Monizm a dualizm



Yüklə 188,38 Kb.
Pdf görüntüsü
səhifə4/6
tarix01.12.2017
ölçüsü188,38 Kb.
#13320
1   2   3   4   5   6

ks. Tomasz Grodzki 

 

 



53 

W  tym  momencie  warto  przyjrzeć  się  propozycji  Wacława  Hryniewicza, 

który stara się pogodzić poglądy propagatorów nowej teorii z tradycyjną nauką 

o eschatologii. Według niego gloryfikacja i wywyższenie Maryi nie wiąże się  

z  pierwszeństwem  czasowym,  ale  raczej  ontologicznym

26

.  Jej  dzieje,  zawsze 



interpretowane w perspektywie chrystologicznej, są modelem i potwierdzeniem 

prawdy, która odnosi się do wszystkich ludzi.  

To Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy ze wszystkich. On jest przyczy-

ną  i  modelem  naszego  zmartwychwstania  –  zauważa  Hryniewicz.  Cielesność 

Jego  zmartwychwstania  jest  absolutnie  paradygmatyczna.  Z  tego  powodu  nie 

można separować zmartwychwstania cielesnego Chrystusa od zmartwychwsta-

nia wszystkich ludzi. Chrystus pokonuje potęgę śmierci i od tej chwili otwiera 

się  możliwość zmartwychwstania dla wszystkich ludzi, dla każdego bez wy-

jątku. Po zwycięstwie Pana świat zaczyna się przeobrażać, powstaje nowa rze-

czywistość. Takie znaki jak trzęsienie ziemi, rozpad skał i zmartwychwstanie 

zmarłych  (Mt  27,  52-53),  objawiają  antycypację  rzeczywistości  ostatecznej. 

Nie  można  zatem  mówić  o  nieśmiertelności  odseparowanej  duszy,  ale  raczej  

o wspólnym cielesnym procesie zmartwychwstawania, który opiera się na dzie-

le zbawczym Chrystusa

27



Hryniewicz  zauważa,  że  w  tekście  dogmatu  o  wniebowzięciu  Maryi  (1950) 



nie  stwierdza  się,  iż  Jej  gloryfikacja  eschatologiczna  jest  przywilejem,  który 

oprócz Chrystusa dotyczy tylko Matki Pana. Prawda o ostatecznej transformacji 

ludzkości,  wyrażona  w  dogmacie  o  Wniebowzięciu,  odnosi  się  do  wszystkich 

ludzi. Wyznając wiarę w gloryfikację Maryi w swym ciele, Kościół wyraża jed-

nocześnie  swe  przekonanie,  że  również  cały  lud  chrześcijański  uczestniczy  w 

zmartwychwstaniu Chrystusa. Zmartwychwstanie Jezusa nie było odizolowanym 

wydarzeniem  zbawczym,  ponieważ  Chrystus  jest  zaczątkiem  tych,  którzy  są 

zmarli (1 Kor 15,20), przyczyną i początkiem zmartwychwstania innych

28

.   


Widzimy więc, że  zmartwychwstanie w śmierci nie musi  koniecznie, zda-

niem niektórych badaczy, oznaczać zanegowania prawdy o czyśćcu, sensowno-

ści modlitwy za zmarłych czy też wyjątkowości Maryi wziętej wraz z ciałem 

do nieba. Argumenty Hryniewicza, jak również sugestia Kaspera o nieporozu-

mieniach  czysto  werbalnych,  mogą  być  uznane  za  częściowo  przekonujące. 

Pozostaje  jednak  problem  podstawowy  teorii  zmartwychwstania  w  śmierci  - 

jak rozumieć i postrzegać cielesność człowieka bezpośrednio po śmierci? Jak 

zaznaczyliśmy  we  wstępie,  podstawowym  impulsem  teorii  zmartwychwstania 

w  śmierci  jest  chęć  prezentacji  człowieka  jako  bytu  unitarnego.  Zwalcza  się 

jakiekolwiek dzielenie go na ciało i duszę. Nasuwa się jednak pytanie, czy jest 

to w ogóle możliwe, jeśli podziela się pogląd, że człowiek nie przestaje istnieć 

mimo rozkładu jego organizmu biologicznego? W ten sposób dochodzimy do 

                                                 

26

 Por. W. Hryniewicz, Pascha Chrystusa, III, s. 335-336. 



27

 Por. tamże, Pascha Chrystusa, III, s. 330-335 

28

 Por. tamże, s. 335. 




Monizm a dualizm w teorii zmartwychwstania w śmierci. Paradoksy nowych…  

 

 



54 

punktu  kulminacyjnego  naszych  analiz  –  do  kwestii  znaczenia  materialności  

w zmartwychwstaniu cielesnym. 

 

1.2. Znaczenie materialności w zmartwychwstaniu cielesnym  



- paradoks nowej teorii 

Zdecydowana  większość  propagatorów  zmartwychwstania  w  śmierci  rela-

tywizuje  rolę  materialności,  jak  również  znaczenie  pustego  grobu  w  zmar-

twychwstaniu  Chrystusa.  Teologowie  wprowadzają  rozróżnienie  specyficzne 

dla języka niemieckiego pomiędzy Leib (cielesność rozumiana jako cały czło-

wiek  postrzegany  jako  byt  stający  zawsze  w  relacji  z  innymi  i  ze  światem)  

i  Körper  (materialność  organizmu  biologicznego).  Sugeruje  się,  że  cały  czło-

wiek wraz ze swoją cielesnością (Leib) zmartwychwstaje w momencie śmierci, 

podczas  gdy  jego  Körper  rozkłada  się  w  ziemi.  Również  zmartwychwstanie 

Chrystusa,  które  jest  przyczyną  i  modelem  naszego  zmartwychwstania,  nie 

dotyczy zwłok składanych do grobu, przez co prawda o pustym grobie jawi się 

jako  sprawa  drugorzędna,  zupełnie  bez  znaczenia  dla  prawdy  o  zmartwych-

wstaniu.  Według  Greshake  pusty  grób  jest  pewnym  symbolicznym  znakiem 

zmartwychwstania,  ale  nie  jego  dowodem.  Z  faktu  zmartwychwstania  wcale 

nie wynika, że grób musi być pusty

29



Hans Küng  podkreśla,  że wiara  w  zmartwychwstanie  Chrystusa  opiera się 

na objawieniach uczniom, nie zaś na pustym grobie, który sam w sobie nic nie 

oznacza

30

. Poza tym zmartwychwstanie to nie ożywienie czy reanimacja zwłok, 



lecz transformacja i przejście do rzeczywistości ostatecznej. Pusty grób to ra-

czej legenda, a nie prawda historyczna, zważywszy na to, że – zdaniem Künga 

–  większość  egzegetów  wyklucza  historyczność  pustego  grobu

31

.  Nawet  jeśli 



istniałyby pewne i niezbite dowody na historyczność pustego grobu, nie wnosi-

łoby to absolutnie nic do kwestii wiarygodności zmartwychwstania Chrystusa. 

Zmartwychwstanie cielesne to wydarzenie realne, lecz nie historyczne, ponie-

waż  mamy  tu  do  czynienia  z  przejściem  do  innego  typu  egzystencji

32

.  Küng 


                                                 

29

  Por.  G.  Greshake  -  G.  Lohfink,  Naherwartung,  s.  180.  Zobacz  krytykę  koncepcji  Greshaka 



wraz z obroną roli znaczenia pustego grobu: C. Ruini, Immortalità e risurrezione nel Magistero  

e nella Teologia oggi, „Rassegna di Teologia” (1980)s. 199-200. 

30

  Por.  H.  Küng,  Vita  eterna,  s.  138-139.  Ciekawą  apologię  tradycyjnego  nauczania  można 



znaleźć  w:  H. Von Campenhausen,  The Events of  Easter and the Empty Tomb, „Tradition and 

Life in the Church”, Saunders, Philadelphia 1968, s. 42-89. 

31

 Por. H. Küng, Vita eterna, s. 138-139. W tym momencie warto jednak zauważyć, że istnieje 



mnóstwo egzegetów i teologów, według których pusty grób jest faktem historycznym, a nie tylko 

legendą. Pannenberg stwierdza, że jeśli grób byłby nawiedzany i byłyby w nim obecne zwłoki 

Jezusa,  to  rozgłaszanie  przez  uczniów  dobrej  nowiny  o  zmartwychwstaniu  byłoby  trudne  czy 

nawet  niemożliwe  do  wyobrażenia  –    W.  Pannenberg,  Did  Jesus  Really  Rise  from  the  Dead?,  

 „Dialog” 4(1965) s. 18-35.

 

32



 Por. H. Küng, Essere cristiani, Mondadori,   Milano 1976, s. 408-411; tenże, Vita eterna, s. 138-

139. Kolping stwierdza, że zmartwychwstanie Chrystusa nie jest powrotem do życia ziemskiego, 

jak w przypadku Łazarza, lecz oznacza ono wyniesienie do nowego stanu. Obraz pozostawienia 



Yüklə 188,38 Kb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə