O‘zbekiston Respublikasi

bob. Moliyaviy rejalashtirish va tartibga solish

1. Moliyaviy rejalashtirish va bashoratlash

Har qanday ijtimoiy-iqtisodiy jarayonlarni boshqarish tizimining asosiy bosqichlaridan biri rejalashtirishdir³¹. Iqtisodiy adabiyotlarda, eng umumiy shaklda, rejalashtirish istiqbolga yo’naltirilgan qarorlarni qabul qilish bo’yicha faoliyat deb talqin qilinadi.

“Rejalashtirish” tushunchasining ma’no va mazmunini yanada umumiyroq bo’lgan va xo’jalik yurituvchi sub’yektlar faoliyatini muvofiqlashtirishning ob’yektiv zarurligi va imkoniyatini anglatuvchi “rejalilik” orqali aniqlash mumkin. Haqiqatdan ham rejalashtirish amaliyotda reja-lilikni amalga oshirishni, ya’ni balanslilik (muvoza- natlilik) va mutanosiblikka erishish bo’yicha ongli fao-liyatni bildiradi. Shu ma’noda, moliyaviy resurslarning balansliligini (muvozanatini) va prorportsionalliligini (mutanosibligini) ta’minlashga qaratilgan faoliyatga moliyaviy rejalashtirish deyiladi.

Bunda balanslilik (muvozanatlilik) davlatning ixti-yorida bo’lgan moliyaviy resurslar va xo’jalik yurituvchi sub’yektlarning ixtiyorida qolgan daromadlar o’rtasidagi optimal nisbatni bildiradi. Proportsionallik (mutano-siblik) esa korxonalar, xo’jalik tarmoqlari, mintaqalar va davlat sub’yektlari bo’yicha daromadlarning soliq to’lan-guncha va soliq to’langandan keyingi miqdorlari o’rtasidagi oqilona nisbatdan iborat. Ana shu nisbatni ko’paytirish yoki kamaytirish orqali davlat ularning rivojlanishini rag’batlantirish yoki cheklab qo’yishi mumkin.

Umumiy va oddiy ko’rinishda, moliyaviy rejalashtirish deyilganda moliyaviy rejalarni tuzish va amalga oshirish jarayoni nazarda tutiladi. Moliyaviy rejani, xuddi uni ishlab chiqish, yaratish yoki tuzish jarayoni kabi moliyaviy ko’rsatkichlarni ijodiy tahlil qilish, umumlashtirish va o’zaro bog’lash tizimi sifatida tushunish kerak. Amaliyotda tez-tez foydalaniladigan rejalashtirish ma’lumotlarini, masalan, korxona faoliyatining shakliy modelini ishlab chiqish va shu asosda moliyaviy ko’rsatkichlarning rejali tizimini aniqlashni, moliyaviy rejalashtirishning ishchi sxemasi sifatida qarash mumkin.



³¹ Mamlakatimizda rejali iqtisodiyotdan bozor iqtisodiyotiga o’tishning ilk bosqichida ayrim iqtisodchilar tomonidan iqtisodiyotda rejalashtirishning (shu jumladan, moliyaviy rejalashtirishning) rolini butunlay inkor etish hodisalari ham yuz berdi. Bu olimlar o’z fikrlarini bozor iqtisodiyotining rejali iqtisodiyotdan tub farq qilishi, undagi munosabatlar rejalash-tirilmasdan, balki aksincha, stixiyali ravishda vujudga kelishi va h.k.lar bilan izohlashga harakat qilishdi. Shu boisdan ham o’sha davrda nashr etilgan ayrim darslik va o’quv qo’llanmalarida rejalashtirish (shu jumladan, moliyaviy rejalashtirish) masalalariga o’rin berilmadi. Ushbu darslik mualliflarining fikricha, bozor iqtisodiyotining, eng avvalo, talab va taklifga asoslanishi tegishli iqtisodiy jarayonlarni rejalashtirishdan mutlaqo voz kechilishini anglatmaydi. Aksincha, bozor iqtisodiyotida ham rejalashtirish (shu jumladan, moliyaviy rejalashtirish ham) yangicha ma’no va mazmun kasb etib, ijtimoiy-iqtisodiy jarayonlarni boshqaruv tizimining muhim bo’lagi bo’lib qolaveradi.

