Microsoft Word yeni rustem Kamal sozu ishiga



Yüklə 1,8 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə63/63
tarix14.07.2018
ölçüsü1,8 Mb.
#55557
1   ...   55   56   57   58   59   60   61   62   63

Rüstəm Kamal 
 
239 
 
“Ə.Kərim  xüsusi  baxış  bucağının  altından  götürüb 
müşahidə  etdiyi  detalları  simvollaşdırmırdı,  əksinə  bütün 
enerjisini  cəmləyib  məhz  simvollaşdırmadan  və  əsnada 
meydana çıxa bilən didaktik modellərdən qaçırdı, onlardan 
yaxa  qutarmaq  istəyirdi:  ...Əli  Kərim  mövzunun  “həll 
üsulunun” hamıya tanış olan və ya olmayan “poetik məntiq 
əsasında  deyil,  Füzuli  kimi  sözün  öz  içində,  onu  adi  insan 
baxışının  tuta  bilmədiyi  tədqiqat,  incələmək  metoduyla, 
fəhmi işə salmaqla tağmağa çalışırdı”. (C.Yusifli) 
Ə.Kərim poeziyasında nüfuzlu ( avtoritet) mənaların dialoqu 
(C.Yusifli yazır: “Bu poeziyada poetik mətləb bir neçə dilin 
qarışığında deyil, qovuşuğunda ifadə olunur. Bu dillər gah 
vahid simfoniya şəkilində, gah ayrıca dilə gəlir”...) baş verir, 
dilərin  dialoqu  sözü  öncə  “  nitqə”  (F.Sösyür)  anlayışlarından 
istinad etsək), sonra isə “ mətnə” çevirir. 
Metafora  və  metonimiya  ritorik  fiqurlar  kimi  Əli  Kərim 
poziyasının  yalnız  ifadə  planı  deyil,  həm  də  poetik  mətnlərin 
kompozisiyasını,  məzmuq  planını  özünə  tabe  etdirir.  Söhbət 
Əli  Kərimin  söz  dünyasında  modelləşdirən,  metaforik  və  ya 
metonimik süjet (məna) quruluşundan gedir. 
Əli  Kərim  əsərlərinin  janr  təbiəti  və  təhkiyə  strategiyası 
belədir  ki,  metafora  və  metonimiya  daim  bir-birilə  mübarizə 
aparır.  Poetik  mətnlərin  məna  universiomu  göstərir  ki,  bu 
“mübarizədə”    metonimik  təhkiyə  sistemi  adətən  qalib  gəlir 
(“Babəkin qolları”, “Metronun yaylı qapıları” və b.). 
Bu, fikrimizcə, böyük şair etnik-epik  yaddaşından  irəli gələ 
bilər və ayrıca araşdırma mövzusudur.  
C.Yusiflinin  yazısı  (mətni)  sanki  heç  vaxt  bitib  tükənmir. 
Hamının  gördüyü  bildiyi  və  eşitdiyi  Əli  Kərim  şeirlərini 
gözlənilməz optik  kombinasiyalar  içinə atır. Çünki onun  məq-
sədi-mətnləri  seçmək,  “kəsib  götürmək”,  sonra  kombinasiya 
oyununa qatmaqdır.  
Cavanşir  Yusifli  bir  tədqiqatçı  kimi  Əli  Kərim  mətnlərinin 
varlığını  düşünübsə,  belə  demək  mümkünsə,  Əli  Kərim 


Rüstəm Kamal 
 
240 
 
mətnlərinin  varlığı  da  onu  düşündürür  (H.G.Qadamerin  bir 
fikrini xatırlayıram: “İstənilən sənət əsərinin varlığı ondadır ki, 
onun  özü  sonradan  subyekti  dəyişməyə  qadir  olan  təcrübəyə 
çevrilir”).  Əli  Kərim  poeziyası  Cavanşirin  yaşam  dünyasına, 
yaxud tədqiqatçı (C.Yusifli) Əli Kərimin bədii dünyasına daxil 
olmuş, təmas nöqtələri tapmışdır.   
Cavanşir Mirzə  Fətəlini  дя  yaxşı oxuyubdu. Namizədlik  və 
doktorluq 
dissertasiyalarını 
Azərbaycan 
komediyasının 
poetikasına  həsr  edib.  Fikrimcə,  Azərbaycanda  filoloqları  və 
milli  oxucuları  iki  yerə  bölmək  lazımdır:  Mirzə  Fətəlini  oxu-
yanlara  və  oxumayanlara.  Komediyaнын,  gülüşün  poetikası, 
isə əslində realizmi, realist təfəkkür tarixini, etnik varlığı ifadə 
tərzini  anlamaq  istəyidir.  Mirzə  Fətəlini  она  эюря  dönə-dönə 
oxumaq  və  ona  qayıtmaq  gərəkдир  ки,  "bir  çox  düyünlü 
nöqtələr məhz onun bədii və nəzəri irsində özünə yer tapır" 
(C.Yusifli). 
Haqlı sözə nə deyəsən? 
 
