19
558-yilda turklar
Yoyiq (Ural) va
Itil (Volga) bo‘ylarini zabt
etadi.
575–576-yillarda Shimoliy Kavkazning bepoyon yerlari-
ni egallab, Qrim yarimoroliga kirib boradilar. Natijada eftallar
davlatining shimoliy hududlari xavf ostida qoldi. Bunday qulay
vaziyatdan foydalangan sosoniylar Toxariston va Chag‘oniyonni
eftallardan tortib oladilar.
Turk xoqonligining eftallar bilan to‘q-
nashishi muqarrar edi. Bunday murakkab
siyosiy vaziyat xoqonlikni eron, so‘ngra
Vizantiya bilan yaqinlashtiradi. Uzoq vaqt eftallar tazyiqida
yashagan sosoniylar bu davlatning tamomila barbod bo‘lishidan
manfaatdor edi.
Xusrav I Anushervon (531–579) tashabbusi bi-
lan yuzaga kelgan o‘zaro harbiy ittifoq eron shohining
Istamiga
kuyov bo‘lishi orqali yanada mustahkamlanadi.
eron askarlarining Balxga hujumi ko‘magida turklar
563-yilda
eftallar davlati yerlariga bostirib kiradilar.
Parak (Chirchiq) vo-
diysi va uning markazi Choch shahri ishg‘ol qilinadi. Sirdaryodan
Eftallar davlatining
qulashi
Qo‘sh tasvirli
Chag‘oniyon
jez tangasi.
Turkiy balbal,
mozortosh
haykali.
o‘tib, Zarafshon vodiysiga kirib boradilar.
Ular
Samarqand,
Kesh va Naxshabni egallab,
Buxoroga yaqinlashadilar.
Sakkiz kun davom
etgan shiddatli jangda eftallar qo‘shini yen-
giladi. Shunday qilib, janubdan eron soso-
niylaridan, shimoldan esa Turk xoqonligidan
563–567-yillarda zarbaga uchragan eftallar
davlati tamomila barbod bo‘ladi. Natijada
mag‘lub davlatning merosi o‘zaro bo‘linib,
Amudaryoning janubiy qirg‘oqlarigacha bo‘l-
gan viloyatlar eron, uning o‘ng sohillari
bo‘ylab Kaspiy dengizigacha cho‘zilgan yer-
lar Turk xoqonligi tasarrufiga o‘tadi.
eftallar davlati qulagach, vaziyat tubdan
o‘zgaradi. endilikda o‘z chegarasini shimo-
li sharqqa tomon kengaytirib olgan eron
Amudaryodan to Suriyaga qadar Ipak yo‘li
ustida haqiqiy sarbon bo‘lib oladi. Uzoq
Sharqdan eron hududlarigacha karvon yo‘li
nazoratini o‘z homiyligi ostiga olgan turk-
lar esa eron orqali Vizantiya bilan bevosita
savdo qiladigan bo‘ldi.