Shuni nazarda tutish kerakki, moliyaviy rejalashtirish jarayonida u yoki bu sub’-ekt faoliyat ko’rsatishi moliyaviy ta’minlanishining hayotiychanligini oshiruvchi noshakliy omillar inobatga olinishi kerak. “Moliyaviy rejalashtirish” tushunchasi o’z ichiga quyida-gilarni

oladi:

• 
  taraqqiyotning asosiy tendentsiyalarini aniqlash va moliyaviy tahlil qilish;
  
• 
  jalb qilingan mablag’lar va vaqtincha bo’sh turgan mab-lag’larni sarflash (joylashtirish) menejmenti;
  
• 
  firma ichidagi moliyaviy natijalar va pullarni reja-lashtirish, hisobga olish va nazorat qilish texnologiyasi;
  
• 
  investitsion menejment;
  
• 
  kapitallar menejmenti;
  
• 
  faoliyatning boshqa ko’rinishlari (trast, faktoring, lizing va boshqalar).
  

Moliyaviy rejalashtirishning asosiy vazifalari quyidagilar hisoblanadi:

• 
  ishlab chiqarish, investitsion va moliyaviy faoliyat-larni kerakli bo’lgan moliyaviy resurslar bilan ta’minlash;
  
• 
  pul mablag’laridan iqtisod qilib, tejab-tergab foyda-lanish hisobidan korxonaning foydasini oshirish bo’yicha ichki rezervlarni qidirib topish;
  
• 
  kapitalni samarali joylashtirish yo’llarini aniqlash, undan oqilona va samarali foydalanishni baholash;
  
• 
  kontragentlar bilan optimal moliyaviy munosabatlarni o’rnatish;
  
• 
  korxonaning moliyaviy ahvoli, to’lovga qobilligi va kreditga layoqatliligi ustidan nazorat o’rnatish.
  

Bozor munosabatlariga o’tilganiga qadar moliyaviy rejalashtirishning mazmuni korxonalarda sof operativ vazifalarni – markazlashtirilgan iqtisodiyot amal qilgan-ligi uchun etarli darajada formal bo’lgan korxonalarning besh yillik moliyaviy rejalaridagi ko’rsatkichlarni ishlab chiqish, istiqbolga mo’ljallangan rejalarning loyihasini baholash, korxonaning yillik moliyaviy rejalarini tuzish kabilarni hal etishga qaratilgan edi. Bunday amaliyotning hukm surganligi korxona moliyaviy xizmatlarining obro’yiga obro’ qo’shmas, chunki ularga hech narsa bog’liq emas edi. Bozor iqtisodiyotida moliyaviy xizmatlarning roli tubdan o’zga-radi. Ular korxona rivojlanishini faol va ta’sirchan boshqaradi va bir vaqtning o’zida, shu rivojlanishning yo’nalishi va sifatini nazorat qiladi.

Hozirgi sharoitdagi moliyaviy rejalashtirish barcha zaruriy harakatlarni oldindan ko’zda tutishgina (ko’ra bilishgina) emas. Bu tegishli ishlarni amalga oshirish jarayonida yuzaga chiqishi mumkin bo’lgan har qanday kutil-magan holatlarni ko’ra olish qobiliyati hamdir. Albatta, xo’jalik yurituvchi sub’yekt o’z faoliyatidagi barcha tavakkal-chiliklarga (risklarga) barham bera olmaydi. Lekin u ana shu risklarni oldindan samarali ko’ra bilish yordamida boshqa-rish imkoniyatiga ega.

Moliyaviy rejalashtirish amaliyotida quyidagi asosiy usullardan (metodlardan) foydalanish mumkin:

• 
  iqtisodiy tahlil usuli;
  
• 
  normativ usul;
  
• 
  balansli hisob-kitoblar va pul oqimlari usuli;
  
• 
  ko’p variantlilik usuli;
  
• 
  iqtisodiy-matematik modellashtirish usuli;
  
• 
  va boshqa usullar.
  

