P a ris nüsxəsi azərbaycan respubükast prezidentiNİN

ilə  çapırdı.  Bürcü  Sultan  uzaqdan  baxıb  gördü  ki,  dağ  kimi  bir p əh lə- 
van  qılıncına  söykənib  yolun  ağzını  kəsib,  N igar xanım   onun  yanında 
dayanıb.  B ürcü  Sultanın  canına  qorxu  düşdü,  ö z-özünə  dedi:  “M ən 
belə  bir  pəhləvana  tay  deyiləm ,  y əq in   bu  Koroğludu,  Ç əm libeldən 
gəlib,  yoxsa,  ondan  başqa  kim sə  bu  cürəti  eləm əz,  gəlib  İstanbuldan 
Sultan M urad xoktarın qızı N igar xanım ı götürüb qaçm az” .  B ürcü Sul- 
tan fıkirləşdi ki, yaxşısı budu qoşun m ən ə gəlib  çatana q əd ə r gedib bir 
tə h ə r hiylə  ilə  Koroğiunun başını  qatım.  Bürcü  Sultan uca  səslə  dedi:
-  Ey pəhləvan,  m ən K oroğludan təlim  almışam,  səninlə  əcəm   sa- 
yağı  vuruşacağam ,  dayan bir türkü deyim ,  sonra döyüşə başlayaq.
Koroğlu  Bürcü  Sultana dedi:
-  Bu  axm ağa bax,  başm aqçıya başm aq satır,  m ənim  başım a papaq 
qoyana bax.
Sonra üzünü Nigar xanım a  tutub  dedi:
-  Bu m ən ə kələk gəlir, qoşun gəlib çatana kim i m ənim  başım ı qat- 
m aq  istəyir.  M ən  ona d əym ək istəm irəm .  Sənin x ətrinə qoşun  gələnə 
kimi  dayanacağam .  Bir də  tək adam la vuruşm aq kişilikdən  deyil.
Koroğlu  B ürcü  Sultanı  səsləyib,  türkünü  de,  -   dedi.  B ürcü  Sultan 
dedi:
Handa  gedirsən,  K oroğlu,
Ya  sənündür,  ya  m ənim dür.
Bu nəsyətim   bil,  K oroğlu,
Y a sənindür, ya m ənim dür.
Bürcü Sultan baxıb görəndə ki, bacısı N igar xanım  atın belində dağ 
gövdəli  pəhləvanın  yanm da  dayanıb,  dərindən  bir  ah  çəkdi,  canında 
tükiəri  bir-b iz oldu.  Aldı  dübarə:
Bir köynəyi  var çəkili,
Bağları  əlv an  çiçəkli,
Ala  göz  qara  birçəkli,
Ya  sənindür,  ya  m ənim dür.
Koroğlu B ürcü  Sultana dedi:
-  Ay axmaq,  qara züiflü  m ənim di.
Koroğlu  baxıb  gördü  ki,  qoşun  d ə stə -d ə stə   gəlib  Bürcü  Suitanın 
arxasında dayandı.
Koroğlu N igar xanıma dedi:
-  Q ardaşm  Bürcü  Sultan  da lotudu ha!?
Aldı  Koroğlu:
M eydana  g irəndə  xanlar,
S ənə  qurban  şirin  canlar,
M eydanda  tökülən  qanlar,
Ya  sənindür,  ya  mənimdür.
Bürcü  Sultan dedi:
X otkar oğlu,  adım   Bürcü,
D üşm ənün boynun burucu,
Çalarıq əyri  qılıcı.
Y a  sənindür,  ya  m ənim dür.
K oroğlu dedi:
-  A y haramzada, türkünü belə deməzlər.  Qulaq as gör necə deyərlər. 
K oroğlu ayağmı üzəngidən çəkib yəhərin qaşına qoydu, sazı götü-
rüb dedi:
M ən  sözüm ü  dedim   bəlli.
M ən   K oroğluyam ,  Koroğlu.
