çevrilib həmin tərcümə vasitəsilə Azərbaycan oxucularına təqdim edilmişdir. Bu
əsərin tərcüməsindən 40 ilə yaxın bir müddət keçir. Lakin onun qəhrəmanlarının
xüsusi bir şeriyyətlə səslənən taleyi ana dilimizdə də hər dəfə oxunanda adama xüsusi
bədii zövq verir. Orijinalla müqayisədə bu tərcümənin məna dəqiqliyinə heyran
qalmamaq olmur. Əsərin “Onegin” bəndi adlanan ondördlük formasına, xüsusən onun
qafiyələnmə qaydalarına dəqiq riayət edildiyi də nəzərə alınarsa, S. Vurğunun
həqiqətən böyük yaradıcı tərcüməçi istedadının nələrə qadir olduğunu təsəvvür etmək
mümkündür. Qeyd etmək istərdik ki, “Yevgeni Onegin”in ölkəmizin bir çox türkdilli
xalqlarının tərcüməsi Səməd Vurğunun tərcüməsindən sonra və bu tərcümənin
təcrübəsi əsasında olmuşdur. M. Əvəzov S.Vurğunun tərcüməsinin “tərcümə
sənətinin şedevri” adlandırmışdır.
Lermontov
lirikasından Məmməd Rahimin, Mayakovski irsindən isə Rəsul
Rzanın tərcümələri haqlı olaraq onların ikinci yaradıcılığı hesab edilir. Rəsul Rzanın
bu sahədəki fəaliyyətini nəzərdən keçirərkən aldığımız ilk təəssürat belədir ki,
Mayakovskinin ideyalar və məqsədlər aləminə, bu aləmin mühüm ifadə vasitəsi olan
obrazlar dünyasına dərindən bələd olmuş və əsərin rus poeziyasında novator sənətin
yüksək zirvəsinə qalxan Mayakovskini sözün geniş mənasında Azərbaycan dilində
danışdırmağı bacarmışdır. Məhz R. Rzanın tərcüməsində Mayakovskinin şer və
poemaları dönə - dönə çap olunmağda, efirdə səslənməkdə, dərslik və
müntəxəbatlarda öz şərərfli yerini tutmaqda, orta və ali məktəblərimizdə oxunmaqda,
öyrənilməkdədir. R.Rza Mayakovski şerinin Azərbaycan dilində dəqiq səslənməsinin
qayğısına qalarkən dilimizin daxili imkanları xəzinəsində axtarışlar aparıb, şairin
orijinal obrazlarının ekvivalentinə gah bərabər, gah da ən yaxın olan tutarlı təsvir və
ifadə vasitələri tapır, onun poeziyasına xas daxili dinamizmi, dərin inqilabi
məzmunu ehtiva etməyə müvəffəq olur:
Sinfin beyni,
gücudür,
Şərəfidir partiya.
Partiyamızla Lenin
iki qardaşdır əkiz!
` hansi
daha
əzizdir?
Ana tarix söyləsin.
Lenin deyən zamanda –
partiya deyirik biz!
Partiya söyləyəndə
düşünürük biz Lenin!
( “ Vladimir İliç Lenin”)
Dinlətin ey yoldaşlar.
6
Dinləyin ey nəsillər.
Bu cür səsli carçını.
Coşqun təşviqatçını!
Mən şer axınlarını
yerində susduraraq,
keçəcəyəm üstündən,
incə, lirik tomların.
O gün görəcəksiniz
Ölməmişəm, sağam mən.
Sizinlə bir canlı tək
söhbət açacağam mən!