 
 


Rüstəm Kamal 
 
241 
 
SÜDABƏNİN ESSE SEVDASI 
 
Südabə  Ağabalayeva
 
çağdaş  Azərbaycan  ədəbi  tənqidinin, 
bədii 
publisistikasının 
“lirik  qəhrəman”larından  biridir 
(L.Ginzburq  öz  mətnlərində  bu  “fiquru”  müəllif  düşüncəsinin 
təcəssüm-ifadə imkanlarından biri kimi nəzərdə tuturdu). 
 
O,  şairin  şeirini  oxuyub  öz  şeirinə  çevirir,  ancaq  bu  halda 
şairdən danışmaq olur.  
Onun  esse  üslubunun  səciyyələndirən  cəhət  –  Azərbaycan 
nəsrinin  örnəklərinə  poetik  mətn  kimi  baxmasıdır,  nasirlərə 
milli  şairlər kimi  yanaşmasıdır. Ə.Məmmədxanlıya, Y.Səməd-
oğluya  həsr  etdiyi  esselərini  xatırlamağım  kifayətdir.  Onu  da 
qeyd  edim  ki,  müasir  Azərbaycan  essesinin  taleyi,  poetikası 
haqqında  ən  yaxşı  məqaləni  məhz  Südabə  xanım  yazmışdır. 
“Doğmalar arasında ögeylik ağrısı”.  
Yusif  Səmədoğluya  dərin  sevgisi  də  bu  üzdəndir. 
Y.Səmədoğlu ilə intim,  dərin ruhsal təması var.  
Ancaq  Yusif  Səmədoğlunun  obrazına  vurulan,  onun  ölü-
münə inanmayan adam aşağıdakı elegiya parçasını yaza bilər: 
“Dəmir  barmaqlıqlarla  ayrılan  bu  iki  dünya  Astanası 
qəribə təzadı ilə, içində adını bilmədiyin qüssə oyadır. Sənə 
elə gəlir ki, dərin barmaqlı hasarın o biri üzündə solğunluq, 
sızıltılı  xatirələrə  yuva  olan  boşalmış  boşalmış  yurd  yeri 
qalıb. Bu yurd yerinin işığını, saqraq gülüşlərini, ərənlərin 
alicənablığını, gözəllərin şəhanə ədasını, hisslərin əzəmətini 
və  zərifliyini  qəddarcasına  yığıb-yığmalayıb  bu  dəmir 
barmaqlığı, hasarın  bu  yaşıl çəmən  zərifliyi, bu  qranitlər , 
bu uca ağaclar... 
Fəxri  Xiyabanda  Mərmər  Təbəssümünü,  gülümsəyən 
dipdiri işığını görəndən sonra Ağappaq, Dipdiri, Bənzərsiz 
və Müdrik Təbəssümün Toxdaqlığı!” 
Əslində  bir  nasirin  (M.İbrahimbəyov,  İ.Əfəndiyev, 
R.İbrahimbəyov,  Y.Səmədoğlu)  emosional  obrazını  bərpa  et-


Rüstəm Kamal 
 
242 
 
mək  və  ya  təqdim  etmək  tənqidçi  həssaslığının  və  estetik 
fəhminin  səviyyəsindən  asılıdır.  Südabə  xanım  epik  təhkiyəyə 
də  “lirik  bucaqdan”  baxır,  ancaq  bu  zaman  ucuz  sentimen-
tallığa  getmir.  Azərbaycan  tənqidində  lirika  ilə  epika  arasında 
duruş gətirmək, “balansı saxlamaq”  xarakter məsələsidir. Epik 
təfəkkürün  içində  lirika  işığı  onda  poeziya  cövhərinin 
ölmədiyini göstərir. 
“Yusifdən yazmaq çətindir” essesinin girişini xatırlayın: 
 
Acizlik hansı kateqoriyaya aiddir... Unutdum. 
Acizlik məhək daşıdı... Bildim. 
Gücsüzlüyün sonu həmişə qəddarlıq olmur... İnandım. 
Onun haqqında, Ondan yazmaq məqamında... 
Acizliyə şahid olanda. 
Onun haqqında, Ondan yazmaq məqamında... 
Gücsüzlüyün etirafını dinləyəndə. 
 
Südabə  xanımın  yazılarını  oxuyanda  nədənsə  həmişə  dü-
şünmüşəm ki, hər essesində dünyaya gətirə biləcəyi bir sərbəst 
şeiri “əritməkdə” məşguldur:  
Südabə xanımın şairliyi yalnız təhkiyəsində, yazı üslubunda 
deyil,  başlıqların  seçimində  də  özünü  göstərir.  (Məsələn:  “Bir 
payız ömürdən enib sabaha”). 
Və bu başlıqlar yazıların emosional mahiyyətini, tonallığını 
müəyyənləşdirir, həm də bütövlükdə poetik ovqatını ifadə edir. 
Ovqat  müəllif  obrazının  və  ritminin  əsasıdır.  Onun  başlıq-
larından qəribə bir kədər boylanır.  
Südabə  xanımın  yazılarında sitat fəhmini, sitat əxlaqını  çox 
bəyənirəm. O, təhlilə cəlb etdiyi  şairi özündən  “qabağa”  bura-
xır, zövqlə seçdiyi misalları – sitatları analitik yozumlarla, lirik 
haşiyələrlə,  “naxışlayır”  maraqlı  ümumiləşdirmələrlə  tamam-
layır. 


Rüstəm Kamal 
 
243 
 
Südabə  Ağabalayeva  ən  iri  yazısında,  məqaləsində  belə 
fraqmentlərlə düşünür, fraqmentlərlə yazıçı-şair taleyinin ilmə-
lərini toxuyur. “Görəsən, niyə Fraqment? Bəlkə ona görə ki, 
Tarix  özü  fraqmentlərdən  ibarətdir.  Ritm  də  fraqmentlər 
toplusudur.  Həyatımız  da  “[“Tarix,  Ritm,  Karpentyer  və 
İbrahimbəyov fraqmentləri”] 
Esselərində  ritorik  sualların,  lirik  ricətlərin,  leytmotivlərin 
intensivliyi  yazıçı  ömrünü  canlandırmaq  istəyindən  irəli  gəlir, 
ona mistik məna vermək cəhdidir.  
Südabə  xanım  müəllif  təhkiyəsindən,  nəqli  cümlədən  bü-
tövlükdə  mahiyyəti  ifadə  edə  biləcək  ritorik  suallara-nidalara 
asanca keçə bilir. Məsələn: 
Ənvər Məmmədxanlının “Leyli və Məcnun” kinodastanında 
bir  cümləyə  (“Üfüqdə  qaynaşan  qara  buludlara  doğru,  o 
buludlar    içində  titrəşən  işıqlara  doğru  gedirdilər”) 
istinadən  ritorik  sualını  yaradır:  “Ənvər  Məmmədxanlının 
qara  kəhərdə yol gedibmi  görən?”. Ritorik  suallar  yazıçının 
fəlsəfi  leytmotivi  olur.  Məsələn:  “Görəsən,  bu  dünyada 
çörəyi halal olanların diyarı hardadır?”.  
Onun  üslubunun  bir  əlaməti  də  mətndə  müəllif  səsini 
həssaslıqla duymasıdır. Çünki  yaxşı bilir ki, şairdən  yalnız səs 
və  çərçivədəki  şəkil  qalır.  Səs  obrazları  ilə  şairin  taleyini 
görmək  və  oxumaq,  oxumaq  və  anlamaq  istəyir  (məsələn, 
Nəriman  Həsənzadə  həsr  etdiyi  esse)  Yaxud  başqa  bir  esse-
sində  Mənsur  Vəkilovun  tale  obrazını  bir  xatirə  detalı  ilə 
gözümüzdə canlandırır: 
“Amma  bir  dəfə  Azərbaycan  haqqında  bir  şeirini 
dinləməyimi xahiş etdi və ilk və son dəfə Mənsur müəllimin 
öz  şeirini  öz  dilində  eşitdim.  O  ahəngi,  zəifliyi  və  dərinliyi 
heç vaxt unutmayacağam – şeir yadımda sözlə yox, məhz o 
ahənglə qalıb”.  
Südabə  Ağabalayeva  Azərbaycan  ədəbiyyatına  Azərbaycan 
mədəniyyətinin  bir  hisəsi  kimi,  onun  özü  kimi  baxır.  Onun 
ədəbiyyatla  söhbəti  belə  alınır,  sözlə  münasibətlərini  belə 


