Mühazirə 5
YER N COĞ RAF XÜSUS YYƏ TLƏ R VƏ EKOCOĞ RAF MAH YYƏ T
Müasir fə lsə fi dünya görüş lə rdə «insan və tə biə t»
münasibə tlə rinin tə hlili haqqında
Təbiətlə qarşılıqlı münasibət məsələləri insanları min illər bundan əvvəl
düşündürmüş və dövrün inkişaf xüsusiyyətlərindən asılı olaraq həmin məsələyə
müvafiq münasibət bildirmişlər. lk insanların meydana gəldiyi dövrdə onlar təbiət
hadisələrinin səbəblərini dərk etmirdilər.
Təbiətin qlobal prosesləri haqqında onların bilikləri olduqca bəsit idi, lakin
ə
hatəsində olduqları təbiətin bəzi sirrlərini o zamankı insanlar indikindən yaxşı
dərk edirdilər.
Cəmiyyətlə təbiətin qarşılıqlı münasibət məsələləri qədim dövrün bir sıra
filosoflarının əsərlərində mühüm yer tuturdu. Antik dövrün Heraklit, Demokrit,
Epikur, Aristotel, Platon, Epidokl və digər məşhur mütəfəkkirləri öz əsərlərində
dünyanın yaranması, insanın yaranması, təbii cisimlərin mahiyyəti, təbiətin dərk
edilməsi üsulları, insanla təbiət arasındakı qarşılıqlı təsir əlaqələri və münasibətləri
kimi məsələlərə toxunaraq onlara cavab axtarırdılar. Bu günün özündə belə antik
dövr filosoflarının bu məsələlərə dair fikirləri, fərziyyləri öz dolğunluğu ilə heyrət
doğurur. Həmin məsələlərin həlli ilə bir qədər sonra Şərq filosofları – Əl-Fərabi,
bn-Sina, Əl-Biruni, bn-Rüşt və başqaları məşğul olaraq, orta əsr Avropa
filosoflarını xeyli geridə qoymuşlar. Avropa fəlsəfəsində bu məsələlərin həllinə
maraq intibah dövründə yenidən güclənmişdir.
XVII-XVIII əsrlərdə fəlsəfədə metafizik materializ-min yarandığı bir dövrdə
elmin və fəlsəfnin məqsədi, anlayışı da tamam dəyişdi. Fəlsəfədə bu istiqamətin
banisi F.Bekoon hesab edilir. O, özünün «Yeni Orqanon» əsərində dərketmənin
başlıca vəzifəsini insanın təbiət üzərində hakimiyyətinin getdikcə artmasında və
insan həyatının təkamülləşdirilməsində görürdü.
Behruz Melikov
Behruz Melikov
Təbiətlə insan arasındakı qarşılıqlı təsiri tədqiq edən həmin dövrün fəlsəfi
cərəyanlarından biri də «Coğrafi determinizm» idi. Hələ qədim zamanlarda
yaranmış bu istiqamət orta əsrlərdə və yeni dövrdə Monteskye, Jan-Boden, bn-
Xaldun kimi görkəmli filosofların tədqiqatlarında əsas yer tutmuşdur. Onların
fikrincə insanın şüuru, ənənələri, ictimai qanunları və hətta dövlət qurluşu belə,
təbii amillərdən və ilk növbədə iqlimdən asılıdır. XIX əsrdə coğrafi determinizm
daha da genişlənərək, elmi fikrin inkişafında əsas istiqamətlərdən birinə
çevrilmişdir. Cəmiyyətlə təbiət arasındakı qarşılıqlı təsirə dair bütün ideya və
fikirlərin sintezi alman klassik fəlsəfəsinin görkəmli nümayəndələri olan Hegel və
Feyerbaxın konsepsiyalarında öz əksini tapmışdır. Hegel ilk dəfə olaraq, təbiətlə-
cəmiyyətin inkişafını vahid təbii-tarixi proses kimi başa düşürdü. O, materiya və
ruhun, təbiətlə-insanın dialektik vəhdətini sübut etməyə çalışırdı.
Feyerbax isə insanla təbiətin vahidliyini ilk növbədə insanın antropoloji
mahiyyətində görürdü. Belə yanaşma isə təbiət-insan vahidliyinin materialist
nöqteyi-nəzərdən qiymətləndirilməsi demək idi ki, bu da həmin dövrdə irəliyə
doğru mühüm addım hesab edilirdi.
Müasir dövrümüzə qədər gələn cəmiyyət-təbiət konsepsiyasının yolları,
müxtəlif və uzun olmuşdur. Belə ki, XIX-əsrin 40-cı illərində hələ Hegelin
fəlsəfəsinin təsiri altında olan K.Marks cəmiyyət-təbiət problemindən bəhs edərkən
insanı ideallaşdırır, onu təbiətə qarşı qoyur ki, bu da sözsüz ki, Hegelin antropoloji
konsepsiyasının təsiri idi. Həmin dövrün ideoloqları və təbiətşünasları insanın
təbiətə olunan təsirinin fəal xarakter daşımasını qeyd edərək, məhz bununla insanın
təbiətə olan spesifik münasibətini görürdülər.
Beləliklə, ilk baxımda insanın təbiətdən asılılığı azalır, guya insanlar
mövcud şəraitdən süni yaradılmış texnosfer ilə qorunaraq, ətraf mühitin-təbiətin
çatışmamazlığını düzəldir. Lakin, bu hələ insanın təbiətdən asılılığının azalması
demək deyildir, əksinə, cəmiyyət inkişaf etdikcə onun təbiətə tələbatı da o qədər
rəngarəng və zəngin olur. nsan təbiətin yeni qüvvələrini aşkarlayıb istifadə
etdikcə, müasir mərhələyə müvafiq olaraq özü də ondan asılı vəziyyətə düşür.
Məsələn, Volqa, Dnepr, Kür, Nil çayları axımının nizamlanmasının böyük
Behruz Melikov
Behruz Melikov
üstünlükləri olmuşdur. Azərbaycanda Mingəçevir su anbarının tikilməsi ilə
ə
laqədar olaraq Kür-Araz ovalığında bataqlıqların qurudulmasına şərait yaradıldı.
Lakin bunların yaratdıqları fəsadlar da göz qabağındadır.
Təbiət və cəmiyyət qanunları arasındakı mühüm fərqlərdən biri də odur ki,
cəmiyyət qanunları təbiət qanunlarına nisbətən qısa müddətlidir. Təbiət qanunlarını
müşahidə və dərk etmək uzun vaxt tələb edir. Təbiətlə-cəmiyyət arasındakı
ə
laqənin qanunauyğunluqlarını öyrənmək tarixən yaranmış elmi nailiyyətlərə
ə
saslanmalıdır. Təbiətşünaslıq haqqındakı ümumbəşəri bilikləri sinfi, siyasi və s.
cəhətdən, bəzən də məhdud hüquqi tələblər baxımından çeşidləmək nəinki
keçmişimizi dərk etmək, eyni zamanda bu günümüzü də dərk etmək üçün böyük
ziyan verir.
Dünya ölkələrinin ictimai quruluşundan asılı olmayaraq müasir ekoloji
böhrana məruz qalmaları onu göstərir ki, indi bütün ölkələr milli və sinfi ayrı
seçkilik salmadan birləşməli, ətraf mühiti mühafizə etməkdə birgə səy
göstərməlidirlər.
nsan nəinki əmək prosesində, bütün varlığı ərzində təbiətlə təmasdadır,
onun vacib komponenti olan oksigenlə nəfəs alır və arasıkəsilməz madələr
mübadiləsində olur. Təbiətlə insan arasında maddələr mübadiləsi kəsilərsə insanın
nəinki fəaliyyətindən, həm də onun varlığından söhbət gedə bilməz. Biz insanı,
təbiətlə birlikdə vahid bir sistemdə qəbul edirikcə onda insan, onun xüsusi və
ümumiləşmiş əmək fəaliyyəti, təbiət və onun maddiləşmiş ehtiyatları, təbii
vasitələri yarımsistem kimi qəbul edilməlidir. Təbiidir ki, belə halda göstərilən
komponentlərin sistemliyi və müəyyən mənada fərqli cəhətləri təbiət-cəmiyyət
münasibətlərində daima diqqət mərkəzində olmalıdır. Təbii tarazlığı, ekoloji
müvazinəti saxlamada deyilənlərin böyük əhəmiyyəti vardır. ndiyə qədər klassik
ideyalara toxunulmaz münasibətlər bəslənilməsi onların əsil mahiyyətinin
açılmasında böyük maneələr yaratmışdır.
«Ətraf mühiti mühafizə» və «Təbii ehtiyatlardan səmərəli istifadə» bir-birinə
yaxın anlayış olmaqla əlaqəli proseslərə malikdirlər. Göstərilənlər arasındakı
qarşılıqlı əlaqə mürəkkəb və çoxsahəlidir. Bu mürəkkəbliyin başlıca cəhəti
Behruz Melikov
Behruz Melikov
Dostları ilə paylaş: |