P a ris nüsxəsi azərbaycan respubükast prezidentiNİN

ON İKİNCİ MƏCLİS
Koroğlu  Bolu  bəyə  ənam,  xələt  verdi.  Ona  xüsusi  otaq  ayırdı. 
Gündəlik yemək-içməyini verib onu az da olsun korluq çəkməyə qoy- 
madı.  Bu  minvalla  beş-altı  gün  keçdi.  Bir  gün  Koroğlu  Bolu  bəylə 
şərab məclisində oturmuşdu.  Bir də  gördü,  Bolu bəy ağlayır.  Koroğlu 
Bolu bəyə dedi:
-  Niyə ağlayırsan, yoxsa,  məndən inciyibsən?
Bolu bəy dedi:
-  Ey Koroğlu, ürəyimdə bir nisgilim var,  ona görə  ağlayıram.
Koroğlu dedi:
-  Dərdin nədi?
Bolu bəy dedi:
-  Ey  Cəlali Koroğlu,  bilirsən ki,  Həsən paşanın qızı Dona xanıma 
aşiqəm.  Həsən paşa and  içib  şərt kəsib  ki,  əgər Koroğlunu  tutub bura 
gətirsən,  qızım  Dona  xammı  sənə  verəcəm.  Çəmlibeldə  də  başıma 
belə bir iş gəldi.  Qoşunum qırıldı,  arzum ürəyimdə qaldı.
Koroğlunun Bolu bəyə yazığı  gəlib dedi:
-  Məni İstanbula Həsən paşamn yanına aparsan, qızını sənə verəcək?
Bolu bəy dedi:
-  Bəli, verəcək.
Koroğlu dedi:
-  Bolu bəy,  mənə  düzünü de,  sən mərdsən,  yoxsa namərd?
Bolu bəy dedi:
-   Ey  Cəlali  Koroğlu,  bəri  başdan  mərdlikdən  dəm  vurmaq  nəyə 
gərəkdi.  Mərd, ya namərd olduğum axırda bəlli  olar.
Koroğlu Dəli Mehtəri  çağırıb  dedi:
-  Mənim sər tövləmdən güclü,  iri bir yabı  gətir.
Dəli Mehtər yabım  gətirdi.
Koroğlu Bolu bəyə dedi:
-  Məni  nə  təhər aparacaqsan?  Dustaq 
kim i 
aparmaq  istəyirsənsə 
deyim ki, haçalı bir kündə  düzəltsinlər, boynuma  vur apar.
Bolu bəy dedi:
-  Ey Cəlali Koroğlu, kündə nəyə  gərəkdi?
Koroğlu  Dəli Mehtərə dedi:
Bolu bəy  deməyə utanır, tapşır bir iki haçalı kündə düzəltsinlər.
D əlilər K oroğlunun  sözünü  eşidib  onun  ayaqlarına düşüb  dedilər:
-  Ay  ağa,  bu n ə  işdi  tutursan?  N iy ə  özünü  sağ  ikən  düşm ən  əlinə 
verirsən?
Koroğlu elə bil cin  atına m inm işdi.  D əlilər n ə  qəd ər yalvardılarsa, 
qəbul  etm ədi.  D ə lilə r  gördülər  ki,  yalvarm ağın  faydası  yoxdu.  O nlar 
Koroğludan  soruşdular:
-  N ə  vaxt  qayıdacaqsan?
Koroğlu  dedi:
-  Altı  aydan  sonra  qayıdacağam .
D əlilər  B olu  b əy in   atlılarını  da  zindandan  buraxdılar.  Onları  y a - 
bıya m indirib İstanbula yola saldılar.  B olu b əy  yol boyu K oroğluya elə 
qulluq  göstərirdi  ki,  satın  alınm ış  qul  öz  ağasına  elə  xidm ət  etm əzdi. 
Qul  nədi,  heç  oğul  da  atasm a belə  qulluq göstərm əzdi.
Bolu  b əy   öz  h ə rə k ə tilə   K oroğlunu  arxayın  etdi.  Ç əm libeldən  bir 
neçə m ənzil uzaqlaşdılar.  Bolu bəy gördü ki,  Ç əm libeldən xeyli  arala- 
nıblar.  A rtıq  h ə r  tərə fd ən   g et-gəl  kəsilib,  heç  bir  insan  oğlunun  bu 
yerlərə əli çatm az.  H ə r yandan arxayın olandan sonra şeşpərlə K oroğ- 
lunun belindən elə vurdu ki, yazıq K oroğlu yerə sərildi. K oroğlu gördü 
ki,  onu vuran  Bolu bəydi.  Bolu b əy ə  dedi:
-  Ay  vələdüzna,  m ənim  yaxşılığım ın  əvəzi  budu?
Bolu b əy   dedi:
-   Ay  axm aq  aşıq  Rövşən,  axı  sən  m ənə  nə  yaxşılıq  edibsən? 
H əsən paşanın üç  kürur pulunu kəsib,  m ənim   də  on  iki  m in  atlımı  qı- 
rıbsan.  Budu  sənin  m ən ə  etdiyin yaxşıhq?
Koroğlu  gördü  ki,  ə l-q o lu  bağlı atın qabağına salıb  aparırlar, ə la c - 
sız  qalıb  kor-pcşm an  ürəyində  dedi:  “B u nə  axm aq qeyrət  idi  ki,  m ən 
göstərdim ?”  Sonra B olu bəyə  dedi:
-  De  qollarım ı  açsınlar,  bir türkü  deyim,  sonra yenə  bağlayarlar.
Bolu bəy  dedi:
-   Ay  anası  ləçər,  gözüm ü  elə  qorxutm am ısan  ki,  b ir  də  qolunu 
açam.
Koroğlu  qolu  bağlı  dedi:
G ör necə  g ü n lə rə   qoydu,
B u  qəhbə  ruzgar m əni.
A xır in c əld ə r öldürer,
B u nam us  m əni,  ar m əni.

---

N əsidür,  b əy lə r nəsidür,
Bu  g ələn  yarın səsidür,
F ələyin  tapançasudur,
Salıbdı  d ə rb ə d ər m əni.
B olu  b ə y   Koroğluya  qulaq  asırdı.  K oroğlu  Ç əm libeli  xatırlayıb 
dedi:
Saxladur,  b əy lər saxladur,
B ağrum un  başın oxladur,
Y adum a  düşər  ağladur,
Ç əm libel  tə k   diyar m əni.
Ac  etdi,  Koroğlu,  ac  etdi,
M isir şəh rin   xərac  etdi,
G ör k im lərə  m öhtac  etdi,
Bu  qəh b ə  ruzgar m əni.
K oroğlu  sözünü qurtaran kim i  atlılar İstanbula yollandılar.  K o ro ğ - 
lu  geri  baxıb  gördü  ki,  Ç əm libel  artıq  gözdən  itib.  A ncaq h ə lə   d a ğ la - 
rın  zirvəsi  görünürdü.  K oroğlu B olu b əye  dedi:
-  A yaq  saxla,  bir türkü deyim ,  sonra gedək.
Bolu  b əy   soruşdu ki,  de  görüm,  nə  deyirsən?
K oroğlu  dedi:
Qarşı  yatan  qarlı  dağlar,
M ənim   sə n d ə  yarum   qaldı.
Ə lim   y etm əz  gülün  dərəm ,
D al  budaqda narum   qaldı.
M əni  tutdı  B olu bəylər,
D əm ir zə n cir boynum   əy lər,
T am am   b ir-b irin d ən   yeylər,
T ə z ə   m əhbublarım   qaldı.
Bolu b əy   dedi:
-  Ay vələdüzna,  bütün  aləm i  viran  qoyan  sənsən ki!
K oroğlu  ürəyində  dedi:  “A y  haram zada,  A llah  qisası  yerdə 
qoym az” .  Sonra sözünə  davam   etdi:
-  Bolu  bəy,  ürəyim   dağlandı,  bir türkü  də  dem ək istəyirəm .
Koroğlu  dedi:
M ə n i tutdı  dost  əcəli,
Ö ldürü,  verm əz  m əcəli.
H e y f qırm adum  qacari,
B u  sinəm də  dağım   qaldı.
Koroğlu B olu b əy lə yola çıxm aq istəyəndə Eyvaz çox yalvarıb  ağ- 
lamışdı. Eyvazm  axıtdığı  göz yaşları  da K oroğlunu şeytan atından y en- 
diro bilməmişdi.  Koroğlu Eyvazın tökdüyii göz yaşlarını yada salıb dcdi:
G ülün  dərdim   d ə s tə -d ə s tə ,
Ə rm ağan  g ö ndərdim   dosta,
M ə n   gedəndə  yollar  üstə,
D urub  Eyvaz  ağlar  qaldı.
K oroğlu,  sığın xudayə,
Q alxan ol,  g izlən qadayə,
R əqib,  girm ə  g əl  arayə,
Ç əm libel tə k  yerim   qaldı.
Koroğlu  ə li-q o lu   bağlı  atların  qabağında,  Bolu  boylə  atlıları  da 
arxada,  gecə-gündüz  yol  gedib  İstanbulun  iki  m ənzilliyino  çatdılar. 
B olu bəy H əson  paşaya  m uştuluq  yollayıb  dedi:
-  Bəxtin  gətirdi.  K oroğlunu  diri  tutub hüzuruna  gotirmişom.
H əsən  paşa  ycddi  yaşında  uşaqdan  tutm uş  yetm iş  yaşında  qocaya
kim i  bütün  İstanbul  ohalisino  hökm  edib  onları  Bolu  boyin  pişvazına 
çıxartdı.  Y eddi-səkkiz  adam   Koroğlunun  boynundakı  zoncirdon  tutub 
ço k ə -çə k o   aparırdı.  B olu  bəy,  adam ları,  K oroğlu  ilo  birlikdo  golib 
İstanbula  çıxdılar.  H əsən  paşa  Bolu bəyo  əm r cdib  dedi:
-  Koroğlunu 
m ə n im
  hüzurum a gotir 
görüm   n
cco  adamdı?
N eçə nofər dağ kimi  igid K oroğlunun boynunun  zoncirindon  tutub 
çə k ə -ç o k ə   H əsən  paşanın  divanxanasına  gətirdilor.  Hoson  paşa  K o- 
roğlunun  boy-buxununu,  dağ  kimi  gövdəsini  görüb  canına  lorzo 
düşdü,  qorxudan  gözlərini  yumdu.  H əsən  paşa  B olu  boyo  dedi:
-  Bunu tez aparın,  y oxsa bağrım   çatlayar.
Koroğlu  ürəyində  dedi:  “G orbagor  oğluna  bir  bax,  mon  d ə  deyir- 
dim  bu bir ağıllı  adam dı” .  K oroğlu  H əsən  paşaya  dedi:

---