Microsoft Word xeyb?Rcapa hazir 05. 06. 2014 ancaq m?Tn xeyber igideliyev doc
Yüklə 8,02 Kb. Pdf görüntüsü
|
Vaxt gələr, axtarıb gəzərlər məni 225 uzaq kəndlərindən də şairin pişvazına gələnlər vardı. Təxminən saat 1-də kim isə camaata xəbər yaydı ki, bəs S.Vurğun artıq yoldadır, saat üç ilə dörd arasında burada olacaqdır. Gözləyən- lərdən heç kəs meydanı tərk etmirdi, əksinə, qarşılamağa gələnlərin sayı getdikcə artırdı. Bir azdan Əlibayramlı tərəfdən Qazıməmmədə uzanan şose yolunda bir “Pobeda” maşını gö- ründü və həmin anda gözləri yola dikilmiş adamların dilindən, “odur, gəlir” sözləri qopdu. Həqiqətən də gələn o idi. Camaat geniş küçə boyu irəlilədiyi üçün yol tutulmuşdu, maşın ray- komun binasına xeyli qalmış dayandı. S.Vurğun maşından düşən kimi hamı onu əhatəyə aldı. Sevinc ifadə edən sözlər, müraciətlər, musiqi və alqış sədaları meydanı başına götür- müşdü. Şairə birinci yanaşaraq qollarını onun boynuna dolayan qucaqları gül-çiçəklə dolu məktəblilər oldular. Rayonun rəhbərliyi ilə bir-bir mehribancasına görüşərək M.Səfiyevə çatdıqda onu ləhcəsindən tanıyaraq zarafatla “Ə, ağrın alem, deyəsən, sən də bizim tərəflərdənsən. Bizi şairlik həvəsi ordan uzaqlaşdırdı, bəs sən niyə Qazaxdan qaçmısan, məgər bu işdən orada tapa bilməzdin?” dedi. Sonra, ötəri də olsa, görüşə bir həftə gecikməyinin səbəblərindən danışdı, şose yolunun Qazıməmməd hissəsinin çox bərbad halda olmasından gileyləndi, təzədən M.Səfiyevə sarı dönərək maşında ov tü- fəngi, çanta, yol ləvazimatı olduğunu dedi. Tapşırdı ki, maşını elə yerdə saxlasınlar ki, sürücü yaxşı yerdə istirahət edə bilsin. Sonradan məlum oldu ki, maşın məktəb direktoru Alı Yaqu- bovun yaşadığı binanın həyətində saxlanılmış, görüşdən sonra şairin özü də onun mənzilində gecələməli olmuşdur. Görüşün keçirilməsi dəmiryolçular klubunda axşam saat 6.30-a təyin olunmuşdu. Şəhəri, bəzi müəssisələri gəzib tanış olduqdan sonra şair düz vaxtında səhnədə göründükdə hamı ayağa qalxaraq onu bir neçə dəqiqə əl çalmaqla salamladı. Görüş gecəsini M.Səfiyev açaraq rayon zəhmətkeşləri adından şairi bir daha salamladıqdan sonra sözü ədəbiyyat müəllimi Tamara Hüseynovaya verdi. XEYBƏR İGİDƏLİYEV 226 S.Vurğun məruzəçini diqqətlə dinləyirdi. Arada bir onu saxlayır, düzəliş verir, zarafatla xoş replika atırdı. Məsələn, məruzənin bir yerində “şair Moskvada təhsilini başa vurduqdan sonra Azərbaycana qayıtdı” cümləsinə düzəliş edərək, “müəlli- mə, “təhsilini yarımçıq qoyub qayıtdı” yazsaydın, daha düzgün olardı” dedi. Onun bu düzəlişi zalda gülüş doğurdu. Yığıncağın aparıcısı məni şairə və tamaşaçılara belə bir cümlə ilə təqdim etdi: “Özünün yazdığı “Şairə salam” şeiri ilə çıxış etmək üçün söz şəhər məktəbinin səkkizinci