Cip
oturduğu yerdən çevrilmədi, yuxarıdan aşağı qəfildən gəlib çıxan ərinə baxdı. Onun gözlərinin
qaçan nimfanın ardınca necə boylandığını gördü. Favn miss Dafna! Hə, əlbəttə, hətta onun qulaqları da
şəklənmişdi! Doğrudanmı, Cip əvvəllər onun favna oxşadığını hiss eləmişdi? Ah, hə, həmin toy
gecəsi…
Cip sakitcə dedi:
– Dafna Uinq yeni rəqsini məşq edirdi. Demək, sən qayıtdın? Nəyə görə mənə xəbər vermədin?
Özünü necə hiss edirsən? Çox gözəl görünürsən!
Forsen əyildi və onu öpdü.
Hətta bu an da, dodaqları onun dodaqlarına toxunanda belə Cip hiss edirdi ki, Forsenin gözləri
əvvəlki tək yenə də bağa zillənib. Ani olaraq qəlbindən keçdi: «O, bu an həmin qızı öpməkdən də
imtina eləməzdi!»
Forsen şeylərini gətirmək üçün maşına gedəndə Cip otaqdan çıxıb studiyaya qaçdı. Artıq
geyinmiş Miss Dafna kostyumları tələsik yaşıl kiş çantaya yığırdı. Qız gözlərini qaldırdı.
– O, narazı qaldı? Bu dəhşətdir, deyilmi?
Cip axıcı gülüşünü boğa bilmədi.
– Əslində, sən narazı qalmalısan.
– Ah, mən… nə danışırsınız! Siz yalnız…. Bəs rəqs sizin xoşunuza gəldimi?
– Misilsizdir! Nə vaxt hazır olacaqsınızsa, qonaq otağına gəlin.
– Ah, yaxşısı budu, mən evə gedim. Bu, yəqin, elə də gülməliydi…
– Onda birbaşa döngəyə açılan qapıdan çıxıb getmək istərdinizmi? Sağa dönün və yola çıxın.
– Ah, əlbəttə!
Bəlkə də, mister Forsenin rəqs hazır olarkən onu görməsi yaxşı olardı, elə deyilmi?
O, nə düşünər?
Cip gülümsədi və qapını bağladı.
O, qonaq otağına qayıdanda Forsen pəncərənin qabağında dayanıb qaranlığa baxırdı. O. kimi
axtarırdı – onu, ya qaçan nimfanı?
IX FƏSİL
Sentyabr və oktyabr da keçdi. Forsenin konsertlərinin sayı artdı, ancaq toplanan pul elə də çox
olmurdu. Forsen artıq sənətdə yeni deyildi, onun ifasında geniş kütlənin axtardığı şirinlik və
duyğusallıq kifayət qədər deyildi. Pulla bağlı çətinliklər başladı, ancaq bütün bunlar Cipə nə isə qeyri –
ciddi və uzaq
görünürdü, vaxtı yaxınlaşdıqca hər şey arxa plana keçirdi. O, gələcək uşağı üçün heç nə
tikmir, ümumiyyətlə, heç nə hazırlamırdı. Ola bilsin ki, heç vaxt gərək olmayacaq nəyisə niyə də
hazırlayasan?
Cip Forseni müşaiyyət edirdi, özü üçünsə heç vaxt çalmırdı, çoxlu kitablar oxuyurdu, şeirlər,
romanlar, tərcümeyi – hallar, bir oturuma bütün bunları həzm eləyir və dərhal da unudurdu. Uinton və
Rozamunda bibi, sanki, səssizcə müqavilə bağlamışdılar, onun yanına növbə ilə günortadan sonra
gəlirdilər. Axşam gəlişində onunla görüşüb ayrılan Uinton harasa at yarışına, ya da tülkü
ovuna gedir,
səhər isə Cipin yanında oturmaq növbəsi onun olanda qayıdırdı. Xüsusən də ovla və at yarışı ilə məşğul
olmadığı bu günlər qızına görə olduqca qorxurdu.