Moliyaviy rejalashtirish jarayonining quyidagi asosiy bosqichlarini ajratib ko’rsatish mumkin:

• 
  xo’jalik yurituvchi sub’yektlar faoliyatining moliyaviy natijalarini tadqiq etish;
  
• 
  operativ rejalarning o’zgarishi asosida moliyaviy hisobotlarning bashorat variantlarini ishlab chiqish;
  
• 
  o’z reja topshiriqlarining bajarilishini ta’minlash uchun xo’jalik yurituvchi sub’yektning moliyaviy resurslarga bo’lgan aniq (konkret) ehtiyojlarini aniqlash;
  
• 
  moliyalashtirish manbalari (shu jumladan, o’z va tashqi manbalarning) va ularning tarkibiy tuzilishini bashorat-lash;
  
• 
  xo’jalik yurituvchi sub’yektlar moliyasini boshqarishning tizimini yaratish va uni qo’llab-quvvatlash;
  
• 
  shakllantirilgan rejalarni operativ o’zgartirish, tartibini (reglamentini) ishlab chiqish.
  

Moliyaviy rejalashtirishning ikki turi bo’lishi mumkin:

• 
  strategik moliyaviy rejalashtirish;
  
• 
  joriy moliyaviy rejalashtirish.
  

Strategik moliyaviy rejalashtirish o’z ifodasini stra-tegik moliyaviy rejalarda topadiki, u tashqi va ichki muhitda o’zgarayotgan xo’jalik yuritish sub’yekti moliyaviy taraqqiyotining ko’p variantli bashoratidan iboratdir.

Strategik moliyaviy reja, hech bo’lmaganda, quyidagi savollarga aniq javob bermog’i lozim:

• 
  xo’jalik yurituvchi sub’yekt uchun talab qilinadigan kapitalning o’lchami qanday, u qaysi manbalar hisobidan va qanday muddatlarda jalb qilinadi?
  
• 
  bu kapitaldan qanday qilib foydalaniladi?
  
• 
  o’z kuchiga ishongan holda xo’jalik yurituvchi sub’yekt rivojlanishi mumkinmi? Agar yo’q bo’lsa, moliyaviy resurs-larni jalb qilishning manbalari qanday?
  
• 
  xo’jalik yurituvchi sub’yekt pul mablag’lari tushumi, ishlab chiqarishning rentabelligi va investitsiyalar daro-madligining qanday darajalariga chiqishi mumkin va qay muddatlarda?
  

O‘z navbatida, joriy moliyaviy rejalashtirishning asosiy funksiyalari quyidagilardan iborat:

• 
  ishlab chiqarish, investitsion, marketing, ilmiy-loyi-haviy va qidiruv faoliyatlarini hamda ijtimoiy loyiha-larni amalga oshirish uchun zarur bo’lgan moliyaviy resurs-larning hajmi va ularning manbalarini aniqlash;
  
• 
  mahsulotni (ishni, xizmatni) ishlab chiqarish va sotish tannarxini rejalashtirish;
  
• 
  pul oqimlarini rejalashtirish;
  
• 
  butun xo’jalik yurituvchi sub’yekt doirasida foydani rejalashtirish (bashoratlash);
  
• 
  investitsiyalarning daromadliligini rejalashtirish.
  

Moliyaviy rejalashtirish mamlakat milliy xo’jaligini rejalashtirishning tarkibiy qismi bo’lib, sotsial-iqtisodiy rivojlanish rejasining ko’rsatkichlariga tayanadi, moliyaviy tizim barcha organlarining faoliyatlarini muvofiqlash-tirishga yo’naltiriladi. Moliyaviy tizim alohida bo’g’inlari-ning nisbiy mustaqilligi quyidagilarni o’zida aks ettiruvchi moliyaviy rejalarning ishlab chiqilishi zarurligini belgilab beradi:

• 
  pul jamg’arma (fond)larini shakllantirish va ulardan foydalanish shakllari va usullarining o’ziga xosligi;
  
• 
  moliyaviy resurslarni tarmoqlar va hududlar bo’yicha qayta taqsimlash.
  

Moliyaviy rejalashtirishning bosh ob’yekti rejada o’zining miqdoriy ifodasini oladigan moliyaning bo’g’inlari (moliyaviy munosabatlar) hisoblanadi. Konkret pul fond-lari mablag’larining harakati yagona tizimga birlashti-rilgan tegishli moliyaviy rejalarda ifodalanadi va mustahkamlanadi.

