Microsoft Word ?Zizxan tanriverdi


“Dədə Qorqud”un möcüzələr dünyası



Yüklə 3,53 Mb.
səhifə94/174
tarix25.06.2018
ölçüsü3,53 Mb.
#51679
1   ...   90   91   92   93   94   95   96   97   ...   174

 

              “Dədə Qorqud”un möcüzələr dünyası 

287

 

“Kitab”ın dilində “-ar



 

+ -dı” formasının bitməmiş keçmiş 

zaman mənasını bildirməsi də qabarıqlığı ilə seçilir: “...kafər qız-

ları al şərabı altun ayağla Qalın Oğuz bəglərinə  gəzdirirlərdi... 

Çırğab-çırğab çadır otaq bağışlardı. Qatar-qatar dəvələr bağışlar-

. Oğlı Uruz qarşusında yay söykənib turardı...”. Buradakı “gəz-

dirirlərdi”  (gəzdirirdilər) sözündəki “-ır+-lər+-di” (-ır+-di...) bit-

məmiş keçmiş zaman mənasını ifadə etdiyi kimi, “bağışlardı” və 

“turardı” sözlərindəki “-r (-ar)+dı” forması da həmin qrammatik 

mənanı yerinə yetirir. 

 Müşahidələr göstərir ki, “Kitab”ın dilində bitməmiş keç-

miş zaman mənası təkcə “ -ar

2

 + -dı



4

” yox,   həm də “ -ır





 + -dı

4

 

forması ilə ifadə olunub: olurdı. “Oğuzıη, ol kişi təmam bilicisiydi 

– nə diyərsə, olurdı”; otururlardı (otururdular). “Yeyüb-içüb otu-

rurlardı”. 



“-ır

4

 + -mış

4

” 

 

forması bitməmiş keçmiş zaman mənasını  

bildirir. “Kitab”ın dilində  “-mış + -dı”, yaxud  “-ar + -dı” forma-

ları ilə müqayisədə bitməmiş keçmiş zaman mənasını ifadə edən 

“-ır


4

 + -mış


4

” formasına az təsadüf olunur: istəyirmişsən. “...bir cı-

lasun bahadır istəyirmişsən, anuη arqasında yeyəsən-içəsən, xoş 

keçəsən!...” 



“-mə + -z + -miş” forması qeyri-qəti gələcəkli keçmiş za-

man mənasını ifadə edir: “Oğul, sən qız istəməzmişsən...”. 



“-maqda

2

 + idi” forması iş və hərəkətin keçmişdə davamlı 

şəkildə icra edildiyini bildirir. “Kitab”ın dilində bu formaya az 

rast gəlinir: yeməkdə-içməkdə idi. “Məgər ol günlər kafərləriη 

ağır günləriydi. Hər biri yeməkdə-içməkdə idi”.  

“Kitab”ın dilində felin vacib şəklinin “-maq

2

 + gərək” 



formasının “idi” hissəciyi ilə işlənməsinə təsadüf olunur ki, bu da 

gələcək deyil, keçmiş zamana aid iş, hal və  hərəkəti bildirir: 

“Baba, bu sözi sən maηa diməmək gərək idiη”. Bu tip nümunələr 

“Kitab”ın dilində üstün mövqedə görünmür. 



“-sa

2

  (şərt  şəklinin  şəkilçisi) + -dı (idi)” forması keçmiş 

zamana aid iş, hal və hərəkəti ifadə edir: bilsəydim. “Aruz maηa 

bu işi edəcəgiη bilsəydim, Qaraqucda Qazluq atuma binərdim!” 



 

              “Dədə Qorqud”un möcüzələr dünyası 

288

 

“-a



2

 (arzu şəklinin  forması) + -dı

2

 (idi) → aydı

2

 forması 

situasiyadan asılı olaraq keçmiş zamana aid şərt mənasını reallaş-

dırır: qurtaraydım. “Altun–aqça gücinə salubanı səni qurtaraydım, 

oğul!” 


“-ası

2

 (lazım şəklinin şəkilçisi) + -dı (idi)” forması keçmiş 

zamana aid iş, hal və hərəkəti ifadə edir: xərab olasıydı. “Ölməgə-

yitməgə getməmişdim, yatacaq yerim genə bu xərab olasıydı”. Bu 

cümlədəki “genə” (yenə) zərfi  hadisə  və  hərəkətin təkrarlılığını, 

davam etməsini, “getməmişdim” feli uzaq keçmişi ifadə edir. 

“Yatacaq” sözü isə  gələcək zaman məzmunlu feli sifətdir. Bu da 

temporallığın bir neçə vasitəsinin bir cümlə daxilində  təzahürü 

kimi dəyərləndirilə bilər. Bir cəhəti də qeyd edək ki, “Kitab”ın 

dilində “-ası

2

 + -dı (idi)” formasına az təsadüf olunur. 



Məlumdur ki,  idi, imiş morfemləri isim və isimləşə bilən 

sözlərə qoşulduqda keçmiş zaman mənasını bildirir. Bu cəhət “Ki-

tab”ın dilində  də özünü  göstərir: “Oğuzıη, ol kişi təmam  bilici-

siydi”;  “Ulu oğlınıη adı Əgrək idi”;  “Qazana düşmən imişsən

bildim! – dedi”. 



