Microsoft Word xosrov ve shirin

Bel  sehrkarlıq bacarırk n s n, 
Bir bütçün K b  d  bina ed rs n. 
Onunçün el dim a zımı  irin 
Ki, a zımda dilim q nd dadı versin. 
Dilimi  k rt k yedims   g r, 
S nin dilin s psin qoy xalis  k r. 
ndi ki, yol açdın, çalı , vur sona, 
Özülünü qoydun, bitsin qoy bina. 
Yazanda b xt s n  köm kçi olsun, 
Cavanlıq h v si könlün  dolsun. 
Bu  raq sikk si  lind  vardır; 
Ayaqlarındakı o n  çidardır? 
G nc   h rind n atını çıxar! 
S n  ir p nc lis n, s nd dir vüqar. 
Atını çöl  ç k, geni dir meydan, 
S n cavan, b xtinin buda ı cavan. 
Z man d  yoxdur  irin söz dey n, 
Olsa da, onlardan s n qüdr tlis n. 
Hüma kimi i  özün kölg  sal, 
Bayqu lar  lind n bu ölk ni al. 
ndi bu gördüyün iki-üç n f r 
Öz çıraqlarına p rvan dirl r. 
Öz  h rl rind n aralansalar, 
Onlarda n  rövn q, n  d  nur qalar. 
S n bir gün  kimi ta gün do andan 
Gün batana q d r  f q salmısan. 
S n ir li durub des n sözünü, 
Ç k c k bir künc  h r k s özünü. 
Hün r üfüql ri hasarlanacaq, 
Söz yurdu gör c k nadir bir qoçaq". 
M n hirsl  s sl ndim: "Ey alic nab! 
N  m n bir qoyunam, n  d  s n q ssab. 
Üfl m , amandır, çıra ım sön r, 
sa ki, Musaya el m z  s r. 
Kükr tm  bo  sözl  alovumu s n, 
Özünü yandıran bir çıra am m n. 
El  bir  ü y m, da lara çalsan, 
Utanar adımdan bu geni  cahan. 
M n bir mis m, üstüm z rl  örtülü, 
Üstün  t r gülab s pilmi  ölü. 

---

Azuq m bir x yal, bir d  ist kdir, 
Da arcı ımdakı ancaq kül kdir. 
F l k yaradırk n deyib m n  " ir", 
Lakin bu vücudum bir yun heyk ldir, 
Deyil m dü m nl  vuru an  ird n, 
Yet r ki, özüml  döyü ür m m n. 
vv l kefim kökdü, o günl r bitdi, 
G ncliyin qüruru m hv oldu getdi. 
Lov alıq, u aqlıq söhb ti etm . 
Bu, q fl t yoludur onunla getm . 
Ömür otuz ild n keçdimi bir az, 
Q fl td  ya ayıb dolanmaq olmaz. 
Qırx ya a q d rdir h yat n   si, 
Qırxda bitib gedir könlün h v si. 
llid n a dınmı, canın sa  olmaz, 
Ayaqlarda taq t, gözd  nur qalmaz. 
Altmı a çatınca yer  çök rs n, 
Yetmi d  h r üzvün dü r taq td n. 
Dünyada  ziyy t ç kib boy atdın, 
El  ki, s ks n , doxsana çatdın, 
Ordan da yetirdin özünü yüz , 
Ölüs n, diri d  görüns n göz . 
st r bir gün ya a, ist rs  yüz il, 
Bu nurlu eyvandan köç c ks n, bil. 
Yax ısı budur ki, könlünü  ad et, 
O böyük allahı  adlıqla yad et! 
Könül sevincind n yanan  am olsun, 
Dodaqların gülsün, gözl rin dolsun. 
S h rt k parlayıb yananlar haman 
Gülüb a lamaqdan qurtarırlar can. 
Göz ya ı olmasa, gülm k d  olmaz, 
Bu gülü ü üzd n silm k d  olmaz. 
Bir  ey öyr d r m, dinl s n  g r, 
Könlün heç a lamaz, h r zaman gül r. 
Xo b xtlikd n üzün gül n zaman, bir 
Yoxsula  ey verib, onu sevindir. 
Gün  qızıl kimi yer  tökülür, 
Dünyanı güldürür, özü d  gülür". 
 
