Nihalə ilk hekayələri çap olunan kimi bənzərsizliyilə
Yüklə 2,04 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- KLASSİK ŞANTAJ
26 ancaq ananıza hədiyyə almaqla kifayətlənə- siniz? – Yox, nə danışırsan, elə şey olar? Balaca Aytən məni görcək bilirsən necə qucağına cumur, gözləyir ona nəsə dadlı bir şey verəm. Hələ bazarlıq da etməliyəm. – Özünüz bilərsiniz, sizə ürəyim yanır, hələ bazarlıq, çatdıra biləcəksiniz? – Gərək pulun hamısını xərcləyəm, onsuz da məndən pul yığan çıxmaz, əlimə düşən kimi başına daş salıram. – Nə deyirəm, çıxarıq, mənə də pul lazımdır. Mart ayı olmasına baxmayaraq, hava xoşdu, isti adamı bişirirdi, hərdənbir mülayim külək əsirdi. Havalar qəribə keçirdi, bilmirdin sabah soyuq olacaq, yoxsa isti, belə məqamlarda necə geyinəcəyini bilmirsən. Gəzə-gəzə köhnə dəyir- manın arxasındakı bankomata yaxınlaşdıq, qarşısındakı növbəni görüb məyus olduq. İşə gecikmək olmazdı, yoxlayırdılar. Növbədəki birinci qadın düyməni basanda yanındakı qoça qadın əlləri əsə-əsə kartını çıxarıb, ondan kömək istədi. Tərslikdən bu gün 27 təqaüdçülər çoxdu, bunu görən başqa yaşlı kişi də eyni xahişi etdi, qadın əlacsız qalıb razılaşdı. Birdən sonda duran qız coşub qadının üstünə düşdü. – E… bəsdir də, səhərdən camaat burda növ- bəyə durub, hamının işi vacibdir. Gözləyirik axı! – Mənim günahım nədir, qoca adamlardır, kömək edirəm. Qızın hikkədən irəli çıxmış çənəsi bir az da uzandı. – Neyləyim, xahiş ediblər, geciksəm, məni işdən bayıra atarlar. – Qocalara hörmət etmək borcumuzdur. – Qocalar mənə iş, çörək pulu verməyə- cəklər. Biri də evdə günümü qara edib. Kənara çəkil, görüm! – Utanmırsan, yaşına bax, mənimlə danışıq tərzinə bax! Deyəsən sənə evdə yaxşı tərbiyə verməyiblər. –Nə haqla mənə tərbiyəsiz deyirsən? –Tərbiyəsiz də varsan, hələ üstəlik… Dava qızışdı. Səhərdən təqaüdlərini səbir- sizliklə gözləyən qocalar aranı qarışan görüb, 28 ağsaqqallıq, ağbirçəklik edib sülh yaratmaq əvəzinə başlarının salamatlığı üçün sıranı bir- bir tərk etdilər. Rübabə nəyin bahasına olursa- olsun, pul çıxartmalı idi, ona görə də arxadan hər ikisini söyməyə başladı. – Köpək oğlunun qızları dava salmağa vaxt tapdılar. İşə buraxmayacaqlar bizi. Qoyun pu- lumuzu çıxarıb rədd olaq da… Başları davaya qarışan qadınla qız onsuz da Rübabə xanımı eşitmirdilər. Axır ki qız istəyinə nail oldu, pulunu çıxardıb tələm-tələsik ara- landı. Qadın da donquldana-donquldana növbədən ayrıldı. Arxadakı yaşlı kişi eşidiləcək tərzdə deyindi: – Gör bir-birlərini pul üstündə necə didirlər! Əllərindən ancaq qışqırıb-bağırmaq gəlir, başqa işə yaramırlar. Hələ o eybəcər çənəni demirəm, üzündə iki kilo “şpaklyovka” var. Erməni qa- dınlar sizdən milyon dəfə yaxşıdılar. Odey, arvadım ermənidir, gör heç cınqırı çıxır? Özü də pudrasız gözəldir. Neçə ildir, bir yerdə ya- şayırıq, bir dəfə səsini qaldırdığını görmə- mişəm. 29 – Çünki onu evdə bardağa qoymusan, bankomatların qabağında boynunu büküb sə- nin kimilərin mürdəşir üzünü görmür, işdə danlanmır. Hay-küyü eşidən iki cavan polis kişiyə yaxınlaşdı. – Nə olub, ay əmi, nə səs-küy salmısan? “Əmiləri” bayaq dediklərini artıqlaması ilə onların yanında təkrarladı. Polislər sakitcə din- lədilər. – Hə, yaxşı, ay əmi, pulunu çıxart, get erməni arvadının yanına. Rübabə xanım, Məlahət, sonradan gələn cavan oğlan, söhbətin şahidi olan başqaları da çönüb qoca kişiyə bir kəlmə irad tutmadılar. Cavan oğlan tini burulub gözdən itdi, polislər yaşlı kişini sakitləşdirib yola saldılar, hadisə yerindən xeyli aralanan Rübabə xanım arxaya baxdı, bayaqkı insanları görməyib arxayın olan- dan sonra yenidən dil açdı. Əvvəldən bu işə qarışmaq istəməyən Məlahətin səbir kasası dolub daşdı. – Gərək bu sözləri xainin üzünə deyəydiniz. Bakının ortasında erməni arvadının qulluğunda 30 qul kimi durmağı yetər, hələ bir gözümüzə soxur. Beləcə ağzımıza su alıb dururuq, sonra gec olur. – Onlarla mən bacara bilmərəm, üzlərini Əzrail görsün! İdarənin qapısına çatdıqlarına sevinən Rü- babə çiynindən ağır daş aşırmış kimi dərindən nəfəs aldı. Məlahətin iradı qulağına girmirdi, bankomatdan pulunu çıxarıb düz saat ikidə, vaxtında işdə olmağına sevinirdi, alacağı hədiy- yələri düşünürdü. 31 KLASSİK ŞANTAJ Arzulara çatmağın klassik yolunu hələ bala- ca olanda öyrənmişəm. Heyran, yəni mən, Ceyran bacımdı. Bu adları özüm uydurmuş- dum. Gəlinciklərə, verdiyimiz adları sonradan xalam qızları bizə verdilər. Evdə gəlinciklərə dərs deyirdim, dərsi bilməyəndə onları xətkeşlə döyürdüm. Xalamgilə də tez-tez gedərdik, sevinib deyər- dilər Heyran-Ceyran bacıları bizə qonaq gəlib. Budur, gülərüz xalam, qızları qapını açdılar, görüşüb-öpüşdük, hal-əhval tutdular. Üç bacı idilər – Nazilə, Fazilə, Tənzilə. Kiçikləri Tənzilə ilə evcik-evcik oynayardıq. Gündüzlər qızlar həyətə çıxıb qonşu qızlarla “ortadaqaldı”, “yed- di şüşə” və sair oyunları oynayırdılar, onlardan kiçik olduğum üçün tez-tez yanılırdım, buna görə əvvəl-əvvəl məni oyuna buraxmırdılar. Çox hirslənir, bu ədalətsizliyə tab gətirə bilmir- dim, qırsaqqız olub Tənzilənin yaxasından yapışırdım ki, mən də oynamaq istəyirəm. Ba- Yüklə 2,04 Kb. Dostları ilə paylaş:
|