Microsoft Word zamanin sinagi-26. 10. 16. doc
Yüklə 2,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
B u l u d x a n X ə l i l o v 74 xatirinə nələr etmir?! Çox zaman bir məsələ barəsində fikirləşmirik. Fikirləşmirik ki, çörək verənlərin özünü yoxlamaq lazımdır. Görəsən, onlar nəyin xatirinə, nəyin naminə çörək verirlər?! Çörəkçinin məqsədli şəkildə çörək qoyduğu tələ hər an insanı tuta bilər, öldürə bilər, məhv edə bilər. Tələ sabahı aydın olmayan bir qaranlıq kimi həmişə gülümsə- yir. Bizim hər birimizi sakitcə gülümsəməyi ilə özünə çəkir. Ancaq… İnsan isə heç bir vaxt əhəmiyyət vermir ki, bu gülümsəyən qaranlıq onu hansı çətinliklərə aparır . Məncə, hər şey yaxşı gedir deyənlər də, fikirləşməlidir. Hər şey yaxşı gedir deyənlər bilməlidir ki, sabah hər şey yana bilər, məhv ola bilər, dağıla bilər. Kimin ağlına gələ bilərdi ki, ağlına gəlməyənlər nə vaxtsa başına gələcək- dir. Kimin ağlına gələ bilərdi ki, qaranlıq gecə onu gözləyir. Dünyada heç bir şey ilə əbədi əylənmək olmaz. Əyləndiyimiz hər bir şeyi müvəqqəti olaraq xoşbəxtlik saya bilərik. Ancaq bunu da bilməliyik ki, xoşbəxtlik sayıb əyləndiklərimizin heç biri əbədi deyil. Axı əbədi olanlar insanları yorur. Heç məhəbbət də əbədi deyildir. Həmin hiss kimə nəsib olubsa, onlar xoşbəxtdir. Ancaq həmin hisslə əbədi olaraq əylənmək olmaz. İnsan ömrü nəyə sərf olunur? Birisi öyüd nəsihət verir… Birisi bu öyüd-nəsihətə qulaq asır… Birisi dua edir… Birisi özün- dən danışır… Birisi müvəffəqiyyət qazanmaq ümidi ilə yaşayır… Birisi kimlərinsə evini yıxmaq planını cızır… Birisi hələ də yazır... Birisi… Birisi… 26.03.2015 Z a m a n ı n s ı n a ğ ı n d a n k e ç ə n l ə r . . . 75 Yaxşı və pis, arzu və istək, sevgi və məhəbbət Yaxşılıq insanın vicdan təmizliyidir. Ədəbiyyat üzrə Nobel mükafatçısı Herman Hessenin “Knulp” po- vestində yazılır: “Knulp köksünü ötürdü: – Hə, daha buna nə deyəsən! Bəlkə də, sən deyən kimidir. Elə ona görə də insanlar tez-tez qəm dünyasına batır. Çünki istəyinin dəyərsizliyini, hadisələrin bizsiz də öz axarı ilə getdiyini duyur. Ancaq suç suçluğunda qalır, adamın pislikdən başqa yolu olmasa da, qalır, çünki o, bunu daxilən hiss edir, duyur. Elə ona görə də, ən doğru yol yaxşılıqdır, çünki adam onda özündən razı qalır, vic- danı təmiz olur”. (Herman Hesse. Seçilmiş əsərləri. Bakı, “Şərq-Qərb”, 2010, s.264). Adamların bir qismi arı xarakterlidir. Arılar çiçək- lərdən bal yığdıqları kimi, onlar da yaxşı nə varsa, tapır, üzə çıxarır, dəyər verir, hər şeyi gözəl görürlər. Bir qisim adamlar milçək xarakterlidir. Milçəklər mikroblar daşıdı- ğı kimi, onlar da cəmiyyətdə mikrob yaradır, cəmiyyətə mikrob daşıyırlar. Pis adamlar bu dünyaya mikrob kimi gəlirlər. Onlar get-gedə cəmiyyəti öz mikrobları ilə zəhərləyirlər... B u