ZƏKA VİLAYƏTOĞLU
MİLENA
BAKI
“Araz”-2013
Kitabın redaktoru:
Nəriman Əbdülrəhmanlı
Zəka Vilayətoğlu
“Milena”
Bakı, “Araz” nəşriyyatı, 2013, 160 səh.
Z
4945679712
050
2013
ъ “Араз”, 2013
PO
VE
ST
LƏ
R
M İ L E N A
Şəkilləri rəhmsizcəsinə cırıb atmaq olar- sonradan
onlara baxıb heç nəyi xatırlamayasan və sarsılmayasan
deyə. Bəs insanın göz yaddaşına həkk olunan
şəkillər?.. Bunları silmək, cırmaq mümkünmü?.. Hər
dəfə göz yaddaşına həkk olunmuş şəkillərə baxdıqca,
nələri xatırlamırsan?!.. Xatırladıqca adam ərş evinəcən
yanır. Vay o gündən ki, xatirələrlə yaşayan adam həm
də rəssam ola, duyğusal, kövrək adam ola-Eynar
kimi. Hərbi xidmətdən sonra Rusiyanın Nijni-
Novqorod şəhərində ömürlük yaşamağa qərar verdiyi
o illərdən çox keçsə də, heç nəyi unuda bilmirdi... O,
hələ körpə ikən ata-anası avtomobil qəzasında
ölmüşdülər. Cəmisi iki illik evlilik həyatının yeganə
yadigarı olan o, nənə və babasının himayəsində
böyümüşdü. Körpəliyindən istedadlı uşaq olduğu hiss
olunurdu. Ağac parçalarından gah adam, müxtəlif
mətbəx əşyaları, gəmi düzəldər, gah da kağız üzərində
cürbəcür şəkillər, rəsmlər çəkərdi. Nənəsiylə babasının
qoşa şəklini də çəkmişdi. Nənəsi də, dünyada ən
qiymətli bir əşya kimi, qızıl kimi, inci kimi qoruyub-
saxlamışdı nəvəsinin əl işini. Fərəhlə hər gələnə-
gedənə göstərər, deyərdi: “Mənim nəvəm çəkib e,
nəvəm çəkib, bir baxın!..” İstedadına söz ola bilməzdi.
Hamı, hər kəs onun gələcəkdə rəssam və ya
heykəltaraş olacağına onun özündən çox inanırdı.
Amma bu yolda ona nə yiyə duran, nə də yol göstərən
olmadığından, bir yana çıxa, hansısa rəssamlıq
məktəbini oxuya bilmədi. Çətinlik, yoxsulluq da
Milena
5
imkan vermədi. Böyüdüyündə, bütün yük onun
çiyinlərinə düşdü. Yalnız hərbi xidmətdən sonra anladı
ki, həyat varmış, təhsil, oxumaq, bəxtəvər günlər
yaşamaq varmış dünyada. Elə bir dünya ki, indi ondan
xeyli uzaqlarda qalmışdı. Həmin bəxtəvər günlər də
o uzaq dünyada idi.
Hərbi xidməti sovetlər dövrünə təsadüf etmişdi.
Rusiya paytaxtı Moskva yaxınlığında hərbi xidmətdə
olmuşdu.
Babasıyla nənəsi onun qayıdışını intizarla
gözləmişdilər. O isə, hərbi xidmətini başa vursa da,
geri dönməmişdi. Onun yolunu həsrətlə gözləyən
babası, axır bir gün rəhmətə getmişdi. Babasının ölüm
xəbərini ona bildirməmişdilər. Əslində bu xəbəri ona
çatdıracaq bir kimsəsi də yox idi.
Rusiya onu həmişəlik özünə bağlamışdı. Hərbi
xidmət illərində dost olduğu bir tatar əsgərinə
qoşularaq, Rusiyanın qədim şəhərlərindən olan Nijni-
Novqoroda getmişdi.
İki illik əsgəri xidməti pis keçməmişdi. Rəssamlıq
istedadı onun karına gəlmişdi. Bütün yazı-pozu
işlərini ona həvalə etmişdilər. Komandir özü ona
qayğıyla yanaşırdı. Bu qayğı, komandirin portretini
ustalıqla çəkməsindən sonra daha da artmışdı. Hətta
bir neçə dəfə onun doğulduğu, böyüdüyü ünvana-
babasının adına, onunla bağlı rəsmi məktublar,
tərifnamələr də göndərilmişdi.
Tatar dostu onu çox həvəsləndirmiş, bir rəssam
kimi təhsilini Nijni-Novqorodda davam etdirə və orda
münasib bir yerdə işə düzələrək, normal yaşayacağına
inandırmışdı. Belə də omuşdu. İlk günlər hər cür
Zəka Vilayətoğlu
6
çətinlklərlə üzləşməsinə baxmayaraq, sonradan hər
şey istədiyi kimi olmuşdu.
Rəssamlıq məktəbini bitirdikdən sonra şəhərin
Mərkəzi Mədəniyyət Sarayında bədii tərtibatçı kimi
işə düzəlmişdi. Buna qədər bazarda xırda ticarətlə
məşğul olur, çörək pulu qazanırdı. Arada babasıyla
nənəsinə məktub yazmağı da unutmurdu. Məktubda
harda, hansı ünvanda yaşadığını göstərsə də ona cavab
məktubu gəlmirdi. Bu üzdən çox nigaran idi və vaxt
tapıb bir neçə günlüyə vətənə gedəcəyini də
düşünmüşdü. Amma sonradan baş verənlər ona hər
şeyi unutdurdu. Bir yaz günü, lap təsadüfən yaraşıqlı,
gənc bir tatar qızıyla qarşılaşdı. Seyrindən doymadığı
Okanın sahilində dayanıb bu gözəl və nəhəng çayın,
füsunkar təbiətin rəsmini çəkirdi. Qəfil ona yaxınlaşan
qızın səsini eşidəndə ani olaraq, işindən ayrıldı və qıza
baxdı. Qız maraqla onun çəkdiyi rəsmə baxaraq,
soruşdu:
-Siz rəssamsınız?
-Bəli,-dedi qıza və onun yanında dayanmış balaca
oğlan uşağına diqqət yetirdi. Sonra qızın gözəl
simasına təkrar-təkrar baxdı. Çoxdan itirdiyi qiymətli
bir əşyanı qəfil tapmış bir adamın sevinc hissləri
bürüdü qəlbini. Bir anlıq elə sandı ki, lap çoxdan belə
bir mələyin sorağındadır və məhz elə bu istəklə də so-
raqlaya-soraqlaya gəlib bu qərib yerlərə çıxıb. Amma
qızın əllərindən bərk-bərk tutmuş balaca oğlanı
görəndə məyus oldu. Qızın ərli bir qadın olduğunu
düşündü...
-Baxmaq olaaar?-qız onun çəkdiyi rəsmə lap
yaxınlaşdı.
Milena
7
Dostları ilə paylaş: |