YAXIN ŞƏRQİN NEFT SAHƏLƏRİ
UĞRUNDA MÜCADİLƏ
Iraqdakı zəngin neft sahələri Trablusqərbi, Balkan yarımadasını atəş altına qoydu və insanlıq
tarixində qorxunc bir ləkə olacaq Balan qırğınını kinlə və hirslə körüklədi. Yalnız Balkan qırğınında
yüz mindən çox türk öldürüldü. Bir neçə yüz min türk də yersiz yurduz qaldı. Bütün bunlar neft üçün
edildi. Bəli...Yalnız neft üçün...
Bütün bu hadisələr qarşısında sarsılmış vəziyyətə düşən alman siyasətçiləri isə Orta Şərqdə
hakimiyyətlərini möhkəmlətmək məqədi ilə Aralıq dənizində yerləşdirəcəkləri donanma üçün hərbi
baza əldə etmək təşəbbüsündən əl çəkdi və Aralıq dənizini müvəqqəti olaraq qüdrətli ingilis
donanmasının ixtiyarına buraxdı.
İngilislər Balkan yarımadasında, Trablusqərbdə və Osmanlı İmeiyasının digər məntəqələrində
qızışdırdıqları ünsürlərlə ortalığı qana boyayarkən demək istəyirdilər ki, Orta-Şərqin nefti mütləq
ingilislərin malı olacaqdır.
Hadisələrin inkişafı göstərmişdir ki, ingilislər bu nöqtədə qərarlı idilər. Bu sahəyə, yəni Orta Şərqə
doğru yönələcək hər bir təhlükəni bitərəfləşdirməyə çalışmışlar. İngilislərin bu nöqteyi-nəzərini daha
ətraflı anlaya bilmək üçün bir az geriyə, 1908-ci ilə dönməyə məcburuq.
İngiltərənin İcmalar Palatasında 1908-ci ilin büdcəsi müzakirə edilməkdədir. Müzakirələr sırasında
Hindistan büdcəsi müzakirə olunarkən söz alan lord Kerzon, aşağdakıları söyləmişdir:
“1857-ci ildə Hindistan, istər dəniz, istərsə də torpaq tərəfdən Avropa dövlətlərinin əhalisindən
tamamilə təcrid olunmuşdur. O tarixdə, hələ şərqə və cənuba doğru hərəkətə başlamamış Rusiyanın ən
uzaq sərhədi ilə Hindistan sərhədi arasında yüzlərcə mil məsafə var idi. O tarixdə, İranın şimal sər-
hədinə hələ enməmiş olan Rusiya Hindistandan İran-Əfqanıstan-Pamir dağları və Çin ətəkləri ilə
ayrılırdı. 1857-ci ildə Fransa hələ Hindi-Çinə yerləşməmiş, Almaniya da tam birləşmiş dövlət
halında deyildi.
Bu gün isə, bütün Şimali İran, İranın paytaxtı və Bəsrə körfəzi Rusiya sərhədinə o qədər yaxındır ki,
Rusiya buraları bir neçə gün içində istila etməyə qadirdir. Əfqanıstan ilə birlikdə hərəkət edən
Rusiya Mancuriyanı zəbt etdiyi kimi, Çin Türküstanını və Monqolustanı da əminliklə və sürətli bir
şəkildə zəbt edəcəkdir.
Hindi-Çində böyük bir müstəmləkə təsis etmiş və sərhədlərini Böyük Britaniyaya qədər uzatmış olan
Fransa, indi, şimaldan Çin ölkəsinin içəri tərəflərinə sızmağa çalışır və bunun üçün böyük bir dəyanət
və mətanət göstərir. İndiyə qədər Orta Şərqə yerləşməmiş olan Almaniya iqtisadi qayələrlə Əlcəzairə
(Mesopotamiya) və İraqa soxulmağa çalışırdı. Almaniya çar-naçar siyasi nəticələr meydana gətirəcək
olan bu iqtisadi siyasətində, ona yardımçı olmağımızı tələb edir.
İngiltərə, indiki halda şərqin ən böyük tacir millətidir. Lakin onun yarım əsr əvvəl malik olduğu
inhisar artıq mövcud deyildir. Köhnə hakimiyyətini itirmiş olan İngiltərə ticarəti, keçmişdəki kimi
əcnəbi tacirin namuskarənə - rəqabəti ilə deyil, bəlkə hökumətlərin açıq və gizli təşviqləri ilə təhdid
edilir...”
Lord Kerzonun İngiltərə İcmalar Palatasında söylədiyi bu sözlərdə çox böyük bir həqiqət var idi.
Əslində İngiltərə Orta Şərqdə artıq təkbaşına hərəkət sərbəstliyinə sahib deyildir. Almaniya, Fransa,
Rusiya və Amerika ona ciddi rəqiblər olaraq ortaya çıxmışdılar. Bu rəqabətin əsas mərkəzini də bu
sözlərin söyləndiyi tarixdə Orta Şərq neft sahələri təşkil edirdi.
Lord Kerzonun İngiltərə İcmalar Palatasında verdiyi bu bəyanatın üzərindən çox zaman keçmədən,
eynilə 1908-ci ildə, İngiltərə Uzaq Şərqdə həyata keçirdiyi siyasi bir gedişlə, az bir müddətə də olsa
Rusiyanı oyundankənar vəziyyətə salmışdır.