Moliyaviy rejalar tizimining markazini byudjet rejasi egallaydiki, unda byudjet fondining harakati, daromadlar va xarajatlarni

shakllantirish va ulardan foydalanishning shakllari va metodlari, daromad va xarajatlarning tarkibiy tuzilishi va tuzilmasi o’zining miqdoriy ifodasini topadi.

Byudjetdan tashqari davlat maxsus fondlarining harakati, mos ravishda, Pensiya fondi, Ijtimoiy sug’urta fondi, Majburiy tibbiyot sug’urtasi fondi, Yo’l fondi, Aholi bandligi davlat fondi kabilarning moliyaviy rejalarida (smetalarida), ularning daromadlari va xarajatlarida aks ettiriladi. Ularning daromadlar qismida yuridik va jismoniy shaxslarning majburiy va ixtiyoriy badallari ifodalanadi. Sug’urta badallarining miqdori mehnat haqiga nisbatan foizlarda o’rnatiladi. Maxsus fondlarga qisman byudjet mablag’lari tushishi, mablag’lar etishmaganda maxsus fondlar bir-birlaridan qarzga mablag’lar olishi mumkin. Shunday qilib, davlat maxsus fondlari bir- biri va byudjet fondi bilan chambarchas bog’liqdir.

Sug’urta fondi butun jamiyat, alohida mintaqalar, hududlar va fuqarolar masshtabidagi yo’qotmalarni tiklash uchun kerak bo’ladi. Barcha ho’jalik yurituvchi sub’yektlarning ehtiyojlarini hisobga olish uchun sug’urta fondi ham rejali tarzda shakllantiriladi va undan foydalaniladi. Bu yerdagi moliyaviy rejaning daromadlar qismida korxona, tashkilot va alohida fuqarolarning badallari, boshqa fondlardan (byudjet yo’nalishidagi) mablag’larning tushishi, xarajatlar qismida esa tabiiy ofatlardan ko’rilgan zararlarni qoplash, sug’urtalanganlarga sug’urta to’lanmalari summasini to’lash kabilar aks ettiriladi. Sug’urta fondini shakllantirish va undan foydalanishning rejasi mablag’-larning yanada samaraliroq foylanilishiga imkon beradi.

Moliyaviy rejalashtirishning umumdavlat va hududiy darajalariga istiqboldagi (istiqbol uchun mo’ljallangan) moliyaviy rejalar, moliyaviy balanslar va shuningdek, aholi daromadlari va xarajatlari harakatining balansini ishlab chiqish va amalga oshirishlar kiradi.

Istiqboldagi (istiqbol uchun mo’ljallangan) moliyaviy rejalashtirish iqtisodiy va sotsial taraqqiyot hamda moliyaviy siyosatni muvofiqlashtirishni ta’minlash, shu-ningdek, ishlab chiqiladigan islohotlar, dasturlar va qonunlarning moliyaviy oqibatlarini kompleks tarzda bashoratlash, uzoq muddatli salbiy tendentsiyalarni kuzatish va ularga nisbatan tegishli choralarni o’z vaqtida qabul qilish maqsadlarida amalga oshiriladi.

Odatda, istiqboldagi moliyaviy rejalar navbatdagi uch yil uchun ishlab chiqilib, uning birinchi yili uchun byudjet tuziladi, navbatdagi ikki yil reja davri hisoblanib, ular davomida e’lon qilingan

iqtisodiy siyosatning haqiqiy natijalari kuzatiladi. Istiqboldagi moliyaviy rejalar mamlakat, uning ma’muriy-hududiy tuzilmalari sotsial-iqtisodiy rivojlanishining aniqlashtirilgan o’rta muddatli bashoratining ko’rsatkichlarini hisobga olgan holda har yili o’zgartirilishi (korrektirovka qilinishi) mumkin. Reja davri esa, bunda yana bir yil oldinga suriladi.

Ijtimoiy takror ishlab chiqarishning proportsionalligi va balansliligini ta’minlashda, pul muomalasini tartibga solishda davlatning yig’ma moliyaviy balansi (moliyaviy resurslar balansi) va har bir ma’muriy-hududiy tuzil-malarning daromadlar va xarajatlar balansi muhim o’rinni egallaydi. Davlatning yig’ma moliyaviy balansi (moliyaviy resurslar balansi) mamlakat, uning sub’yektlari, hududiy tuzilmalari va ma’lum hududda faoliyat ko’rsata-yotgan barcha xo’jalik yurituvchi sub’yektlarning barcha daro-madlari va xarajatlarining jamidan iboratdir. U o’tgan yilgi davlatning hisobot yig’ma moliyaviy balansi ( hisobot moliyaviy resurslar balansi) asosida va mamlakat sotsial-iqtisodiy taraqqiyotining bashorat ko’rsatkichlariga muvofiq ravishda tuziladi hamda ular byudjet loyihalarini ishlab chiqishda asos bo’lib xizmat qiladi.

