Azərbaycan Respublikası Prezidentinin ĠĢlər Ġdarəsi
PREZĠDENT KĠTABXANASI
───────────────────────────────────────────────────────────────────────────────────
6
tərəfdən baĢsız qalmıĢ ölkənin baĢçısının fəaliyyətə gələcəyini gözləməklə, cəbhə xəttində tutarlı dönüĢ
yaratmaq əzmiylə çalıĢırdılar. Təpədən dırnağadək silahlanmıĢ erməni-rus hərbi birləĢmələrinin Xocalını iĢğal
etməsinin qarĢısını almaq üçün rayonda yetərincə silah-sursat olmasa da, qeyrətli oğullar Əsgərana hücum
etməklə, heç olmasa dinc sakinləri ölümün pəncəsindən xilas etməyin yollarını arayırdılar.
Ağdamda.
Məlum olduğu kimi, o vaxt mərkəz bilərəkdən, planlı Ģəkildə Ağdamdakı könüllü dəstələr arasına nifaq
salaraq gücümüzü parçalamağa nail olmuĢdu. Ona görə də ermənilərə qarĢı hansısa geniĢmiqyaslı hücum
əməliyyatının keçirilməsi böyük risk tələb edirdi. Məhz bu baxımdan Bakı-da yaĢayan ağdamlı ziyalıların bir
qrupu, o cümlədən mərhum Ģairimiz Famil Mehdi, professor Nəriman Nərimanov və baĢqaları fevralın
əvvəllərindən Ağdama gələrək könüllü dəstələr arasında birlik yaratmaq üçün xeyli iĢ görmüĢdülər. Bunun
nəticəsi olaraq, Əsgəran üzərinə hücum əməliyyatının planı hazırlandı.
Fevralın əvvəllərindən baĢlayaraq, Xocalının mühasirə həlqəsi daha da daralmağa baĢlamıĢdı. Malıbəyli,
QuĢçular və Qaradağlı kəndlərinin iĢğalın-dan sonra Yuxarı Qarabağda ən strateji məntəqələr kimi, Xocalının
iĢğalı ermənilərin qarĢısında dayanan mühüm məsələ idi. Ona görə də buna ciddi Ģəkildə hazırlaĢırdılar. Və bu
hücumdan Azərbaycan rəhbərliyi də hali idi. Ancaq hələ ki, heç bir tədbir görülmürdü. Əlac yenə yalnız
Ağdama və rayonun könüllü dəstələrinə qalmıĢdı...
Hər gün rayonun baĢ meydanına toplaĢan sakinlər, eləcə də burda məskunlaĢmıĢ qaçqın-köçkünlər təcili
olaraq Əsgərana hücum etməklə, Ağdam-Xocalı yolunun açılmasını tələb edirdilər.
Belə mitinqlərin birində - fevralın 18-də keçirilən mitinqdə yaĢlı bir qadının tribunadan Vətənin qeyrətli
oğullarına, ölkə baĢçısına müraciəti bu gün də qulağımda səslənir. Xocalıdan vertolyotla çıxarılan ağbirçək ana
ağlaya-ağlaya deyirdi: "Xocalını itirmək üzrəyik. Heç olmasa, qadınları, uĢaqları xilas etmək lazımdır.
Ermənilər Ģəhəri dörd tərəfdən mühasirəyə alıblar. Orda keĢik çəkən oğulların isə canlı köməyə, həm də silah-
sursata ehtiyacı böyükdür. Bu gün, sabah Əsgərana hücum edilməsə, ermənilər əsrin ən böyük faciəsini
törədəcəklər. Alın baĢımdakı yaylığı! Ya onu bayraq edib, hücuma keçərək, Xocalını, ordakı qız-gəlini,
günahsız körpələri, qocaları xilas edin, ya da onu baĢınıza örtük edin!" ,
Bu çıxıĢdan sonra meydan coĢub-çağladı, hamı "Hücum! Hücum!" deyə hayqırırdı. Hücum əmrindən isə
hələ də xəbər yox idi.
Ancaq jurnalist çevikliyi ilə ələ keçirdiyimiz məlumatlardan aydın olmuĢdu ki, Əsgəran üzərinə hücum
fevralın 20-nə planlaĢdırılıb. Nə fayda ki, o vaxtkı hakimiyyətin bütün vədləri kimi, bu vədi də yerinə
yetirilmirdi. Sonra bu tarixi 22, daha sonra isə 25-i əvəzlədi. Deyilirdi ki, fevralın 25-də Əsgərana hücum
edilərək Ağdam-Xocalı yolu açılacaq və Xocalı xilas olacaq.
Xocalı xilas oldumu?
Səbri tükənmiĢ əhali meydanı tərk etmirdi, hamı hücum əmrini gözləyir-di. Ġnanıram ki, bu əmr
verilsəydi, nəinki könüllü dəstələrin döyüĢçüləri, hətta əliyalın sakinlər belə çomaqla olsa da, Əsgəran üzərinə
yeriyəcəkdi. Çünki artıq səbr kasası dolmuĢdu, insanlar yağı düĢmənə cavab verilməsinin vaxtı çatdığını
anlayırdılar.
Fevralın 25-də səhər tezdən meydana toplaĢan camaat xoĢ bir müjdə gözləyirdi - nəhayət, Əsgərana
hücum edilərək, Xocalı azad olunacaq. Amma...
Həmin gün səhər saat 10 radələrində meydana toplaĢanların qarĢısına - tribunaya bir az əvvəl mülki
formada Xalq Cəbhəsinin nümayəndəsi kimi təqdim edilmiĢ, indi isə artıq leytenant rütbəsində olan Fəhmin
Hacıyev çıxdı. Düzdü, o da vəziyyətin ağır olduğundan, Xocalının xilas edilməsinin vacibliyindən danıĢdı və
bildirdi ki, bunun yeganə yolu Əsgəranın ermənilərdən təmizlənməsidi. Və bir də elan etdi ki, hələlik hücum
etmək olmaz, sabahı gözləmək lazımdır. Onun bu son sözləri izdiham tərəfindən fitlə qarĢılansa da, hansısa
qüvvələrin Fəhminə verdiyi səlahiyyət hər Ģeyi həll etdi. Elə Xocalının taleyini də. Fəhmin Ağdamda son
çıxıĢını baĢa vurduqdan sonra yox oldu. Bir də fevralın 26-da - Xocalı faciəsi baĢ verən gün onu "Moskviç"
markalı avtomobillə Bakıya qaçanda Uzundərədə görə bilmiĢdilər. Bu, onun son gediĢi və Qarabağ
müharibəsində məğlubiyyətimizin baĢlanğıcı oldu.
Xəyanət
Xocalının tarixinə qara hərflərlə yazılan bir günü - 26 fevralı yaĢamaq zorunda qoydu bizləri. Elə həmin
gün Ağdam bir-birinə dəydi. Əsgəran istiqamətinə axıĢan könüllü dəstə əsgərləri, əliyalın camaat ermənilərin
vəhĢicəsinə Xocalı üzərinə yeridiyindən xəbər tutan kimi, soydaĢlarımızın dadına çatmağa, onları ölümün
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin ĠĢlər Ġdarəsi
PREZĠDENT KĠTABXANASI
───────────────────────────────────────────────────────────────────────────────────
7
pəncəsindən xilas etməyə çalıĢırdılar. Bütün cəbhə xətti boyunca səpələnmiĢ insanlar müxtəlif istiqamətlərdə
Xocalıdan qaçıb-qurtara bilmiĢ sakinlərə köməyə tələsirdilər. Bəlkə də bu axın olmasaydı, Xocalıdan heç kəs
sağ çıxa bilməyəcəkdi.
HaĢivə:
Qeyd edim ki, o vaxt Ayaz Mütəllibov hakimiyyətini devirmək üçün dəridən-qabıqdan çıxan Xalq
Cəbhəsinin liderləri üçün bu qətliam həlledici mərhələ oldu. Qara qüvvələr yüzlərlə dinc sakinin, Vətənin
müdafiəsində qeyrəti, namusu ilə silahlanaraq, mərdliklə dayanan oğulların qanı bahasına istəklərinə nail
oldular. Qarabağın qumara qoyulduğu məhz həmin günlərdən aydın oldu. "Qarabağ" kartı Azərbaycanı ələ
keçirmək niyyətində olan böyük dövlətlərin, ölkə daxilində isə hakimiyyətə can atan siyasi qüvvələrin əlində ən
güclü silaha çevrilmiĢdi. Bu silah kimlərisə istəyinə çatdırır, qarabağlıları isə yurdsuz-yuvasız qoyur, onlara
"qaçqınlıq-köçkünlük" damğası vururdu. Xocalı da bu oyunda bir "gediĢ" idi və həm ermənilər, həm ruslar, həm
də içimizdəki xainlər tərəfindən ustalıqla dəf edilirdi.
Soyqırımı
Fakt bu idi ki, Xocalı soyqırımı artıq törədilmiĢdi. Qətlə yetirilənlərin sayı, cəsədləri üzərində vəhĢiliklər
törədilməsi, təhqir edilməsi, ermənilərin vəhĢiliyi barədə ötən 18 ildə çox yazıldığından, yenidən təkrarlamağa
lüzum yoxdur. Sadəcə, bu yazını qələmə almaqla bir daha diqqətə çatdırmaq istəyirəm ki, o vaxt Azərbaycan
dövləti soyqırımının qarĢısını ala bilərdi, amma nədənsə (?!) almadı. Xəyanət Xocalı boyda bir yurdun yer
üzündən silinməsinə, ən baĢlıcası isə Qarabağ müharibəsində insanların gözünün qırılmasına səbəb olmuĢdu. Və
bir də onu demək istədim ki, Xocalı faciəsi xarici düĢmənlərimiz və daxili xəyanətkar canilərin əvvəlcədən
hazırladığı geniĢmiqyaslı bir planın tərkib hissəsi kimi törədilmiĢdi.
Bu, Ermənistanın Qarabağı ələ keçirmək planının reallaĢmasına Ģəriət yaradan ən böyük amillərdən biri
idi.
Bütün bunlar qarĢıda bizi gözləyən daha böyük itkilərin baĢlanğıcı oldu. Növbədə ġuĢa idi...
S
arvan ġAMĠLOĞLU
“Qarabağ”.-2010.-12-24 fevral.-N.3.-S.4.,26 fevral-11 mart.-N 4.-S.4.
Dostları ilə paylaş: |