Bu siyasi manevr, 1904-1905-ci illər Rusiya-Yaponiya müharibəsinə yol açdı. Rusiya bu müharibədə
məğlubiyyətə uğrayınca, İngiltərənin düşmənlərindən birisi Orta Şərqdən müvəqqəti bir zaman üçün
də olsa uzaqlaşdırılmış oldu. Beləcə İngiltərə digər düşmənləri ilə Orta Şərqdə daha rahat mücadilə
imkanı əldə etdi.
Neft nələrə qadir deyil...Hər şey, bu pis qoxulu qara rəngli maye uğrunda baş verirdi. İngiltərə əlinə
keçirdiyi bu ən böyük güc qaynaqlarını gələcəkdə əldən çıxarmamaq üçün çox ciddi bir siyasət irəli
sürürdü. Əsasən İngiltərə İmperiyasının quruluşu da bu böyük siyasətə dayanırdı. İngiltərənin böyük
neftli əraziləri ələ keçirmək üçün yürütdüyü siyasət digər böyük dövlətlər tərəfindən həssaslıqla
təqib edilirdi. Hakimiyyət üçün çarpışan bu nəhənglərdən xüsusilə, Almaniya İngiltərənin bu
siyasətini addım-addım təqib edirdi. XIX əsrin ən böyük iqtisadçılarından birisi olan alman Fridrix
List bu siyasəti belə izah edirdi:
“İngiltərə İmperiyasının böyük xam maddə qaynaqlarını ələ keçirmək siyasəti, Cəbəlüttariq, Malta,
Kirit və Kipr üzərindən keçib Süveyş və Qahirəni, oradan Şam və Bağdada qədər uzanacaq böyük
körpünün İngiltərə tərəfindən nə zaman inşa olunacağını hələ də yaşayan insanlardan heç biri bilməz.
Bununla belə burasını da söyləyə bilərik ki, dünya günün birində bu möhtəşəm təsəvvürün önə
çıxarıldığını görəcəkdir. Dünyanın o biri ucuna qədər uzanacaq bu ingilis körpüsünün Avropa
tərəfindəki sütunları çoxdan bəri qurulmuşdur. Bu sütunlar 1704-cü ildə əldə edilən Cəbəlüttariq və
1814-cü ildə işğal edilən Malta adasıdır. Bu körpünün Afrikadakı sütunları 1875 və 1881-ci illərdə
inşa edilmişdir ki, bunlardan ilki Süveyş və ikincisi isə Qahirədir. Körpünün Asya qitəsindəki isti-
nadgahlarının Şam və Bağdadda təsisi düşünülmüş ola bilir. Ayrıca ingilis hakimiyyəti Skutura adası
üzərində 1831-ci ildə və Aden üzərində isə 1835-ci ildə təsis edilmişdir. İngiltərə Suriya tərəfindən
Misiri hədələyən Osmanlı təhlükəsinə qarşı bir sədd çəkmək üçün Turisina yarımadasındakı Akabe
qalasını da hakimiyyəti altına almışdı. Cahanı mühasirəyə alan bu böyük xəttin tam ortasında və İran
ilə Misir arasında bir məntəqə vardır ki, hələ İngiltərənin hakimiyyəti altına düşməmişdir. Bu
məntəqə Osmanlı hakimiyyəti altında olan Ərəbistan yarımadası, Suriya və İraqdan ibarətdir.”
Bu yazının yazıldığı tarixdə İngiltərə buralara hələ sahib olmamışdır. Lakin, İrandakı neft sahələrinin
mütləq sahibi idi və bu neft sahəsinə uyğun olaraq bütün Ərəbistan yarımadasına şamil olan üsyanlar
silsiləsinin ilkini hərəkətə keçirmiş olurdu.
Hərəkətə keçən bu qorxunc çarxın arxasında isə, dünya neft hakimi ser Deterdinqin üzünü görməmək
mümkün deyildir. Əslində bu üsyanların, ixtilafların və qətllərin davam etdiyi yerlər, dünyanın ən
böyük neft sahələri olması çoxdan bəri təsbit edilmişdir. Həqiqətən də Osmanlı İmperiyası hüdudları
daxilindəki bu üsyan və ixtilaflar məntəqələrin daha yaxın olmaq və zərbəni tam zamanında vura
bilmək üçün İngiltərə bütün qüvvələrini bu nöqtəyə yönəltdi. İngiltərə Ərəbistan yarımadasına
həmhüdud olan Misiri Orta Şərq siyasətinin mərkəzi halına gətirdi. Misir, eyni zamanda ingilislərin
Aralıq dənizində olan Silahlı Qüvvələrinin Baş Komandanlığının qərargahı oldu. Bu məqsədlə 1911-
ci ilin avqust ayında, sonraları İngiltərə İmperiyasının müdafiə naziri olacaq adam lord Kitchner
sələflərinin heç birisinin malik olmadıqları geniş səlahiyyətlərlə İngiltərə hökumətinin Misirdəki
fövqəladə komissarlığına təyin edildi. Bu təyinat ilə birlikdə, İngiltərənin Aralıq dənizindəki Silahlı
Dostları ilə paylaş: |