-dıq

4

  və -mış

4

 feli sifət  şəkilçiləri keçmiş zamanın ikinci 

dərəcəli morfoloji göstəriciləri sırasında hesab olunur. Felin keç-

miş zaman şəkilçiləri əsasında yaranmış bu şəkilçilərin hər birinin 

qrammatik semantikasına “Kitab”ın dili kontekstində diqqət 

yetirək: 



-dıq

4

 feli sifət şəkilçisi. -dı

4

 şühudi keçmiş zaman şəkilçisi-



nin etimoloji əsaslarından bəhs edərkən  belə bir ehtimalı qeyd  et-

mişik (əvvəlki səhifələrdə geniş şəkildə izah olunur): dönq (Günə-

şin dönməsini ifadə edən “dön” felinin allomorflarından biri) → 

dünq → -duq//-düq (keçmiş zamanın ilkin forması) → -duq//-dük 

(feli sifət şəkilçisinin ilkin forması) →+mənsubiyyət şəkilçiləri =-

dığım


4

,  -dığın

4

,  -dığı


4

, -dığımız

4

, -dığınız



4

, -dığı (müasir Azər-

baycan ədəbi dilində sabitləşmiş feli sifət şəkilçisi). 

Türkoloji  ədəbiyyatda -duk, -dük feli sifət  şəkilçisinin bir 

sıra qədim türk mənbələrində  işləndiyi göstərilir. Məsələn, Göy-

türk dilində:  barduk yirdə (getdiyin yerdə),  eşitmədük  bo-




 

              “Dədə Qorqud”un möcüzələr dünyası 

289

 

dun...;“Oğuznamə”də: “Toğmadıq oğlana ad qoma”; “Yenmədik 



aşa dua qılınmaz”; “Taş qopduq yerdə  ağır olur”,.. “Kitab”ın 

dilində isə -duk, -dük forması müstəqil şəkildə yox, mənsubiyyət 

şəkilçiləri ilə birlikdə işlənmişdir: -digim . “Toquz ay tar qarnımda 

götürdigim  oğul!”; “İmdi qanı dedigim  bəg  ərənlər?”;  -dügi. 

“Ağam Beyrək gedəli bizə ozan gəldügi  yoq”...  Bu nümunələr-

dəki -digim, -dügi feli sifət  şəkilçilərinin keçmiş zamanı ifadə 

etməsi aydın şəkildə görünür. 

“Kitab”ın dilində -dıq

feli sifət  şəkilçisinin mənsubiyyət 



və yerlik hal şəkilçiləri ilə qovuşuq vəziyyətdə işlənməsi də özünü 

göstərir: duğımda. “Solım  ələ baqduğımda”;  digində. “Beyrək 

yayı gördigində yoldaşların andı...”; dügində. “Yelisi qara Qazlıq 

atın bindügində...”. Ə.Dəmirçizadənin fikrincə, bu tip  nümunələr-

dəki  -duğumda,  -duğunda, -dügümdə, -dügündə morfemləri  feli 

bağlamalardır

1

. Türkologiyada isə bu şəkilçilər daha çox keçmiş 



zaman məzmunlu feli sifət formaları kimi təqdim olunur. Burada 

problemə tarixi-linqvistik müstəvidə aydınlıq gətirmiş S.Əlizadə-

nin fikirlərini eynilə təqdim etmək lazım gəlir: “digimdə formasın-

dakı -im əlamətini  şəxs sonluğu hesab etmək olmaz; çünki həmin 

əlamət “mübtəda ilə xəbərin şəxsə görə uzlaşması” təzahürü  de-

yildir. Feli bağlama forması  təşəkkül tapana qədərki mərhələnin

hələlik -də  şəkilçisini qəbul etməmiş feli sifətin (-digim) “qalı-

ğı”dır. Beləliklə, -digimdə formasındakı -im ünsürü yenə də mən-

subiyyət  əlaqəsini ifadə edir. Başqa sözlə, “gəldiyimdə” söz for-

ması “gəldiyim vaxt”, “mən gələndə” kimi anlaşılır...”

2

.  


“Kitab”ın dilində zaman məzmunlu -dıqda, -dikdə feli bağla-

ma şəkilçisinin müstəqil şəkildə işlənməsi də müəllifin dediklərini 

qüvvətləndirir: “Saqallu boz ac turğay sayradıqda”; “Hər kişi sö-

zin söylədikdə”. “Kitab”ın poetik strukturunda rəngarəngliyi və 

zənginliyi qabarıq şəkildə görünən epiforalar daxilində keçmiş za-

man məzmunlu -duğı feli sifət şəkilçisinə rast gəlinir: 

 

                                                            



1

 Ə.Dəmirçizadə. “Kitabi-Dədə Qorqud” dastanlarının dili. Bakı, 1959, səh.110. 

2

 S.Əlizadə. Orta əsrlərdə Azərbaycan yazı dili. Bakı, 1985, səh.73-74 




Yüklə 3,53 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   90   91   92   93   94   95   96   97   ...   174




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə