Orxan pamuk məNİm adim qirmizi
Yüklə 3,5 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 7. MƏNİM ADIM QARADI
58 Amma buraxmadı. Məni sininin yanına çəkib çökdürdü. Bir yandan plovunu qaĢıqlayır, bir yandan – məndən çox qüvvətlidi – qolumu daha da burur. «Yenə qardaĢına iĢgəncə vermə, zalım», – Xeyriyyə dedi. Geyinib küçəyə çıxırdı. «Burax onu».
«Sən qarıĢma, əsir qızı», – böyük qardaĢım dilləndi. Qolumu hələ də bururdu. «Hara gedirsən sən?» «Limon alacağam», – Xeyriyyə dedi. «Yalançı», – böyük qardaĢım dedi. «Dolab limonla doludu». Qolumu boĢaltdığından birdən özümü onun əlindən qurtardım. Yumruq atdım, Ģamdanın sapından tutdum, amma üstümə atılıb məni altına aldı. ġamdanı aĢırdı, sini çevrildi. «Allahın bəlaları!» – anam dilləndi. Qonaq eĢitməsin deyə qıĢqırmırdı. Qaranın gözünə görünmədən dəhlizi keçib pilləkəndən necə enmiĢdi? Bizi ayırdı. «Siz adamı rəzil eləyərsiniz, yaramazlar». «Bu gün Orxan yalan danıĢdı», – ġövkət dedi. «Məni ustanın yanında bütün iĢlə qoyub qaçdı».
«Sus», – anam dedi, ona Ģillə vurdu. downloaded from KitabYurdu.org
59 YavaĢca vurmuĢdu, böyük qardaĢım da ağlamadı. «Mən atamı istəyirəm», – dedi. «Atam qayıdanda Həsən əminin qırmızı qılıncını çəkəcək, biz bu evdən Həsən əminin yanına qayıdacağıq». «Sus», – anam dilləndi. Birdən elə hirsləndi ki, ġövkətin qolundan tutub çəkdi, sürüyüb daĢlığın qurtaracağındakı qaranlığa apardı. Mən də arxalarınca getdim. Anam qapını açdı, məni də görəndə: «Girin ikiniz də içəri», – dedi. «Ana, axı mən heç bir Ģey eləməmiĢəm», – dedim, ancaq içəri girdim. Anam qapını üzümüzə örtdü. Ġçəri zil qaranlıq deyildi, nar ağacına baxan nəfəsliklərin aralarından solğun iĢıq süzülürdü, amma qorxdum. «Ana, qapını aç, – dedim, – üĢüyürəm». «Ağlama, qorxaq», – ġövkət dedi. «Açar indi». Anam qapını açdı. «Qonaq gedənə qədər dinməz duracaqsınızmı?» – dedi. «YaxĢı, onda Qara gedənə qədər mətbəxdə ocağın yanında duracaqsınız, yuxarı çıxmayacaqsınız». «Orada darıxırıq», – ġövkət dedi. «Xeyriyyə hara getdi?» «Hər Ģeyə qarıĢırsan, çox nadincsən sən», – anam dedi. downloaded from KitabYurdu.org
60 Axırda atın alçaqdan kiĢnədiyini eĢitdik, sonra bir də eĢitdik. Bu, babamın atı yox, Qaranın atıydı. Kefimiz açıldı, elə bil yarmarka günü, ya da bayram səhəri baĢlayırdı. Anam sanki bizim də gülümsəməyimizi istəyə-istəyə gülümsədi. Ġki addım atıb axurun bu yana baxan qapısını açdı. «Drrssss», – deyə içəriyə sarı səsləndi. Qayıtdı, bizi Xeyriyyənin yağ qoxusu verən siçanlı mətbəxinə salıb oturtdu. «Bax qonaq gedənə qədər buradan çıxmağı ağlınıza gətirməyin. Aranızda dava da eləməyin ki, kimsə sizin hər Ģeyə burnunu soxan tərbiyəsiz uĢaqlar olduğunuzu fikirləĢməsin». Qapını örtməmiĢdən qabaq: «Ana, – dedim, – ana, bir Ģey deyəcəyəm. Babamın yazıq müzəhhibini öldürüblər».