sinif şagirdi İgidəliyev Xeybərə verilir”. Tribuna boyumdan uca olduğu üçün mən onun böyründə dayanaraq şeirimi oxumağa başladım. Şeirin bir neçə bəndini deyib qurtarmışdım ki, şair rəyasət heyətindən qalxaraq tribunaya yaxınlaşdı, məni qucaqlayıb bağrına basdı, hər iki yanağımdan öpərək: “Sağ ol, – dedi, – qurtarandan sonra şeirini mənə yadigar verərsən”. Şairin belə mehriban, nəvazişli münasibəti, həmçinin tamaşaçıların həmin anda ayağa qalxaraq xeyli əl çalmaları məni həyəcanlandırdığı üçün özümü çox çətinliklə ələ aldım, şeirin davamını söylədim. Oxuyub qurtardıqdan sonra şairə yaxınlaşaraq şeirimi ona təqdim etdim. Məndən sonra yaşadım və dostum Cəbrayıl Xıdırov da şairə həsr etdiyi şeiri oxudu, daha bir neçə nəfər də çıxış etdi. Şair onlardan da öz xoş sözlərini, mehribançılığını əsirgəmədi. Hamıdan sonra tamaşaçıların heyran, səmimi baxışlarının müşayiəti ilə, ağır, təmkinli yerişlə şair özü tribunaya qalxdı. Minlərlə göz ona dikildi. Şairlə oxucu arasında hörmət, sevgi yaradan şeir, poeziya körpüsündə tərəflər üz-üzə dayandı... Həmin görüşdə mən bir daha əyani surətdə gördüm, duy- dum və hiss etdim, sonralar daha dərindən anladım ki, Səməd Vurğunu xalqına sevdirən təkcə onun əsərləri deyildir, həm də onun mənsub olduğu xalqa, doğma elə, obaya, onun təbiətinə, daşına, torpağına vurğunluğu, xalqla beləcə ünsiyyətdə, tə- masda olmasıdır. O, özünə qərarsız, xahişsiz, minnətsiz xalq Vaxt gələr, axtarıb gəzərlər məni 227 şairi adını həm də belə görüşləri, gəliş-gedişləri ilə, camaat ara- sında olması ilə qazanmışdı. Görüşdə şairin çıxışı saat yarımdan çox çəkdi. Birinci növbədə ədəbiyyatımızın, incəsənətimizin inkişafından, o dövr- dəki vəziyyətindən geniş söhbət açdı. Qələm dostlarının bir çoxunun adını çəkərək yeni əsərlərindən danışdı. Son vaxtlar özünün yazdıqları barədə məlumat verdi. Onun çıxışı sənət- karın xalq qarşısında bir növ hesabatı idi. Çıxışının əsas hissəsi qurtardıqdan sonra tamaşaçıların verdiyi bir sıra suallara münasibətini bildirdi. Biz ilk dəfə onun dilindən “Komsomol”, “Aygün”, “Zamanın bayraqdarı” poe- maları, “İnsan” pyesi və digər əsərləri barədə əsl həqiqətləri eşitdik, “Şair, nə tez qocaldın sən” şeirini dinlədik. Bu şeiri söyləməsini ondan vaxtilə bir yerdə oxuduğu, Qazıməmməddə müəllim işləyən, mənimlə yanaşı oturan Fərhad Acalov xahiş etmişdi. Şeiri əzbərdən, elə xoşagələn ahənglə oxudu ki, tamaşaçılar, demək olar ki, onun hər bəndinə əl çaldılar. Hörmətli şairimiz çıxışında özünün və poeziyamızın digər nümayəndələrinin ünvanına iradlar da söylədi, özünü daha çox tənqid etdi, səhhətindən gileyləndi. Sonra da rayonun rəhbərlərinin əyləşdiyi rəyasət heyətinə üz tutdu. “Məni bağış- layın, adətən