Adiləә
54
OVA GEDIB OVLANAN KƏӘS
İnsan torpaqdan yaranıb,
Bəәs səәn niyəә daş kimisəәn?
Hamı gəәzir çiyin üstəә,
Səәn kəәsilmiş baş kimisəәn.
Gəәldi həәvəәs, getdi həәvəәs,
Ova gedib, ovlanan kəәs!
ƏӘzilirsəәn ayaq altda,
Nəә söyləәsəәləәr yeridir.
Eyni küçəә daşı kimi,
Ancaq görüntün fəәrqlidir.
Ayaqlara düşdün əәbəәs,
Ova gedib, ovlanan kəәs!
Uca dağların başıydın,
İndi bir ocaq daşısan.
Dünəәn bir üzük qaşıydın,
Bu gün axan göz yaşısan.
Haram övun etməәdi bəәs?
Ova gedib, ovlanan kəәs!
Yuxuma yağış yağır
55
YADİGAR
Otağımda səәssizlik,
pəәncəәrəәmdəә həәzin rüzgar,
qaranlıq bir gecəәdir –
goy üzü bağlayıb pəәrdəәləәrini.
Oturmuşam səәnsizlikləә
qarşı-qarşıya,
söhbəәrləәşirəәm
yoxluğunla.
Deməәk ki
yox yoxdur bu dünyada.
Bundan sonra
buludlar ağlayanda,
göy üzü pəәrdəәləәrini bağlayanda
qonağım olacaq
otağımda səәssizlik,
pəәncəәrəәmdəә həәzin rüzgar.
Bunlar məәnəә
səәndəәn qalan
yadigar.
Adiləә
56
İNSAN
Allah, məәrhəәməәt sözü
ağızlarda çeynəәnir.
ƏӘməәldəәsəә məәrhəәməәt
yeləә dönüb, yelləәnir.
İnsan günahı sevməәz,
günahsız da günü keçməәz.
Ancaq özü başdan-başa
bir günahdır.
Günahı da Adəәmdəәn,
Həәvvadan keçəәn
mayasındakı tamahdır.
Heyvanların tamahı yox,
insanların günahı çox.
Bu zamanda nəәyəә görəә
nəәfs insanın yarısıdır?
Ey Allahım!
İnsan yaranmışların
əәn alisidir...
Yuxuma yağış yağır
57
QIRILIR QƏӘLƏӘMİM
Eləә bil ömrümün
sonundayam bu günləәrdəә.
Yaşadıqlarım yarıya bölünüb –
yarısı sol əәldəә,
yarısı sağ əәldəә.
Yarısı üsyanlarım,
yarısı səәbirləәrim.
Məәni dəәrdim dindirir,
əәhvalımı bildirir.
İndi ruhum ahıllıqda,
zamanım məәchulluqda.
Deyəәsəәn,
qırılır qəәləәmim,
artıq ölür içimdəәki əәləәmim.
Eləә bil ömrümün
Sonundayam bu günləәrdəә.
Yaşadıqlarım yarıya bölünüb –
yarısı təәbəәssümləәrim,
yarısı təәəәssüfləәrim.
Deyəәsəәn...
qırılır qəәləәmim...
Adiləә
58
QURD OĞLU QURD
Quyruğunu qısıb durma,
başını aşağı salma,
yalquzaq!
Yalqız gəәzməәkdir xisləәtin,
qəәzəәbli baxışın məәtin.
Təәk dolanmaq vaxtı deyil,
çalış, vuruş, dəәstəә yarat,
yalquzaq!
Fəәrq eləәməәz hansı yaşdan,
özün kimi güclü başdan,
həәm yaxından,
həәm uzaqdan,
təәk-təәk gəәzəәn yalquzaqdan
dəәstəә yarat.
Yarat, yarat güclü dəәstəә,
apar, apar düşməәn üstəә.
ƏӘgəәr bunu bacarmasan,
bu davadan dur uzaq.
Yalquzaq təәk dolansan da,
səәn doğuldun bir qurd kimi,
vardır səәnin etimadın,
“Qurd oğlu qurd” səәnin adın,
Səәnin işin savaş, cəәngdir.
ƏӘtrafına yığ qurdları,
bu diyara
Qurd dəәstəәsi gəәrəәkdir.
Yuxuma yağış yağır
59
ALLAHA BAX
Günah məәnəәm, günahkar səәn,
Səәni məәnəә sevdirəәn – səәn.
Bircəә acı kəәlməәn iləә
Yaşayarkəәn öldürəәn – səәn.
Tükdəәn incəә bir ruhum var,
Sanma məәni gəәl daş-divar.
Bu sinəәmin bir ahıyla
Səәhralara dönəәr çaylar.
Qış ötdü, gəәtirdik yazı,
Pozulsun bu qara yazı.
Bu qəәlb Allah sevgisiləә,
ƏӘdaləәtlidir əәn azı.
Ya bulaq ol, könlüməә ax,
Ya atəәşdəә yandırıb yax.
Ya get, yana-yana burax,
Ya qəәbul et bu sevgini – Allaha bax.
* * *
Qaram gecəә, ağım gecəә,
Solum gecəә, sağım gecəә.
Səәn dəә gecəә, məәn dəә gecəә,
Heç olmasa, işıq düşəә
gecəәmizəә...
Adiləә
60
DOĞULMADIN MƏӘNIM BALAM
Gəәlməәdin ömrüməә,
bir ömür gözləәdim.
Qırxı keçəәnəәdəәk yaşım,
yollarını izləәdim.
Səәn gəәlməәdin,
məәn gəәləәrəәm bir azdan.
Gəәrəәk yoxdu ölüm üçün
başlamağa hazırlıq.
Ümid ölüb,
məәn qalmışam,
bu da məәnəә bir haqsızlıq.
İxtiyarsız ah çəәkdim
səәnsiz, gündəә yüz dəәfəә.
Nəәdəәnsəә, eşitməәdi
heç kimsəә bircəә dəәfəә.
Gözləәrim adəәt eləәdi
vaxtlı-vaxtsız ağlamağa.
Bulud olub
yağışını yağdırmağa...
Həәsrəәt qaldım
“ana”- deyib çağırmana,
qollarımda yuxulamana...
Səәn gəәlməәdin, təәkcəә qaldım
soyuq damın altında.
Səәn olmadın taleyimdəә,
ağarmadı baxtım da.
Yadlar məәnəә göz qoydular,
doğmalarım göz oydular,
boşboğazlar söz atmaqdan
yoruldular...
Doğulmadın, məәnim balam.
Dostları ilə paylaş: |