_______________Milli Kitabxana___________________
36
Ağ çiçəklə basdırır,
Çobanın papağından
Qılınc – qalxan asdırır.
Səmanın köynəyini
Parçalayıb keçir qış.
Qar yağır, yağış yağır,
Göydə yerə köçür qış.
Bakı – 1963
_______________Milli Kitabxana___________________
37
TUFANDAN SONRA
Birdən hücum çəkdi
Üstümə tufan.
Pərən – pərən düşdü
Qar topaları.
Külək papağımı
Aldı başımdan,
Soxuldu boynuma
Qar ləpələri.
Tufan sakitləşdi,
Yatdı külək də,
Elə bil hiddəti
Tükəndi birdən.
Geriyə dönmədim
Qarda, küləkdə.
Getdim mənzilədək
Öz yolumla mən.
Çiynimə qar düşüb,
Çırpmıram ancaq.
Günəşin altında
Incəlir indi.
Dünyaya hökm edən
Cahangirə bax,
Çiynimə qısılıb
Dincəlir indi.
_______________Milli Kitabxana___________________
38
QUMLU SAHILLƏRI BUZ TUTDU YENƏ
Qumlu çimərliyi buz tutdu yenə,
Dalğalar uyuyur körpə uşaqtək.
Baltikin bu bəyaz sahillərinə
Töküldü ağ çiçək, gümüşü çiçək.
Sahil qayaları ağ ayı kimi,
Dayanıb heyrətlə baxır dənizə.
Uzaqda buludlar qağayı kimi
Çırpınır, əl edir, hey baxır bizə.
Sabirin, Nüsrətin ayaq izləri,
Ağ xalı üstündə bəyaz zər kimi.
Mənimsə uzağa baxan gözlərim,
Görür bu dünyanı ağ dəftər kimi.
Deyirəm nə zaman açılar baxtım,
Sözlər ürəyimdə qovrulur axı.
Səndən ayrılandan doğma paytaxtım,
Tufanlar qəlbimdə sovrulur axı.
Duydum bu niskili, duydum dərindən.
Başımda bir şimşək çaxacaq mənim.
Bəlkə də Baltikin sahillərində
Baxtımın günəşi çıxacaq mənim.
_______________Milli Kitabxana___________________
39
DEYIRSƏN BƏRK GƏLIB BAKININ
QIŞI
Deyirsən bərk gəlib Bakının qışı,
Gecələr yenə də gümüşlənibdi.
Yazırsan sallanıb çinarın başı,
Torpağa buluddan zər ələnibdi.
Qar yağıb sübhəcən hey narın – narın,
Nə sənə, nə mənə baxmayıb, yağıb.
Zeytunun, küknarın, Eldar şamının,
Yaşıl alovundan qorxmayıb, yağıb.
Ağaclar uzadıb yalın əlini,
Qarı elə göydə tutmaq istəyib.
Qaldırıb çiyninə səməni kimi,
Yenə də buluda qatmaq istəyib.
Keçib addım – addım eldən – obadan,
Gör neçə qapını bir – bir döyübdü.
Bağçalar utanıb şaxta babadan
Cığır yaxasını düymələyibdi.
Qəlbimdə hələ yer var işığına
Gəzmirəm dünyanı divanə kimi.
Uçub gələcəyəm qar işığına,
Şama həsrət qalan pərvanə kimi.
Duboltı 1982, Yanvar
_______________Milli Kitabxana___________________
40
PEREDELKINODAN UŞAQLARA MƏKTUB
Uşaqlar, adicə kənd deyil ki, o
Ağ şalvar, göy papaq Peredelkino.
Yaşıl fəvvarədir elə bil şamlar,
Qu desən qulağın batar axşamlar.
Qar yağıb bürüyüb bərəni, bəndi
Yaşıllıq göyəcən, qar dizəcəndi.
Dözümdə qayınlar yəqin təkdilər
Qışın ortasında ağköynəkdilər.
Bir ev var, qar altdan çıxan kimidi.
Elə bil sahilə çatan gəmidi.
Uzaqdan baxsanız lap gecə yarı
Yanır sübhə kimi gur işıqları.
Bu evdə yazılar təzə əsərlər,
Bir gün gəlib çatar sizə əsərlər.
Yatın mışıl – mışıl, yatın balalar,
Yatın ki, bir azdan səhər olacaq.
Qəlbimdə nə qədər təzə sözüm var,
Yazılsa çevrilib əsər olacaq.
Elə mən özüm də yanan işığam
_______________Milli Kitabxana___________________
41
Sözlər ürəyimdən çıxacaq bir gün.
Mənim sübhə kimi yanan işığım,
Sizin qəlbinizə axacaq bir gün.
TƏBRIZDƏN DÜNYAYA YOLLAR UZANIR
Təbrizdən dünyaya yollar uzanır,
Yollar çox tufana gəribdi sinə.
Arazdan o tayda ulduzlar yanır,
Sönən oğulların xatirəsinə.
Hanı papaq altda yatan oğullar?
Təbriz həbs olunub bir gövhər kimi!
Təbrizdən Bakıya uzanan yollar,
Kəsilir yarımçıq ömürlər kimi.
Eyvanlar bu yana dikilən gözdü,
Dindirsən hönkürüb danışa bilər.
Təbriz kül altında uyuyan közdü,
Xəfifcə bir mehdən alışa bilər.
Ay ana Təbrizim, ağır yolların,
Gəncəyə, Şəkiyə, Şirvana keçmir.
Mənə uzatdığın cığır qolların,
Axı heç Arazdan bu yana keçmir.
Kişi qeyrətini yığ qollarına,
Ana ismətini saxla dərində.
Əgər od istəsən, oğullarına,
Tapşır, od gətirsin kirpiklərində.
_______________Milli Kitabxana___________________
42
ŞUŞANIN UŞAQLARI
Təzə çiçəyə oxşar,
Şuşanın uşaqları.
Cıdır düzündə oynar
Şuşanın uşaqları.
Oğlanlar körpə tərlan,
Qızlar ağ qağayıdı.
Qayalar dərələrdən,
Çıxan qonur ayıdı.
Şuşanı xonça kimi
Göyə qaldırıb dağlar.
Bu xonçanın içində
Noğul – noğul uşaqlar.
Heç zaman belə güclü
Görməmişdim dağları.
Şuşanı qaldırıb ki,
Dünyanın hər yerindən
Görsünlər uşaqları.
1970
Dostları ilə paylaş: |