A tım   dəli,  özüm  dəli,
Q oç  K oroğluyam ,  Koroğlu.
B ürcü  Sultanın  sərkərdəsi  K oroğlunun  zəhm li  səsindən  qorxuya 
düşüb,  tabınlarına1  dedi:
-  U şaqlar,  bu  qoç  Koroğludu.  Onun  nərəsindən  qarlı  dağların  ba- 
şında  qar  dayanmaz,  boylu  arvadlar  bu  səsin  zəhm indən  bala  salar. 
And  olsun hamımızı  qıracaq.  M ən  qayıdıram.
K oroğlu gördü  qoşunun bir  dəstəsi  qoyub  qaçdı.  Ü zünü N igar xa- 
nıma tutub  dedi:
-   Xanım ,  belə  ki,  görürəm   qardaşının  qoşunu  vuruşm adan  qoyub 
qaçacaq.
K oroğlu  öz-özünə  dedi:  “A y  zalım,  bir  həm lə  ilə  p ərən-porən 
düşdülər” .  Sonra sazı  götürüb  dedi:
M ərd   igidin zatın  bülləm ,
M ü x ə n n ət  üzünə  gülləm ,
D əm ir çeynərəm ,  püfkürrəm ,
M ə n   K oroğluyam ,  Koroğlu.
1  T ərəfd arlarm a

---

Biircü  Sultanm  tabm ları  bu  sözləri  eşidəndə  b ir-b irin ə  dedilər:
-   Dəm ir  çeynəyən  bu  adamın  qabağında dayanm aq olmaz.
Qoşunun  bir  dəstəsi  də  geri  dönüb  qaçdı.  Q alan  hissəsi  isə  B ürcü 
Sultanı  tək   qoymayıb  onun  tərəfındə  durdular.  K oroğlu  gördü  ki,  qo- 
şunun bir hissəsi Bürcü  Sultanı tək  qoymayıb  onun arxasında dayandı. 
Götürüb  dedi:
Bir  sazım   vardur  sədalı,
N igar ləbindən  dad  alı,
M isri  qılıc  qarqu cidalı,
M ən  Eoroğluyam ,  Koroğlu.
Bürcü  Sultan  gördü ki,  arxasında  dayanan bir  dəstəd ən  başqa,  qo- 
şunun ham ısı  p ərən -p ə rən   düşüb.  Koroğlu  dedi:
M ən  K oroğluyam ,  çökdürrəm ,
Y erinizdə  xırm an  əkdirrəm ,
Ü stünüzə  qoşun  tökdürrəm ,
M ən   K oroğluyam ,  Koroğlu.
Koroğlu  sözünü  qurtarıb  Qıratı  Bürcü  Sultanın  qoşununun  üstünə 
sürdü.  Elə  bil  bir  ac  qurd  bir  sürü  qoyunun  içinə  düşm üşdü.  Q oşunun 
qalan  dəstəsi  də  ahu  kimi  çöllərə  qaçdı.  On  yeddi  osm anlı  öldürüldü. 
Bürcü  Sultan  atım  Koroğlunun  üstünə  sürdü.  K oroğlu  fıkirləşdi  ki, 
Bürcü  Sultam   öldürsom,  N igar  xanım   m əndən  inciyəcək.  K oroğlu 
baxıb  gördü N igar  xanım  ağlayır.  N igar  xanım dan  ağlam ağınm   sə b ə - 
bini  soruşduqda Nigar xanım   dedi:
-  Ey  Koroğlu,  bir qardaşım   var,  qorxuram  onu  da  sən  öldürəsən.
Koroğlu  dedi:
-   Ay  xanım,  qorxma,  onu  öldürm ənəm.
Bürcü  Sultan:
-  Əlim in  zərbini  dad -   deyə,  atını  Koroğlunun üstünə  səyirtdi.
Koroğlu  dcdi:
-   Ey  Biircü  Sultan,  m chtərə  verdiyin  çörək  haram   olsun  ki,  atının 
yohər-yiiyonini  yaxşı  borkitm oyib.  İndi  səni  atdan  yerə  salsam ,  d ey ə - 
cəksən  ki,  yohor boş  idi.  Əyil  yəhorini  borkit,  sonra  vuruşaq.
Axmaq  Bürcü  Sultan  aldanıb  oyilib  yəhəri  düzəltm ək  istəy ən d ə 
Koroğlu  Qıratı  onun  üstüno  sürüb  qılıncın  yastısı  ilə  kürəyinə  yüngül
bir  zərbə  endirdi.  B ürcü  Sultan  Qıratın  ayağı  altına  düşdü.  Koroğlu 
atdan düşüb B ürcü  Sultanını  sinəsinə çökdü.  Qılıncı  belindən çəkəndə 
Bürcü  Sultan ağlam ağa başladı.  Nigar xanım   da  iltim as  edirdi.  K oroğ- 
lu Bürcü  Sultana dedi:
-  N ecə  oldu  bəs,  deyirdin,  ya  sənindi,  ya  m ənim di?  EIə  budurm u 
kişiliyin?
Bürcü  Sultan  dedi:
-  Sultan M urad  xotkarın  bu  dünyada bir oğlu,  bir qızı  var.  Oğlunu 
öldürüb,  qızını  da qaçırdıb,  ocağını  söndürürsən.
Koroğlu dedi:
-   Ey  Bürcü  Sultan,  bacın  N igar  xanım ın  kəbinini  m ənə  kəs,  səni 
öldürməyim.
Bürcü  Sultan  dedi:
-   Ey  Koroğlu,  ə rəb   d ilində  səkkiz  cild  kitab  oxumuşam.  M əni 
burax,  necə  istəyirsən  kəbin  kəsim .
Koroğlu  onun  ə lin d ə n   tutub  ayağa  qaldırdı.  Bürcü  Sultan  canınm  
qorxusundan bacısınm  k əbinini  K oroğluya  kəsdi.  K oroğlu Bürcü  S ul- 
tanın  alnından  öpüb  dedi:
-  M ən  də  olum   Ç əm lib eld ə  oturan  Sultan  M uradın  kiçik  n ö k ərlə - 
rindən biri.  B uradan  nigaran  getm ə,  bacını  m əndən  yaxşı  kim ə  v erə- 
cəydin?
Koroğlu  N igar  xanım m   əlin d ən   tutub  yola  düşdü.  Zavallı  B ürcü 
Sultan  Nigar  xanım   gözdən  itən ə  kimi  h əsrətlə  onun  dalınca  baxdı. 
Sonra İstanbula  qayıtdı.
İndi  eşit K oroğlu  ilə N igar xanım dan,  Koroğlu  ilə  N igar xanım   bir 
neçə  m ənzil  k eçdikdən  sonra  bir  çəm onliyə  çatdılar.  Ç əm ənlikdo 
otuz-qırx çadırdan  ibarət  bir  ordu  ilə  rastlaşdılar.  Ordu  fırəng padşahı 
vəzirinin oğlunun idi.  V əzirin oğlu Nigar xanım ın şəklini görüb bir k ö- 
nüldən  min  könülə  ona  aşiq  olm uşdu.  Əhd  eləm işdi  ki,  Sultan  M ura- 
dın yanına getsin,  dinindən dönüb N igar xanım ı  alsın,  öm rünün axırına 
qədər Sultan M uradın qulluğunda dayansın.  İndi  isə öz ordusu ilə  Sul- 
tan  M uradın  hüzuruna  gedirdi.  N igar  xanım   onu  gördükdə  toşvişə 
düşüb  dedi:
-  Ey  Cəlali  K oroğlu,  gəl  buradan  uzaqlaşaq.
Koroğlu  dedi:
-   A y  xanım,  sənin  toyunun  xərci  yüz  m in  tüm ən  olacaq,  m ən  isə 
yoxsul  bir  adamam,  icazə  ver  orduya  hücum   eləyim ,  bunların  azı  əlli 
min-yüz min var-d ö v ləti  olar.

---