“Dədə Qorqud”un möcüzələr dünyası
162
“Uşun qocanın kiçi oğlı Səgrək eyü, bəhadır, alp, dəlü yigit qopdı”
(D-256); ulu oğul=böyük oğul. “Ulu oğlınıŋ adı Əgrək idi” (D-
253).
“Kitab”ın poetik semantikasından
məlum olur ki, Oğuz cə-
miyyətində bacıya yüksək qiymət verilib, onun zahiri və daxili gö-
zəlliyi obrazlı şəkildə canlandırılıb. “Kitab”da “qız qardaş” (bacı)
qohumluq terminindən əvvəl işlənmiş “aydan arı” və “gündən
görkli” epitetləri də dediklərimizi təsdiqləyir: “Aydan arı, gündən
görkli qız qardaşıŋ Banıçiçəgi Bamsi Beyrəgə diləməgə gəlmi-
şəm!” – dedi” (D-83).
Övrət. O.Ş.Gökyay bu sözü “avrat” (kadın, karı, zevce) şək-
lində transkripsiya edib (İstanbul, 2000). Bu, M.Erginin nəşrində
eynilə təkrarlanıb (Ankara, 1958). Drezden nüsxəsindəki yazılış
şəkilləri, eyni zamanda ərəb mənşəli “həlal” (kəbinli və ya qanuni
arvad mənasında) sözünün ”Kitab”da üstün mövqedə görünməsi
Zeynalov-Əlizadə nəşrindəki transkripsiyanın (övrət) daha düzgün
olduğunu göstərir. Yeri gəlmişkən, M.Adilov “arvad” sözünün eti-
mologiyası ilə bağlı maraqlı mülahizələr söyləyir: “Bir sıra digər
sözlər kimi, türk dillərinə məxsus arvad//avrad// avrat// avurğat sö-
zünü də ərəb dilinə məxsus hesab etmiş, bu dilin övrət sözü ilə
əlaqələndirmişlər. Lakin əslində bu iki vahid “təsadüfi səs uyğun-
luğu” nəticəsində bir-birinə yaxınlaşan deterogen omonimlərdir...
Ev//əv//av və avrat anlayışları arasında tipoloji yaxınlıq da diqqəti
cəlb edir...”
1
.
“Kitab”da bir neçə sözün, o cümlədən “övrət” sözünün ar-
vad, həyat yoldaşı mənasında işlənməsindən bəhs etmişik (bax:
həlal – xatun – övrət-yoldaş). Bu mənada burada “övrət” sözünü
mətn daxilində təqdim etməklə kifayətlənirik: “Ocağıŋa bunıŋ kibi
övrət gəlməsün” (D-9); “Aldayuban ər tutmaq övrət işidir. Öv-
rətiŋdənmi ögrəndiŋ sən bu işi, qavat?! – dedi” (D-297).
Yengə. “Kitab”da cəmi səkkiz dəfə işlənib: yeddi dəfə “Qı-
sırca yengə” antroponimik modelinin tərkibində; bir dəfə müstəqil
1
M.Adilov. Niyə belə deyirik. Bakı, 1982, səh.64-65.
“Dədə Qorqud”un möcüzələr dünyası
163
şəkildə: “Ağca yüzlü yengəmi tul eləmişsən” (D-232). Basatın di-
lindən verilmiş bu cümlədəki “yengə” sözü “böyük qardaşın arva-
dı” mənasındadır. Digər tərəfdən, həmin cümlədə “yengə” qohum-
luq terminindən əvvəl işlənmiş “ağca yüzlü” (ağca üzlü) epiteti
Oğuz cəmiyyətində yengəyə – qardaş arvadına olan hörmət və
məhəbbətin göstəricisi kimi çıxış edir.
A.Məmmədova “Qısırca yengə derlər, bir xatun vardı” cüm-
ləsindəki “yengə” sözünü “böyük qardaşın arvadı” mənasında izah
edir ki, bu da yerinə düşmür
1
: birincisi, ona görə ki, “yengə” sözü
mənfi emosiyalı ayamada ikinci komponent kimi çıxış edir; ikin-
cisi, “Kitab”ın ümumi semantik tutumu “Qısırca yengə” antropo-
nimik modelindəki “yengə” apelyativini “böyük qardaş arvadı”
yox, “toy günü gəlini oğlan evinə aparan qadın” mənasında izah
etməyə imkan verir. Qısırca yengənin dilindən verilmiş “Bəg yigi-
dim, bu otağ Baybican bəg qızı Banıçiçəgiŋdir” cümləsinin se-
mantik yükü, Qısırca yengənin dadı – dayə statusunda çıxış etmə-
si, “Banıçiçəyin dilindən verilmiş “bir yasduqda baş qoduğım”
frazeminin semantikası da sonuncu fikrin daha real olduğunu gös-
tərir (bax: Oğuz xanımlarının qohumluğu – Banıçiçək).
Yengə sözü Azərbaycan dili şivələrində, xüsusən də qərb şi-
vələrində iki mənada mühafizə olunur: qardaş arvadı və ya əmi-
oğlu arvadı; toy günü gəlinə hər növ xidmət edən qadın. Müasir
ədəbi dilimizdəki mövqeyi isə belə səciyyələndirilir: “Ədəbi dili-
mizdə bu leksemin birinci mənası arxaikləşmiş və yerini tamamilə
ikinci mənaya buraxmışdır...”
2
Yoldaş. “Dost” anlamlı “yoldaş” sözü “Kitab”da intensivliyi
ilə fərqlənir: “Yerdən yuca tağlar başına yoldaşların alub çıqdı”
(D-131). “Həyat yoldaşı” anlamlı “yoldaş” sözü isə cəmi iki dəfə
işlənib: “Dəli Domrul yüz qırq yıl dəxi yoldaşıyla yaş yaşadı” (D-
169)... məhz bunun nəticəsidir ki, qorqudşünaslar daha çox “dost”
anlamlı “yoldaş” sözündən bəhs ediblər. “Həyat yoldaşı” anlamlı
1
A.Məmmədova. “Dədə Qorqud kitabı”nın leksikası. Bakı, 2009, səh.42.
2
Yenə orada, səh.43
“Dədə Qorqud”un möcüzələr dünyası
164
“yoldaş” sözünə isə çox az diqqət yetirilib (bax: qorqudşünaslar,
dilçilər yazır, “Dədə Qorqud kitabı” təkzib edir).
Qohumluq terminləri ilə bağlı təqdim etdiklərimizi belə
ümumiləşdirmək olar: “Kitab”da işlənmiş kişi və qadın cinsini
ifadə edən qohumluq terminlərinin əksəriyyəti türk mənşəlidir;
“Kitab”ın poetik strukturundakı qohumluq terminləri təkcə seman-
tikası və intensivliyinə yox, həm də poetik kateqoriyalar daxilin-
dəki rolu və funksiyasına görə digər terminlərdən seçilir; qədim
türk dili, tarixi və etnoqrafiyasının bir parçası olan bu tip ter-
minlərin böyük bir qismi müasir ədəbi dilimizdə eynilə, bir qismi
isə müəyyən fonetik və semantik dəyişmələrlə sabitləşmişdir.