B u l u d x a n X ə l i l o v
6
günlərin birində Qulu Xəlilov Yazıçılar Birliyindən icazə
almadan rayona getməli olur. Mehdi Hüseyn onu bu
əməlinə görə - icazəsiz getdiyinə görə işdən çıxarır. Qulu
müəllim rayona gedəndə bilir ki, onun oğlu olub. Qulu
Xəlilovun iki qızı varmış, oğlu yox imiş. O, oğlunun
olmasına sevinir. Və Mehdi Hüseynə zəng vurub deyir:
–
Siz məni işdən çıxartdınız. Mənim isə oğlum oldu.
Mehdi Heseyn ona deyir:
–
Gəl ona Tahir adını qoy. Tahir mənim qəhrə-
manımdır. O, “Neft daşları” əsərindəki qəhrəmanını nə-
zərdə tutur.
Qulu Xəlilov ona cavab verir:
–
Mən öz qəhrəmanımın adını – Azər adını qoyaca-
ğam.
Qulu Xəlilov oğlunun adını Azər qoyur.
Qulu Xəlilovun həyat eşqi güclü olmuşdur. O,
uşaqlarına da, nəvələrinə də böyük dəyər vermişdir. Öm-
rünün sonuna yaxın televiziya müsahibələrinin birində
deyirdi: “...Mən xəstəyəm. Stola yazmaq üçün yaxınlaş-
mağa qorxuram. Mən uşaqlarımla, nəvələrimlə başımı
qatıram. Allah heç kəsi övladsız, uşaqsız, atasız, anasız
etməsin”. Düzü, onun bu dediklərinin səmimi olduğunun
şahidi olmuşam. Ancaq şahidi olduğum vaxt o qədər də
əhəmiyyət verməmişəm. İndi fikirləşəndə görürəm ki,
doğrudan da, o, bütün uşaqlara səmimi olmuşdur. Ona
görə də bir hadisəni xatırlamaq istəyirəm. 1992-ci ilin
dekabr ayında APİ-də (indiki ADPU-da) olan müdafiə
Z a m a n ı n s ı n a ğ ı n d a n k e ç ə n l ə r . . .
7
şurasında dissertasiyamı müdafiə etdikdən sonra evimiz-
də (evimiz həyət evi idi) qonaqlıq təşkil etmişdik. Müda-
fiədən sonra qonaqlığa Qulu Xəlilov da gəlmişdi. Həyət
evində qohum - qardaş manqalda qonaqlar üçün kabab
çəkirdi və qardaşım uşaqları da həyətdə oynayırdılar. Bir
də gördüm ki, Qulu müəllim müdafiə şurasının üzvlərin-
dən və qonaqlardan ayrılaraq qardaşım uşaqlarını başına
yığıb söhbət edir. Onlara müxtəlif suallar verir, onları
danışdırır, onlara doğma münasibət göstərir. Hiss edirdim
ki, uşaqların hazırcavablığı, diribaşlığı onun xoşuna gəlir.
Bunun haradan qaynaqlandığını onun müsahibələrindəki
bu fikirləri dinlədikdən sonra daha yaxşı anladım: “...
Allah bizim övladlarımızı qığıldamaq səadətindən uzaq
etməsin. Çörək səadətindən uzaq etməsin”. Nə isə...
Qayıdıram yenə də həyətimizdəki qonaqlığa. Qulu
müəllim tez - tez əlini manqalın içindəki ocağa uzadır və
əllərini qızdırırdı. Sonra ocaqda qızmış əllərini sifətinə və
üstünə çəkirdi. Bunu hava soyuq olduğu üçün edirdi.
Bütün qonaqlar içəridə yeyib - içirdi. O isə həyətdə atam-
la, qardaşımla, qohumlarımla mehribancasına və səmimi
şəkildə söhbət edirdi. Bəlkə buna o vaxt o qədər də əhə-
miyyət vermirdim. İndi isə görürəm ki, Qulu Xəlilov nə
qədər təbii və sadə adam imiş. O birinci dəfə olduğu
ailədə özünü nə qədər doğma aparırmış. Səbəbini indi
axtaranda görürəm ki, o, torpağa, xalqa, millətə bağlı ol-
duğundan belə edirmiş. Eyni zamanda zəhmətə və zəh-
mətkeş insanlara, təmiz və təbii ailələrə, dünyanın bütün
B u l u d x a n X ə l i l o v
8
ağrı - acısını görmüşlərə bağlı olduğundan belə edirmiş.
Mən indi başa düşürəm ki, o, Allahın imtahana çəkdiyi,
bu imtahandan üzüağ çıxardığı və qoruyub saxladığı
insanların, ailələrin hər birinə hörmətlə yanaşırmış. Bu da
yenə Qulu Xəlilovun mərhəmətli, ədalətli və cəsarətli
olmasından irəli gəlirmiş.
