“Dədə Qorqud”un möcüzələr dünyası
477
sallamaq” (əslində, gürz salmaq) ifadəsinin qarşısında heç nə yaz-
mayıb (İstanbul, 2000, səh.217); Zeynalov-Əlizadə nəşrində “gürz
salmaq” ifadəsi “gürz atmaq” şəklində sadələşdirilib: “Altmış
batmanlıq gürz atardı” (Bakı, 1988, səh.192); “KDQ-nin izahlı
lüğəti”nə “gürz salmaq” ifadəsi daxil edilməyib (Bakı, 1999,
səh.150); V.V.Bartold “gürz salmaq” ifadəsindəki “salmaq” felini
«потрясал” (silkələmək, titrətmək, sarsıtmaq) şəklində tərcümə
edib (göstərilən mənbə: səh. 73)... Bu fikirlərin saf-çürük edilməsi
bunları söyləməyə imkan verir: V.V.Bartoldun tərcüməsi mətnin
semantik yükünə uyğun gəlmir; Zeynalov-Əlizadə nəşrindəki sa-
dələşdirmə mətnə tam yapışıqlı görünmür. Türk dilləri, o cümlə-
dən Azərbaycan dilindəki çoxmənalı “salmaq” felinə tarixi-linq-
vistik prizmadan yanaşdıqda “gürz salmaq” ifadəsi “Kitab”ın di-
lində “gürz endirmək” mənasında işlənib – qənaətinə gəlmək
mümkündür. Bu qənaətin düzgünlüyünü belə arqumentləşdirmək
olar: birincisi, “Kitab”ın dilindəki “sal qılıcın” ifadəsi “qılıncını
endir” mənasında başa düşüldüyü kimi, “gürz salardı” ifadəsi də
“gürz endirərdi” mənasında anlaşılır. Yeri gəlmişkən, Ə.Sadıqov
“sal qılıcın” ifadəsini həm də “qılınc endirmək “ mənasında izah
edib (KDQ-nin izahlı lüğəti. Bakı, 1999, səh.150); ikincisi, “Ki-
tab”ın dilində “gürz” ismi ilə “enmək” felinin sintaktik-semantik
bağlılığını əks etdirən cümlə modellərinə rast gəlinir. Məsələn,
“Qanturalı gürzin gögə atar, enüb yerə düşmədin qarvar tutar” (D-
177). Bu cümlədə “gürz” və “enmək” sözlərinin assosiativliyi
aydın şəkildə görünür; üçüncüsü, müasir dilimizdəki “gürz endir-
mək” ifadəsini də təsadüfi hesab etmək olmaz: “Qollarını çırma-
yıb, gürz endirir zindana” (Ə.Cəmil); dördüncüsü, “Azərbaycan
dilinin izahlı lüğəti”ndə “endirmək” çoxmənalı felinin birinci
mənası kimi məhz “aşağı salmaq” ifadəsi göstərilir (II cild, Bakı,
1980, səh.206). Müq.et: salmaq – endirmək; gürz salmaq – gürz
endirmək...
“Kitab”dakı “gürz” sözü sonrakı dövr abidələrimizdə də
müşahidə olunur:
M.Füzulinin “Leyli və Məcnun” poemasında:
“Dədə Qorqud”un möcüzələr dünyası
478
Gürz ilə olurdu xurd hər su,
Cövşənlərü üstüxani – pəhlu.
“Koroğlu” eposunda:
“Dəmirçioğlu getdi, qılınc, qalxan, cida, gürz, toppuz
götürdü, Koroğlunun yanına qayıtdı”...
Nəhayət, onu da qeyd edək ki, “gürz” sözü müasir ədəbi
dilimizdə “ağır, iri çəkic” mənasında işlənir: zindana gürz endir-
mək...
Çomaq. Bir silah növü kimi “çomaq”la bağlı müxtəlif
izahlara rast gəlinir: dəyənək, toppuz, toxmaq... (O.Ş.Gökyay),
başı iri və yumru ağac (“Kitabi-Dədə Qorqud”un izahlı lüğəti”.
Bakı, 1999, səh.194). Burada bir məqam yada düşür: “Kitab”da
cəmi bir dəfə Qaraca çobanın dilində işlənmiş “dəgənək” (Qızılcıq
dəgənəgimcə gəlməz maηa!) “çomaq” sözünün sinonimi kimi
çıxış edir. Təsadüfi deyil ki, bir sıra lüğətlərdə də bu sözlər,
əsasən, biri digərinin sinonimi kimi verilir. Məsələn, “KDQ-nin
izahlı lüğəti”ndə: “dəgənək = başı toppuz çomaq”; “çomaq = başı
iri və yumru ağac” (Bakı, 1999, səh.72, 194)... “Çomaq”la bağlı
digər cəhətləri belə ümumiləşdirmək olar: birinci növ təyini söz
birləşməsinin əsas tərəfi kimi çıxış edir: qaba çomaq (iri çomaq,
iri toppuz). “Güni gəldi, qaba çomaq altında yoğradım səniη içün
(D-129); iri çomaqla döyüş zamanı başa geyinilən parlaq zirehin
əzdirilməsinə işarə edilir: “Başımda qunt işıqlar saqlardım
səniηçün// Güni gəldi, qaba çomaq altında yoğradım səniη içün”
(D-129); qəhrəmanın igidliyi məhz “çomaq” kontekstində canlan-
dırılır: “Çala bilən yigidə oqla qılıcdan bir çomaq yeg” (D-4); xə-
rac kimi göndərilmiş əşyalar sırasında “çomaq” da var: “Toquz tü-
mən Gürcüstanıη xəracı gəldi; bir at, bir qılıc, bir çomaq gətür-
dilər” (D-235). Əvvəlki səhifələrdə qeyd etdiyimiz kimi, bu cür
nümunələr əşyavi yazının tarixini öyrənmək baxımından əhəmiy-
yətlidir; döyüş silahlarının adları sırasında “çomaq” sözünə də rast
gəlinir: “Qılıc və sügü və çomaq və sair cəng alətin geydirib tonat-
dılar” (D-285). Fikrimizcə, “çomaq” sözünün məhz “qılıc” və “sü-
“Dədə Qorqud”un möcüzələr dünyası
479
gü”dən sonra verilməsi çomağın heç də adi silahlardan biri ol-
madığını sübut edir; “çomaq” bir silah kimi “gürz”ə bərabər hesab
oluna bilər. Bu cəhətə Qazanla Beyrəyin qarşılaşmasını əks etdi-
rən parça kontekstində diqqət yetirək: “Beyrək: “Mərə kafər, necə
onı-bunı sorarsan maηa?” – dedi. Qazanıη üzərinə at saldı. Pərlü
gürzini əlinə alub Qazanı çaldı. Qazan kəndüyi bildirmədi, qar-
vadı Beyrəgi biləgindən tutdı-tartdı, çomağını əlindən aldı. Beyrə-
giη ənsəsinə bir çomaq urdı” (D-121). Yuxarıdakı tezisi dəqiqləş-
dirsək, belə bir nəticə alınar: çomaq gürzdən üstündür. Amma belə
bir nəticəni eynilə qəbul etmək olmaz: birincisi, ona görə ki,
təqdim etdiyimiz parçada silahın yox, qəhrəmanın gücü qabardılır.
Bu mənada “Kitab”ın “müqəddimə” hissəsində verilmiş “çala
bilən yigidə oqla qılıcdan bir çomaq yeg” deyimi sanki yuxarıda
təqdim etdiyimiz tipli parçalardan süzülüb gəlib, onların məntiqi
nəticəsi kimi çıxış edir; ikincisi, “çomaq”la “gürz” bir-birindən
kəskin şəkildə fərqlənməyən silahlardır. O.Ş.Gökyayın mülahi-
zələri də dediklərimizi qüvvətləndirir: “Gürz ilə çomak arasında,
savaş silahı olmak bakımından bir ayrım yoktur. Ancak çomak,
benim bildiqime göre, madenden degildir. Kökü ilə birlikte
çıkarılan ağacların kökleri yontularak gürzdə olduğu gibi bir topuz
haline konur” (İstanbul, 2000, səh.CCCLXIV); çomağın səciyyəvi
cəhətləri daha çox “qaba çomaq” deyil, “altı pərlü çomaq”
(altıkünclü iri, həm də ağır çomaq; toppuz birləşməsində ifadə
edilir: “...Dölək Uran altı pərlü çomağilə at dəpüb, gəlüb yuqarı-
dan aşağa kafəri qatı urdı, alımadı” (D-209)... Bütün bunlar “ço-
maq” sözünün “Kitab”dakı leksik-semantik və üslubi-linqvistik
xüsusiyyətləri ilə yanaşı, türk hərb tarixindəki yeri barədə də
müəyyən təəssürat yaradır.
Çovkan. Əvvəlcə, bu sözün transkripsiyası və izahı ilə
bağlı fikirlərə nəzər salaq: O.Ş.Gökyayın tərtib etdiyi lüğətdə belə
bir şərh verilib: “...başı əgri bir cirittir, meydanda onunla top
oynarlar ve at üzerinde degnek oynayanlar dahi kullanırlar, genel
olarak ucı egri degneğe denir” (İstanbul, 2000, səh.189). Bu qeyd-
lər onu göstərir ki, müəllif “çovkan”ın “Kitab”dakı üslubi-poetik
Dostları ilə paylaş: |