Odkrywajacy radosc I pokoj prawdziwego Chrzescijanstwa Duncan Heaster

7. JEZUS CHRYSTUS

7.1 Trójca, jak szeroko rozumiana w chrześcijaństwie, jest nauką nie nauczaną w Biblii.

7.2 Chrystus narodził się z dziewicy Marii,

7.3 która była zwykłą kobietą i miała naturę człowieka.

7.4 Jezus miał naturę człowieka,

7.5 ale miał doskonały, bezgrzeszny charakter,

7.6 mimo, że Bóg nie zmuszał Jezusa, aby nie grzeszył; Jezus umarł jako doskonała ofiara bezgrzeszna z własnej woli.

7.7 Jezus zmartwychwstał po śmierci na krzyżu.

7.8 Jezus nie istniał fizycznie przed swoimi narodzinami;

7.9 jednak był on w umyśle/celu Boga od początku.

7.10 Jezus umarł jako ofiara za nasze grzechy,

7.11 aby uzyskać zbawienie zarówno dla nas jak i siebie.

7.12 Jezus umarł jako nasz przedstawiciel,

7.13 a nie zamiast nas, jak w to szeroko wierzy chrześcijaństwo.

7.14 Prawo Mojżesza przestało obowiązywać po śmierci Chrystusa,

7.15 dlatego nie jesteśmy zobowiązani przestrzegać go łącznie z sabatem.

8. CHRZEST

8.1 Bez chrztu nie można mieć nadziei na zbawienie;

8.2 Wiara i chrzest umożliwiają nam udział w obietnicach danych Abrahamowi

8.3 i odpuszczenie grzechów.

8.4 Chrzest dokonywany jest przez całkowite zanurzenie w wodzie

8.5 dorosłego człowieka, który poznał Ewangelię.

8.6 Ci, którzy zostali zanurzeni bez pełnej znajomości prawdziwej Ewangelii, muszą zostać ochrzczeni prawidłowo ponownie.

8.7 Zrozumienie prawdziwej Ewangelii jest warunkiem, aby chrzest był ważny

9. ŻYCIE W CHRYSTUSIE

9.1 Po chrzcie wierzący musi podjąć wysiłek, aby oddzielić się od dróg tego grzesznego świata

9.2 rozwijać w sobie cechy charakterystyczne upodabniające go do Chrystusa

9.3 Uczestniczenie w zajęciach czy przyjemnościach, które doprowadzają do łamania poleceń Boga np. użycie siły czy alkoholizm jest nie do pogodzenia z prawdziwym życiem chrześcijańskim.

9.4 Wierzący, którzy przyjęli chrzest mają obowiązek spotykać się we wspólnocie, kiedykolwiek i gdziekolwiek to możliwe.

9.5 Wierzący, którzy przyjęli chrzest powinni regularnie łamać chleb i pić wino na pamiątkę ofiary Chrystusa.

9.6 Regularne czytanie Biblii i modlitwy są koniecznością dla wierzącego, który przyjął chrzest.

9.7 Prawdziwie wierzący pozostają we wspólnocie tylko z tymi, którzy wyznają prawdziwe nauki i próbują w praktyczny sposób realizować je.

9.8 Dlatego też prawdziwie wierzący nie pozostają we wspólnocie z tymi, którzy przestali wierzyć i praktykować prawdę.

Uwaga: "Statement of the one Faith", którzy używany jest już od stu lat można otrzymać od wydawcy.

DODATEK 2: NASZ STOSUNEK DO POZNANIA PRAWDY BIBLIJNEJ

Całkiem możliwe jest przestudiowanie wszystkich podstawowych nauk Biblii bez odniesienia ich do siebie. Może być to niepokojące dla tych, którzy używają takiego podręcznika jak ten, dla instruowania innych, a którzy nie mogą uchwycić zawartych w nim zasad.

