P a ris nüsxəsi azərbaycan respubükast prezidentiNİN

L əşkərün  götürüb  gəld ü n  üstüm ə,
Gidi  R eyhan,  m əg ər  dəli  olm usan?
N ə  girm isən  m ənim   canım  qəsdinə,
Gidi  R eyhan,  m əg ər  dəli  olm usan?
Ərəb  R eyhanın  athları  K oroğlunun  sözlərini  eşidib  qorxuya  düş- 
dülər.  Koroğlu  dedi:
Bir igid  istərem   yayım ı  əyə,
Qoç  igidlər k ə llə   qalxana döyə,
Ç eynərəm   poladı,  püfkürrəm   göyə,
Gidi  R eyhan,  m ə g ər  dəli  olmusan?
Ərəb  R eyham n  atlıları  b ir-b irin ə  dedilər:
-  And olsun A l-O sm anın ocağına, birim iz də Koroğlunun qılıncın- 
dan  sağ qurtarmayacağıq.
Koroğlu  gördü  ki,  atlılar  qaçır,  ö z-özünə  dedi:  “Ay  zalım  de,  tez- 
tez  de ki,  atlılar qaçsın”.
Koroğlu  dedi:
H alaylarun  b ö lü k -b ö lü k  bölsünlər,
Onlar çoxluğuna  güvənm əsünlər,
Bir  igidəm ,  dörd  y ü z-b e ş  yüz  gəlsünlər,
Gidi  Reyhan,  m əgor dəli  olmusan?
Ərob  Reyhanın  bütün  atlılan  qaçdı,  özü tək qaldı.  K oroğlu dedi:
İgid  alm az  igidlərin  ovunu,
G ötürübdü  M isri  qılıc  sovunu,
G örm əm ison  qoç  K oroğlu  lovunu,
Gidi  R eyhan,  m əgor  dəli  olm usan?
Ə rəb  Reyhan çox  igid,  qorxm az  bir cavan idi.  B ütün Rum v ilayə- 
tində  onu  tanım ayan,  adını  eşitm əyən  az  tapılardı.  K oroğlu dedi:
-  Ey Ərəb  Reyhan,  arxana  bir bax,  bütün  atlıların  qaçıb  gediblər. 
Ərəb  Reyhan  dedi:
-  O nlar qarğa  kimidilər.
Ərəb  Reyhan  Ağcaquzunun,  K oroğlu  Qıratın  belində  n ərə  çəkib 
döyüşə başladılar.  H ər birinin on ycddi döyüş yarağı var idi.  Bu yaraq- 
ların  ham ısına  ə l  atdılar,  heç  bir  nəticə  hasil  olmadı.  K oroğlu  gördü,
Ə rəb Reyhan çox  igid  adam dı.  Axır ki,  Koroğlu Ərob  Reyhanın  zoncir 
kəm ərindən yapışıb  b ir-b irlərin o  güc goldilər.  Ərəb  Rcyhan K oroğlu- 
nun  kəm ərindən  yapışıb  dcyirdi  ki,  Eyvazı  aparm ağa  qoymaram.  K o- 
roğlu  da  onun  kəm orindon  yapışıb  deyirdi  ki,  Eyvazı  aparacağam. 
Ç əkiş-bərkişdən  sonra  onlar  özlərini  atın  belində  saxlaya  bilm əyib 
yerə düşdülər, güləşm əyo başladılar.  Elə bil iki erkək şir bir-birilo  gii- 
ləşirdi.  Koroğlu  ürəy in d ə  dedi:  “İlahi,  son  məni  bunun  xatasından 
qurtar” .  Sonra  K oroğlu  “Ya  Ə li”,  dcyib,  Ə rəb  Reyham   qaldırıb  yero 
vurdu,  sinəsi  üstə  çöküb  xoncorini  belindən  çıxarıb,  onun  başını  k əs- 
m ək   istədi.  Koroğlu  ürəyində  niyyot elədi  ki,  əg ər Ə rəb  Reyhan  qor- 
xub  yalvarsa,  başını  k əso cəy əm ,  yox  ogər  kişi  kimi  m ərdlik  göstorso, 
başım   kəsm əyəcəyom ,  belə  igidi  öldürm ək  hayıfdı.  Koroğlu  gördii 
Ə rəb  Reyhan ölüm ündən  qorxm adı,  heç  rəng-rufu  da  dəyişm ədi.  K o- 
roğlu  Qıratın  cilovunu  açıb  Ə rəb  Reyhanın  əl-ayağını  bağladı.  Ərob 
R eyhan  dedi:
-  E y Koroğlu!  Sən  atı  d ə rə d ə n  atlandıranda ürəyim də Eyvazı  sənə 
bağışladım .  M əndən başqa heç  kəs  sənin  dalınca gəhnəyəcək.
K oroğlu dedi:
-   Səni  öldürm əyə  hayıfım   gəlir.  Arxam ca  qoşun  gəlso  də,  sənin 
əl-ayağını  bağlı  görüb  m ənə  yaxınlaşm ağa cürot etmoyocoklər.
K oroğlu  Ə rəb  R eyhanın  əl-ayağını  bağlayıb  Ağcaquzunun  belino 
sarıdı.  Özü  də  Eyvazı  tərkinə  alıb  monzilbomənzil  ötüb  Çom libelo 
çatdı.  G özətçilər K oroğlunun Eyvazla b ərabər goldiyini  dolilorə xobor 
verdilər.  Yeddi yüz yetm iş yeddi  dəli  Koroğlunun qabağına çıxdı.  K o- 
roğlu  əm r etdi  ki,  Eyvaza  xo lət  gətirsinlər.  Eyvaz  xələti  gcydi.  Sonra 
K oroğlu  əm r  etdi  X acə  Y aqubu  zindandan  buraxdılar.  X acə  Yaqubu 
zindandan  çıxardıb  ham am a  apardılar.  Onu  yuyundurandan  sonra  tozo 
paltar  geyindirib  K oroğlunun  hüzuruna  gotirdilor.  Koroğlu  Xaco  Y a- 
qubu  ozizloyib  yuxarı  başa  keçirtdi.  Dolilor  Koroğludan  Eyvazı  ncco 
gətirdiyini  soruşdular.  K oroğlu  başına  golonlori  ovvoldon  axıra  qodor 
saznan-söznon  dcdi.  Sonra  K oroğlu  Ə rəb  Rcyhanın  igidliyini  v o sf 
edən  bclə  bir türkü  söylədi:
Ay  ağalar,  ay  qardaşlar,
İgid,  R eyhan  kimi  gorok,
D idəm don  axıtdı  yaşlar,
İgid,  R eyhan  kimi  gərok.

---

Q alxanını  güm üşləyən,
D üşm anm a  qan  daşlıyan,
E yvazını bağışlayan,
İgid,  R eyhan kim i  gərək.
Ö zünü  m ən ə bağladan,
B ağrum un başın  dağladan,
Q ənim inə  qan  ağladan,
İgid,  R eyhan  kim i  gərək.
B ir  atadan kaş  olaydı,
B ahadur yoldaş  olaydı,
K oroğluya  qardaş  olaydı 
İgid,  R eyhan  kim i  gərək.
Koroğlu  türküsünü  tam am   edib  m əclis  qurdurdu.  Eyvaz  şərab 
süzdü.  K oroğlu dəliləri başına yığıb  şərab  içdi.
DÖRDÜNCÜ MƏCLİS
Naxçıvan vilayətində  Dəırvirçioğlu adm da qorxm az,  igid bir cavan 
var idi.  Dəmirçioğlu bir gün bazarda oturm uşdu,  gördü iki osmanlı b ir- 
birilə  söhbət  edib  deyir:  “Ç əm libelə  gedən  bacarıqlı,  sənətkar  adam - 
lara  Koroğlu  yaxşı  donluq  v erir” .  D əm irçioğlu  bu  sözləri  eşidib  ö z- 
özünə  dedi:  “B urada  ürəyim   partladı.  Görünür,  K oroğlu  çox  m ərd 
adamdı,  gedim onun yanına” .  D əm irçioğlu  durm adan  atmı yəhərləyib 
Ç əm libelə  yollandı.
G ünlərin  bir  günü  K oroğlu  yeddi  yüz  yetm iş  yeddi  dəlisilə  ova 
çıxm ışdı.  Uzaqda bir qaraltı gördü.  Qıratı qaraltıya tə r ə f  çapdı.  D əm ir- 
çioğluna  çatıb dedi:
-  Cavan, hardan  gəlirsən?
D əm irçioğlu dedi:
-   Eşitm işəm   Ç əm libeldə  K oroğlu  adlı  qoçaq,  m ərd  bir  igid  yaşa- 
yır,  gedirəm  onun  qulluğunda dayanam.
K oroğlu gülüb  dedi:
-  Eşitdiyin Koroğlu elə m ən özüm əm .  K oroğlu ancaq m ərdə çörək 
verir,  nam ərdə yox.
K oroğlu D əm irçioğlunu Ç əm libelə  gətirdi.
K oroğlu dəlilərinə  dedi:
-  M ən  ovum u  ə lə   keçirtm işəm .
K oroğlu  sonra  cibindən  bir  alm a  çıxartdı.  Üzüyünü  bannağından 
çıxarıb alm anm  üstünə qoydu, D əm irçioğluna dedi: “D iz çök” . K oroğ- 
lu əm r etdi, dəlilər D əm irçioğlunun papağını başından götürdülər.  K o- 
roğlu  alm am   D əm irçioğlunun  başına  qoydu,  sonra  səksən  ox  atıb  ha- 
mısını  üzüyün halqasından keçirtdi.  Koroğlu gördü ki,  heç  D əm irçioğ- 
lunun  rəngi  dəyişm ədi.  O,  d əlilərinə  üz  tutub  dedi:
-  B elə  cavan  ələ  düşm əz,  buna  at,  x ə lə t gətirin.
Sonra belə bir türkü  oxudu:
Ç əm libelin  səfasında,  seyrində,
G ülüstanda  arzum anım   qalm adı.
Ə sm əriynən  tən g i  piyalə  düzdüm ,
X an  Eyvazda  arzum anım   qalm adı.
D olu-dolu  b a d ə lə ri  içirdim ,
D ov  g əlübən  çox paşalar  köçürdüm ,
S əksən  oxu  əy rim cəd ə n   keçirdim ,
H eç  kam anda  arzum anım  qalm adı.

---