Orxan pamuk
Yüklə 4,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
730 çəngə ağ saçı, ən yaxĢı qələmlərim və fırçalarım bir-bir çıxdı. «Güman elədiyiniz kimi, qatil olsaydım», – sadəlövhcəsinə və
qürurla dedim.
«Gizli xəzinəmdən bunlar yox, o axırıncı rəsm çıxardı». «Niyə bunlar çıxdı?» – Leylək soruĢdu. «BostançıbaĢının adamları evimi axtaranda – eynilə sənin evini axtardıqları kimi – bütün ömrüm boyu yığdığım bu qızılların ikisini arsızcasına ciblərinə soxmuĢdular. Bu alçaq qatil üzündən bizim yenə də axtarılacağımızı fikirləĢdim, elə haqlıymıĢam da. O axırıncı rəsm məndə olsaydı, burada olardı». Bu son cümləni deməyim səhv idi, amma yenə də rahatlandıqlarını, təkkənin qaranlıq guĢəsində onları
xirtdəkləyəcəyimdən artıq
qorxmayacaqlarını sezirdim. Mənə siz də inandınızmı? Amma bu dəfə qəlbimi narahatlıq bürümüĢdü: məni bu qədər qurdlandıran lap uĢaqlıq illərindən bəri tanıdığım nəqqaĢ yoldaĢlarımın uzun müddətdi pintiliklə pul yığdığımı, qızıl alıb gizlətdiyimi, üstəlik ədəbsiz rəsmlərimin yerini öyrənib görmələri deyildi. Bütün bunları nəqqaĢ dostlarıma təlaĢ məqamında göstərdiyimə görə əsl peĢmanlıq duyurdum. Ancaq çox necə gəldi yaşayan adamın sirri bu qədər asan ortaya tökülür.
731 «Yenə də», – Qara xeyli sonra dilləndi. «Ustad Osman heç bir Ģey demədən, heç birimizə iĢarə eləmədən bizi bostançıbaĢıya etinasızlıqla təslim eləyərsə, iĢgəncə vaxtı nə deyəcəyimizi qətiləĢdirək». Üzərimizdə düĢüncəsizlik, bezginlik olduğunu hiss eləyirdim. Leylək və Kəpənək lampanın solğun iĢığında dəftərimdəki ədəbsiz rəsmlərə baxırdılar. Heç bir Ģeyə fikir verəcək halları yox idi: hətta dəhĢətli tərzdə xoĢbəxt idilər. Hansı olduğunu çox yaxĢı təxmin elədiyim səhifəyə baxmaq üçün Ģiddətli istək duyub yerimdən qalxdım, onların arxasında dayanıb özüm rəsm elədiyim ədəbsiz rəsmə çox uzaqlarda qalmıĢ xoĢbəxt xatirəni xatırlayan kimi həyəcanla, dinməzcə baxdım. Qara da bizə qoĢulmuĢdu. O rəsmə dördümüzün birgə baxmağımız nədənsə qəlbimi
əməlli-baĢlı rahatladırdı. «Kor və görən heç bir olarmı?»– Leylək xeyli müddətdən sonra dilləndi. Gördüyümüz ədəbsizlik belə olsa, Allahın bizə verdiyi görmə zövqünün uca olduğunamı eyham vururdu? Amma belə Ģeyləri heç baĢa düĢməzdi, Qurani- Kərimi qəti oxumazdı. Qurani-Kərimin bu ayəsinin heratlı qədim ustadlar tərəfindən tez-tez xatırlandığını bilirdim. Böyük ustadlar bu sözü rəsm eləməyin dinimizə görə qadağan olduğu,
732 rəssamların qiyamət günü
cəhənnəmə yollanacaqlarıyla bağlı, naxıĢ düĢmənlərinin təhdidinə cavab kimi istifadə olunurdu. Amma o sehrli ana qədər Kəpənəyin ağzından sanki öz- özünə tökülən bu sözü qəti istəməmiĢdim. «Mən kor və görənin bir olmadığını göstərən rəsm çəkmək istərdim!» «Kor və görən kimdi?» – Qara sadəlövhcəsinə dilləndi. «Kor və görən bir olmaz.«Və ma yestevil, əmə vəl basiru»nun Ģərhidi», – deyə Kəpənək dillənib davam elədi.
Bir anlığa Zərif əfəndinin, ƏniĢtənin və bu axĢam qətlə yetirilən məddah qardaĢlarımızın aqibətindən titrədim. O birilər də mənim kimi qorxmuĢdularmı? Heç kəs bir müddət yerindən tərpənmədi. Leylək əlində mənim dəftərimi hələ açıq tuturdu, amma çəkdiyim ədəbsizliyə hələ baxsaq da, sanki onu görmürdü!
733 «Mən də qiyamət gününü rəsm eləmək istərdim», – Leylək dedi. «Ölülərin dirilməsini, günahkarla günahsızın bir-birindən ayrılmasını. Amma Qurani-Kərimimizi niyə rəsm eləyə bilmirik?» Gənclik illərimizdə nəqqaĢxananın eyni otağında iĢləyəndə eynilə ahıl ustaların gözlərini dincəltmək üçün elədiyi kimi bəzən baĢımızı iĢ taxtalarından, rəhlələrdən qaldırar, ağlımıza gələn tamamilə baĢqa bir mövzudan elə-belə söz açardıq. Eynilə indi qabağımızda açıq duran dəftərə baxanda olduğu kimi, o vaxtlar da könlümüzdə əsən Ģeylərdən danıĢanda bir-birimizə baxmazdıq. Çünki dincəltmək üçün gözlərimizi açıq pəncərədən eĢiyə zilləyirdik. XoĢbəxt Ģəyirdlik illərinin bu
gözəlliyini xatırlamağın həyəcanından, Qurani- Kərimin uzun müddətdi açıb oxumadığıma görə həmin məqamda
səmimiyyətlə duyduğum peĢmanlıq üzündənmi, yoxsa qəhvəxanada axĢam gördüyüm cinayətin dəhĢətindənmi, bilmirəm, artıq növbə mənə çatanda fikrim qarıĢdı. Ürəyim təhlükə qarĢısında olan kimi sürətlə döyündü, ağlıma baĢqa bir Ģey gəlməyəndə belə dedim: «Təxminən «Bəqərə» surəsinin axırında bu mənanı verən ayələr var ki, mən ən çox onları rəsm eləmək istərdim: Yarəb, bizi unutduqlarımıza və xətalarımıza görə sorğu-suala çəkmə. Allahım, bizə Yüklə 4,51 Mb. Dostları ilə paylaş:
|