W pierwszym wieku głoszenie Ewangelii spotykało się z niekłamanym odzewem. Ludzie "wdzięcznie przyjęli słowo" i zostali ochrzczeni (Dz 2:41) Bez odpowiedzi płynącej z serca na takie przesłanie - "czułą wiarę" jak opisuje to Robert Roberts _ chrzest nie ma sensu. Dla tych, którzy przyjmują go głównie pod naciskiem partnerów czy rodziców mało jest prawdopodobne, że wytrzymają bieg. Ponieważ zainteresowani jesteśmy tym, aby ludzie osiągnęli zbawienie, a nie ilością dokonanych chrztów, warto jest poświęcić czas na głoszenie Ewangelii, aby upewnić się, że podejście tych, którzy mają przyjąć chrzest jest prawidłowe.

Ci z Berei "przyjęli słowo Boże ze wszystką ochotą, na każdy dzień rozsądzając Pisma, jeźliby się tak miało", aby sprawdzić to, co Paweł głosił (Dz 17:11). Podręcznik ten - literatura człowieka jest próbą dokładnego odbicia nauk Biblii. Aby nastąpiła prawdziwa odpowiedź na Ewangelię, potrzebny jest jednak umysł czuły na Słowo. Musimy pragnąć badać Pismo osobiście. Jest to coś, co niekoniecznie może być osiągnięte przez tego, który głosił Ewangelię; możemy jedynie zwrócić uwagę na istotne fragmenty Biblii. Wierzący w Rzymie usłuchali "z serca sposobu onej nauki, którejście się poddali", zanim przyjęli chrzest (Rz 6:17).

Ci, którzy nadal uparcie idą drogami ciała, nigdy nie będą w stanie zrozumieć prawdziwego przesłania Ewangelii. Skończy się to tym, że będą mieli "Kształt pobożności, ale się skutku jej zaparli. … Które się zawsze uczą, a nigdy do znajomości prawdy przyjść nie mogą" (2Tm 3:1-7). Nigdy nie zrozumiemy tego, czego nie chcemy zrozumieć. Jeżeli nie mamy prawdziwej miłości prawości, prawdziwego pragnienia, aby nasze życie było pod kontrolą Boga "nigdy do znajomości prawdy przyjść" nie będziemy mogli, pomimo że czytamy Biblię. Nasze studiowanie będzie jedynie naukowym ćwiczeniem. Istnieje kilka przykładów mówiących o ludziach, którzy czytają Pismo ale w pewnym sensie nie czytają go. Jest to choroba, do której wszyscy jesteśmy skłonni. Żydzi w czasie Chrystusa byli bardzo gorliwi, aby poznać słowo Boga; wierzyli, że zapisy Starego Testamentu są natchnione (J 5:45; Dz 6:11); wiedzieli, że poprzez studiowanie Pisma mogą mieć nadzieję na wieczne życie (J 5:39), i co tydzień odczytywali je publicznie (Dz. 15:21). Niektórzy dodatkowo szczegółowo badali fragmenty te w ciągu tygodnia. Jednakże zupełnie nie udało im się zrozumieć rzeczywistego znaczenia Pisma, które nawiązywało do Chrystusa. Jezus wyraźnie powiedział im "Badacież się Pism … bo gdybyście wierzyli Mojżeszowi, wierzylibyście i mnie: gdyż on o mnie pisał, ale ponieważ pismom jego nie wierzycie, i jakoż słowom moim uwierzycie?" (J 5:39, 46, 47: Łk 16:29-31).

Możemy wyobrazić sobie oburzenie Żydów: "Ależ my czytamy Biblię. Wierzymy!" Jednakże z powodu ich ograniczenia umysłowego, w rzeczywistości nie czynili tego - czytali, ale nie rozumieli; patrzyli ale nie widzieli. Nikt nie jest tak bardzo niewidomy jak ten, który nie chce widzieć. We wszystkich stadiach naszego duchowego rozwoju, musimy uważać, żeby nie doświadczyć czegoś podobnego