Cip doğularkən orada iştirak eləyən Betti indi nəsə çox qəribə olmuşdu. Uşaq gözləyən, lakin
taleyin hökmü ilə uşaqdan məhrum olan qadınlar üçün, indiki belə hallar həmişə sözsüz arzuolunan
olur, ancaq Bettinin belə düşünməyinə onun keçmişdəki itkisi və «öz gözəlçə»si üçün qorxması mane
olurdu. Cip onun öz doğma qızı olsaydı, bəlkə, bu qədər qorxmazdı. Pion pionlar üçün adi və
gözəçarpmaz hesab olunan şeyi, nərgizlərdə görərsə bu, onda həyəcan doğurur. Digər yaşlı və tənha
qadına, Rozamunda bibiyə gəlincən, o,
birbaşa Bettinin əksi idi, birinin burnu uzun, nazikdi,
digərininki düymə kimi girdəydi. Öz sitayişinin qaydalarını bilən və qaydalar haqda ümiumiyyətlə, heç
bir anlayışı olmayan, uzun, ağır nitq və xoşagələn batıq danışıq, arıqlıq və gombulluq, iradəlilik və
təbiətə itaət, yumor və bunun tamamilə olmaması, mədə nasazlığı və dəvəquşu iştahı, bax beləcə
fərqliydilər. Rozamunda bibi də narahat olurdu, düzdür, bunun, sadəcə, gülməli olduğunu düşünərək,
özünə etiraf etdiyi kimi narahat ola bilmək mümkün olan qədər narahat olurdu.
Cipin ətrafındakılardan özünü ən maraqlı Forsen aparırdı. Öz iztirablarını gizləmək üçün onun
azacıq belə əsası yox idi, iztirabları isə məhdud idi. Ona əvvəlki Cip lazım idi
və Cipin bir daha
əvvəlki kimi olmayacağını düşünəndə, konyaka aludə oldu və evə birinci dəfə olduğundan az fərqlənən
sərxoş halda qayıtmağa başladı. Cip tez-tez onun çarpayıya çatıb uzanmağına kömək eləməli olurdu.
Bir, ya da iki dəfə o, axşam evə gəlmədi. Bunu əsaslandırmaq üçün Cip belə əhvalat uydururdu, guya,
Forsenin gecələməsi üçün Rosekin otağı var, konsertdə yubanarsa, Cipi narahat eləmək istəmir.
Xidmətçiləri inandıra bilirdi, ya yox, orasını bilmirdi, ancaq heç vaxt ondan harada olduğunu
soruşmazdı, məğrurluğu və belə sual verməyə haqqının olmadığı düşüncəsi ona mane olurdu.
Cip çirkinləşdiyini və onun üçün cazibədar olmadığını başa düşürdü, hə, başqa cür də ola
bilməzdi, o, hər cür kifirliyə qarşı
özünü saxlaya bilmir, dözümsüzdü. Bəs Forsendə ona qarşı daha
dərin hisslər vardımı? Axı o, heç vaxt heç nədən imtina eləməmişdi, heç vaxt heç nəyi qurban
verməmişdi. Əgər Cip özü sevsəydi, özü sevdiyinə nəyisə qurban verərdi, amma indi yox, o, heç vaxt
sevməyəcəkdi! Hər halda, elə bil, Forsen ona görə həyəcanlanırdı. Bu qız üçün tapmaca idi! Ancaq
görünür, ona tapmacalar üzərində çox da baş sındırmaq lazım gəlməyəcəkdi. Getdikcə Cipi belə bir
hiss bürüyürdü ki,
öləcək və hərdən də düşünürdü, ölmək onun üçün xoşbəxtlik olacaq. Həyat onu
aldatmışdı, daha doğrusu, o, özünü aldatmışdı. Doğrudanmı, atası və cəsarətli gülüşü olan o cavan
oğlanla irəli atılaraq, tarlalar boyu çapıb ov elədikləri həmin unudulmaz gündən və Forsenin göydən
düşübmüş kimi təşrif gətirdiyi, ona evlənmə təklifi elədiyi o fəlakətli gündən cəmisi bir il keçmişdi?
Çox istəyirdi, Mildenxemə getsin, orada hamıdan gizlənsin, bircə atası və Betti ilə olsun.
Cip ora noyabr ayı başlayanda getdi.
Onun gedişinə Forsen yorulan, ancaq yatmaq istəməyən uşaq kimi münasibət bəsləyirdi. Cipin