Microsoft Word Yuxuma yagish yagir doc

---

ADİLƏӘ    
 
 
 
 
 
 
 
 
YUXUMA 
YAĞIŞ YAĞIR 
 
 
 
 
 
                          Bakı-2013

---

 
Adiləә 
 
 
2 
BBK 47.2.6.1.2. 
N-50 
 
 
 
 
 
N-50  Adiləә Nəәzəәrova. Yuxuma yağış yağır.  (Şeirləәr). 
Bakı, Azəәrnəәşr. 2013. səәh. 248. 
 
 
 
Bir  insanın  ömür  yolu  bir  söz  qəәdəәrdir  vəә  onun 
ayağından  başlayıb  başında  bitəәr.  Gündüzləәrin  məәhbus-
luğundan  qaçıb  gecəәləәr  sözün  sehrindəә  azadlığa  çıxdım 
məәn. Yazdığım həәr şeirin ömründəә sözün böyüklüyündəәn 
yaranan heyrəәt qəәlbimin əәn dəәrin vəә əәn gizli yerindəә hey-
kəәlləәşdi. 
Özümdəә ölüb sözümdəә dirildim. Bu da bir ömürdü. 
Məәn  torpağın  üstündəәki  məәni  –  xəәritəәmi  qoruya  bilməә-
dim,  Səәn  buludların  altındakı  məәni  –  xəәzinəәmi  qoru, 
Allah! Bir kəәlməәyəә sığdırdığım ömrümün səәssiz həәrfləәrini  
– yuxumu qoru, Allah! 
 
 
 
 
 
N-50
 
 
 
 
 
© Adiləә Nəәzəәrova, 2013. 
   4700000000 
 
M-651 (07) 2013 
qrifli nəәşr 

---

 
Yuxuma yağış yağır 
 
 
3 
Ö N   S Ö Z 
 
Telefonuma  zəәng  gəәldi.  Dedim:  -  Kimdir?  Dedi:  - 
Adiləә  xanım.  Soruşdum  ki,  şair  Adiləә  xanım?  Dedi:  - 
Bəәli, bəәli... 
Xatırladım.  Adiləә  xanım  keçəәn  il  dostlarıyla  birgəә 
İsmayıllıya,  Buynuz  kəәndinəә  məәni  görməәyəә  gəәlmişdi, 
məәnəә  dəә  “Sabahım,  səәnmisəәn  gəәləәn”  adlı  ikinci  kitabını 
həәdiyyəә etmişdi. Oxumuşdum, gözəәl şeirləәri vardı, ancaq 
kitab  kəәnddəә  qalmışdı,  məәn  isəә  Bakıdaydım.  Onun  duy-
ğulu vəә saf qəәlbindəәn süzülüb gəәləәn şeirləәrindəәn bəәziləәri-
ni eləә hey dilimin ucunda səәsləәndirirəәm:  
 
Çiçəәk olub əәkilmişəәm qəәlbinəә, 
Niyəә sulamırsan, soluram axı? 
Heç sevinc gəәlməәzmi məәnim dəәrdiməә? 
Bulud təәk boşalıb-doluram axı. 
 
Neyləәrəәm özgəәni məәn səәni sevdim, 
Sorağın quşlardan alıram axı. 
Səәnsiz cadar olmuş torpaq kimiyəәm, 
Şimşəәk ol, yağış ol, ölürəәm axı. 
 
Bir  dəә  harada  solmuş  gül-çiçəәk  görsəәm,  Adiləәnin 
bu misralarını xatırlayıram:  
 
Niyəә solub-saraldı, 
Solğunlaşdı, qaraldı? 
Eləә bil yoxdu gülüm, 
Gül ömrünü sar aldı. 
 
...Yadıma  düşdü  ki,  Adiləә  xanım  telefonun  o  biri 
başında məәni gözləәyir. Dedim, arzun nəәdir? Dedi ki, məәn 
üçüncü  kitabımı  çapa  hazırlayıram.  İstəәrdim  ki,  sizin  dəә 
könlünüz olsa, kitaba ön söz yazasınız. Məәn məәmnuniy-

---

 
Adiləә 
 
 
4 
yəәtləә razı oldum, çünki, onun şeirləәrindəә duyğu, hiss tüğ-
yanı hiss eləәmişdim.  
Görüşdük, yeni kitabın şeirləәrini gəәtirdi. Gözəәl mis-
ralar,  o  misralardan  töküləәn  səәmimi  sevgi  vardı  bu  şeir-
ləәrdəә. Dünyanın əәn incəә əәksləәrini şeirindəә ifadəә etməәk ba-
carığı vardı Adiləәnin.  
Adiləә xanımın yaradıcılıq üslubundan, birinci növ-
bəәdəә, ona görəә razılıq edirəәm ki, onun hissləәri əәvvəәlki ki-
tabda olduğu kimi, yenəә eyni taxtda, eyni vaxtda dururdu. 
İkinci ona görəә ki, Adiləәnin ümid şeirləәri məәnim çox xo-
şuma  gəәlirdi.  Məәn  dəә  bir  çox  ümid  şeirləәri  yazmışam. 
Yadımdadır, bir dəәfəә bir xanım həәyatından çox gileyləәn-
mişdi,  məәn  dəә  ona  “Məәn  səәnəә  ümid  şeiri  yazıram”  adlı 
şeir  yazmışdım.  Məәnim  ümid  şeirləәrim  uzaqdan-uzağa 
ümid arzulayır, Adiləәnin ümid şeirləәri isəә dirəәnəәn ümid-
dir vəә yaşamaq üçün ümid istəәyir: 
 
Təәsəәvvür eləә ki, suda boğuluram, 
Çırpınıram, gücüm əәliməә çatır, 
                           uzadıram. 
 Diliməә çatır, 
 “ümid ver” – deyəә bağırıram.                            
Vaxtın yoxdu düşünməәyəә,  
vaxtım yoxdu gözləәməәyəә. 
Bir ümidi nəәfəәs bil, can bil... 
 
Hay çəәkib haylayıram, gəәl, 
Öyüd ver məәnəә,  
                      danla, küsdür 
ağlayıb ürəәyimi boşaltmaq üçün. 
Ya da məәnəә ümid ver 
                    yaşatmaq üçün... 
Bax,  bu  ümidləәr  oxucunu  qanaqlandırır,  onu  inan-
dırır ki, bu ümidləә o sevgisinəә dəә, xoş gününəә dəә yetişəә-

---

 
Yuxuma yağış yağır 
 
 
5 
cəәk. Bu kəәdəәrli ümid deyil, ümidli ümiddir –  ümidin dəә 
fəәrqləәri var... 
Oxuduqca  bu  qəәnaəәtəә  gəәldim  ki,  çox  bəәyəәndiyim 
yeni şeirləәrdəәn dəә diliməә düşəәcəәk şeirləәr olacaq. Adiləәnin 
şeirləәrinin məәntiqiliyi, axıcılığı bir yana qalsın, onun həәr 
şeirinin sonunda ümidəә yetməәk həәvəәsi məәni aldı. “Ümid 
kitabı” adlı şeirindəәn bu misralar diqqəәtimi çəәkdi: 
 
Məәn həәr gecəә açıram ümid kitabımı, 
səәn həәr sabah bağlayırsan... 
... Dilin buludların əәn tutqunu, 
gözləәrin vücudunun əәn satqınıdır. 
 
Şeirin  əәsas  ünvanı  səәmimiyyəәtdir,  bu  səәmimiyyəәt 
dəә  Adiləәnin  şeirləәrindəә  duyulur.  Bəәzəәn  ümidini  qıran 
olanda  hissəә  qapılır,  amma  heç  kimin  qəәlbinəә  dəәymir, 
üsyan  etmir.  Özünün  dəә  dediyi  kimi  qəәləәməә,  kağıza 
pəәnah gəәtirir, nəә düşməәnəә qarğışı, nəә dosta alqışı olur: 
 
Dinləәməәk istəәmirəәm nəә xoş nəәğməә, nəә bəәstəә, 
İstəәmirəәm “Mahur”u, can evimdəә hüzn var. 
Məәnəә “Segah”ı çalın, sonra da bir “Şikəәstəә”, 
Ruhum yaman yorulub, can evimdəә hüzn var. 
 
Qarğışım yox düşməәnəә, alqışım yoxdu dosta, 
Kəәdəәrin boyu uzun, sevincin boyu bəәstəә. 
Bu gün ürəәyim küskün, viranəә qalıb, xəәstəә, 
Səәadəәt uzaq düşüb, can evimdəә hüzn var. 
 
 
İnanıram ki, bu səәbrləә yaşayan, həәyatı yazan şairin 
arzuları heç vaxt puça getməәyəәcəәk. Çünki Adiləә hüznləәri 
bitirəәrəәk, təәzəәdəәn yenəә öz ümid dünyasına qayıdır vəә bu 
hissləәr onu həәyata bağlayır.   
 
Demişdim səәnəә,  

---