(“ Var səsimlə”)
R.Rzanın tərcüməçi fəaliyyətinin son dövr məhsulları arasında Lonqfellonun
“Hayavata haqqında mahnı”, İrji Taufelin “İllər” və Nekrasovun “Rus elində kimin
günü xoş keçir?” kitabları mühüm yer tutur. Son kitab onunla əlamətdardır ki, R.Rza
öz tərcüməsində Nekrasovu təhkimçi mülkədar zülmünün atəşin ifşaçısı olan əsl xalq
şairi kimi bütün əzəmiyyəti ilə təqdim edə bilmişdir. Poemanın rus xalq mahnılarına,
bılinalarına məxsus canlı danışıq dili, sarkazm dərəcəsinin yüksələn tənqidi ruhun
Azərbaycan xüsusi qayğı və həssaslıqla tərcümə edilmişdir.
Rus
ədəbiyyatından və rus dili vasitəsilə başqa xalqların bədii təfəkkür
xəzinəsindən Azərbaycan dilinə tərcümə etməmiş nasir, xüsusən də şair
Azərbaycanda demək olar ki, yoxdur. S. Rüstəm, Mirzə İbrahimov, Ə.
Məmmədxanlı, N. Xəzri, Qabil, J. Əzimzadə, O. Sarıvəlli, N. Rəfibəyli, M.
Seyidzadə, M. Dilbazi, Qılman İlkin, Cəfər Bağır, Cabir Novruz, Qasım Qasımzadə,
Məmməd Araz, Aslan Aslanov, Ələviyyə Babayeva, Əzizə Cəfərzadə, Əkrəm
Əylisli, Novruz Gəncəli, Nəriman Həsənzadə, Hüseyn Hüseynzadə bədii tərcümə
sahəsində müxtəlif vaxtlarda qiymətli işlər görüblər. Lakin rus və dünya lirikasının,
qardaş xalqlar poeziyasının Azərbaycan dilində səslənməsi sahəsində böyük əmək
sərf etmiş Məmməd Rahimi (A. İsaakiyanın “Seçilmiş əsərləri”), Tələt Əyyubovun
(Şekspirin Sonetləri), Adil Babayevin Azərbaycan səhnəsində oynayan bir sıra
əsərlər, “Darıxma ana!” və “Tufan” pyesləri, Mikayıl Rzaquluzadənin (Heynenin
“Seçilmiş əsərləri”), Ələkbər Ziyatayın (Qriboyedovun “Ağıldan bəla” sı,
Mejalaytisin “İnsan”ı), yaradıcılıq fəaliyyətini başlayandan özünü demək olar ki,
bütünlüklə rus dilindən bədii nəsr tərcüməsinə həsr etmiş Beydulla Musayevin,
Hüseyn Şərifin, Əziz Şərifin, Cəlal Məmmədovun, Əli Səbrinin və Elxan
İbrahimovun xidmətlərini xüsusi qeyd etmək lazımdır. Əziz Şərif, Əli Səbri, Cəlal
Məmmədov, İmran Seyidov və Elxan İbrahimovun yaradıcılığı bir də onunla
əlamətdardır ki, onlar eyni müvəffəqiyyətlə Azərbaycan yazıçılarının əsərlərini də rus
dilinə çevirib, ümumittifaq oxucusunun malı edirlər...
7
Moskva
Dövlət Universitetini bitirdikdən sonra təqribən 40 il ərzində fasiləsiz
surətdə etdiyi tərcümələr sayəsində B. Musayev bu gün haqlı olaraq, Azərbaycan
tərcümə sənətinin patriarxı sayılır. “Hərb və sülh” (II, III cildlər), “Ölü canlar”,
“Alçaldılmış və təhqir edilmiş insanlar”, “Birinci Pyotr”, “İnsanın taleyi”, “Yenilməz
insanlar”, “Xoşbəxtlik”, “Dekameron”, “Baskervillərin iti”, “Səfillər”, (II – III
cildlər), “Ovod”, “Spartak”, nəhayət, “Ulenşpigel Əfsanəsi”. Xeyli ixtisarla
verdiyimiz bu siyahı tərcüməsinin fəaliyyəti haqqında çox söz deyir və bizi yaradıcı
mütərcimin əməyinə ehtirama çağırır.
