10
kredit hesablarında mövcud olan məbləğ məzənnənin dəyişdiyi halda avtomatik olaraq
yenidən hesablanır.
İqtisadi və texniki əməkdaşlıq haqqında hökumətlərarası saziş bir qayda olaraq 3-5
il müddətinə ticarətin genişləndirilməsi və elmtutumlu əmtəələrin istehsalının həcminin
artırılması məqsədi ilə bağlanır və konkret layihələrin həyata keçirilməsində hər bir tərəfin
öhdəliklərinin siyahısını əks etdirir. Tərəflərdən biri adətən obyektlərin tikintisinə yardım
göstərmək, lazımi avadanlığı vermək, ixtisaslı kadrlarla kömək etmək, yerli əhalini
öyrətmək öhdəliklərini götürür. Qəbul edən tərəfin öhdəlikləri layihələrin reallaşdırılması
üçün zəruri infrastrukturun yaradılmasından, xarici mütəxəssislərlə və layihə çərçivəsində
beynəlxalq yük daşımaları ilə əlaqədar xərclərin çəkilməsindən ibarətdir.
Maliyyə yardımı haqqında hökumətlərarası saziş bir ölkənin hökumətinin digər
ölkəyə müəyyən məbləğdə uzunmüddətli kreditin (adətən kreditor-ölkənin əmtəələrinin
alınması üçün) təqdim edilməsi barədə razılığını nəzərdə tutur. Hökumətlərarası sazişlərin
bu forması sənayecə inkişaf etmiş ölkələr və inkişaf etməkdə olan ölkələr arasında olan
iqtisadi münasibətlərdə daha geniş yayılıb və adətən sonuncuların daha inkişaf etmiş
partnyordan maşın-texniki məhsulların almalarını dəstəkləmək məqsədini daşıyır.
İnvestisiyaların qorunması haqqında hökumətlərarası saziş razılığıa gələn tərəflərin
qarşılıqlı investisiyalarda münasibətdə ayrı-seçkilik həyata keçirməmək, kapital və gəlirlərin
sərbəst axınına icazə vermək öhdəliklərini nəzərdə tutur.
Dünya təsərrüfat münasibətlərinin tənzimlənməsində beynəlxalq dövlət və qeyri-
hökumət orqanları və onlar tərəfindən işlənmiş konvensiyalar, qətnamələr, ticarət əlaqələrini
tənzimləyən normaların unifikasiyası üzrə rəhbərliklər əhəmiyyətli rol oynayır. Məsələ
burasındadır ki, beynəlxalq ticarət əlaqələri əsasən hüquqi və fiziki şəxslər tərəfindən həyata
keçirilir ki, onların da fəaliyyəti milli hüquqla tənzimlənir. Bununla yanaşı, müxtəlif
dövlətlərin qanunvericiliyi bunu müxtəlif cür həyata keçirir ki, bu da bir dövlərin
normalarının digərinki ilə ziddiyyət təşkil etməsi ilə nəticələnir. Milli əsasda yaradılan milli
hüquq beynəlxalq ticarətin tələblərinə daha az uyğundur. Bütün bunlar beynəlxalq ticarətin
inkişafına maneələr yaradır.
Problemin həllinin əsas vasitəsi unifikasiyadır. Unifikasiya dedikdə daxili dövlət
hüququnda ümumi xüsusiyyətlərin, qaydaların, adətlərin müəyyən edilməsi, beynəlxalq
müqavilələrin köməyi ilə vahid hüquqi normaların yaradılması və onların tətbiqinin vahid
praktikasının təmin edilməsi başa düşülür. Bu normalar milli hüquqlar tərəfindən qəbul
11
edilir və bu yolla beynəlxalq ticarət əlaqələrinin tənzimlənməsində fərqliliklər aradan
qaldırılır. Unifikasiya çoxplanlı prosesdir. O universal və regional səviyyələrdə baş verir,
ümumi və sosial xarakterli normaları əhatə edir. Bu prosesdə dövlətlər və təşkilatlar iştirak
edirlər.
Hazırda universal səviyyədə unifikasiya ilə çoxsaylı dövlətlərarası və qeyri-hökumət
orqanları və təşkilatları məşğul olurlar. Bunların sırasında ən birincilərdən biri kimi,
beynəlxalq xüsusi hüquq üzrə Haaqa Konfransını qeyd etmək olar. Bu konfrans ilk dəfə
XIX əsrdə çağrılmış, 1955-ci ildən isə daimi əsasda fəaliyyət göstərməyə başlamışdır. Onun
əsas fəaliyyət sferası beynəlxalq ticarət sahəsində hüquq kolliziyalarını həll edən normalar
da daxil olmaqla kolliziya hüququnun unifikasiyasıdır. Belə ki, 1955-ci ildə beynəlxalq
əmtəə alqı-satqısına tətbiq edilən hüquq haqqında Haaqa Konvensiyası qəbul edildi. 1986-cı
ildə onu beynəlxalq əmtəə alqı-satqı müqavilələrinə tətbiq edilən hüquq haqqında
Konvensiya (hələ qüvvəyə minməyib) əvəz etdi.
1926-cı ildən etibarən Romada xüsusi hüququn unifikasiyası sahəsində
hökumətlərarası təşkilat – Xüsusi Hüququn Unifikasiyası üzrə Beynəlxalq İnstitut
(YUNİDRUA) çalışmaqdadır. Haaqa Konfransından fərqli olaraq, İnstitut maddi xüsusi
hüququn müxtəlif sahələrinin, o cümlədən ticarətə aid olan sahələrinin unifikasiyası ilə
məşğul olur.
1966-cı ildə BMT-nin beynəlxalq ticarət hüququ üzrə Komissiyası (YUNSİTRAL)
yaradıldı. Onun yaradılmasında məqsəd beynəlxalq ticarət qaydalarının unifikasiyası və
adətlərin kodifikasiyasının razılaşdırılmış şəkildə həyata keçirilməsi, müvafiq beynəlxalq
konvensiyaların hazırlanmasıdır.
Beynəlxalq konvensiyalar beynəlxalq müqavilələrin növlərindən biri olmaqla adətən
müəyyən sahələrdə dövlətlərin qarşılıqlı hüquqlarını və öhdəliklərini müəyyən edir.
Beynəlxalq konvensiyalar adətən beynəlxalq təşkilatların çərçivəsində qəbul edilir.
Konvensiyaları beynəlxalq iqtisadi münasibətlərin formaları üzrə sistemləşdirməklə
onlardan ən əsaslarını göstərək.
Əmtəələrlə beynəlxalq ticarət qaydalarının unifikasiyası üçün daha əhəmiyyətli
konvensiyalar aşağıdakılardır:
beynəlxalq əmtəə alqı-satqısı üzrə vahid qanun haqqında Haaqa Konvensiyası (1964-
cü il);
beynəlxalq əmtəə alqı-satqısında iddia müddətliyi haqqında Konvensiya (1974-cü il);