Nə SƏNİNLƏ, NƏ DƏ SƏNSİz varis
Yüklə 0,63 Mb. Pdf görüntüsü
|
Yenə gəlib məni qucaqladı. - Canım, mənim olduğun üçün peŞmansan? - Yox, amma... - Onda heç nəyi fikirləŞmə, mən səni hamıdan çox istəyirəm. Sən mənim hər Şeyimsən. Azər getdi. Hələ də inana bilmirdim baŞ verənlərə. AxŞama kimi də hər dəqiqə zəng eləyirdi. - Özündən muğayat ol. Soyuq suda çox qalma. Çox nazik geyinmə. Eyvana çıxma... Öz-özümə fikirləŞirdim: Görəsən, bir az da olsun, peŞmançılıq çəkmirəmmi? Yox! Sevdiyim insanın olmuŞam. Dəqiq bilirdim baŞqasını sevməyəcəyimi. Ona görə də onun olduğumçün peŞman deyildim. Həyatımda nə olur olsun, ondan baŞqası olmayacağına əmin idim. Məktəbdə hər dəqiqə zəng eləyirdi. Təklik axtarırdıq. Bir-birimizin yanında olmaqçün. Hər fürsətdə öpürdük bir-birimizi. Artıq dünyam dəyiŞmiŞdi. Mən onun idim. Onun olmuŞdum. Bu söhbəti təkcə Vəsiləyə danıŞdım. O ki var deyindi. Hər Şeydə məni günahlandırdı. Sonra köhnə dostum – hazırlıq vaxtından çox yaxın dostum Gülərə danıŞdım. Onun reakisyası o qədər də qəribə deyildi. Bir az danlasa da, hardasa məni də baŞa düŞürdü. Mənə elə gəlirdi ki, Azər mənə daha da bağlanmıŞdı... Yenə də təklik axtarırdıq. Bir gün yenə tək idim. Artıq onun bizə gəlməyi adi hal kimi idi. Elə bilirdim artıq evlənmiŞik. Həm də ki, evlilər necə olur ki? Elə bir evdə olurlarsa, əlaqələri varsa, bir yeyib, bir içirlərsə, evlilik bu idisə, bunların hamısı bizim də aramızda vardı. Gəldi bizə, yenə bir yerdə yemək yedik. Onun məndən çay istəməyi də mənə baŞqa cür xoŞ gəlirdi. Yenə də münasibətdə olduq. Bu hal artıq 4-5 dəfə olmuŞdu aramızda. Bir dəfə də məndən soruŞdu ki: - Balam, bizim niyə uŞağımız olmur? - Artıq uŞaq da istəyirsən? downloaded from KitabYurdu.org - Hə niyə də ki, olmasın? Amma qız olsun. O uŞağı beynimə elə saldı ki, indi də uŞaq xəstəsiyəm. UŞaqlarçün ölürəm. Öz uŞağımın olmasını çox istəyərdim. Hələ o uŞaq canımdan da çox sevdiyim Azərimdəndirsə, hələ gör onda necə olar... Elə bil Allah özü Şərait yaradırdı. Həftədə azı iki dəfə mən evdə tək olurdum. Mən tək olanda o mütləq bizə gəlirdi. Elə bilirdim o mənim ərimdi, iŞdən gəlir... Çox Şirin hisslər idi. Artıq əlaqələrimiz çoxaldıqca içimi qorxu bürüyürdü. Nədənsə ən böyük arzum olsa da hamiləlikdən qorxurdum. Ürəyim bulanırdısa, nəsə bir Şey istəyirdimsə, ürəyimi qorxu hissi alırdı ki, artıq hamiləyəm. Hələ heç 20 yaŞım da tamam olmamıŞdı, o uŞaqla neyləyərdim? Həm də onun olmuŞdumsa da, yenə ayrılıqla bağlı narahatlıq məni rahat buraxmırdı. Amma çalıŞırdım ürəyimə yaxın buraxmayım o hissləri. Hər Şey çox yaxŞı idi. Gözüm ondan baŞqa heç kimi görmürdü. Özlüyümdə bir Şeyə tam inanırdım ki, Azəri sevirəm, nə olur olsun ona xəyanət eləmərəm, onu heç kimə dəyiŞmərəm. Onun da məni sevdiyinə özümü inandırmıŞdım. ***
Dekabrın əvvəlləri idi. Bir yağıŞlı gün idi. Biz təcrübədə olmalı idik. Amma elə oldu ki, öncə texnikuma gəlib ordan gedəsi olduq. YağıŞ yağırdı, həyətə düŞüb müəllimi çağırmalı idim. Üzümü çevirəndə gözlərimə inanmadım. Azər, yanında bir qız, o qızın da rəfiqəsi yanında... Heç nə demədim. Mənə əvvəllər söz arasında demiŞdi ki, bizim qohumluqda bir qız burda oxuyur, onu mənə tapŞırıblar, arada ona nəzarət eləyirəm. Düzdü, qısqandım, amma özümü sındırıb heç ona zəng də eləmədim. Heç özümü də inandırmadım ki, o məni aldadar. Elə Şeyi ağlıma da gətirmədim. Ona gözüyumulu inanırdım. Bir saatdan sonra özü zəng elədi. - Neynirsən, balam? Dərsdən çıxanda mənə deyərsən, sizi gəlib götürərəm. downloaded from KitabYurdu.org
Saat 3-də dərsimiz qurtardı. Yenə əvvəlki kimi yolumuzu uzadaraq marŞrutla gedirdik. SoruŞdum ki, o yanındakı qızlar kim idi, heç mənim tərəfə də baxmadın. - Canım, sənə demiŞdim də, qohum qız, bax o qız idi, məndən xahiŞ elədi ki, xalasıgilə aparım. Görmədin, qrup yoldaŞı da yanında idi? Bəs sən nə fikirləŞmiŞdin? - Heç. Bilirəm ki, sən mənə xəyanət eləmərsən. Həm də elə çirkin qızla. İncimə qohumunuz da olsa heç də gəŞəng qız deyil. Mən ondan həm Şirinəm, həm də qəŞəng. Elə deyil ki? - Sən mənim Şirin balamsan, mən səni çox istəyirəm. Hələ də yağıŞ yağırdı. Biz marŞrutda oturanda əl-ələ tuturduq. Mini yubkalı bir qız marŞrut gözləyirdi. HəmiŞə mən oturduğum tərəfin pəncərəsini bağlayan Azər gözucu o qızı gördü. Biz ən arxa tərəfdə oturduğumuz üçün arxa pərdəni aralayıb o qıza baxmaq istəyirdi. Mənə baxıb Şirin-Şirin güldü. Guya zarafat edir. Sonra üzünü çevirib yenə də pərdəni aralamağa çalıŞdı. Əlini bərk tutub biləyindən yuxarıda dırnaqlarımla qollarını çimdiklədim. QıŞqırdı... - Neyləyirsən, incidir axı? - Qıza baxacaqsan? - Yox. Nə olar çimdikləmə. Əlimi çəkən kimi güldü, məni yenə, guya, hirsləndirmək üçün arxa pərdəni aralamaq istədi. Bu dəfə qoluna girib dirsəkdən büküŞ yeri çimdiklədim. - Aaaa. Eləmə də... Düzdü, qız artıq çoxdan baŞqa marŞruta oturub getmiŞdi. Amma mən onu qısqanırdım. Onu heç kimlə paylaŞmaq istəmirdim. Ona heç kimin baxmağını istəmirdim. *** Neçə gün keçdi. Onda bizim sinif əsas korpusun 2-ci mərtəbəsində idi. Pəncərədən həyətə baxırdım. Sonra qızlar gəldi. BaŞım onlarla söhbətə qarıŞdı, üzümü çevirib downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 0,63 Mb. Dostları ilə paylaş:
|