Canlı tə biə t
. Canlı təbiətin yaranmasında cansız təbiət də iştirak edir. Həyat
- materiyanın maddələr mübadiləsindən və özünəoxşar təbii-təkrar istehsaldan
ibarətdir. Burada nuklein turşuları və zülallar əsas yer turur.
Beləliklə, həyatın mənşəyi və inkişafı dənizdə üzvi molekullarından ibarət
«bulyonun» əmələ gəlməsi, ilk biokimyəvi strukturun yaranması, molekulların
polimerləşməsi və makromolekulların özünübərpa proseslərindən ibarət olmuşdur.
Məhz bundan sonra həyat, seçim, molekul səviyyəli təkamül, sadə canlı sistem
(müasir hüceyrənin orqanizmləri kimi), nəhayət, primitiv hüceyrədən ibarət
orqanizmlər əmələ gəlmişdir.
Beləliklə, nəsil vermək, böyümə, inkişaf, maddə, enerji və informasiya
mübadiləsində iştirak etmək bioloji həyatın əsasını təşkil edir. Bunun üçün isə
daxili və xarici mühitdən ibarət sistemlərin yaranması zəruridir. Onları coğrafiya
ilə yanaşı biologiya və kimya elmləri də öyrənir.
Orqanizm və mühit
. Materiyanın heç də hər yeri mühit deyil. Həyat
olmayan məkana (Ay, Ulduz, Günəş və s.) mühit demək olmaz. Onlar cansız faktor
rolunu oynaya bilir və mühitin formalaşmasına təsir edirlər.
Mühitsiz həyat yoxdur. Deməli, mühit yalnız Yer planetinə məxsusdur.
Mühit – orqanizmə təsir edən canlı və cansız amillərin cəmindən ibarətdir. Mühit
iki böyük hissəyə ayrılır: daxili mühit və xarici (ətraf) mühit. Daxili mühit –
orqanizmə onun özünün içərisindən olan təsirlərin cəmi, ətraf mühit isə orqanizmə
kənardan edilən təsirlərin cəmidir. Mühit müxtəlifdir, lakin onun ən geniş forması
xarici mühitdir.
Ə
traf mühit 4 böyük hissəyə ayrılır: su, torpaq, hava və orqanizm. Onların
makro, mezo və mikro ekosistemləri formalaşır.
Hər hansı ətraf mühit ekoloji sistemlərdən ibarətdir (ekosistem). Ekosistem-
konkret məkanda cansız və canlı komponentlərin qarşılıqlı əlaqəsi nəticəsində
fəaliyyət göstərir. Təbiətin təkamülü prosesində əmələ gəlmiş sistemə təbii
ekosistem, insanın yaratdığı sistemə isə antropogen ekosistem deyilir. Məkan
baxımından ekosistem üçün məhdudiyyət yoxdur. Bulaq, çay, göl, dəniz, okean və
s. - təbii ekosistemlərə; hidrokomplekslər, okeanarium, şəhərlər, kanallar və s.
Behruz Melikov
Behruz Melikov
antropogen ekosistemlərdir. Quru sahələrin də ekosistemləri təbii və antropogen,
kiçik və böyük olur. Sozsüz ki, ilk növbədə ekoloqları təbii ekosistemlər
maraqlandırır. Təbii ətraf mühit və onun komponentləri milyonlarla il ərzində
təkamül prosesindən keçmişdir. Orqanizm yaşadığı ətraf mühitə daxil olduğu
ekosistemə uyğunlaşır.
Ekologiya elminin inkişaf tarixi
. nsan tərəfindən yaradılan (antropogen)
ekosistemlər təbii şəraitə uyğunlaşdırılır. Ekologiyanın müasir bir elm kimi inkişaf
tarixi 4 – dövrdən ibarətdir.
I dövr
. Bu dövr darvinizmə qədərki dövrü əhatə edir.
II dövr
. Darvinizmin qalib gəlməsi ilə başlayır. 1866-cı ildə E. Hekkel
orqanizmin mühitə uyğunlaşmasına dair bilikləri «Ekologiya» adlandırır. O qeyd
olunduğu kimi göstərirdi ki, Ç.Darvinin yaşamaq uğrunda mübarizə adlandırdığı
münasibətləri ekologiya tədqiq etməlidir.
III
dövr. XX əsrin 20-ci illərindən başlayır. Bu dövrdə ekologiya
ümumbioloji fundamental elmlərdən birinə çevrilir. 1935-ci ildə ingilis alimi
A.Tensli ekologiyaya ekosistem anlayışını, 1942-ci ildə isə V.N.Sukaçov
biogeosenologiya (biosferin quru sahəsinin konkret hissəsində canlıların öz
aralarında və ətraf mühitin cansız hissələri olan atmosfer, dağ süxurları, torpaq,
hidroloji rejim ilə qarşılıqlı əlaqədə fəaliyyət sistemi) anlayışını daxil edirlər.
IV dövr.
XX əsrin 80-cı illərindən başlanır. Müxtəlif elmlərdə ekoloji
istiqamətin yaranması, ekologiyanın qlobal xarakter alması, o cümlədən insan
ekologiyasının, sosial və qlobal ekologiyanın əmələgəlməsi və inkişafı bu dövrü
səciyyələndirir. Ümumiyyətlə, bu dövr elmlərin ekologiyalaşdırılması ilə
fərqlənmişdir. Beləliklə, ekologiya elmi eninə və dərinə inkişaf etməyə başladı.
Ə
lbəttə, birinci hal daha çox nəzəri cəlb etməkdədir.
Ekologiyanın mərkəzində canlı sistem dayanır. Ona görə ekologiyanın
yaranmasının əsas səbəbi canlılar haqqında, o cümlədən insanların özləri haqqında
biliklər olmuşdur. Təsadüfi deyil ki, ekologiya elmi ümumi bioloji mahiyyətə daha
çox istinad edir.
Behruz Melikov
Behruz Melikov
Mədəni bitkilər və əhli heyvanlar ekologiyanın tədqiqat obyekti deyildir.
Onları kənd təsərrüfatı öyrənir. Lakin yeni-yeni bitki sortları və heyvan cinsləri
yaradılarkən, onları rayonlaşdırmaq ekoloji tədbirlər tələb edir. Əhalinin kənd
təsərrüfatı məhsulları ilə təmin edilməsi ekologiya ilə birbaşa əlaqədardır.
Behruz Melikov
Behruz Melikov
Mühazirə 3
Ə
traf mühit və onun optimallaş dırılması insanların ekoloji şə raiti üçün
ə
lverişli təminatdır
Ə
traf mühiti mühafizə ekologiya proseslərinin öyrənilməsinin davamıdır.
Göstərilən sahənin istiqamətləri aşağıdakılardan ibarətdir: ətraf mühit və
onun funksiyalarından, mühitin mühafizə yollarından və onun təşkilindən, təbii
ehtiyatların qiymətləndirilməsi və təbiəti bərpadan. Fənnin daxili quruluşu,
elmlərarası əmək bölgüləri barədə artıq elmi, metodik istiqamətlər formalaşmışdır.
Bu sahə fənlərarası mahiyyət kəsb etməklə, sintetik əhəmiyyətə malikdir və qeyd
edilmişdir ki, həmin sahənin coğrafi təmayülü daha genişdir. Ətraf mühiti
mühafizə və təbii ehtiyatlardan səmərəli istifadə ekoloji proseslərin öyrənilməsinin
davamı olub, bioloji, iqtisadi, texniki-texnoloji, riyazi modelləşdirmə və s.
məsələlərlə əlaqələndirilmişdir. Bununla yanaşı həmin sahənin coğrafi aspektləri
yuxarıda adları göstərilən sahələr üçün mühüm əhəmiyyətə malikdir. Ən başlıcası,
mühitin öyrənilməsində coğrafiyaşünas və coğrafi anlayışsız keçinmək çətindir.
Ə
traf mühiti mühafizənin metodoloji tədqiqi tarixən təbiət və cəmiyyətin
qarşılıqlı əlaqəsi, cəmiyyətin inkişafında coğrafi mühitin rolu, təbiətin dialektikası,
ə
hali
artımı
və
ə
rzaq
problemi,
torpaqların
münbitliyi
və
iqtisadi
qiymətləndirilməsi kimi problemlərin, eləcə də antropocoğrafiyaya dair bəzi elmi
məsələlərin tədqiqi ilə bağlı olmuşdur. ndiyə qədər cəmiyyətin inkişafında coğrafi
mühitin rolu aspektində təbiət və cəmiyyətin qarşılıqlı əlaqəsi geniş tədqiq
edilmişdir.
Ə
traf mühitdən, təbiətdən kənar cəmiyyətin inkişafı, varlığı qeyri-
mümkündür. nsan cəmiyyəti yaranandan təbiətlə qarşılıqlı əlaqədə olub və bu
ə
laqələrlə inkişaf etmişdir. Tədriclə təbiətlə insan arasındakı əlaqənin intensivliyi,
insanın əmək fəallığını artırmışdır. Bu prosesdə istehsal vasitələri və üsulları
insanın təbiətə təsirinin əsas keçiricisi olmuşdur.
Behruz Melikov
Behruz Melikov
Dostları ilə paylaş: |