Vaxt gələr, axtarıb
gəzərlər məni
237
li, şagirdlərdə nikbin hisslər doğurmalıdır. Məktəbinizin direk-
toru G.Əliyev yoldaşın kabinetindəki söhbət zamanı dediyi söz-
lər yadındadırmı: “Sinifdə fəal olun, şagirdlərlə çox ilhamla,
hərarətlə danışın, Bilal müəllim.
“İşıq” qəzeti, 26 yanvar 1966
O, MƏKTƏBDƏN AYRILMAMIŞDIR
Məktəbin hündür pillələri ilə bir nəfər asta addımlarla
yuxarı qalxırdı. O, üç-dörd pilləni adladıqdan sonra dayandı.
Pilləkənin dəmir söykənəcəyinə dayaqlanaraq qamətini düzəltdi.
Titrək əlləri ilə eynəyini tarazladı. Bir balaca nəfəsini dərdikdən
sonra yenə üzü yuxarı dikəldi. Hələ irəlidə bir neçə pillə qalırdı.
Elə bu vaxt bir nəfər onun qoluna girdi. Qalan pillələri
necə çıxacağı fikrini unudaraq yana çevrildi. Səsindən tanıdı.
Ağaqulu müəllim idi. Özündə bir yüngüllük, fərəh hiss etdi. Elə
bil qollarına güc, gözlərinə nur gəldi. Qoy bu pillələr indi nə
qədər uzanır uzansın, o çıxacaqdır. Məmmədhəsən müəllim beş
ildir ki, təqaüddədir. 40 ildən çox dərs dediyi, ömrünün ən
sevimli illərini qoynunda keçirdiyi doğma məktəbdən ayrılmış-
dır. Lakin buna ayrılıq demək olmaz. O hər gün bura gəlir. İndi
onu əvəz edən şagirdlərinə zəngin
pedaqoji təcrübəsindən,
müəllim əməyinin şərəfliyindən danışır, mənasını insanlara
xidmətdə gördüyü həyatından xatirələr söyləyir.
Məmmədhəsən müəllim Qazıməmməddə ilk yerli müəl-
lim sayılır. İndi şəhərdə elə bir ailə tapılmaz ki, orada onun
şagirdi olmasın. Hazırda 6 nömrəli 8 illik məktəbdə dərs deyən
müəllimlərdən 10 nəfəri onun sabiq şagirdləridir. Onlar öz ilk
müəllimlərini unutmurlar. 6 nömrəli məktəbdə elə bir tədbir
olmaz ki, onun hazırlanmasında, həyata keçirilməsində Məm-
mədhəsən müəllimin rəyi, məsləhəti nəzərə alınmasın.
Məmmədhəsən müəllimin əməyi hökumətimiz, xalqımız
tərəfindən yüksək qiymətləndirilmişdir. Aldığı saysız-hesabsız
təltiflər, təşəkkürlər buna parlaq misaldır.
XEYBƏR İGİDƏLİYEV
238
Bu ilin aprel ayında qocaman maarif xadiminin 70 yaşı
tamam oldu. Məktəblilər,
müəllimlər, şəhər sakinləri dəstə-dəs-
tə onun evinə gəlir, təbrik edirdilər. Azərbaycan Ali, Orta İx-
tisas Məktəbləri Həmkarlar İttifaqı komitəsi onu 70 illiyi ilə
əlaqədar olaraq Fəxri Fərmanla təltif etdi.
Bu yaxınlarda müəllimlərin, bütün maarif işçilərinin
həyatında əlamətdar bir hadisə oldu. Müəllim gününün bayram
edilməsi bizim hamımızın ürəyindən xəbər verdiyi kimi, Məm-
mədhəsən müəllimi də sevindirdi. Yenə şagirdləri,
müəllim
yoldaşları onun başına toplaşdılar. Məmmədhəsən müəllimin
sevincinin həddi-hüdudu yoxdur. O, öz həmkarlarına üz tutaraq
deyir: “Şərəfli müəllim əməyi heç vaxt xalqımızın, hökumə-
timizin diqqətindən kənarda qalmamışdır. O həmişə böyük və
ümumxalq hörməti ilə əhatə olunmuşdur. Bunu mən öz tim-
salımda görürəm”.
“İşıq” qəzeti,
6 oktyabr 1965-ci il
HƏYATIMIN ƏN YAXŞI İLLƏRİ
Mətbuat bolluğu şəraitində yaşayan Azərbaycan bir çox
şeyi itirsə də, Allaha şükür ki, söz azadlığını, mənəvi dəyərləri-
mizin başlıca
sahəsini qoruya, saxlaya bilib. İndi ürəyimizdən
keçir deyə bilirik, danışa bilirik. Düşünə-düşünə danışmaq,
yazmaq böyük xoşbəxtlikdir. Demokratiya bizə çox şey bəxş
edib. Biri də elə söz azadlığıdır. Böyük söz ustadı Nizami yaxşı
demişdir:
“Düşüncəsiz bir söz kimə gərəkdir, kim belə sözləri
dinləyəcəkdir”.
Mətbu sözün dəyəri, qiyməti o zaman yüksək olur ki, o
inandıra bilir, təsir göstərir, həqiqəti, reallığı qoyub bir tərəfə
yalandan, şərdən, böhtandan yazmır. Yaxşı ki,
bu gün bizim
mətbuatımız, qəzet və jurnallarımız düzgün yoldadır. Ümumi
ənənəyə sadiqdir, zaman, tarix qarşısında öz yerini, vəzifəsini
yaxşı dərk edir, yaşayır, mübarizə aparır.