Rüstəm Kamal 
 
244 
 
qurur. Südabə xanım bu münasibətləri sadəcə təsvir etmir, həm 
də  özünün  intim  yaşantısına  çevirir,  bu  da  bədii  mətnlərin 
keyfiyyəti ilə ədəbi prosesin vəziyyəti arasında tənasübü aydın 
görməyə imkan verir. 
Südabə  üçün  esse  Ritmdən  başlayır.  Başqasının  Ritmini 
anlamaq, Ritmi üstündə köklənmək çox çətindir və bu bir Tale 
məsələsidir... 
 
 


Rüstəm Kamal 
 
245 
 
ЪЫЬАТЕЛ ДАСТАНЫ 
 
Ъыьател  Исагызы  ня  вахтдан  шеир  демяйя,  сюз 
сюйлямяйя башлады, валлащ, щеч хябярим олмады. Бир дя 
онда  эюрдцм  ки,  ара-сыра  сазлы-сюзлц  тядбирлярдя 
чыхыш едир. Бир дяфя дя иш йеримя-университетя эялиб 
чыхды, 
бир-ики 
шеир 
охуйуб 
эянъ 
шаирлярин 
мцзакирясиня дя верди… 
Эцняш мяня ашиг олду, дейясян,  
Парлады, шюляси эюзцмя дцшдц.  
Йерими дяйишиб кечдим кюлэяйя,  
Айнадан йол тапыб цзцмя дцшдц.  
Ъыьател аьыр йыьнагларын, мяълислярин, щятта рясми 
тядбирлярин  енержисини  щяссаслыгла  тутур,  мяълися 
мцвафиг  емосионал  давраныш  образыны  (гара  гыз,  дяли 
гыз) тягдим едя билир.  
Онсуз да бир аьлым йохуйду мяним,  
Олан аьлымы да саз алды эетди.  
йахуд  
Дейирляр ки, доьру хябяр дялидян  
Эедяк бир аз дяли олаг, севэилим.  
Ону  китаблардан  охудуьу  сюз  дейил,  ешитдийи  сюз 
рущландырыр,  юз  дили  иля  десяк,  щаваландырыр. 
Ашыгларын  сюзц-сющбяти,  кющня  кишилярин  ирфан 
щикмяти  дилинин  язбяридир.  Шеирляринин  озанлара, 
ашыглара, саза-сюзя цнванланмасы бу цздяндир.  
Доьулуб бюйцдцйц елатын епос тящкийяси имкан верир 
ки,  отурушунда-дурушунда  вя  сюзцндя-сющбятиндя  сон 
дяряъя  сямими  олсун,  ичиндяки  дуйьулары,  ещтираслары 
бир дастан кими, бир щекайят кими даныша билсин. Онун 
шеирляри елат щяйатынын инандыьы садя образларындан 
йараныр,  садялик  бязян  патетик  шеиря  дя  айрыъа  бир 
сямимиййят тябиилик эятирир:  


Rüstəm Kamal 
 
246 
 
Доьма буъаг, доьма дивар ахтаран  
Гарангушлар «Вятян» деди, аьладым.  
Ъыьател  исти  бир  сюздян,  ортайа  атылмыш  гяфил 
кялмядян,  она  цнванланмыш  бир  истиганлы  мцраъиятдян 
шеирини  «тохуйа»  вя  охуйа  билир.  Бу  заман  няфясини 
вурьу-интонасийасынын ахырынадяк сахлайа билир:  
Даьлар булуда йахын, даьларда чян олайдым,  
Дюнцб думана, мещя-даьа щямдям олайдым.  
А бяхт эязян бяхтявяр, йериня мян олайдым,  
Сяни бир шаир севир  
Онун  гафийя  тяфяккцрц  етник  интонасийанын 
енержисиндян  гайнагланыр.  Мараглыдыр  ки,  илк 
бахышдан  бизя  таныш  эялян  гафийяляр  онун  шеир 
мяканында  бир-бири  иля  ялагясини  тапыр.  Йаддашынын 
чевиклийи,  рущунун  азадлыьы  щаваъата  корлуг  эятиря 
биляъяк гафийяляри дя бир вязндя арайа-мяхряъя эятирир:  
«Ъыьател» адымда нечя инъя щярф!  
Мяндя сайы йедди – сяндя нечя щярф?  
Адында адымдан варса биръя щярф,  
Дяйишдир о щярфи – адындан чыхарт.  
Онун  шеирляриндя  сцни  гурамалара  раст  эялмязсян. 
Шеирлярин  ритмини,  вязнини  психоложи  дурумунун  вя 
ещтирасынын,  йа  да  дуйьусал  йаддашынын  ихтийарына 
бурахыр.  О,  гошма  няфясиндя,  дастан  тящкийясиндя 
юзцнц  ращат  щисс    едир.  Ъыьателин  шейдалы  гялби  вя 
ъошгун  тяби  сюзц  «эюйдя  тутур»,  халг  данышыьынын 
шеириййятин юз сюзцндя доьмалашдырыр.  
Версян, аллам саламыны саь яллян,  
Сян мяня баханда сол эюзцнля бах.  
 
