Opis przedmiotu/modułu kształcenia (sylabus)



Yüklə 56,07 Kb.
tarix17.04.2018
ölçüsü56,07 Kb.
#38782

OPIS PRZEDMIOTU/MODUŁU KSZTAŁCENIA (SYLABUS)


1.

Nazwa przedmiotu/modułu w języku polskim

Kultura języka (I)

2.

Nazwa przedmiotu/modułu w języku angielskim

Language Culture (I)

3.

Jednostka prowadząca przedmiot

Instytut Filologii Polskiej

4.

Kod przedmiotu/modułu

21-KPTPE-S1-E1-KJI

5.

Rodzaj przedmiotu/modułu (obowiązkowy lub fakultatywny)

obowiązkowy

6.

Kierunek studiów

Kultura i praktyka tekstu: twórcze pisanie i edytorstwo

7.

Poziom studiów (I lub II stopień lub jednolite studia magisterskie)

I stopień

8.

Rok studiów (jeśli obowiązuje)

I rok

9.

Semestr (zimowy lub letni)

zimowy

10.

Forma zajęć i liczba godzin

konwersatorium – 30 godzin

11.

Imię, nazwisko, tytuł/stopień naukowy osoby prowadzącej zajęcia

Agnieszka Małocha-Krupa, dr

12.

Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu oraz zrealizowanych przedmiotów

Brak wymagań



13.

C-1


C-2
C-3


Cele przedmiotu

Zapoznanie z narzędziami normatywistyki i stosowną teorią wspomagającą samodzielne rozstrzygnięcia zagadnień poprawnościowych.


Ćwiczenia w umiejętności wyszukiwania stosownych odpowiedzi na zagadnienia normatywne.
Zapoznanie z głównymi tendencjami w zakresie poprawności językowej.


14.



Zakładane efekty kształcenia
WIEDZA

Student zna podstawowe pojęcia z zakresu językoznawstwa normatywnego.


Zna podstawowe tendencje w zakresie poprawności językowej i orientuje się w zagadnieniach normatywnych, rozumiejąc historyczną zmienność zjawisk językowych.
Ma wiedzę na temat sposobów współczesnej kodyfikacji faktów językowych.

UMIEJĘTNOŚCI

Umie korzystać z różnych źródeł, wyszukuje i analizuje informacje o sposobach funkcjonowania i wartościowania współczesnej polszczyzny.
Potrafi pisać teksty naukowe, wykorzystując kwerendy słownikowe.
Posługuje się odpowiednią terminologią, umie samodzielnie rozstrzygać kwestie poprawnościowe.
Potrafi rozpoznawać i wyjaśniać tendencje normatywne współczesnej polszczyzny.

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

Wyróżnia się dbałością o kulturę języka, przyczynia się do rozwoju kultury tekstu w różnych obszarach życia społecznego.
Pielęgnuje język ojczysty, podejmuje odpowiedzialność za zachowanie dziedzictwa narodowego.


Symbole kierunkowych efektów kształcenia
K_W02

K_W04


K_W11

K_U01

K_U05


K_U06

K_U08

K_K07


K_K08

15.
T-1

T-2
T-3

T-4
T-5
T-6
T-7

T-8
T-9


T-10
T-11

T-12
T-13


T-14
T-15

Treści programowe
Podstawowe pojęcia językoznawstwa normatywnego (kultura języka, funkcje języka, system, norma, uzus).
Język jako wartość kultury. Działalność normatywna.
Norma językowa. Wariancja i wielorakie zróżnicowanie normy. Błąd językowy: definicje i typologie.
Kryteria poprawności językowej.
Innowacje językowe
Problematyka kodyfikacji współczesnej normy
Polityka językowa. Podstawy działalności kulturalnojęzykowej; działania upowszechniające wiedzę o języku (poradnie językowe, elektroniczne korpusy, Obserwatorium Językowe UW, Rada Języka Polskiego)
Świadomość normatywna; postawy uczestników komunikacji wobec języka
Ustawa o języku polskim, unijne dyrektywy na temat wprowadzenia dyskursu równościowego
Poprawność słowotwórcza - najnowsze tendencje
Poprawność paradygmatycznego doboru elementów leksykalnych (analityzmy, pleonazmy i tautologie, peryfrazy, nadmierne uproszczenia, synonimy, wieloznaczność, wyrazy modne, szablon leksykalny, metafory).

Ćwiczenia ortograficzne


Ćwiczenia interpunkcyjne
Kwerendy słownikowe
Warsztaty pisarskie.

16.

Zalecana literatura

M. Bugajski, Językoznawstwo normatywne, WN PWN, Warszawa 1993.

H. Jadacka, Kultura języka polskiego. Fleksja, słowotwórstwo, składnia, WN PWN, Warszawa 2009.
T. Karpowicz, Kultura języka polskiego. Wymowa, ortografia, interpunkcja, WN PWN, Warszawa 2012.
A. Małocha-Krupa, Słowa w lustrze. Pleonazm – semantyka – pragmatyka. Wyd. UWr, Wrocław 2003.
A. Markowski, Kultura języka polskiego. Teoria, zagadnienia leksykalne, WN PWN, Warszawa 2012.
J. Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, Wydawnictwo Europa, Wrocław 2002.
J. Miodek, Kultura języka w teorii i praktyce, Wyd. UWr, Wrocław 1983.
K. Mosiołek-Kłosińska (red.), Formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce, Warszawa 2001.

O zagrożeniach i bogactwie polszczyzny. Forum Kultury Słowa – Wrocław 1995, pod red. J. Miodka, TPPW, Wrocław 1996.
Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Wyd. UMCS, Lublin 2001.


17.

Forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu, sposób sprawdzenia osiągnięcia zamierzonych efektów kształcenia:
Konwersatorium: zaliczenie na ocenę:

- dyktando;

- sprawdzian z interpunkcji;

- napisanie tekstu naukowego (o wybranym zagadnieniu normatywnym) na podstawie danych uzyskanych z kwerend słownikowych.

18.

Język wykładowy

polski

19.

Obciążenie pracą studenta




Forma aktywności studenta

Średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności




Godziny zajęć (wg planu studiów) z nauczycielem:
- konwersatorium

30 godz.




Praca własna studenta/studentki:
- przygotowanie do zajęć

- do dyktanda

- do kwerendy

- czytanie wskazanej literatury





7 godz.

3 godz.

10 godz.

20 godz.





Suma godzin

75 godz.




Liczba punktów ECTS

3 ECTS

Yüklə 56,07 Kb.

Dostları ilə paylaş:




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə