P a ris nüsxəsi azərbaycan respubükast prezidentiNİN

B uyur m əni  öldürsünlər,
D idəm   yaşm   sildirsünlər.
P iyalələr doldursunlar,
İç qanım,  sənə nuş olsun.
K oroğlu öz-özünə dedi:  “Bu q əd ə r zəhm ət çəkib İstanbula gəlm i- 
şəm, heç olm asa on-on beş N igar xanım  kimisi  olaydı götürüb aparay- 
dım ” .
Sazı  götürüb  dedi:
G ə z ə r idim   arzusunda,
X iyabanlar  çarsusunda,
K oroğlunun  qarşusunda,
N igar kim i  on  beş  olsun.
N igar xanımm  əlində  piyalə  görən  Koroğlunun  ağzı  sulandı,  çox- 
dan  idi  ki,  şərab  içmirdi.  K oroğlu  görəndə  N igar  xam m   ona  tamaşa 
eləyir,  dodaqlarım  yalam ağa başladı.
N igar xanım  dedi:
-   Qızlar,  çavuş  m əndən  qorxub,  dil  dodağı  quruyub.  Yazıqdı, 
m um yaya b ir  az  yağ  qatın,  ona  verin  yesin,  özünə  də  deyin  ki,  xanım 
deyir  canına  yazığı  gəlsin,  başını  götürüb  buradan  qaçsın,  yoxsa  onu 
öldürəcəyəm .
K əniz  bir  kasa  yağlı  m um ya  düzəldib  K oroğluya  verdi.  Koroğlu 
əvvəl  elə  bildi  ki,  kəniz  kasada  ona  şərab  gətirir.  Qız  yaxınlaşdıqda 
gördü  kasadakı yağlı m um yadı.  K oroğlu kənizə  “bu n əd i?”  -  dedi.
K əniz  dedi:
-  Bu yağlı  mumyadı,  xanım  bir piyalə  dedi,  m ən isə bir kasa gətir- 
mişəm, götü ye, tez buradan başını götü qaç, yoxsa xanım səni öldürəcək.
K oroğlu  acıqlanıb  dedi:
-  Ay çəp əl, kasanı  qaytar,  m ən bu yem əyi xoşlam ıram .  Bir də x a- 
nım a de  ki,  düz adamdısa,  m ənə  şərab   versin.
K əniz  kasanı geri  qaytardı.  N igar xanım  m ətləbi  soruşduqda kəniz 
dedi:
-   Ay  xanım ,  çavuş  dedi  ki,  m ən   yağlı-m um yam   xoşlam ıram, 
xanım  düz  adamdısa,  m ənə  şərab  göndərsin.
N igar xanım   dedi:
-  Sən tapan hacı  çaxır  içən  olar da!
Sonra dedi:
-  
Qızlar,  gəlin m əclisi  aparaq hovuz qırağında düzəldək,  hacını  da 
kefləndirib  oynadandan  sonra  dəyənəklə əzişdirib  yola  salarıq.
K enizlər dərhal büsatı hovuz qırağına daşıdılar.  N igar xanım  nazla 
sallana-sallana  hovuz  qırağına  gəldi.  K ənizlərdən  kim isi  ona  kabab 
verirdi,  kımi  m əzə.  K oroğlu  N igar  xanıınm   belə  işvə-nazla  gəldiyini 
görüb,  ürəyində  dedi:  “Bu  m əqam da  türkü oxum ayasan neyləyəsən?” 
Sazı  götürüb  dedi:
A y  ağalar,  ay  qardaşlar,
N igar xanım  yenə  gəldi.
D id əm d ən   axıtdı  yaşlar,
N igar xanım   yenə  gəldi.
Sən  tə rsa  ol,  xaçın  alum,
A ğ  üzüvün  m açın  alum,
Hörüb  siyah  saçın  alum,
Salub  dal  g ərdənə  gəldi.
N igar xanım  K oroğluya baxa-baxa nazla hovuzun  qırağına yaxın- 
laşırdı.
K oroğlu dedi:
H eç  b elə  olurmu  işlər,
X əyalun  guyim də  qışlar,
Bir  əlin d ə  m əzə  dişlər,
Bir ə lin d ə   m ina gəldi.
G ö zəlliyin  bildirm əyə,
D idəm   yaşın  sildirm əyə,
K oroğlunu  öldürm əyə,
N igar xanım   yenə  gəldi.
K oroğlu sözünü tam am  eləy ən d ən   sonra N igar xam m ın hökmü  ilə 
kənizlər  onun  başına  tökülüşüb  m öhkəm   əzişdirdilər.  Koroğlu  geriyə 
çəkilm ek  istəyəndə  hovuza  düşüb,  daş  fəvvarəyə  söykəndi.
N igar xanım  k ən izlərə  dedi:
-   Daha ona doyənək  çatm az,  daş  ilə  vurun.
K oroğlu dedi:

---

-  
Ay xanım,  kənizlərə  de vunnasınlar,  sənə  bir sözüm  var. 
Koroğlu  bura  gəlm əyindən  peşim an olm uşdu,  fıkirləşirdi  ki,  Bəlli 
Ə hm ədin gətirdiyi nam ə yalandı.  Ü rəyində dedi:  “B əlli  Ə hm əd,  sənin 
gorbagor olmuş dədəni yandıracam .  Bu qız m əni sevm irdisə, yalan na- 
məni  m ənə  niyə  gətirirdin” .  B elə  fıkirləşə-fık irləşə  dedi:
Ay  ağalar,  cavan  sevdim ,
O ldum   dəli,  divanə  m ən.
N agah  yerdən m ayıl  oldum,
Bir  ala göz  cavanə  mən.
B elə  bilsəydim ,  sevm əzdim ,
Q əm -q ü ssə sin i  yem əzdim ,
Ç ə rx i-fə lə k o   dem əzdim ,
Səno  gəldim   am anə  mən.
K oroğlu  Nigar  xanım ın  ağ  sinəsini  görüb,  ürəyi  döyünm əyə  baş- 
ladı.  Sözünü belə  tamamladı:
Gün  doğdu  m əşriq  dağına,
B ir gül  düzm üş  büxağına,
R əqib,  girm ə  dost bağm a,
G ülün  dordüm   zəm anə  m ən.
K oroğlu  om sin  dilinnən,
H eç  qucan  ö lm ə z belinnən,
N igarım   sənün olinnən,
Q ulam   y ax şı-y am an ə  m ən.
BEŞİNCİ  MƏCLİS
Koroğlu  sözünü  qurtardıqda  N igar  xanım  yuxudan  ayılmış  kimi 
dərin  fıkrə  getdi.  N igar xam m   öz-özünə dedi:  “Ey dili  qafıl, bu ki,  elo 
Koroğlu  deyir,  olm aya  K oroğlu  özüdü.  Əlbət,  Bəlli  Əhməd  nam əni 
ona çatdırıb” .
N igarxanım   dilə  gəlib  dedi:
-  Ey pəhləvan,  K oroğlusansa,  de!
Koroğlu dedi:
-   Ay  xanım,  m əni  əzişdirib  indi  də  deyirsən  Koroğlusan.  M əni 
sevm irdinsə,  nə  üçün  B əlli  Ə hm ədnən  nam ə yollamısan?
N igar xanım  dedi:
-  Ey Koroğlu, bilm əm işəm ,  danışm ışam sa, dilimi kəs,  vunnuşam - 
sa  əlim i.  M ənim  günahım dan  keç.
Koroğlu dedi:
-  Əzoldən sənin  günahından  keçm işəm .
N igar xanım  dedi:
-  Ey Koroğlu,  bir şərtim   var,  atam  Sultan M urad  xotkar sonin  oy- 
n in ə  bir  köynək  tikdiribdi.  O  köynəyi  gotirdəcəyom ,  əyninə  uzun 
g əlsə,  ayaqlarmın  altına  nal  çaldıracağam ,  əgər  oynino  qısa  golso, 
ayaqlarını  kəsdirəceyəm ,  d ar  olsa  qam ını  cırdıracağam ,  gcn  olsa,  si- 
n ə n ə   mıx  çaldıracağam.
Koroğlu  öz-özünə  dedi:  “Bu  m onə  divan  tutm aq  istoyir,  yoxsa 
köynok ya dar olar,  ya da gen  olar,  ya uzun olar,  ya da qısa” .  Sonra  fi- 
kirloşdi  ki,  qadınları  oynatm ağa  nə  var,  köynək  uzun  golso,  bir  az  d a- 
banım ı  qaldıraram,  gödok  gəlso,  ayaqlarımı  bir  az biikorom,  gcn  olsa, 
qarnım ı  bir az  şişirdorəm ,  yox,  dar olsa,  qarnımı  yığaram ” .
Koroğlu N igar xanım a dedi  ki, buyur köynoyi  gotirsinlor.  Konizlor 
köynoyi  gotirdilər.  N igar  xanım   Koroğlunun  olindon  tutub  hovuzdan 
çıxartdı  Koroğlu  köynəyi  geydi,  elə  bil  dərzi  onun  boyuna  biçib  tik- 
m işdi.  Koroğlu  ilə  N igar  xanıın  otağa  getdilor.  N igar  xanım  om r  etdi 
k ənizlor  şorab  gotirdilor.  Osm anlıların  qaydası  ilo  bir  piyalo  Koroğlu 
içdi.  Yavaş-yavaş  ikisinin  do  kefı  duruldu.
N igar xanım  dedi:
-  Ey Cəlali  Koroğlu,  Qıratı  gətirm isən?
Koroğlu dedi:
-  Bəli  xanım,  gətirm işəm .

---