29
İkinci
tərəfdən, əksər psixoloqların və bəzən dilçilərin də hər
addımbaşı istinad etdiyi ictimai fikir, təcrübə və cəmiyyətin özü
ontogenezdə “uşaq” səviyyəsində olmuşdur. Uşaqla ünsiyyət zamanı
dərketmə və təfəkkür prosesində ümumiləşdirilmiş ifadə və ünsiyyət
təcrübəsini hazır şəkildə ötürmə və ya təlqin etmə imkanına rast
gəlindiyi halda, ontogenezdə belə bir imkan, ümumiyyətlə, mövcud
olmamışdır.
Göstərilən catışmazlıqlarına baxmayaraq, ilkin dilin for-
malaşması və ya ontogenezi ilə bağlı müəyyən elmi fikirlər yaranmış,
dilin formalaşmasında təfəkkürün və ya təfəkkürün formalaşmasında
dilin rolunun araşdırılması məsələlərinə bir sıra tədqiqat əsərləri həsr
edilmişdir.
§ 1.2. Dilin psixoloji problemlərinin
öyrənilməsi mərhələləri
Son dövrlərdə dilin psixoloji problemlərinin həlli istiqamətin-
də aparılan bütün tədqiqatlara psixolinqvistik tədqiqat adı verilməsi
ənənə şəklini almışdır. Əslində necə adlandırılmasından asılı
olmayaraq, başlıca məqsədi dilin psixoloji problemlərinin həlli olan
belə tədqiqatların yaranmasını şərti olaraq üç mərhələyə bölmək olar:
birinci mərhələ – psixolinqvistikanın bir elm sahəsi kimi
rəsmən yaradılmasının elan olunduğu tarixə qədərki dövr, yəni 1950-
ci illərə qədərki dövrdür;
ikinci mərhələ – Amerikada, Qərbi və Şərqi Avropada (əsasən
Rusiyada), Yaxın və Uzaq Şərqdə (əsasən Yaponiya və Çində)
psixolinqvistik tədqiqatların əsas nəzəri bazasının yaradıldığı dövr,
yəni 1950-1970-ci illərdir;
üçüncü mərhələ – konkret istiqamətlər üzrə psixolinqvistik
tədqiqatların aparıldığı son illər, yəni 1980-ci illər və daha sonrakı
dövrdür.
20-ci əsrin 40-cı illərində linqvistika və psixologiyanın eyni
anda
tətbiqi ilə bəzi dil-nitq-davranış məsələlərinə aydınlıq gətirilmə-
sinin vacibliyi, zəruriliyi haqqında çağırışlar səslənirdi.
1953-cü ildə Amerika psixoloqları C.Keroll və Ç.Osqudun tə-
30
şəbbüsü ilə universitetlərarası elmi seminar keçirildi. Bir çox məşhur
linqvistlər də bu seminarda iştirak edirdilər. İki ay davam edən
müzakirələrin nəticəsi olaraq bir kitab yarandı. “Psixolinqvistika”
adlanan bu kitab 1954-cü ildə nəşr olundu
1
.
Qeyd etmək lazımdır ki, psixolinqvistikanın bir elm sahəsi
kimi meydana çıxmasından çox-çox əvvəl onun ayrı-ayrı problemləri
və məsələləri müxtəlif tədqiqatçıların əsərlərində nəzərdən keçiril-
mişdir. Psixolinqvistik və ya linqvopsixoloji araşdırmaların xronoloji
təsviri və analizi bu tədqiqatın məqsədləri arasında olmasa da, dilin
psixoloji problemləri ilə bağlı fikirlərimizin formalaşmasında az və
ya çox dərəcədə rolu olan ayrı-ayrı müəllif və əsərlər haqqında qısaca
söz açmağı lazım bilirik.
Elə fikirlər var ki, onlardan ilkin mənbə kimi istifadə etmiş,
ayrı-ayrı mülahizələri davam və inkişaf
etdirərək elmi gerçəklərə
istiqamətlənməkdə faydanlanmışıq. Bu müəllif və əsərlərdən fikrimi-
zə dəstək məqsədi ilə söz açırıq.
Elə fikirlər var ki, yanlış olmasına baxmayaraq, onlar bu gün
də elmi gerçək kimi qəbul edilir. Bunun tam tərsinə olaraq, elə
fikirlər də var ki, elmi gerçəyi əks etdirsə də, haqsız irad və tənqidlərə
məruz qalır. Belə müəllif və əsərlərdən ilk növbədə elmi ədaləti bərpa
etmək və təbii ki, öz mövqeyimizi ortaya
qoymaq məqsədi ilə söz
açırıq. Fikri fikrimizlə daban-dabana zidd olan müəllif və əsərlərdən
isə elmi sayıqlığı itirməmək və eyni zamanda elmi gerçəyin harada
olduğunu müəyyənləşdirmək haqqını oxuculara vermək məqsədi ilə
söz açmağı lazım bilirik. Yanlışlığı, demək olar ki, hamıya məlum
olan və bu səbəbdən də bizi həmin yanlış yolla getmək əziyyətindən
qurtaran, eyni zamanda söylədiyi ümumi nəzəri fikirlərin gerçəkliyi
hamı tərəfindən bilinən və qəbul edilən müəllif və əsərlərdən isə
geniş şəkildə söz açmağa ehtiyac duymur, yeri gəldikcə onlara qısa
istinadlar verməklə kifayətlənirik.
1
Psycholinguistics. A survey of theory and research problems. Ed. By Ch.E.Osgood and
T.A.Sebeok. Baltimore, 1954.
31
§ 1.3. V.Humboldt: Dil fəaliyyətin özüdür
Filosof, psixoloq və dilçi alim kimi tanınan V.Humboldtun
əsərlərini şərti olaraq linqvistika və psixologiyanın qovşağında yara-
nan psixolinqvistikanın başlanğıcı və ya bünövrəsi hesab etmək
mümkündür. O dövr üçün psixologiya hələ natural fəlsəfədən ayrılıb
müstəqil elm sahəsi kimi formalaşmasa da, V.Humboldtun əsərlərinə
əsasən, onun həm linqvistikanın, həm də psixologiyanın metodolo-
giyasına yaxından bələd olduğu qeyd edilir
1
. V.Humboldtun konsep-
siyaları elmi cəhətdən dərin, dialektik baxımdan ziddiyyətli olmaqla
yanaşı, dilçilikdə bir sıra istiqamətlərin, o cümlədən psixoloji istiqa-
mətin inkişafına başlanğıc vermişdir
2
.
Hətta belə demək mümkündür
ki, dilçilik elmində psixolinqvistik tədqiqatlar istiqamətinin ən tanın-
mış nümayəndələrindən A.Potebnya öz əsərlərində məhz V.Hum-
boldtun fikirlərini davam və inkişaf etdirmişdir
3
.
V.Humboldtun fikrincə, “Dil
ölü məhsul (Erzeugnes) kimi
yox, yaradıcı proses kimi (Erzeugung) nəzərdən keçirilməlidir…
Əsas mahiyyəti baxımından dil həm stabil, həm də daima dəyişən-
dir… Dil – fəaliyyətin məhsulu (Ergon) yox, fəaliyyətin özüdür
(Energeia)… Dil daima yeniləşən, tələffüz edilən səsləri məna ifadə
etməyə yönəldən ruhi fəaliyyətdir”
4
.
Psixolinqvistikanın ən son nailiyyəti və yeni məktəbi hesab
olunan “Nitq fəaliyyəti nəzəriyyəsi”nə fəaliyyət ideyasının psixologi-
yadan,
daha dəqiq desək, A.N.Leontyevin və A.R.Luriyanın psixolo-
giya ilə bağlı tədqiqatlarından gəldiyi iddia olunsa da
5
, göründüyü ki-
mi, V.Humboldtun zamanında və onun əsərlərində belə bu ideya dil-
çilikdə artıq mövcud olmuş, sonralar A.Potebnyanın, F.de.Sessürün,
L.Şerbanın və digər dilçilərin konsepsiyalarında öz əksini tapmışdır.
1
Тарасов Е.Ф.Тенденции развития психолингвистики. Москва «Наука», 1987, с. 13.
2
Звегинцев В.А.О научном наследии Вильгельма фон Гумбольдта // Гумбольдт В. фон.
Избранные труды по языкознанию. Москва, 1984. Ön söz.
3
Тарасов Е.Ф. Həmin əsəri, s. 14.
4
Гумбольдт В. Избранные труды по языкознанию, М., 1984, с. 69-70.
5
Леонтьев А.А.Психолингвистические единицы … . Москва, «Наука», 1969.
32
§1.3.1. Nitq vasitəsilə düşünmənin tədqiqi zamanı müəyyən
edilmişdir ki, psixologiya və dilçilik elmi daima əməkdaşlıq edir. Bu
əməkdaşlığın elmi şərhi ilk dəfə məhz V.Humboldtun əsərlərində
müşahidə olunmağa başlanmışdır. Nitq vasitəsilə düşünmənin ma-
hiyyətini şərh edərkən V.Humboldt bəzi fikirlər irəli sürmüşdür ki,
həmin fikirlər psixologiyada L.Vıqotski, dilçilikdə isə A.Potebnya tə-
rəfindən davam və inkişaf etdirilmişdir.
V.Humboldt yazır: “Dil fikri formalaşdıran orqandır (Die
Sprache ist das bildende Organ des Gedanken). İntellektual fəaliyyət
tamamilə ruhidir, dərin daxilidir və müəyyən
mənada izsiz yox olan-
dır, nitqdə səsin köməyi ilə materiyalaşır və hiss orqanları vasitəsilə
qəbul edilə bilir. Bu səbəbdən intellektual fəaliyyət və dil vəhdət
təşkil edir ... Subyektiv fəaliyyət təfəkkürdə obyekt yaradır.
Təsəvvürlərin heç biri əvvəlcədən verilmiş əşyaların tam mənimsə-
nilməsi deyil. Hiss orqanlarının fəaliyyəti ruhi fəaliyyətlərin daxili
prosesləri ilə sintetik əlaqədə olmalıdır. Məhz bu əlaqə nəticəsində
obyektə çevrilərək subyektiv qüvvəyə qarşı qoyulan təsəvvür yaranır
və o da yenidən mənimsənilərək subyektə çevrilir. Bütün bunlar dilin
yardımı ilə baş verir”
1
.
Etiraf edək ki, dil və dərketmə məsələlərindən yazan, özünə və
elmə hörmət edən heç bir tədqiqatçı elmi gerçəyin bir addımlığında
dayanan bu fikirlərdən yan keçə və ya onlara öz münasibətini
bildirməyə bilməzdi. Çünki V.Humboldt burada hissi mənimsəmə-
dən başlayıb düşünmə fəaliyyətləri ilə müşayiət olunan və təsəvvürün
formalaşması ilə başa çatan dərketmə prosesini şərh etmişdir. Qeyd
edək ki, V.Humboldtun bu şərhi bu günə qədər dil və dərketmənin
əlaqələrinin araşdırılması istiqamətində verilmiş ən
müasir şərhlərdən
yalnız bir və ya bir neçə parametri ilə fərqlənir.
§1.3.2. V.Humboldta görə, nitq bir tərəfdən, ümumiyyətlə,
səsdir, digər tərəfdən isə hissi təəssüratların, daxilə yönəlmiş ruhi
fəaliyyətlərin məcmusudur. Bu hissi təəssürat və fəaliyyətlər dilin
yaranması ilə anlayışların əmələ gəlməsinə xidmət edir və ya onların
1
Гумбольдт В. Избранные труды по языкознанию. М., 1984, с. 75, 77.