 

---

XOSROV V   R N DASTANININ 
BA LANMASI 
 
Köhn  dastanların qoca ustadı 
Öz hekay tin  bel  ba ladı: 
Zaval g l n zaman K sra b xtin . 
Hürmüz sahib oldu  ahlıq t xtin . 
O, tez m hur oldu  dal tiyl , 
Dola ırdı adı hey dild n-dil . 
Öz ata yolunu tuturdu m tin, 
l üst  - s xav t, ayaq üst  - din. 
N sli ta itm sin qoca dünyadan, 
Bir övlad ist di böyük xudadan. 
Xeyli n zir verdi, bir xeyli qurban, 
N hay t lütf etdi allah bir o lan. 
Övlad n  övladdı, - d niz incisi. 
Nurlu çıraqların  n birincisi. 
Xo b xt do ulmu du, göz ldi b xti, 
Yara ırdı ona tacı v  t xti. 
Atası gör nd  istedadını, 
Xosrov P rviz qoydu onun adını. 
Kimi görs  sarılırdı boynuna, 
Bu s b bd n P rviz dedil r ona. 
S h rd n göz ldi onun gülü ü, 
Gün d n q
ngdi h r görünü ü. 
Day si mü kt k ip kd  saxlar, 
ncit k olmu du yeri pambıqlar. 
Doda ında süd  h v s duyaraq, 
B sl dil r  k r v  südl  ancaq. 
ah yanına h r gün g tir rdil r, 
Gült k  ld n- l , ötür rdil r. 
Be iyi t rk edib yeriy n zaman 
Ona öz canında yer verdi cahan. 
El  ki, be  ya a çatdı, n  görs  
br t götür rdi, baxıb h r k s . 
B xti artırdıqca h r il ya ını 
Bilikl  doldurdu o g nc ba ını. 
Ayaq qoyan zaman yeddinci il  
Güll r  mü k saçdı göz lliyil . 
El  m hur oldu göz llikd  o, 

---

Misirli Yusifdi sanki bu Xosrov. 
Günl ri bo , bekar keçm sin dey , 
ah tap ırdı onu bir mür bbiy . 
Bu söhb td n keçdi bir neç  zaman, 
Xosrov h r hün rd  oldu q hr man. 
Sözünün  öhr ti dü dü cahana. 
D niz kimi s pdi dürrü h r yana. 
Su kimi söz dey n h r aqil, hu yar 
Ona ehtiyatla yana ırdılar. 
H r an tükü tükd n seçirdi gözü, 
Tük kimi z rifdi onun h r sözü. 
Doqquzda t rk etdi oyun yolunu, 
ir üst  sınadı güclü qolunu. 
On ya a gir nd  bu nadir cavan 
Otuz ya lıları qoyurdu heyran. 
irl r p nc sin  p nc  ver rdi, 
Qılıncla sütunu yer  s r rdi. 
Oxuyla, o, tükd n düyün açardı, 
Niz yl  zirehd n halqa alardı. 
Ox atsa h d f  s rrast d y rdi, 
Zöhr  hal sini silk l y rdi. 
On kamanı bird n dartan bir insan 
Acizdi Xosrovun bir kamanından. 
K m ndl  on dü m n bird n tutardı, 
Doqquz qarı  boyda oxları vardı. 
A  div olsa bel , onun oxundan 
Söyüd yarpa ıt k  s rdi, inan 
im k niz sini çalsa da lara, 
Da ın ür yind  açardı yara. 
O günd n ki, ya ı on dördü a dı, 
Biliyinin qu u qol-qanad açdı. 
Könlünd  h r  ey  maraq oyandı, 
Dünyada yax ını, yamanı qandı. 
Büzürgümid adlı bir alim vardı, 
A lı, istedadı günt k parlardı. 
Yeri qarı -qarı  dola mı dı o, 
Fikriyl  göyl r  ucalmı dı o. 
Göyün x zn l ri açıqdı ona, 
"Sirl r evi" des m, haqdır, qoynuna. 
ahzad  x lv td  ona yana dı, 

---