l u d x a n X ə l i l o v 76 Yaxşı adamlar bu dünyaya dərman kimi, məlhəm kimi gəlirlər. Onlar cəmiyyəti öz məlhəmləri ilə sağalt- mağa çalışırlar... *** Arzu nədir? Arzu illər boyu insanlara yoldaşlıq edən ülvi bir istəkdir. Hətta arzu insanda o qədər dərin kök salır ki, bəlkə də insanın canı, qanı ilə qidalanır. Ar- zu insanın sığınacağıdır. İnsan bəzən illərlə bu ülvi istəyə sığınır, onun nə zaman həyata keçəcəyi günü gözləyir. Arzu insanın həsrətini çəkdiyi nəsə bir şeydir. İnsan həsrətini çəkdiyi bir şeyi uzun müddət gözlədiyi kimi, arzunu da uzun illər boyu gözləyir. Hətta insan arzunu həyatının bütün məqamlarında yadından çıxartmır, onu xatırlayır, onu unutmur. Bəzən onu musiqi kimi öz bey- nində səsləndirir, bəzən onu sığallayır, tamamlayır, bəzən onu öz sevgilisi kimi əzizləyir. Bəzən onunla danışır, söhbət edir. Kimin arzusu həyata keçirsə, onun arzusu çin olur. Deməli, arzunun özü üçün də sığınacaq tapılır. Maraqlı orasıdır ki, arzunu heç nə məhv edə bil- məz, yandıra bilməz, öldürə bilməz. Ancaq uzaq başı ar- zu həyata keçməyə bilər. Arzu olaraq qala bilər... Əslində bizim hər birimiz ömrümüzün sonuna qədər arzu və istəklərimizin həyata keçməsi yolunda dizin-dizin sürünürük. Heç zaman arzumuz həyata keçməyincə rahat nəfəs ala bilmirik. Z a m a n ı n s ı n a ğ ı n d a n k e ç ə n l ə r . . . 77 *** Məhəbbət insanlara çoxlu sayda qayğılar verdi. Uşaqlar, onları böyütmək, onların qayğısını çəkmək, da- ha nələr, nələr... Bəlkə də Məcnunla Leyli ona görə bir-birinə qo- vuşmadılar ki, onlar sonrakı qayğılardan imtina etdilər. Bəlkə də məhəbbətdən sonrakı qayğılardan qorxdular, çəkindilər... Bəlkə də məhəbbətdən sonrakı qayğıları ol- masın deyə, bir-birinə qovuşmadılar... Bəlkə də məhəb- bətdən sonrakı qayğılar onları qayğılandırdı... Sevdiyimiz qadınla Vətənə olan sevgilər bir-birin- dən fərqlənir. Belə ki, sevdiyimiz qadını başqalarına qıs- qanırıq. Ancaq Vətəni sevənləri hər birimiz sevirik. Bu barədə Bəxtiyar Vahabzadə 1974-cü ildə yazdığı “Hey- rət, ey büt!..” məqaləsində oxuyuruq: “Mənim insanlara, ətrafdakılara münasibət ölçüm, yəni sevgi və nifrət ölçüm vətəndir. Sevdiyim qadını bir başqası da sevərsə mən o adama düşmən kəsilərəm. Lakin Vətənimi mənim qədər sevən hər hansı bir adamı mən də sevirəm. Nə üçün sev- diyimiz qadını sevən rəqibə qısqanır, ona nifrət edirik, la- kin Vətənimizi sevən adamı isə sevirik? Ona görə ki, qa- dın sevgisi fərdidir, şəxsidir, bu sevgi yalnız bizim özü- müzə məxsus olan şəxsi hissimizdir. Bu müəyyən qədər kiçik hissdir. İnsanın ən ali, ən müqəddəs sevgisi isə Və- tənə olan sevgidir! Müəyyən yaşa dolandan sonra gənc mütləq bir qadını sevir. Bir neçə qadını da sevənlər var. Lakin Vətən Yüklə 2,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|