Məhsuldar və təcrübəli professional mütərcim Hüseyn Şərifin yaradıcılığında
Qorkinin “Klim Samginin həyatı” (I – III hissələr) əsərinin tərcüməsi mühüm yer
tutur.
Qorkinin ən böyük əsəri olan bu epopeyanın tərcüməsi çox mürəkkəb bir işdir.
Tərcüməçi Qorkinin üslubunu, yaradıcılıq laboratoriyasını kamil bilməklə bərabər,
rus tarixinin böyük bir dövrünü xalq həyatını, məişətini, ictimai–siyasi həyat və
fəlsəfi cərəyanlarını, hərtərəfli bilməlidir ki, əsərin bütün məzmununu, məziyyətlərini
Azərbaycan oxucularına yüksək səviyyədə çatdıra bilsin. “Klim Samginin həyatı”nın
tərcüməsinə Hüseyn Şərif böyük əmək sərf etmiş, gərgin yaradıcılıq işi görmüşdür.
“Ədəbiyyat və incəsənət” qəzeti redaksiyanın tərcümə məsələlərinə həsr
olunmuş axırıncı “ Dəyirmi stol” yığıncağında professor Ağamusa Axundov bədii
tərcümə ilə məşğul olanları aşağıdakı iki qismə ayırmışdır: sənətkar tərcüməçilər, bir
də peşəkar tərcüməçilər. Sənətkar tərcüməçi deyəndə o, xüsusi bədii yaradıcılıq
istedadı, yüksək yazıçılıq – şairlik qabiliyyəti olanları, peşəkar tərcüməçi deyəndə,
ümumiyyətlə, dilləri bilən, lakin özləri bədii əsər yazmaqla az məşqul olan, yaxud
heç məşğul olmayan mütəxəssisləri nəzərdə tutur. Redaksiyanın həmin müşavirə
haqqında qeydlərində bu təsnifata dair belə bir şərh vardır: “Bədii tərcüməni
həqiqətən yaradıcı iş hesab ediriksə, özlərini tamamilə tərcümə işinə həsr edənləri bir
yaradıcı kimi müəyyən dərəcədə nəzərdən sala bilən ifadələrdən çəkinməyimiz yaxşı
olar. Redaksiya mütərcim əməyinə ehtiyat və etika ilə yanaşmışdır. Lakin yuxarıdakı
təsnifat da obyektiv həqiqəti əks etdirməkdədir və özü də orada qoyulan tələb ədəbi –
tənqidi fikir tarixində yeni deyil. N.A. Dobrolyubov “Vergili “Eneida” – sının cənab
Şerşneviç tərəfindən rus dilinə edilmiş tərcüməsi haqqında” məqaləsində yazırdı ki,
mütərcim fövqəladə dərəcədə çox və müxtəlif tələblərə cavab verməlidir. Həmin
tələblərdən birincisi kimi böyük tənqidçi göstərirdi ki, mütərcimin özü şair olmalıdır.
Şairlik ruhu mütərcimə çevirdiyi əsərdə hətta “axıradək deyilib qurtarmamış” fikri də
başa düşüb tərcümə etməyə imkan verir.
Əlbəttə, bədii tərcümə ilə məhz əsl yazıçıların məşğul olması tələbini biz də
başa düşürük. Digər tələblərlə yanaşı bədii tərcümənin bir vacib tələbi də vardır ki,
yazıçı olmayan mütərcimlər bəzən ona cavab verə bilmirlər. M. Əzizbəyov adına
teatrın səhnəsində oynanılan rus və Avropa klassikası nümunələrini tamaşaçıların
rəğbətlə qarşılanmasının bir səbəbi də onların dram sənətinin sirlərini, səhnənin
tələblərini yaxşı bilən dramaturqlar, rejissorlar tərəfindən tərcümə olunmasıdır.
8