LÜĞƏTİN QURULUŞU VƏ TƏRTİB ÜSULU
1.
Lüğətdə baş sözlər əlifba sırası ilə verilir.
2.
Baş sözdən sonra onun işləndiyi rayonun
və ya kəndin
adı mötərizə içərisində verilir; məs.:
Ağurux (Keçili, Kükü) - ...
Becid
(Naxçıvan, Ordubad) - ...
3.
Əgər söz bir neçə rayonda və ya kənddə işlənirsə,
onların adı da əlifba sırası ilə verilir; məs.:
Qapan-
qapış (Bulqan, Naxçıvan, Nəzərabad) - ...
Şеrаmаt (Dəstə, Vənənd) - ...
V
əğəm (Boyəhməd, Kırna) - ...
4.
Lüğətdə çoxmənalı sözlər
bir-birindən ərəb rəqəmləri
il
ə ayrılır və onların arasında nöqtəli vergül qoyulur; məs.:
Bordax (Bab
ək, Culfa, Kəngərli, Şahbuz, Şərur) –
1. heyvanı kökəltmək üçün tövlədə ayrılmış xüsusi yer;
2. kök
əldilmiş, bəslənmiş heyvan.
Qolçax
(Şahbuz) – 1. arı sancmasın deyə qola geyilən
d
əridən tikilmiş geyim; 2. çörəyi təndirə yaparkən, taxıl
biç
ərkən qola dolanan parça.
5.
Omonim sözl
ər ayrılıqda baş söz kimi verilir və
onlardan
sonra Rum r
əqəmləri qoyulur; məs.:
Ç
ət I ...– qoz. -...
Ç
ət II ... – taxıl yuyulub təmizlənərkən çıxan zibil. –...
X
əşə I ...– qəzildən toxunan enli və böyük çuval. –...
Хəşə II ...- yоncаyаbənzər yаbаnı bitki. -...
6.
H
ər bir baş sözə aid misal-cümlə verilir.
11
FONETİK TRANSKRİPSİYA
Lüğətdə ədəbi dildə olmayan, Naxçıvan dialekt və
şivələrində qarşılaşdığımız aşağıdakı hərf
və işarələrdən
istifad
ə olunmuşdur:
x' –
dilortası sürtünən kar səsdir.
Hərfin üstündə
qoyulan işarə (') isə səsin yumşaq tələffüz olunduğunu bildirir.
: - h
ərfin sağ tərəfində iki nöqtə qoyulur və saitin uzun
t
ələffüz olunduğunu göstərir; məs.: sə:rdən, damı:n, so:ra,
kişi:n.
̃:
saitin həm burunda, həm
də uzun tələffüz olunduğunu
göst
ərir; məs.: qabıã:, oğlã:, nəvã:.
12