Erika Leonard Ceyms Zülmətin əlli çaları
Yüklə 3,96 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
79 biləcək ağrıyla müqayisəedilməzdir. XoĢuna gəlmək istəyirəm, amma bu çətindir. – Sən həmiĢə xoĢuma gəlirsən, – o pıçıldayırdı. – Bunu daha nə qədər təkrarlamalıyam ki? – Heç vaxt nə fikirləĢdiyini bilmirəm. Bəzən elə qapalı olursan ki… ada-dövlət kimi. Məni qorxudursan. Buna görə sakitəm. Çünki bilmirəm, növbəti anda əhval-ruhiyyən necə olacaq. Yüzdə bir saniyədə kefin Ģimaldan cənuba və əksinə yerini dəyiĢir. Özümü itirirəm. Bir də ki, sənə toxunmağıma icazə vermirsən, mənsə səni necə çox sevdiyimi göstərmək istəyirəm. O, qaranlıqda susurdu, güman ki, nə deyəcəyini bilmirdi və mən də daha dözə bilmirdim. Təhlükəsizlik kəmərini açdım və heyrət içində olan Kristianın dizləri üstündə oturdum. – Səni sevirəm, Kristian Qrey, – pıçıldadım, ovuclarımla baĢını tutdum. – Mənə görə buna hazırsanmı? Mən bütün o Ģeyləri eləməyə qabil deyiləm, bunu qurban verə bilərsənmi? Bilmirəm, bəlkə də zamanla, bilmirəm…
www.vivo-book.com
80 amma təklifini qəbul eləyirəm, hə, qəbul edirəm. Ġmzamı harda qoymalıyam? О məni bağrına basıb qucaqladı. – Ah, Аnа! – o, köks ötürdü və burnunu saçlarımın arasına dürtdü. QucaqlaĢaraq oturmuĢduq və musiqi dinləyirdik: sakit Ģırıldayan fortepiano etüdü. О, hisslərimizi, tufansonrası sakitliyi əks etdirirdi. Mən yerimi rahatlamıĢdım və baĢımı onun çiyninə qoymuĢdum. О, nəvaziĢlə belimi sığallayırdı. – Mən toxunuĢu qətiyyən xoĢlamıram, АnasteyĢa, – o pıçıldayırdı. – Bilirəm. Amma bilmirəm niyə. О susdu, sonra köks ötürdü və asta səslə dedi: – Mən qorxunc uĢaqlıq keçirmiĢəm. Anamın sutenyorlarından biri… – Onun səsi titrəyirdi və Kristian susur, bədəni isə daĢlaĢırdı. О, hansısa təsəvvür edilməz dəhĢəti xatırlayır və ürpənirdi. – Heç nəyi unutmamıĢam. Ürəyim sıxılır, Kristianın bədənindəki yanıq izləri yadıma düĢürdü. Ah Kristian! Onun boynunu daha möhkəm qucaqladım. www.vivo-book.com
81 – О səni incidirdi? Ananı deyirəm, – səsim titrəyirdi, gözlərimsə yaĢla dolmuĢdu. – Yox, heç xatırlamıram. O mənə heç fikir də vermirdi. Öz ―dost‖undan heç qorumurdu, – o ―hm‖ eləyir. – Məncə, mən onun qayğısına qalırdım, o isə mənim deyildi. Nəhayət, dünyasını dəyiĢəndə də bizi dörd gün sonra tapdılar… Bax bunu xatırlayıram. Özümü saxlamaq gücündə deyildim. Ġlahi! Ödüm ağzıma gəlirdi. – XoĢ bir gün görməmisən, – pıçıldadım. – Zülmətin bütün əlli çalarını həyatımda görmüĢəm, – o donquldandı. Dodaqlarımla boynuna qısıldım, heyfsilənirdim, balaca və çirkin bozgözlü oğlanı təsəvvürümə gətirirdim: düĢkün və tənha, yanında da anasının meyiti. Kristian!.. Qoxusunu içimə çəkirdim. Ġlahi, bu iĢıqlı dünyada ən sevimli qoxu. Kristian məni daha möhkəm qucaqlayır, saçlarımı öpürdü. Onun ağuĢunda əriyirdim, Teylor isə gecəni yararaq maĢını quduz sürətlə sürürdü. Oyananda biz artıq Sietldəydik. www.vivo-book.com
82 – Ey, – Kristian nəvaziĢlə dedi. – BağıĢla, – mırıldadım və qəddimi düzəldib gözlərimi döydüm. Hələ də onun dizləri üstə oturmuĢdum, onun ağuĢundaydım. – Аnа, mən əbədi olaraq sənin necə yatmağına tamaĢa edə bilmərəm. – Yuxuda nəsə deyirdim? – Yox. Biz artıq sənin evinə çatırıq. Doğrudan? Belə tez? – Sizə getməyəcəyik? – Yox. Çevrilib ona baxdım. – Niyə yox? – Çünki sabah iĢə getməlisən. – А-а-а… – Dodaqlarımı büzüĢdürdüm. – Bəs sən nə fikirləĢirdin? – Bəlkə... – Bir qədər xəcalət çəkirdim. О, Ģən halda gülümsədi. – АnasteyĢa, sənə toxunmaq fikrim yoxdur, özün bunu xahiĢ edənə qədər. www.vivo-book.com
83 – Necə yəni? Anlamıram. – Mənə lazım olan mənimlə əlaqəyə girməyindir. Gələn dəfə seviĢərkən nə istədiyini mənə dəqiq deməlisən. Dəqiq və ətraflı. Teylor maĢını evimin yanında saxladı. Kristian maĢından çıxdı və qapını mənimçün açdı. – Səninçün bəzi Ģeylər hazırlamıĢam. О, baqajı açdı və ordan böyük, gözəl bir qutu çıxartdı. Maraqlıdır, bu nə idi belə? – Yuxarı qalxandan sonra açarsan. – Mənimlə gedəcəksən? – Yox, АnasteyĢa. – Səni haçan görə biləcəm? – Sabah. – Müdirim istəyir ki, sabah onunla restorana gedim. Kristianın siması ciddiləĢir. – Doğrudan? Niyə? – Onun səsində qapalı təhdid var idi.
– Ġlk iĢ həftəmin bitməsi münasibətilə, – tələsik dedim. – Hara gedəcəksiniz? www.vivo-book.com
84 – Bilmirəm. – Səni ordan götürə bilərəm. – YaxĢı, SMS-lə sənə xəbər verərəm. – DanıĢdıq. О, giriĢ qapısınadək məni ötürdü və gözlədi, mən çantamdan açarı çıxarıb qapını açdım. Sonra Kristian əyildi və çənəmdən tutaraq, gözümdən ağzımın kənarınadək öpüĢ cığırı açdı. Məndən asta bir ah çıxdı, içimdə hər Ģey əriyib axırdı. – Sabahadək, – o pıçıldadı. – Gecən xeyrə, Kristian, – səsimdə ehtiras var idi. О gülümsəyib əmr etdi: – Get. Vestibüldən keçdim, əlimdə sirli qutu var idi. – Hələlik, balaca. О çevrildi və həmiĢəki kimi, rəvan yeriĢlə maĢına doğru getdi. Mənzildə qutunu açdım. Orda Mak Buk Pro leptopumu gördüm, ―blekberi‖ və daha bir düzbucaqlı qutu. Bəs orda nə var idi? GümüĢü kağızı açdım. Altında qara dəri futlyar. Yüklə 3,96 Mb. Dostları ilə paylaş:
|