Bu moliyaviy rejalar (hujjatlar) Moliya vazirligi va moliyaviy tizimning boshqa bo’linmalari faol ishtirokida Iqtisodiyot vazirligi tomonidan ishlab chiqiladi. Balansda byudjet fondi, byudjetdan tashqari maxsus fondlar, sug’urta fondi, kredit fondi, korxona va tashkilotlarning pul fondlari va, nihoyat, fuqarolarning pul mablag’lari tarkibida rejalashtirilayotgan resurslarning shakllanishi va ulardan foydalanish aks ettiriladi. Moliyaviy rejalashtirishning balans metodi mamlakat, uning ma’muriy-hududiy tuzilmalari va mahalliy ma’muriyatlari masshtabida moliyaviy resurslar defitsitini aniqlashga, barcha xo’jalik yurituvchi sub’yektlar o’rtasida mablag’larni samarali va asosli qayta taqsimlashga imkon beradi. Davlatning yig’ma moliyaviy balansi (moliyaviy resurslar balansi) mavjud barcha moliyaviy rejalarni yagona tizimga birlashtiradi. Uning ko’rsatkichlari byudjet va kredit rejalarini, shuningdek, boshqa moliyaviy rejalarni tuzishda asos sifatida qabul qilinadi.

Boshqa bir sintetik balans – aholi daromadlari va xarajatlarining balansi - davlatning yig’ma moliyaviy balansi (moliyaviy resurslar balansi) bilan bevosita bog’langandir. Unda naqd pulli va naqd pulsiz shakllardagi aholi pul resurslarining harakati o’z ifodasini topadi. Balansda aks ettirilayotgan aholining pul daromadlari o’zining manbasiga ko’ra quyidagi uch guruhga bo’linadi:

• 
  ish haqi va ish haqiga ustamalar, mukofotlar, safar xarajatlari uchun mo’ljallangan mablag’lar, yollanma ishchilarga (xodimlarga) ish beruvchi tomonidan amalga oshiriladigan ijtimoiy xarakterdagi to’lanmalar;
  
• 
  tadbirkorlik faoliyatidan olingan daromadlar, korxonalarning foydasiga sheriklik, shaxsiy mulk bilan operatsiyalar va moliya- kredit operatsiyalaridan olina-digan daromadlar;
  
• 
  sotsial transfertlar - davlat pensiyalari, nafaqalar, stipendiyalar va shunga o’xshashlar.
  

Xuddi shuningdek, balansda aks ettirilayotgan aholining pul xarajatlari ham quyidagi guruhlardan iborat bo’ladi:

• 
  iste’mol xarajatlari;
  
• 
  soliqlar, boshqa majburiy to’lovlar va ixtiyoriy badallar;
  
• 
  pul to’planmalari va jamg’armalar.
  

Moliyaviy reja hisoblangan ushbu balans aholining daromadlari va xarajatlari o’rtasidagi proportsiyani aniqlaydi, mehnat haqi va pensiya ta’minotining o’sganligi, tovarlar taklifi hajmining oshganligini ifodalaydi. Shularga muvofiq ravishda, aholi pul daromadlari va xarajatlari balansi naqd pulli pul aylanmasi, chakana tovar aylanmasi, soliq tushumlari, kredit resurslarini rejalashtirish uchun muhim rol o’ynaydi. Bu balans Moliya vazirligi, Markaziy bank va moliyaviy tizimning boshqa organlari ishtirokida Iqtisodiyot vazirligi tomonidan ishlab chiqiladi.

Ma’lum bir muddatni qamrab olishiga qarab, moliyaviy rejalar quyida ikki guruhga bo’linishi mumkin:

• 
  uzoq muddatli moliyaviy rejalar;
  
• 
  qisqa muddatli moliyaviy rejalar.
  