DODATEK 3: BLISKOŚĆ POWROTU CHRYSTUSA

Słowa Chrystusa w Mt. 24:36 mówią wyraźnie, że nigdy nie będziemy znali dokładnego czasu Jego drugiego przyjścia: "Lecz o dniu owym i godzinie nikt nie wie, nawet aniołowie niebiescy, tylko sam Ojciec" (Por Dz 1:7). Jednakże gdy uczniowie zapytali Jezusa " … jaki będzie znak Twego przyjścia i końca świata" (Mt 24:3), nie powiedział im, że niemożliwe jest udzielenie odpowiedzi na ich pytanie. Podał im znaki, które będzie można zaobserwować w świecie przed Jego powrotem. Jezus nie podałby ich, gdyby nie chciał, aby pokolenie żyjące przed Jego przyjściem mogło uświadomić sobie fakt, że naprawdę żyją w "ostatnich dniach". Istnieją uzasadnione powody, aby mieć nadzieję i wierzyć, że my żyjemy właśnie w tych ostatnich dniach.

Znaki drugiego przyjścia Chrystusa.

W Ewangelii wg św. Mateusza 24 i św. Łukasza 21 Jezus mówił o czasie, gdy:

1. Pojawią się fałszywi prorocy, utrzymujący, że są Chrystusem.

2. Wojna i przemoc zawładną ziemią.

3. "Będzie głód i zaraza, a miejscami trzęsienia ziemi".

4. Nastąpi odstąpienie od prawdy.

5. "Ludzie mdleć będą ze strachu w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi, albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte" (Łk 21:26).

Prawdą jest, że w świecie można obserwować wzrost takich problemów. Jezus z pewnością zdawał sobie sprawę z tego. Dlatego też można przyjąć, że mówił On o takim czasie, kiedy problemy te będą tak wielkie, że zagrażać będą zniszczeniem planety. Dla każdego bacznego obserwatora świata nie może być wątpliwości, że odnosi się to do obecnej sytuacji. Niewiarygodny optymizm natury człowieka i jego uparta niechęć realnej oceny sytuacji powoduje, że nie zdajemy sobie sprawy jak bardzo wszystko o czym mówi Jezus staje się realne.

Podajemy tylko część dowodów, które ukazują, że słowa Chrystusa obecnie spełniają się:

1) Prawie na każdym kontynencie można spotkać szarlatanów i charyzmatyków, którzy pociągają ludzi za sobą.

2) Poniższa statystyka ukazuje, że problem wojny dramatycznie wzrasta - pomimo usiłowań ludzkich, jakich nie było do tej pory, aby go powstrzymać.

Wiek	Ofiary (w milionach)	Ilość głównych wojen
17	3.3	?
18	5.0	?
19	5.5	?
1900 - 1945	40.5	19.0
1945 - 1975	50.7	119.0

(Źródło: Institute Of Conflict Studies, University Of London).

3) Dobrze znany jest problem masowego głodu i plag. AIDS jest znaną epidemią ogarniającą cały świat. Zagraża dramatycznie obniżeniem populacji na świecie. Poza słowami Chrystusa w Mt 24 i Łk 21 istnieje wiele fragmentów, które mówią, że powrotowi Chrystusa towarzyszyć będą trzęsienia ziemi: Iz 2:19-22; Ez 38:20; Jl 3:16; Ag 2:7; Za 14:3,4. Stosunkowo niedawno trzęsienia ziemi pojawiają się w nieoczekiwanych miejscach zgarniając bezprecedensowe ofiary w ludziach. Może to sugerować, że jesteśmy świadkami, iż znak mówiący o trzęsieniach ziemi wypełnia się. Znacząca jest niżej podana statystyka, dotycząca trzęsień ziemi opracowana przez ministerstwo spraw wewnętrznych USA:

Rok ilość zapisanych

trzęsień ziemi

1948 620

1949 1152

1950 2023

1964 5154

1965 6686

1976 7180

4) Obniżenie nacisku, kładzionego na ważność dokładnego podstawowego odczytania Biblii w celu wyłonienia prawdziwej nauki przyczyniło się do masowego odejścia od prawdy biblijnej. Filozofia jednoczenia się ludzi za wszelką cenę, która obecnie szerzy się w społeczeństwie, przyśpieszyła ten proces.

5) Szerzący się eskapizm, który można zaobserwować we współczesnym społeczeństwie jest wystarczającym dowodem na to, że człowiek boi się przyszłości. Naukowcy, ekonomiści i ekolodzy, wszyscy są zgodni co do tego, że świat nie może dalej tak istnieć jak istnieje. Wyczerpanie i zniszczenie naturalnych źródeł, zanieczyszczenie powietrza, morza i warstwy ozonowej, którym towarzyszy groźba epidemii i nuklearnego zniszczenia, wszystkie nawiązują do zbliżającego się zniszczenia obecnego świata. Jednakże Bóg obiecał, że nie będzie miało to miejsca. (zob. Dygresja 9). Aby dotrzymać tej obietnicy Bóg musi wkrótce przysłać Jezusa, aby dramatycznie zmienić tę planetę przez ustanowienie Królestwa Bożego na niej.

Odrodzenie się Izraela.

Jezus zakończył swój wykaz znaków mówiąc: "Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku z wielką mocą i chwałą." (Łk 21:27). Następne wersety jedynie zachęcają tych, którzy przyjęli chrzest i żyją z czystą świadomością przed Bogiem: "A gdy się to dziać zacznie (tzn. teraz!), nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie." (Łk 21:28).

Jezus następnie dodał do proroctw, mówiących o Jego drugim przyjściu przypowieść o drzewie figowym: "Patrzcie na drzewo figowe i na inne drzewa. Gdy widzicie, że wypuszczają pączki, sami poznajecie, że już blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie iż blisko jest Królestwo Boże (i w związku z tym drugie przyjście Chrystusa). Zaprawdę powiadam wam:" Nie przeminie to pokolenie aż się wszystko stanie" (Łk 21:29-32). Obserwując pąkujące rośliny mamy intuicyjne przeczucie wiosną, że nadchodzi lato albo zmiana pory roku; tak też gdy "drzewo figowe" zaczyna puszczać pączki, powinniśmy mieć podobną świadomość, że nasze pokolenie zobaczy drugie przyjście. Drzewo figowe jest biblijnym symbolem narodu Izraela (Jl 1:7; Mi 7:1; Oz 9:10; Jr 24:2 por Ez 36:8). Ten specjalny znak powrotu Chrystusa odnosi się więc do odrodzenia się ("wypuszczania pączków") Izraela. Dramatyczne wydarzenia, które towarzyszą rozwijaniu się Izraela od czasu ustanowienie go jako narodu od 1948 roku, z pewnością mają znaczenie w tym kontekście.

Przyszły najazd na Izrael.

Wiele biblijnych proroctw opisuje wielki najazd na Izrael, który będzie miał miejsce przed powrotem Chrystusa. Psalm 83 mówi, że narody otaczające Izrael, utworzą konfederację skierowaną przeciwko Izraelowi, oświadczając: "Pójdźcie - mówią - wytraćmy go spośród narodów, by więcej nie wspomniano imienia Izraela. … Zgarnijmy dla siebie kraj Boga." (Ps 83:4,5,12). Zwróćmy uwagę, że najazd na Izrael w ostatnich dniach ma nastąpić wtedy, gdy Izrael jest narodem. Ich obecne odrodzenie się jako narodu jest wobec tego koniecznym wstępem do tego wielkiego, ostatecznego najazdu na ten naród. Studenci Biblii przewidzieli odnowienie się Izraela jako narodu wiele lat wcześniej niż odnowa miała miejsce. (Zob. np. John Thomas "Elpis Izrael" pierwszy wyd. 1848. Przedruk tej pracy można otrzymać od wydawcy). Stosunek najeźdźców Izraela, o którym mowa w Psalmie 83 jest dokładnie taki sam, jak stosunek sąsiadów Izraela Arabów dzisiaj. Stale ogłaszają oni swoją nieugiętą nienawiść wobec Izraela, domagając się Jerozolimy dla siebie jako świętego islamskiego miasta. Psalm opisuje, że ich agresja zakończy się dramatyczną interwencją Boga, a w rezultacie ustanowieniem Królestwa na całym świecie (Ps 83:13-18).

Wiele innych proroctw podaje taką samą kolejność wydarzeń: najazd na Izrael dokonany przez jego arabskich (i innych) wrogów, co kończy się interwencją Boga, którą jest powrót Chrystusa, aby ustanowić Królestwo (np. Ez roz. 38-40; Dn 11:40-45). Głębokie przebadanie takich proroctw stanowi bardzo ważną część naszego duchowego umacniania się po chrzcie. Za 14:2-4 mówi wyraźnie: "Wszystkie ludy zgromadzę do walki z Jerozolimą; miasto zostanie zdobyte (por Łk 21:24), domy zrabowane, kobiety zhańbione … wtedy Jahwe wyruszy do boju i będzie walczył przeciw ludom, jak niegdyś walczył w dniu bitwy (tzn. nastąpi Jego cudowna interwencja w sprawy świata tak jak tego dokonywał poprzednio). W owym dniu dotknie stopami Góry Oliwnej, która jest naprzeciw Jerozolimy od strony wschodniej."

Wielki najazd na Izrael może mieć miejsce w każdej chwili. Ponieważ wzrasta tempo politycznych akcji i wojen zupełnie możliwe jest, że gdy czytelnik czyta te słowa pociski arabskie zmierzają ku Izraelowi. Nie na miejscu jest rozumowanie, że będziemy czekać do czasu najazdu, aby odpowiedzieć na Ewangelię. Nigdy nie będziemy w stanie dokładnie określić czasu powrotu Chrystusa; wiemy jedynie, że związany on jest z najazdem na Izrael, a bardzo prawdopodobne jest, że najazd taki nastąpi wkrótce. Możliwe jest, że będą inne najazdy na Izrael przed tym, o jakim mówi proroctwo, którym się zajmujemy; studenci Biblii stale powinni obserwować Izrael. Wiemy, że w końcu Bóg będzie interweniował przez postawienie stopy na Górze Oliwnej. To właśnie z tej Góry Oliwnej Chrystus wstąpił do nieba i na nią powróci. "Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba" - powiedzieli aniołowie uczniom, którzy stali na górze i przyglądali się wniebowstąpieniu Pana." (Dz 1:9-12).

Musimy utrzymać równowagę w naszym zrozumieniu bliskości przyjścia Chrystusa. Proroctwa mówiące o wydarzeniach światowych przed Jego przyjściem są po to, aby umocnić wiarę tych, którzy już poświęcili się Chrystusowi przez chrzest. Namacalny związek między nimi a obecną sytuacją w świecie jest z pewnością bardziej niż fascynujący dla tych, którzy mają zrobić ten krok i z pewnością wesprze naszą wiarę w rzetelność słowa natchnionego przez Boga. Motywem naszego posłuszeństwa Bogu nie może być strach przed nieuchronnym przyjściem Chrystusa. Tylko ci, którzy naprawdę "umiłowali pojawienie się Jego" (2Tm 4:8) otrzymają nagrodę. Nagłość czasu, w którym żyjemy i przeznaczenie człowieka, które znamy powinny bez przerwy wywierać nacisk na każdy dzień naszego życia.

DODATEK 4 SPRAWIEDLIWOŚĆ BOGA

Opiekując się studentami Biblii, w czasie rozmów z nimi często przed zakończeniem kursu pojawia się kilka pokrewnych sobie pytań. Skupiają się one wokół sprawiedliwości Boga. Oto kilka przykładów:

"To niesprawiedliwe, że nie każdy powołany jest przez Boga, aby poznać Ewangelię."

"Dlaczego Bóg pozwolił zgrzeszyć Adamowi i Ewie sprowadzając cierpienie i trudności w życiu bilionom ich potomków?"

"Dlaczego wybrał Bóg Izrael jako swój lud w Starym Testamencie, a nie dał szansy każdemu?"

