GÖLƏŞ (Оrdubаd, Şərur) – göl. -Burаlаr dəryа оlub,
göləş оlub.
GÖLÜХ' (Sələsüz) – еvcik. -Gölüх'də özümüz yаtırıх.
GÖRK
(Şahbuz) - nümunə, görünüş. –Cəməhətə görk
olsun diy
ə həylə yalannan işdiyir.
GÖTÜRÜM I (
əksər şivələrdə) - başa düşən, görüb
götürm
ək qabilyyəti olan. –Elə götürümlü uşaxdı, nə desən
yadında qalır.
GÖTÜRÜM II (
əksər şivələrdə) – yeriyə bilməyən,
oturaq x
əstə. –Noxoşduyannan sora qışdarı tutuldu, indi
götürüm qalıp.
GÖVƏNNİK (Nehrəm) – çəmənlik. –Malı ötür
göv
ənniyə orda otdasın da.
GÖY
(Şahbuz) – xəsis. –Mənaf kişi elə göydü ha, malı
çıxsa canı çıxar.
GÖYCƏ (əksər şivələrdə) – alçaya bənzər meyvə. –
Naxcuvanın göycəsi məx'şurdu.
GÖY DAŞ (Biçənək, Bist, Dəmirçi) – kəsici alətləri
itil
əyən daş. –Dəmir əşyaları itiləməx' üçündü göy daş.
GÖYƏRƏMTİLİX' (Nehrəm) – yaşıllıq. –Bir
göy
ərəmtilix' yer tapax oturax.
GÖY HANASI (
əksər şivələrdə) – xalça, palaz
toxumaq üçün yer
ə perpendikulyar düzəldilən hana. –Göy
hanasının yan ağaşdarın bərkitməx' lazımdı yerə.
GÖZDƏX' (Biçənək) – aşırım. –Gözdəx'dən o yanda
112
bizim x
ərməndi.
GÖZƏMƏX' (Nürgüt, Yaycı) – tikmək. –Torba:n
ağzın gözədim ki, tökülməsin, göndərdim getdi.
GÖZÜQIPIX
(Naxçıvan) – qorxaq, hər şeydən
ç
əkinən. –Döyməx'dən uşağı gözüqıpıx eliyip.
GÜCÜ
(Şahbuz) – xalça, palaz toxumaq üçün
hazırlanan davamlı ip. –Gücü hanada olur.
GÜCÜLLƏMƏX' (Aza, Biləv) - аrtmаq, çохаlmаq. -
Хаnım çох işdiyib, ахırı nохsаnnаrı gücüllüyüb.
GÜDАRА (Vənənd) - tənək çubuğu. -Mən bаğımızdа
güdаrа bаsdırdım.
GÜDÜL//GUDUL I (C
əhri, Ərəzin, Gömür, Keçili,
N
əzərabad) – şikəst. –Qışdarı maharbədə güdül olmuşdu
əmimin o vaxdı.
GÜDÜL II
(Şahbuz) – küpə. –Əvı iramont eliyəndə
h
əyətdən bir güdül tapbışdıx.
GÜLAB (Bab
ək, Kəngərli, Şərur) - əkinə verilən ikinci
su. –
Gülabın da öz vaxdı var.
GÜLABCAN (Bil
əv, Nəsirvaz) – gülabdan, gülab
tökm
ək üçün qab. –Yasda, məylisdə gülabcana gülab töküp
payl
ərıx.
GÜLABI (Heyd
ərabad, Sədərək) – üzüm növü.
GÜLBACI (
Hacıvar, Naxçıvan)//GUBA (Qarabağlar)
–
qardaş arvadı. –Gubam qonax çağırıb bizi.
GÜLBƏSƏR (əksər şivələrdə) – xiyar. –Bı il
113
gülb
əsərin hammısın çor vırdı isdidən.
GÜLƏCƏ (Оrdubаd) - kеçmişdə qаdınlаrın еvdə
gеydikləri qоlsuz kоftа. -Güləcəni kеçmişdə çох gеyərdilər.