qonaq ev sahibinin çatışmazlıqlarını üzünə vur- maz, lakin mən bu ənənəni pozmalı olacağam” sözlərindən sonra Qazıməmməd – Əlibayramlı şose yolunun yararsız hala düşməsindən, Hacıqabul gölünün ətrafının baxımsız, istifadəsiz qalmasından təəssüfləndiyini bildirdi. Həmin yolu öz şəxsi vəsaiti hesabına abadlaşdıracağına söz verəndə tamaşaçılar onu hərarətlə alqışladılar. Həqiqətən də şair gedəndən az vaxt sonra yola çoxlu qum, çınqıl daşınıb töküldü, asfalt döşəndi. Şairin bu xeyirxahlığı uzun illər yaddan çıxmadı. Rahat yol ilə gəlib- gedən hər iki rayonun sakinləri verdiyi vədin, sözün əsl sahibi olan insanpərvər, vətənpərvər şairimizə həmişə duaçı oldular, onu rəhmətlə, ehtiramla yad etdilər... “Xalq qəzeti” 1999-cu il XEYBƏR İGİDƏLİYEV 228 YÜKSƏK BİLİK VƏ İNTİZAM UĞRUNDA Qazıməmməddəki 13 nömrəli səkkizillik məktəbin kol- lektivi keçən dərs ilini müvəffəqiyyətlə başa vurmuşdur. Şəhər müəllimlərinin avqust müşavirəsində bu kollektivin yaxşı işin- dən danışılmış, ayrı-ayrı müəllimlərin iş üsulları bəyənilmiş, adları qabaqcıllar sırasında çəkilmişdir. Müvəffəqiyyətlər kol- lektiv səyin, gərgin əməyin nəticəsində qazanılmışdır. Bütün müəllimlər ikiilliksiz işləmək uğrunda inadla çalışmış, vali- deynlərlə əlaqəni möhkəmlətmiş, qabaqcıl pedaqoji təcrübənin gücündən məharətlə istifadə etmişdilər. Keçən dərs ilində mək- təbdə 95 nəfər əlaçı və 4-5 qiymətlə oxuyan şagird olmuşdur. Müəllimlərdən Səfiyyə İsayeva, Xatirə Abbasova, Kübra Hü- seynova, Dursun Əliyev, Mikayıl Cəbrayılov dərs ilini iki- illiksiz başa vurmuşlar. 1966-1967-ci dərs ilinə kollektiv ruh yüksəkliyi ilə baş- lamışdır. Axı, bu dərs ili hər bir kollektiv üçün əlamətdar olacaqdır. O, inqilabımızın 50 illik yubileyi ilə bir vaxta düşür. Qarşıdan daha bir əlamətdar gün gəlir. Bir neçə gündən sonra Azərbaycan müəllimlərinin V qurultayı öz işinə başlayacaqdır. Xalq maarifi işçiləri qurultay şərəfinə öz səylərini artırırlar. 13 nömrəli səkkizillik məktəbin müəllimləri də qurul- tayqabağı günlərdə təlim-tərbiyə işlərini genişləndirir, şagird- lərə dərin bilik vermək, onlarda kommunist əxlaqı keyfiyyətləri aşılamaq üçün imkanlarından bacarıqla istifadə edirlər. Mək- təbin bir çox müəllimləri dərs ilinin birinci rübünü yüksək mə- nimsəmə ilə başa vurmuşlar. Səfiyyə müəllim bir neçə ildir ki, ikiilliksiz işləyir. O, hazırda II “B” sinfində dərs deyir. Şagird- ləri biliklərin əsaslarına yiyələndirmək üçün müəllim hər zəhmətə qatlaşır, dərsləri canlı və əyani təşkil edir. S.İsayevanın sinfində 31 nəfər şagird oxuyur. Müəllim hər bir şagirdə fərdi yanaşmağa, onların yazılı və şifahi nitq- lərini inkişaf etdirməyə çalışır. Onun şagirdləri düzgün yazı və Yüklə 8,02 Kb. Dostları ilə paylaş:
|