268
«Amma Ester, sən Allah, ikiuĢaqlı dul
qadınla kim evlənmək istəyər ki!»
«Sənin kimisiylə çox-çox adam istəyər», –
əliylə də çox iĢarəsi eləyib dedi.
Gözlərinin içinə baxırdım. Onu sevmədiyimi
fikirləĢirdim. Elə sükuta daldım ki, məktub
verməyəcəyimi, getmək lazım gəldiyini baĢa düĢdü.
Ester gedəndən sonra götür-qoy etdim, eyni sükutu,
necə deyim sizə, ruhumda da hiss eləyib öz
hücrəmə çəkildim.
Divara söykənib uzun müddət heç bir Ģey
eləmədən ayaq üstə durdum. Özüm barədə
düĢündüm, neyləyəcəyimi, içimdə böyüyən qorxu
haqda fikirləĢdim. Bütün bu vaxtlar ərzində
ġövkətlə
Orxanın
yuxarıda
öz
aralarında
danıĢdıqlarını eĢidə bilirdim.
«Arvad kimi qorxaqsan», – ġövkət dilləndi.
«Arxadan hücum eləyirsən!»
«DiĢim laxlayır», – Orxan dedi.
Amma bir yandan da ağlımın bir guĢəsiylə
atamla Qara arasında olanları izləyirdim.
NaxıĢ otağının mavi qapısı açıq olduğundan
danıĢdıqlarını rahatca eĢidə bilirdim. «Ġtalyan
ustadlarının portretlərindən sonra insan qorxuyla
baĢa düĢür ki, – atam dilləndi, – rəsmdə artıq gözlər
hamısı bir-birinə oxĢayan ayrı-ayrı yuvarlaq və
sadə dəlik yox, bizim iĢığı aynatək əks etdirən,
269
quyu sayaq çəkən gözlərimizə oxĢayır. Dodaqlar
kağız kimi dümdüz üzlərin ortasındakı xüsusi yarıq
deyil, gərilib – gövĢəyib bizim bütün nəĢəmizi,
kədərimizi və ruhumuzu ifadə eləyən, hər biri bir
fərqli
olan
qırmızı,
məna
düyümləridi.
Burunlarımız üzlərimizi ortadan ikiyə bölən xüsusi
xoĢagəlməz divar deyil, hər birimiz üçün ayrıca
forması olan xüsusi canlı və maraqlı alətdi».
Qara da mənim kimi rəsmlərini çəkdirən
gavur bəyləri barədə atamın «biz» kimi bəhs
eləməsinə heyrətlənmirdimi? DeĢikdən baxanda
Qaranın üzünü elə solğun gördüm ki, bir anlığa
qorxdum. Canım Əsmərim, kədərli igidim, məni
düĢünə-düĢünə bütün gecəni yatmadın, bətin-
bənizin də ondanmı qaçdı?
Bəlkə bilmirsiniz: Qara uzunboylu, arıq və
yaraĢıqlıdı. GeniĢ alnı, badam kimi gözləri, güclü,
qüvvətli və zərif burnu var. UĢaq vaxtlarında
olduğu kimi qolları nazik, uzun, barmaqları oynaq
və qıvraqdı. Ayağa qalxanda Ģüvülə oxĢayır,
dimdik çiyinləri azca geniĢdi, amma çiyinlik
hambalı kimi çox geniĢ də deyil. UĢaq vaxtı bədəni
də, üzü də yerli-yerinə oturmamıĢdı. On iki il sonra
bu qaranlıq guĢədən ona ilk dəfə tamaĢa eləyəndə
kamala çatdığını dərhal baĢa düĢdüm.
Ġndi, qaranlıqda gözümü deĢiyə lap
yaxınlaĢdıranda Qaranın üzündə on iki il sonra
270
sezdiyim kədəri görürəm. Mənə görə bu qədər əzab
çəkməsindən günah və qürur duyuram. Kitabı üçün
çəkilmiĢ rəsmə baxanda atamın danıĢdıqlarını
dinləyən Qaranın üzü tamamilə məsum və
uĢaqsayağıydı. Elə o vaxt Qaranın ağzını uĢaq kimi
açdığını görəndə qəfildən döĢümü onun ağzına
soxmaq istədim. Barmaqlarım ənsəsində, saçlarının
içində gəzəndə Qara baĢını döĢlərimin arasındakı
rahat yerə soxacaq, uĢaqlarım kimi döĢümün ucunu
ağzına alanda xoĢbəxtliklə gözlərini yumacaq,
bədbəxt, çarəsiz uĢaq təki ancaq mənim Ģəfqətimlə
rahatlıq
tapacağını
baĢa
düĢüb,
ömürlük
bağlanacaqdı.
Bu xəyal o qədər xoĢuma gəldi ki, yüngülcə
titrəyəndə Qaranın atam göstərən Ģeytan rəsminə
yox, mənim döĢlərimin iriliyinə heyrət və diqqətlə
baxdığını təsəvvürümə gətirdim. Yalnız döĢlərimə
deyil, saçlarıma, boynuma, hər Ģeyimə sərxoĢ kimi
baxırdı. Məni elə çox bəyənirdi ki, gəncliyimdə
mənə demədiyi bütün o Ģirin sözləri söyləyir,
üzündən, baxıĢlarından mənim məğrur halıma,
görkəmimə, tərbiyəmə, ərimi səbir və cəsarətlə
gözləməyimə, ona yazdığım məktubun gözəlliyinə
heyran olduğunu baĢa düĢürdüm.
Yenidən ərə getməməyim üçün qurğular
quran atama bir anda qəzəbləndim. Firəng
271
ustadlarına istinad eləyib nəqqaĢlara çəkdirdiyi
rəsmlərdən, Venesiya xatirələrindən bezdim.
Gözümü təzədən yumanda – Allahım, mən
bunu öz istəyimlə eləmədim – xəyalımda Qara
mənə elə bir ləzzətlə yaxınlaĢdı ki, sanki qaranlıqda
onu böyrümdə hiss elədim. Birdən arxamda peyda
olduğunu,
boynumun
ardını,
boynumu,
qulaqlarımın arxasını öpdüyünü, çox qüvvətli
olduğunu baĢa düĢdüm. Sağlam, iri və sərt olan
Qaraya tab gətirə bildiyimə görə özümü inamlı
sayırdım. Boynumun ardı qıdıqlanır, döĢlərimin
ucu titrəyirdi. Sanki qaranlıqda gözlərim yumulu
olanda arxamda yoğun Ģeyinin mənə yaxınlaĢdığını
elə hiss elədim ki, baĢım fırlandı. Görən Qaranınkı
necədi?
Bəzən yuxularımda ərim mənə onu əzablar
içində göstərir. Görürəm ki, ərim bir tərəfdən
Səfəvi əsgərlərinin mizraq sancdığı, oxlar
saplanmıĢ qanlı bədənini dikəldib yeriməyə çalıĢır,
bir tərəfdən bizə yaxınlaĢır, amma, təəssüf ki,
aramızda çay var. Çayın o biri tərəfindən mənə qan
və əzab içində qıĢqıranda bir də baxıram ki, qabağı
qalxıb. Əgər hamamda gürcü gəlinin danıĢdığı,
qoca cadugər qarıların «hə, o boyda olur» dediyi
doğrudusa, ərimin Ģeyi çox iri deyildi. Əgər
Qaranınkı ondan daha iridisə, dünən ġövkətlə
yolladığım kağızı alandan sonra Ģalvarının altında
Dostları ilə paylaş: |