Każdy z nas będzie się spotykał z takimi problemami na jakimkolwiek stopniu związku z Bogiem się znajdziemy. Mimo że trudno jest znaleźć odpowiedź na te pytania, nie powinno to opóźniać naszej odpowiedzi na wezwanie Boga. Tak jak i o drugim przyjściu Chrystusa, nie otrzymamy pełnych, dokładnych i jasnych odpowiedzi na wszystkie takie pytania. Dwa tysiące lat temu człowiek zawołał: "Wierzę, zaradź memu niedowiarstwu!" (Mk 9:24). Wszyscy mamy tak rozdwojoną osobowość; część nas wierzy, a drugą część można nazwać niedowiarstwem, desperacko potrzebującą Bożej pomocy, aby milczeć. Kilka dni czy tygodni przed przyjęciem chrztu, jest to stan emocjonalny, który człowiek bardzo często odczuwa i w pewnym stopniu powraca on przez całe nasze życie.

Nasze "niedowiarstwo" często przyjmie formę pytań do Boga, takie jak te powyżej. Podstawową rzeczą, jakiej musimy być świadkami jest to, iż nie do pomyślenia jest, żeby oskarżać Boga, że jest niesprawiedliwy. Jeżeli tak czynimy, sądzimy Boga wszechmocnego na podstawie naszej percepcji. Twierdzimy, że gdybyśmy my byli Bogiem, postępowalibyśmy inaczej, niż czyni to Bóg. Jednym z największych upadków ludzkości jest niedocenienie skrajnej grzeszności człowieka i krańcowej prawości Boga. Jeżeli Bóg nie jest całkowicie prawy, można powiedzieć, że nie ma moralnego kryterium w całej egzystencji. Nie ma więc absolutnie żadnej prawdziwej koncepcji prawości czy nieprawości. Cała idea religii ("ponowne wiązanie się") z Bogiem jest więc bezcelowa. Tak jak dzieci reagują przeciwko dorosłym w ramach swojej własnej ograniczonej percepcji i paradygmatach rozumowania, tak też i dzieci Boga czynią ze swoim Ojcem. Poza tym takim jak pies jest dla człowieka, takim człowiek jest dla Boga. Jeremiasz kwestionuje drogi Boga, ale czyni to usiłując zrozumieć głębiej Boga, którego akceptuje jako całkowicie prawego. "Sprawiedliwość jest przy Tobie, Jahwe, ilekroć chcę dochodzić praw u Ciebie." (Jr 12:1 por Ps 89:19,34,39,52).

Sugerowanie, że Bóg może być niesprawiedliwy kryje w sobie założenie, że mamy pewne prawa, a Bóg w jakiś sposób je pogwałca. Fakt, że Bóg był naszym stwórcą, a jest tym, który podtrzymuje istnienie oznacza, że my nie mamy żadnych praw. Stale żyjemy w Jego łasce, nie tylko wtedy, kiedy grzeszymy. "Prawa człowieka" to koncepcja wymyślona przez ludzi, aby usprawiedliwiać siebie. Z niczym przyszliśmy na ten świat i z niczym odejdziemy. Wszystko to, czym jesteśmy i mamy jest całkowitym darem danym nam na krótki okres czasu, aby zobaczyć jak na niego odpowiemy. Jeżeli Bóg powoła nas do bliższego związku z Nim, powinniśmy z radością odpowiedzieć. Odmówić, uczynić tak, ponieważ inni nie zostali o to poproszeni, znaczy zranić Boga w jeden z najbardziej bolesnych sposobów.