Vaxt gələr, axtarıb gəzərlər məni
239
Mən Milli Məclisin yeni seçilmiş deputatları arasında
jurnalistləri, mətbuat işçlərini görəndə inanırsınız, nə qədər
xoşhal oldum ki, nəhayət, əfkari-ümumiyyənin nəzəri, fikri bizə
sarı çevrilib.
Jurnalistlər cəmiyyətimizin zəhmətkeş, daha doğrusu
əzabkeş, həm də daha çox döyülən-söyülən təbəqəsidir. Mə-
vacib, mükafatı az, əməyi, zəhməti isə çoxdur.
Mən, indiki şəraitdə jurnalist əməyini ən fədakar, ən
səmərəli əmək hesab edirəm. Elə təsəvvür edin ki, batmaqda
olan
gəmidən bir nəfər suya düşür, onun yeganə ümidi və gücü,
qüvvəsidir. O nəhayətsiz okeanda sərt dalğalarla mübarizədə
çarpışa-çarpışa batıb çıxır, nəhayət öz sahilini tapır, çıxır.
Mətbuatımız bax, belə yaşayır, belə döyüşür. Əlbəttə, mən yax-
şı yazıları, yaxşı qəzet və jurnalları nəzərdə tuturam. Mən
universitetin jurnalistika fakültəsində dövlət imtahanını hələ də
unutmamışam. Professor Şirməmməd Hüseynov məni, necə
deyərlər, qoz qabığına saldı. Biletin bütün suallarını yaxşı bil-
diyim üçün çox hörmət bəslədiyim müəllimin məni danla-
mağında heç səbəb görmürdüm. Yaxşı ki, o zaman “Bakı”
qəzetinin redaktoru Nəsir İmanquliyev imtahan komissiyasının
üzvü idi. O, bir az hövsələsiz olan professoru sakitləşdirərək
dilləndi”. Şirməmməd müəllim, bu ki hazır jurnalistdir, yaxşı
danışır, sualları bilir, bizə də elə bu lazımdır. Üzünü mənə
tutub, get bala, dörd alırsan, dedi”.
Ömrümün bir hissəsi “İşıq” qəzetində keçib.
Burada
ədəbi işçi, şöbə müdiri, nəhayət düz on iki il məsul katib işlə-
mişəm, tərcüməçi olmuşam. O illəri həyatımın ən yaxşı illəri
hesab edirəm.
Günəşli, işıqlı şəhərin “İşıq”ı, 70 uaşın mübarək!
Əziz və hörmətli qələm dostlarım, bayramınız mübarək!
İlləriniz, aylarınız həmişə toylu, bayramlı keçsin.
Veteran jurnalist
“İşıq” qəzeti, mart 2001-ci il
İSTEDAD VƏ BİLİK MEYDANI
XEYBƏR İGİDƏLİYEV
240
(şeir yazanlara iradlarım)
İlin əvvəlindən bəri yüzdən çox müəllif redaksiyamıza
şeir və hekayə göndərmişdir. Onu da qeyd etmək istəyirik ki,
müəlliflərimizin siyahısı getdikcə təzələnir. Nəinki təkcə öz
oxucularımızdan, qonşu rayonlardan da bizə bədii yazılar gön-
dərirlər. Lakin aldığımız şeir və hekayələrin əksəriyyəti qəzet
səhifəsinə çıxarılmağa layiq deyildir. İdeya-bədii cəhətdən
qüsurludur. Görünür, gənc müəllifləri nədən və necə yazmaq
sualı az düşündürür. Onlar həyatımızdan parlaq və aktual
mövzular seçməyə,
münasib formalar, təsirli ifadə vasitələri
axtarıb tapmağa səy göstərmirlər. Elə buna görə də yazıları
sönükdür, bədii-estetik təsirdən uzaqdır.
Qazıməmməd şəhər sakini Sədulla Mustafayev redaksiya-
mıza “Bulut” və “May bayramı” adlı iki şeir göndərmişdir. Əv-
vəlcə onu qeyd edək ki, müəllif, yuxarıda gördüyünüz kimi, nə
şeirlərinin adını, nə də məktubda familiyasını, yaşadığı şəhərin
adını düzgün yazmamışdır. Hər iki şeirində dil, ifadə, vəzn xə-
taları hədsizdir. Dilimizin, şeirimizin elementar qaydalarını bilmə-
yən müəllifin şeir yazmağa qurşanması təəccüb doğurur. Sədul-
lanın May bayramına həsr etdiyi şeirin bir bəndi ilə tanış olun:
Belə şöhrətli, belə bayram hani,
Qomunizm yoluna, bayraq qaldırır hami,
Sülh yolunda, səs ucalır 1 may bayrami,
Ürəklərə sevinc verən 1 may bayrami,
Belə məzmunsuzluq oxucularımızdan Sadıq Ötəroğ-
lunun, Abbasağa Rəhmanovun, Həmdulla Şıxəliyevin, Nəzir
Cümşüdovun, Zəminə Ağayevanın,
Qəzənfər Məmmədovun
şeirlərində də vardır. Oxucumuz Ə.İlyasovun şeirlərindən biri
“Ana” adlanır. Yeddi bənddən ibarət olan bu şeirdə ana haq-
qında obrazlı, təsirli, yaddaqalan bir misra tapmaq belə çətin-
dir. Şeirin elə birinci bəndində müəllifin nə demək istədiyi
anlaşılmır:
Nə şəklin qalmışdır baxıban doyam,