Uzoq va qisqa muddatli moliyaviy rejalar bir-birlaridan nafaqat o’zining qamrab olish gorizonti bo’yicha, balki rejalashtirish maqsadlariga ko’ra ham farqlanadi. Agar uzoq muddatli moliyaviy rejalarning (rejalash-tirishning) bosh maqsadi moliyaviy barqarorlik nuqtai-nazaridan firma kengayishining yo’l qo’yilishi mumkin bo’lgan sur’atlarini aniqlash bo’lsa, qisqa muddatli moliyaviy rejalarning (rejalashtirishning) bosh maqsadi firmaning to’lovga doimiy qobilligini ta’minlashdan iboratdir.

Alohida olingan xo’jalik yurituvchi sub’yektlarning moliyaviy rejasi unga tegishli bo’lgan biznes-rejaning tarkibiy qismi hisoblanadi. Unda marketing, operativ faoliyat, mulkka egalik huquqi va korxona faoliyat ko’rsatishining boshqa yo’nalishlari qiymat ko’rsatkichlarida ifodalanadi. Moliyaviy reja korxona butun faoliyatini

moliyaviy jihatdan ta’minlashning vositasi sifatida maydonga chiqadi va bir vaqtning o’zida, shu faoliyatning moliyaviy natijalarini xarakterlaydi. Biznes rejaning tarkibida moliyaviy reja quyidagi yo’nalishlar bo’yicha ishlab chiqiladi:

• 
  bozorlarni va ko’zda tutilayotgan sotuvlar hajmini o’zlashtirishning loyihaviy ko’rsatkichlarini ishlab chiqish;
  
• 
  tannarxning turli ko’rinishlarini (to’liq, ishlab chiqarish, to’g’ri va boshqalar) hisob-kitob qilish. Bu yerda marketing tadqiqotlari, reklama, bozorlarni o’zlashtirish xarajatlarini hisobga olish muhim ahamiyat kasb etadi;
  
• 
  pul mablag’larining yillik oqimini loyihalashtirish va moliyaviy natijalarni aniqlash. Bu tushumlarning kelib tushishi, debitorlik va kreditorlik qarzlarining o’zgarishi, moliya to’lovlarini optimallashtirish va boshqalar bo’yicha dinamikalarning bashorat qilinishini taqozo etadi. Shu erning o’zida foydaga oid hisob-kitoblar korxonaning joriy istiqboldagi salohiyati bilan, shuningdek, biznes-rejaning boshqa bo’limlarida aniqlanadigan cheklanmalar bilan muvofiqlashtirilishi kerak;
  
• 
  zaruriy investitsiyalarning hajmi, ishlab chiqarishni kengaytirish bo’yicha moliyaviy resurslarning hajmi, ularning samaradorligi va foydaga ta’sirini aniqlash;
  
• 
  va boshqalar.
  

Umuman olganda, moliyaviy rejalarning ko’rsatkichlari davlatning moliyaviy ahvolini tahlil qilish uchun boshlan-g’ich material hisoblanadi, istiqbolga mo’ljallangan reja-lashtirishning axborot (informatsion) asosi bo’lib xizmat qiladi. Moliyaviy rejalar tizimi moliyaviy resurslar manbalarining (jismoniy va yuridik shaxslar daromadlari) tarkibiy tuzilishidagi o’zgarishlarning ob’yektiv ravishda o’zaro bog’liqligi va uzoq muddatli tendentsiyalarini, shuningdek, kelajakda bu tendentsiyalar rivojlanishiga ta’sir ko’rsatishi mumkin bo’lgan omillarni aniqlashga imkon beradi.

Moliyaviy rejalashtirishni moliyaviy bashoratlashsiz tasavvur etib bo’lmaydi. U yoki bu davr mobaynida davlat-ning mumkin bo’lgan moliyaviy ahvolini (holatini) oldindan ko’ra bilish va moliyaviy rejalarning ko’rsatkichlarini asoslashga moliyaviy bashoratlash deyiladi. Nazariya va amaliyotda moliyaviy bashoratlash ikkiga ajratiladi:

• 
  o’rta muddatli (5-10 yillik) moliyaviy bashoratlash;
  
• 
  uzoq muddatli (10 yildan ortiq) moliyaviy bashoratlash.
  

Moliyaviy bashoratlash moliyaviy rejalarni tuzish bosqichidan oldin sodir bo’ladi. Unda jamiyatning ma’lum bir davrdagi taraqqiyotiga bag’ishlangan moliyaviy siyosatning kontseptsiyasi ishlab chiqiladi. Moliyaviy bashoratlashning bosh maqsadi bashoratlanayotgan davrda haqiqatda mavjud bo’lishi mumkin bo’lgan moliyaviy resurslarning real hajmi, ularni shakllantirish manbalari va ulardan foydalanishni aniqlashdan iborat. Moliyaviy bashoratlar moliyaviy tizim organlariga moliyaviy tizimni rivojlantirish va takomil-lashtirishning, moliyaviy siyosatni amalga oshirish shakllari va metodlarining turli-tuman variantlarini belgilashga imkon beradi. Shu ma’noda, moliyaviy bashoratlar moliyaviy siyosatni ishlab chiqishning zaruriy elementi va bir vaqtning o’zida muhim bosqichi bo’lib hisoblanadi. Ular yordamida moliyaviy tizimning barcha sub’yektlari oldida turgan ijtimoiy-iqtisodiy vazifalarni hal qilishning turli stsenariylari ishlab chiqiladi.

Moliyaviy bashoratlash turli usullarning qo’llani-lishini taqozo etadi. Ularning eng asosiylari quyidagilar bo’lishi mumkin:

• 
  iqtisodiy jarayonlarni aniqlaydigan omillarga bog’liq ravishda moliyaviy reja ko’rsatkichlarining dinamikasini xarakterlaydigan ekonometrik modelni yaratish;
  
• 
  korrelyatsion-regression tahlil;
  
• 
  bevosita ekspertli baholash metodi.
  

Asosida aniq shakllantirilgan maqsad va unga erishishning vositalari yotgan dasturli-maqsadli yondashuv-dan foydalanadigan moliyaviy rejalashtirishning metodi sifatida moliyaviy dasturlashtirish quyidagi-larning bo’lishini ko’zda tutadi:

• 
  yo’nalishlar bo’yicha davlat xarajatlarining ustuvor-larini belgilash (o’rnatish);
  
• 
  davlat mablag’lari sarflanishining samaradorligini oshirish;
  
• 
  muqobil variantning tanlanishiga muvofiq ravishda moliyalashtirishni to’xtatish.
  

Dastur variantining tanlanishi, eng avvalo, iqtisodiy omillarga (resurslarga) bog’liq. Bunda faqat maqsadga erishishning masshtabi, ahamiyati va murakkabligi emas, balki mavjud zahiralarning hajmi, kutilayotgan jami samara, maqsadga erishilmaganda potentsial yo’qotmalar ham hisobga olinadi. Moliyaviy siyosat sohasidagi uzoq va qisqa muddali maqsadlar va choralarni muvofiqlashtirishning muhim metodi sifatida dasturlashtirishdan moliyaviy rejalashtirishning hozirgi amaliyotida faol foydalanish maqsadga muvofiqdir.

Moliyaviy dasturlashtirish rivojlangan mamlakatlarda o’tgan asrning 60-yillaridanoq foydalanib kelinayapti. Uning asosiy mohiyati besh yillik “o’zgarib turadigan” xarajatlar rejasini tuzish bilan belgilanadi. Har yili joriy yil rejasi ko’rsatkichlarining kutilayotgan ijrosi asosida reja o’zgartiriladi (korrektirovka qilinadi). Bunda ko’rsatkichlar besh yillik shkala bo’yicha bir yil oldinga (hisobot yilidan keyingi yilga) “ko’chiriladi”. Oldinda turgan birinchi yilning reja ko’rsatkichlari direktiv (majburiy), keyingi to’rt yillik ko’rsatkichlar esa mo’ljalli (orientirovkali) xarakterga ega hisoblanadi.

Hozirgi paytda dunyoning juda ko’p mamlakatlarida ishlab chiqarish maqsadlariga, resurslar va ijrochilar bo’yicha balanslilikka yo’naltirilgan ilmiy-tadqiqot, tashkiliy-xo’jalik va boshqa tadbirlar tizimidan iborat bo’lgan maqsadli kompleksli dasturlarlardan keng foydalanilmoqda.

2.