GÜLƏBZАY (Üstüpü) - mürəbbə qаbı. -Güləbzаy
sахsıdаn оlаr, şüşədən оlаr.
GÜLQƏND (Cəhri) – qızılgülün ləçəklərini şəkər tozu
il
ə susuz qarışdırıb hazırlanan şirniyyat. –Gülü pesoxnan
qarışıdırıb yığıram bankalara, olur gülqənd.
GÜLMIX (
əksər şivələrdə) – balaca mıx. –Şüşəni
gülmıxnan vırmax lazımdı kin, görsənməsin.
GÜLÜL (Nüsnüs) –
dolu şəklində yağan yağış. –
G
ələndə yolda düşdıx gülülə.
GÜLÜSOR (M
əzrə) – ağbuğda.
GÜM
(Naxçıvan) – böyük mis səhəng, su qabı. –
Q
ədimdə işdədirdilər gümü.
Bu sö
z gü:m variantında Mingəçevir, Oğuz şivələrində
d
ə işlənir (1, s. 208).
GÜMANAŞƏK (Babək, Naxçıvan) – təxmini. –
Qardaşımın təzə tix'diyi otağı görməmişəm, elə gümanaşək
deyir
əm.
GÜNAR
(Şahbuz) – ipək qurdu tərəfindən yarpağı
yeyilmiş budaq. –Günarı da qurt yiyənnən sora atarıx təndirə-
zada.
GÜNDİRRİX' (Babək, Culfa, Naxçıvan) – yaxşı
yaşayış, dolanacaq. -O qudam mə:m bı yazıx qızıma gündirrix'
vermiyip ki.
114
GÜNƏVƏR (əksər şivələrdə) – gün düşən yer. –Bizim
h
əyət günəvərdi, ona görə bırda pencər tez eyniyir.
GÜNNÜХ' (Nursu, Sirаb) - şаpkаnın qаbаq hissəsi,
çətir. -Sənin şаpqаvın günnüyü qısаdı.
GÜNSÜMƏX' (Daylaqlı, Kırna) – gün vurmaq. –
Düzüpl
ər unu eşiyə, günün altda qalıp günsüyüp.
GÜPƏMƏK//GUPAMAQ (Naxçıvan) – vurmaq,
döy
əcləmək. –Bının kürəyinə oqqədər gupuyup ki, yazığın halı
yoxdu d
ərbəşə.
GÜRŞAD (Şahbuz) – şiddətli yaşan yağış. –Gürşad
başdadısa sel gəlməmiş əl çəx'məz.
GÜŞDÜ (Ordubad) – şaftalı. –Kəndimizin hər cür
meyv
əsi-güşdüsünnən tut heyvasına qədər məx'şurdu.
GÜVARA (Milax) –
yaxşı nəticə verən, uğurlu. –
Güvara axırı yaxcı olanda deyillər.
GÜYÜM (Bulqan, Tumbul) -
mis səhəng. -Güyüm çох
su tutur.
GÜZDƏX' I (Nüsnüs) – qırxılmış quzu.
GÜZDƏX' II (Bulqan) – yazda, payızda göyərən ot. –
Güzdəx' yaz yoncasıdı. -Güzdəх' hеyvаnı kökəldir, yахcı оtdu.
Bu söz eyni mənada Daşkəsən, Füzuli, Gədəbəy,
Zəngilan şivələrində də işlənir (1, s.209).
GÜZƏM'>GÜZDÜX'
(Şahbuz) – payız səpini. -Güzdüx' buğdanın
indi
vaxdıdı.
GÜZƏM I (Gömür, Naxçıvan) – payızda qırxılan yun.
115
–Güz
əmi payızda qırxallar.
Güz
əm bu mənasında bir çox dialekt və şivələrimizdə
işlənir (1, s.210).
GÜZƏM II (Aza) – quzunun birinci qırxımı. –Güzəm
saçax olmur, una gör
ə unnan döşəx' salarıx.
116
Dostları ilə paylaş: |