Wszyscy jesteśmy zwierzętami z natury (Koh 3:18-20). Moglibyśmy zapytać "Dlaczego Bóg wybrał człowieka, żeby mieć z nim związek, a nie jakiekolwiek inne zwierzę?" Wyjaśnienia, nawet gdyby nam je dano najprawdopodobniej nie bylibyśmy w stanie zrozumieć. Taką samą prawdę możnaby powiedzieć o zapisie stworzenia w Księdze Rodzaju. Naukowe wyjaśnienie sposobu, w jaki Bóg stworzył materię i uporządkował ją w nieskończony cud, jakim jest nasz wszechświat, wykracza poza możliwości opisania przez naukę, którą dysponuje człowiek. Bóg wyraził więc akt stworzenia językiem, który może zaakceptować tylko osoba taka jak dziecko. To samo można powiedzieć o moralnych dylematach, które wypisaliśmy na początku tego Dodatku. Książka ta nakreśla to, co uczy Biblia odnośnie tych pytań. Nasz umysł nie jest naturalnie pokorny słowu Boga. Będziemy mieli trudności, żeby zaakceptować niektóre rzeczy w sposób w jaki Biblia je wyraża. Musimy uświadomić sobie, że jest to nasz problem, a nie Boga. Brakuje nam wiedzy o samych sobie, która jest niezbędna, aby zaakceptować fakt, że nasz sposób myślenia jest wadliwy i błędny. Musimy pogodzić się z faktem, że stoimy poważnie umysłowo niżej w porównaniu do Boga. Nasz sposób myślenia nie znajduje się jedynie o stopień niżej od Boga. Jest to całkowicie inny proces myślenia niż Jego. Właśnie dlatego prosi się nas, abyśmy przyjęli sposób myślenia - umysł Chrystusa, abyśmy nauczyli się od słowa Bożego doceniać jego sposób myślenia i dołożyli starań, aby stał się on naszym sposobem.

Wszyscy przyznajemy, że jest wiele elementów Bożego stworzenia, które są bardzo dobre. Istnieje widoczna koncepcja prawości, która emanuje od Stwórcy i objawiona jest w Jego stworzeniu. Problem polega na tym, że istnieją inne rzeczy w doświadczeniu człowieka, które są złe i negatywne. Właśnie to wywołuje pogmatwanie, jakim jest sprawiedliwość Boga.

Przykre to, że wielu wówczas wątpi w prawość Boga, a nawet w to, że On istnieje. Czy nie lepiej jest powiedzieć, że wierzymy, iż Bóg jest całkowicie dobry i prawy, tak jak to twierdzi On w swoim Słowie, a jedynie my mamy problemy ze zrozumieniem miejsca zła w jego stworzeniu.

"Rzeczy ukryte należą do Boga naszego, Jahwe, a rzeczy objawione do nas" (Pwt 29:29). Ewangelia nazywana jest tym "Co o Bogu można poznać" (Rz 1:19). Znaczy to, że jest o wiele więcej spraw, których nie można poznać. Są pewne prawdziwe zasady, które jasno widoczne są w słowie Boga; istnieje też wiele innych faset charakteru Boga, do których one prowadzą, ale istnieje też niezliczona ilość "niezgłębionych i ukrytych rzeczy" o drogach Bożych, do których nie mamy dostępu w tym życiu. Tak więc Paweł mógł powiedzieć, że w pewnym sensie znał Chrystusa i Boga, tak jak my możemy (2Tm 1:12; 2Kor 5:16; Ga 4:9; Hbr 10:30; 1J 2:13) zwłaszcza przez osobiste doświadczenia miłości Boga i odpowiadanie na nią (1J 4:7,8); ale w innym sensie znał on Chrystusa i Boga "po części" (1Kor 13:9,12), tęskniąc za powrotem Chrystusa "przez poznanie Jego: zarówno mocy Jego zmartwychwstania. "(Flp 3:10).

Poprzez czytanie słowa Bożego coraz bardziej otwieramy się na prawość Boga i coraz bardziej będziemy tęsknić za nadejściem Jego Królestwa, kiedy to nareszcie Jego cechy charakterystyczne prawości zostaną otwarcie, fizycznie objawione w sposób, który wszyscy Jego ludzie radośnie zrozumieją i pokochają. W tym czasie całkowicie skończą się wszystkie nieszczęścia i niepokoje, które nękają dzieci Boga - intelektualne, moralne i fizyczne: "teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz. Teraz poznaję po części. Wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany" (1Kor 13:12,13).

More information from:

Carelinks

PO Box 152

Menai NSW 2234

AUSTRALIA

www.carelinks.net

email: [e-mail]