halına keçid halıdır. Varlıq
vücudundan ayrılan işıq payını mütləq işığa çatdırmaq, qovuşdurmaq
isə Can aparanın müşahidə halıdır. Kainatın yaranma halında, ilkdən hər
44
bir yaranış əvvəli işıq və istidən olmayıb, ancaq soyuqdan olmuş olsa
idi, hər varlıq həcm və kütləsinə görə həmişə dəyişən, qeyri-sabit
olacaqdı. İstinin özündən istilik keçiricilik olmasa idi, öz formasını
(halını) dəyişən olacaqdı. Onda Kainatda bütün planetlər assimetrik və
qeyri-hərəkətli, xaotik hərəkətdə bir varlıq olmalı idi. Kainatda olan
cəm planetlər və bütün canlılar işıq, isti əhatəsində və varlığındadır. İlk
partlayışdan ayrılan isti, o istidən “var olma” üzvi bağlılıqda və
vəhdətdədir.
· Düzgünlük arasında yalan yoxdur. Yalan arasında isə
düzgünlük yoxdur. Düzgünlük əqli, vücudi rahatlığın,yalan isə əqli
vücudi vahimən və nəticədə uğursuzluqların, vücudi əzablarındır.
· Elə düşün, elə davran ki, ətrafın sənə təşəkkürlü olsun. Ətrafın
təşəkkürü Kainatlara “səslənən” təşəkkür olsun. Ey insan, Kainata
səslənən hər bir təşəkkür, təşəkkürlərin təşəkkürüdür.
· Tanıdıq, tanıdıq, tanıdıq bu dünyada hamını tanıdıq. Təkcə
özümüz, özümüzü tanımaq istəmədik ki, tanımaq istəmədik.
· Elə demə ki, elə bilirsən. Nə qədər bilsən də, yenə də o qədər
bilirsən “nə qədər? Elə o qədər” deyib də, yenə də hələ tamı deyil, elə o
qədər bilirsən.
· Var olanın var olması mütləqdir, amma səbəb deyil. “Var olan”
– bir halda Yaratmada Yaratmağındadır. Hər bir varlıq: cisim, maddə,
fauna və flora, dialoq, simvol, riyazi, həndəsi, fiziki, anatomik-fizioloji
varlıq “Var olanın” yaradıcılıq xassə və xüsusiyyətidir. Hər bir yaranış
“O mütləqin” bərabərliyinə çatan deyil.
· Hər bir yenilik keçmişi unutdurmur. Hər bir yenilik keçmişi
müqayisəli dərəcədə xatırladır. “Keçmiş” dediyin uzaqlaşmaz. O, hər an
yaxınlığındadır.
· Yer kürəsi Günəş ətrafında saniyədə 500 km.san. sürətlə
hərəkətdədir. O, 500 km saniyəyə uyğunlaşa bilsən, (əqli) gələcəyi
bilmək olar. Əgər Kainatda olan planetlərin, cəm hərəkət sürətinə
bağlana bilsən, onda insana maraqlı olan gələcəyi demək olar. “Onu
demək”- zehni yox, əqli sürətin nəticəsidir. O, hal sürətinə uyğunlaşmaq
Dostları ilə paylaş: |