downloaded from KitabYurdu.org
61 7. MƏNİM ADIM QARADI
UĢağını ilk dəfə görəndə illərdən bəri ġəkurənin üzünün cizgilərini səhv xatırladığımı dərhal baĢa düĢdüm. Orxanın üzü kimi ġəkurəninki də incəydi, çənəsi isə xatırladığımdan daha uzun idi. Buna görə də sevgilimin ağzı, təbii ki, illər boyu fikirləĢdiyimdən daha kiçik və dar olmalıydı. On iki il ərzində o Ģəhər sənin, bu Ģəhər mənim gəzəndə xəyalımda ġəkurənin ağzını istəklə geniĢlətmiĢ, dodaqlarını daha ətli-qanlı, amma iri və parlaq viĢnə kimi daha ətli, daha dözülməz təsəvvür eləmiĢdim. Yanımda ġəkurənin üzünün italyan
ustadlarının üsullarıyla çəkilmiĢ bir rəsmi olsaydı, deməli, on iki il çəkən səfərimin təxminən ortalarında geridə qoyduğum sevgilimin üzünü artıq qəti xatırlamadığımdan özümü heç yersiz-yurdsuz hiss eləməyəcəkdim. Çünki əgər içinizdə qəlbinizə nəqĢ elədiyiniz bir sevgilinin üzü yaĢayırsa, dünya hələ sizin evinizdi. ġəkurənin oğlunu görmək, onunla danıĢmaq, üzünə yaxından baxıb öpmək dərhal qəlbimdə uğursuzlara, qatillərə və günahkarlara məxsus narahatlıq yaratdı. Ġçimdən bir səs mənə: «Di indi get, ġəkurəni gör», – deyirdi. downloaded from KitabYurdu.org
62 Bir ara: «ƏniĢtəmin yanından heç bir Ģey demədən çıxım, dəhlizə açılan qapıların – gözucu saymıĢdım, pilləkəninkiylə birgə beĢ qaranlıq qapı – hamısını ġəkurəni tapana qədər bir-bir açım», – fikirləĢdim. Amma mən ürəyimdən keçənləri vaxtsız-vədəsiz, götür-qoy eləmədən açdığıma görə sevgilimdən on iki il uzaq qalmıĢdım. Dinməzcə və səbirlə gözlədim, ġəkurənin, kim bilir, nə qədər tez- tez oturduğu döĢəkcələrə, toxunduğu əĢyalara baxıb ƏniĢtəni dinlədim. Mənə sultanın bu kitabı Hicrətin birinci ildönümünə çatdırmaq istədiyini danıĢdı. Cahanpənah padĢahımız təqvimin birinci ilində özünün və dövlətinin firənglərin üsullarından da onlar qədər istifadə eləyə biləcəyini göstərmək istəyirdi. PadĢah üstəlik bir surnamə də hazırlatdığından çox məĢğul olduqlarını bildiyi usta nəqqaĢların evlərindən çıxmamalarını, nəqqaĢxananın tünlüyündə yox, evlərində çalıĢmalarını buyurmuĢdu. Təbii ki, onların gizlicə ƏniĢtənin yanına gəldiklərindən də xəbərdar idi. «BaĢ nəqqaĢ Ustad Osmanı görərsən», – əniĢtəm dedi. «Kor olub deyirlər, kar olub deyirlər: məncə, həm kor, həm də kardı». Usta nəqqaĢ olmasa da, əslində, bu sənətin ona heç bir dəxli olmadığına baxmayaraq, əniĢtəmin padĢahın izni və təĢviqiylə bir kitab downloaded from KitabYurdu.org
Yüklə 3,5 Mb. Dostları ilə paylaş:
|