Анъаг  лящъя  шеириййятиндян  айрылмайан  Ъыьател 
беля йаза биляр.  
«Даьдан йумарланыб, ашыб эялмишям»;  
«Мян торпаьам, якилиб ляклянмишям»;  


Rüstəm Kamal 
 
247 
 
«Гцрубдан сюз ачдым-гашыны дцйдц»;  
«Мящялим йох ня сющбятя, ня кефя»;  
«Горхарам  бир  шяряфсиз  кюлэяйя  кюля 
олсам».  
Ъыьател щяр щадисяйя, детала ибрят мязмуну, фялсяфи 
цмумиляшдирмя  веря  билир.  Мяним  чох  севдийим  «Кцл» 
шеири  бир  оъаг  кцлцнцн  щяйаты  щаггында  бир  ибрят 
дярсидир,  бир  ариф  гянаятидир.  Юнсюзцнцн  мигйасы  вя 
естетик  тялябляри  имкан  версяйди,  валлащ,  бцтцн  шеири 
ситат кими верярдим.  
Палыд дейиб йандырдылар аьаъы,  
Кюзцнц сцпцрцб ода атдылар.  
Кцлц ялядиляр нарын ялякнян,  
«Ня эюзял кцл» дейиб сача йапдылар.  
…Даща бундан кцлмц олар, йох олмаз,  
Дейиб кцлц бир чухура тюкдцляр. 
Бир чухурун кянарына даш  йыьыб, 
Кцл цстцндя оъаг йери тикдиляр.  
Бялкя  мян  дя  тязя  фикир  сюйлямирям:  Севэисини  сюз 
бяйан  елямир,  сюзцнц  севэи  дедиздирир.  Ъыьател 
севэисини  сюздян,  сюзцнц  севэисиндян  эизлятмир  –  она 
эюря дя она инанырсан. 
Щяр кяся ъан дедим, ъанымы йахды,  
Ъанындан ъаныма ъан олмады ки.  
Атылан охлара нишанэащ олдум,  
Дяйди цряйимдян, йан олмады ки!  
 
Бу еля охуйду, «ох» дейяммядим,  
Дишимя «дилими сых» дейяммядим.  
Йарам дярин олду, чох дейяммядим,  
Дедиляр: эюрцнмцр, ган олмады ки…!  
Ъыьател  İсагызы  сюзц  киши  фящми  иля  дуйур,  сюзц 
киши боьазы иля сясляндирир. Бялкя она эюря кишилярин 
сюз  мейданындан  чякиниб  елямир:  дейишмяйя  дя 


Rüstəm Kamal 
 
248 
 
эиришир,  гыфылбянд  дя  ачмаьа  чалышыр,  тяънис  дя 
сюйляйир… Йахшы ки, Ъыьател сюзц юнъя сясляндирир – 
щаваландырыр,  сонра  йазыйа  эятирир  вя  бу  сяслянмя 
йазыда да айдын эюрцнцр вя ешидилир.  
…Ня няфяс алмайам, ня сясим эяля,  
Ня сяни щцркцдям, ня юзцм гачам.  
Ъыьател  ня  сюйляйирся,  юмрцнц-эцнцнц  шырымлайан 
сюзлярдян, гадын йашамындан, мяишят гайьыларындан вя 
севдалы  кюнлцн  одундан-кюзцндян  доьулур.  Ъыьател 
шеир  дейя-дейя,  юзцнцн  дя  хябяри  олмадан  юмцр 
дастаныны йазыр, йыьвалыны данышыр. 
 
KİTABIN İÇİNDƏKİLƏR 
 
Мцяллифдян.............................................................. 

Нцфузлу 
сюз 
сащиби 
(N.Həsənzadə)............................ 

«Багдi  эюрди…»  (“Kitabi-Dədə  Qorqud”  görmə 
kodu)........................................................................ 

Мирзя  Фятяли  Ахундзадя:  Ömür  нитг  aktы 
kimi......... 
15 
Uşaqlıq mif kimi: M.H.Şəhriyar və O.Sarıvəlli......... 
20 
Рясул Рза: Ишыьын 
хатиряси.......................................... 
29 
Mirzə İbrahimovун Təbriz ильымы............................. 
45 
Щцсейн Ариф екософийасы: Eвин дярки 
........................ 
52 
İsmayıl Şıxlı: Yuxuların  yozumu............................. 
78 
Yusif Səmədoğlu: Qeyb aləminin səsini eşidən adam...  84 
Anar fəzası.................................................................... 
91 
Видади 
Бабанлынын 
аиля  95 


Rüstəm Kamal 
 
249 
 
сагасы................................ 
Nяриман  Щясянзадя:  Гадын талейи вя  кишилярин 
хатиряси................................................................ 
101 
Нцсрят Кясямянли: «Юзэяляр гапысындан»  «Гурд 
гапысына»............................................................ 
106 
X.L.Borxes və K.Abdulla: Kitabxana və əlyazma........   114 
Saday Budaqlı: Ümid və yaxşılıq işığı.......................... 
120 
Nəriman 
Əbdülrəhmanli:  Киши  монологунун 
няфяси. 
124 
Елчин Щцсейнбяйли: Tarix ehtiras 
kimi.......................... 
130 
Yaşarın yuxuları və  hekayələri...................................  
135 
Eyvaz Əlləzoglunun son yuxusu................................... 
138 
Məmməd İlqar: Тяънис вя йашам яхлагы.................. 
141 
Barat Vüsalын йцксяклик севдасы..............................  146 
Sabir Sarvan: Dərdin qafiyəsi..................................... 
150 
Щардасан, Sалам Сарван?........................................ 
155 
Мяммяд  Дямирчиоьлу:  Дилин  инанъ  йад-
дашы............ 
158 
İnqilab  İsaq: Sükutuн  kədərə çevрилмяси..................  164 
Шаиг Вяли: «Səsinə uçunub oyandığın türkü...».........  169 
 Nurafiz: Evin qapısını döymək vaxtı.......................... 
175 
Əbülfət Mədətoğlu: Şeиr kиşи  sиrrи 
kиmи.................... 
179 
Etиmad Başkeçиd: Sözцн  иnanc məntиqи...................  183 
Гулу Аьсяс: Юмрц сясdən 
tanımaq.............................. 
191 
Rəfail İncəyurd: Ləhcəнин шеири................................  198 
Бащадыр Фярманын бащар 
202 


Rüstəm Kamal 
 
250 
 
цмидляри.......................... 
Uzaqda bir el var-sözü bəlli, bəlli..................................  208 
Нахчыван фолклору: Епик сюзцн 
мигйасы................... 
214 
Yaşar Qarayev əxlaqı.....................................................  218 
Мяммяд Гоъайев: Ömrün dialoq imkanı................... 
222 
İntiqam Qasımzadə: “Ömür bir ümid gəmisi”..............  225 
Vaqif Yusifli: Шеиримизин hava 
durumu......................... 
228 
Arif Əmrahoğlu: Епик образын gücü.......................... 
232 
Cavanşir Yusifli: Ömrün poetik sıxlığı..........................  234 
Südabənin esse sevdası..................................................  239 
Ъыьател дастаны.........................................................  243 
 
 
 
 
 


Rüstəm Kamal 
 
251 
 
 
РЦСТЯМ КАМАЛ 
(RƏSULOV RÜSTƏM KAMAL OGLU) 
 
 
СЮЗЦ  ИШЫЬА ДАНЫШДЫМ 
 
Китабын nəşrində böyük köməyə görə 
«Китаб еви» ИБ-ня  
вя 
Ариф Йунус оьлу Рясулова
  
dərin миннятдарлыьымы билдирирям. 
 
 
 
 
Operator: Balakişiyeva R. 
Korrektor: Mehdiyeva G. 
Çapçı: Paşayev N. 
 
Bakı, MBM, 2012, 248 s. 
Tiraj: 200 

Yüklə 1,8 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   55   56   57   58   59   60   61   62   63




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə