İsmayıl Qarayev a ş İ q L ə R
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
26 dözümsüzü mən sayılırdım. Gəmi bir balaca yırğalanan kimi başım üstümdə durmur, tezcə dəniz xəstəliyinə tutulurdum. Amma indi bilirsən məni fırtına harada tutur? Aliyənin «harada» – deyə soruşan nəzərləri Təyyara çevrildi. – Bilmirsən? – Xeyir. Təyyar əllərini şappıldadıb ciddi bir səslə soruşdu: – Doğrüdan bilmirsən? – Doğrudan bilmirəm. – Aliyə bacım, mən elə guman edirdim ki, dənizçinin hansı fırtınada ağlını itirdiyinə heç olmasa kitablarda rast gəlmiş olarsınız. İndi ki, bilmirsən, deyim də, keçib. Sahildə, restoranda. Təyyarın sözünə Əmir qəhqəhə çəkdi. Aliyə çevrilib geri baxdı. O doğrudan da Təyyarın söhbətinə aludə olduğundan Əmirin onlarla dabanbasdı gəldiyini büsbütün unutmuşdu. Əmirin cingiltili gülüşü ona xoş gəldi. O, Əmirə ikinci dəfə nəzər yetirdi. Əmir, Aliyənin dostanə baxışlarından cürətlənib, gülüş doğurub, qızı da güldürmək üçün Təyyara bir sual verdi: – Hansı dərəcə altında? Yan basa-basa yeriyən Təyyar geri qanrılmadan: – Qırx üç dərəcəli bir ağbaşın təsiri altında. – dedi – Ağbaş deyirəm ha, qarmızıbaşların dalğası məni yatağa yıxa bilmir. Qəzənfər söhbətə qarışa bilmədiyi üçün yanıb-yaxıldı. Münasib bir sual axtardı. Lakin fikirləşdi ki, Təyyar pis cavab verib Aliyənin yanında onu utandıra bilər. Buna görə də o axtarışını acı bir təəssüf hissilə dayandıraraq yarışda onu ötən «rəqibinə» heç kimin görə bilmədiyi bir nifrətlə baxdı. Təyyar burda olmasaydı Qəzənfər bir ağrı, bir təsir vasitəsi tapıb Əmiri dilxor edərdi. Lakin o indi bir tərəfdən də çox yaxşı anlayırdı ki, Əmirlə əvvəlki kimi rəftar eləmək olmaz, o Aliyəni yanında təhqirə, həqarətə dözməz, səbirsiz cavanların çoxu kimi o da irəlini, gerini fikirləşməyib pis dillənər. Bu düşüncələr Qəzənfərə əzab versə də o, ürəyində, qəlbində uçuşan qızıl qanadlı qığılcımları söndürə bilməyib Aliyəyə, Əmirlə mübarizə etmədən sahib olmağa ümid bağlayırdı. Axı, o sirsifətcə Əmirdən qəşəngdir. Onlar dəmir yol şəbəkəsindən keçib meydançaya çıxdılar. – Avtobus basa-bas olur. Həm də mən, 27 üst-başına ətir çiləmiş ənlikli-kirşanlı arvadların maşina doldurduqları qoxudan boğuluram. – deyə Təyyar üzünü Aliyəyə tutdu. – Taksiyə oturaqmı? Aliyə onların hamısında göz dolandırıb zarafatla: – Deyəsən, hamınızın cibi boşdur. – dedi – Məndən soruşursunuz, ya mənim cibimdən? Cibimdən soruşursunuzsa mən hazıram. Təyyar əlini onun kürəyinə vurdu: – Aliyə bacım, lap yerində dedin. Əmir, dənizçi kamandası beşə qarşı iki hesabı ilə uduzdu. Taksiyə yönəldilər. Təyyar Aliyəyə qabağı – şoferin yanını göstərdi. Aliyə isə dalda oturdu. Təyyar israr etdi: – Aliyə bacım, düş, bura keç. – Mən ki, nabələdəm. Bələdçi qabaqda oturmalı deyilmi?! – Doğru sözdür, – deyə Təyyar qabaqda əyləşdi. – Aliyə bacım bizi yaman tez-tez borclu çıxarır. Əmir, Aliyənin sağında oturdu. Qəzənfər sol tərəfdəki qapını açıb oturmaq istəyəndə şofer dedi ki, maşina o yandan oturmaq küçə hərəkəti qaydalarına ziddir. Qəzənfərin niyyəti baş tutmadı. «Pobeda» dağ yolunu dırmanır, yaşıllıqlar içində şütüyürdü. Aliyənin nəzərləri yeni gördüyü dağ- dərələrdə, zümrüd meşələrdə, meşələrin içində salınmış ağ evli təzə qəsəbələrdə olsa da fikir diqqəti Əmirdə idi. Əmir tez-tez Aliyəyə baxır, lakin gözlərini onun üzündə çox saxlamayıb başqa səmtə çevirirdi. Əmirin baxışları Aliyənin qılçalarına zillənəndə o diksindi. Aliyəyə elə gəldi ki, dizlərinin üstü açılmışdır. Baxarkən qılçasının Əmirin qılçasına yapışdığı və bu utancaq oğlanın öz ayağını götürüb o tərəfə qoymasını görəndə ürəyində ona qarşı dərin bir ehtiram duydu. Maşın onları yırğalayıb çiyin-çiyin vuranda Əmirin necə qızardığını, onun özünü Qəzənfərə sıxdığını müşahidə etdi: «Namuslu oğlana oxşayır. Yaman da utancaqdır. Ayrısı olsa yırğalanmanı bəhanə eləyib üstümə yıxılar, ətinin ətimə, bədəninin bədənimə toxunmasından ləzzət alardı. Bu da bəziləri üçün bir təsəllidir.» «Pobeda» şəhərə girmişdi. Şofer onların hara gedəcəklərini soruşmadan sürürdü. Təyyar güldü. – Ay şofer saxla. Şofer 28 qardaş, dillənməsəm bizi hara aparacaydın? Şofer gülümsədi, lakin cavab vermədi. Aliyə maşından düşərək: – Görünür planı yarımçıqdır. – dedi – müştərisi az olan taksi həmişə belə eyləyir. – Yaman dedin ha! – deyə şoferə pul verən Təyyar gülməkdən az qala yıxılacaqdı. Şofer də gülüb maşını tərpətdi. – Aliyə bacım, kinoya gedək, yoxsa gəzək? Bu kinonu yaman tərifləyirlər. Bizim bu kəl oğlanlar keçən səfər baxıblar. Qoy özləri desinlər gərək baxmağa deyərmi? – Qiyamət kinodur. – deyə Qəzənfər ağzını açmağa hazırlaşan Əmirə aman verməyib tez tərifə keçdi. – Mənim hər kinodan xoşum gəlməz, amma «Hələ sən mənimləsən» kimi kino görməmişəm. Az qaldım ağlayam. Nə cür daşürəkli adam olsa gözləri dolar. – Adamı orada ağladan nədir? – deyə Aliyə dayanıb Qəzənfərin üzünə fəhmlə baxdı. – Ona görə ki... Adama bərk təsir eləyən? – Hə. Qəzənfər qısa müddətli sükutdan sonra əlavə etdi: – Bir nəfər, kişinin halalca arvadını əlindən almağa çalışır. – Zorla? – Bir yanı zorla, bir yanı da xoş. Aliyə elə güldü ki, Qəzənfər, qıtlıq zamanı çörək təknəsinə yüyürərək analıq tərəfindən kötəklənən yetim uşaq kimi geriləyib dala qaldı. – Pis kino deyil – deyə Əmir izah elədi – Orda həyat var, orda psixologiya var, orada insan taleyi var, orada ailə ər-arvad məhəbbəti var. Kinonun sonunu həyəcan, intizar içində gözləyirsən. Bədbəxt kasıb ərin gözəl namuslu arvadının maddi çətinliklərə dözməyib pul qazanmaq, ərinə kömək etmək istəməsi, həmin qadının ifaçılıq məharəti və bu istedada vurulan kinorejissorun məhəbbəti göstərilir. Məncə baxsanız sizin də xoşunuza gələcəkdir. Əmirin kinoya verdiyi qısaca xülasə Aliyəni heyran qoydu. Təyyar bunu düşüb: – Aliyə bacım, – dedi – təəccüblənmə. Dənizçilər indi sənin çoxdan eşitdiklərin kütbeyinlər, qabalar deyillər. Səni inandırıram ki, bizdən çox qəzet, kitab, jurnal oxuyan olmaz. Haradan desən dənizçi oradan sənə xəbər verər. Atalar sözü var: «Çox oxuyan alim olar.» Biz oxuyub alim olmasaq da hər kitabdan, hər qəzet-jurnaldan bir Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|