O, torpaq qədər müqəddəs, daş, qaya qədər möh-
kəm, od kimi isti, su qədər təmiz adam idi. Xarakterinin
qeyri-adiliyi də elə bununla (müqəddəslik, möhkəmlik,
kişilik, istilik, təmizlik) bağlı idi. Belələri torpağı, daşı,
qayanı, təbiəti, odu, suyu insan kimi qəbul edir və başa
düşür. O, doğrudan da, torpaqdan, daşdan, qayadan, tə-
biətdən, oddan, sudan güc alan adam idi. Onun uyuduğu
qəbir də bunu təsdiq edir. Oğlu Azər Xəlilovun dediklə-
rindən aydın olur ki, Qulu Xəlilov öz vəsiyyəti ilə Şağan-
da bir qayanın yanında dəfn olunmuşdur. Qayanın hər tə-
rəfi qumluq olsa da, qaya elə qayadır. Qulu Xəlilovun
məzarı qayaya söykənməklə taleyini Vətən torpağındakı
qayaların taleyinə bağladı. O, Məmməd Arazın şeirində
söylənən fikri təsdiq etdi:
Bir qayaya söykənmişəm,
Deyirəm kaş,
Bax beləcə daşa dönəm,
Yavaş - yavaş.
O yenə də Məmməd Arazın şeirindəki fikri təsdiq etdi:
Z a m a n ı n s ı n a ğ ı n d a n k e ç ə n l ə r . . .
9
Onda Vətən sanar məni
Bir balaca Vətən daşı,
Vətən daşı olmayandan
Olmaz ölkə Vətəndaşı!
Qulu Xəlilov “Yaşamaq istəyirəm” əsərini yazmış-
dı. Və onun həyat eşqi güclü idi, yaşamaq istəyi hədsiz
idi. Qulu Xəlilov yaşamaq, yaratmaq istəyirdi. Ancaq
həyatın çətinlikləri, ağrıları ədalətsizlik və haqsızlıq onu
cana gətirmişdi. Televiziya müsahibələrinin birində
dediyi kimi: “Dünyanın ən böyük adamlarını həyat cana
gətirdikdə yaşamaq istəmir. Amma mənim özüm də
bəzən özümü ölü kimi hesab edirəm”. O, ruhən, təbiətən
çox diri və mübariz adam idi. Ona görə də yaşamaq is-
təyirdi. Və “Yaşamaq istəyirəm” əsərini də yazdı. Harada
mərd, cəsarətli, ədalətli, obyektiv mövqe varsa, orada
Qulu Xəlilovun ruhu var. Orada Qulu Xəlilov yaşayır.
17.09.2014
B u l u d x a n X ə l i l o v
10
Mirzə İbrahimovun jurnalistlə
əhvalatı…
Mirzə İbrahimov görkəmli yazıçı, ictimai-siyasi
xadim kimi Azərbaycanın ədəbiyyat və mədəniyyət tari-
xində həmişə yaşayacaq. Onun insanlara münasibətində,
qayğısında və xeyirxahlığında bir səmimilik, sadəlik
olub. Bu xeyirxahlığı, qayğını görənlərdən biri də Rövşən
Novruzoğludur. Rövşən Novruzoğlu – gənc Rövşən
Cənubi Azərbaycan Radiosunda Aqşin Babayevin yanın-
da jurnalist kimi işləyirmiş. O vaxt Mirzə İbrahimov
SSRİ- nin Afrika və Asiya ölkələri üzrə komitəsinin sədri
imiş. Mirzə müəllimin səfərləri o qədər çox olurmuş ki,
o, jurnalistlərə vaxt ayıra bilmirmiş. Jurnalistlər ona sual
verib nəyisə öyrənə bilmirlərmiş. Daha doğrusu, jurna-
listlər ondan heç cür müsahibə ala bilmirlərmiş. Günlərin
birində Aqşin Babayev Rövşən Novruzoğluna deyir:
–
Əgər sən Mirzə müəllimlə görüşüb ondan
müsahibə ala bilsən, sənə mükafat yazacağıq və (o vaxt
əlavə 13-cü ay maaşı varmış) 13-cü maaş verəcəyik.
Beləliklə, Aqşin müəllim Mirzə İbrahimovun ev
telefonunu Rövşən Novruzoğluna verir. Rövşən Novruz-
oğlu fikirləşir ki, necə etsin, nə cür etsin ki, Mirzə müəl-
limlə görüşə bilsin. Nəhayət, Rövşən Novruzoğlu gün-
Dostları ilə paylaş: |