tədqiqatçı hadisənin məzmununu nəzərə almadan ancaq formasına, gümanına görə
bir sıra hadisələr haqqında mühakimə, əqli nəticə irəli sürür. Bu metodlara riyazi
metodlar, xüsusilə hadisə və prosesləri kəmiyyətcə və kibernetik modelləşdirmə,
məntiqi metodlar, nəzəri təhlil və tərkib metodları daxildir. Onların köməyi ilə
pedaqogikanın predmetinin müəyyənləşdirilməsi, cəmiyyətin inkişafında
tərbiyənin rolu, məktəbin inkişafının proqnozlaşdırılması və s. məsələlər tədqiq
edilir.
Tədqiqat üsulları çoxdur. Onları mənbələrinə görə şərti olaraq beş qrupa
bölmək olar: 1. Nəzəri tədqiqat üsulları; 2. Praktik tədqiqat üsulları; 3.
Eksperimental tədqiqat üsulları. 4. Tarixi müqayisəli tədqiqat üsulları; 5. Riyazi
üsullar.
Y.Ş.Kərimov göstərir ki, nəzəri tədqiqatda beş əsas vasitədən istifadə edilir:
təhlil, tərkib, onların vəhdəti, induksiya və deduksiya. Pedaqoji tədqiqatda bəzən
müəyyən pedaqoji hadisəni dərindən dərk etmək üçün onu təhlil etmək, fikrən
hissələrə və əlamətlərə ayırmaq lazım gəlir. Eyni problem üzrə aparılmış müxtəlif
tədqiqatlarda oxşar cəhətləri üzə çıxararaq ümumiləşdirmələr aparanda tərkib xeyli
faydalı olur. Nəzəri pedaqoji ümumiləşdirmələr ən çox tərkibin məhsulu olur.
Nəzəri tədqiqatda daha geniş istifadə olunan təhlil və tərkibin birliyidir. Bir çox
hallarda tədqiqatçı pedaqoji hadisələrin təhlili ilə və ya tərkib olunması ilə məh-
dudlaşmır, hissələrə və ya əlamətlərə ayrılan pedaqoji hadisələr sonra ümumi-
ləşdirilir, elmi anlayış yaradılır. Nəzəri tədqiqatda induksiya və deduksiya kimi
vasitələrdən də istifadə edilir. Məlum olduğu kimi, induksiya elmi faktların
toplanması, həmin faktlar üçün ümumi əlamətlərin üzə çıxarılması və bu əsasda
ümumiləşdirmə aparılması prosesidir. Deduksiya, əksinə, ümumi pedaqoji fikir
əsasında müəyyən qrup pedaqoji faktların nəzərdən keçirilməsi, həmin fikrə uyğun
gəlib-gəlmədiyinin müəyyənləşdirilməsi prosesidir.
Praktik tədqiqat üsulları bəzi mənbələrdə pedaqoji təcrübənin öyrənilməsi və
ümumiləşdirilməsi adlanır. Pedaqoji nəzəriyyə üçün pedaqoji təcrübənin
əhəmiyyəti böyükdür, bunların arasında canlı dialektika vardır. Pedaqoji
nəzəriyyəni qidalandıran bir sıra praktik üsullar vardır: pedaqoji müşahidə;
pedaqoji müsahibə və ya intervü; anketləşdirmə; fəaliyyət məhsullarının
öyrənilməsi; pedaqoji sənədlərin öyrənilməsi .
P.A.Podkorıtova metodları üç qrupa ayırır: ümumi dialektik metodlar; elmi
idrakın bütün elmlərdə istifadə olunan ümumi metodları (müşahidə, təhlil, tərkib,
eksperiment və s.); xüsusi (sahələr üzrə) elmi-tədqiqat metodları.
Ümumiyyətlə, tədqiqat metodlarını nəzəri, empirik-nəzəri, empirik olmaqla
qruplara ayırmaq mümkündür. Son dövrlərdə, müasir elmşünaslıqda daha bir qrup
metodlardan – metanəzəri elmi-tədqiqat metodlarından da bəhs olunur. Qeyd edək
ki, pedaqoji hadisələrin öyrənilməsinə idrak metodlarından heç də bir-birindən
təcrid olunmuş şəkildə istifadə olunmur.
Nəzəri tədqiqat metodlarına ideallaşdırma, formalaşdırma və ekstrapolyasiya,
abstraktdan konkretə yüksəlmə, aksiomatik metodlar daxildir.
Empirik-nəzəri metodlara
təhlil
və
tərkib,
induksiya,
deduksiya,
mücərrədləşdirmə və konkretləşdirmə, model və modelləş-dirmə daxildir.
Empirik metodlara isə tədqiqatla bağlı ədəbiyyatın təhlili, təhlillə bağlı
məktəb sənədlərinin öyrənilməsi, məktəbəqədər yaşlı uşaqların, şagirdlərin,
müəllimlərin fəaliyyətinin öyrənilməsi, müşahidə, müsahibə, pedaqoji təcrübənin
öyrənilməsi, ekspert xidməti, monitorinq, təcrübi iş, pedaqoji eksperiment aiddir.
Nəzəri, empirik-nəzəri və empirik tədqiqatlar sıx qarşılıqlı əlaqədə olduğundan bə-
zən onların metodikasından ayrıca söz açmaq, onları fərqləndirmək çətinləşir.
Onların hər birində başqa metodlardan, xüsusilə müsahibə və müşahidədən istifadə
olunur.
Elmi ədəbiyyatda pedaqoji axtarışlar prosesində daha çox aşağıdakı
metodlardan istifadə olunduğu qeyd edilir:
1) pedaqoji hadisələrin nəzəri təhlili;
2) müşahidə;
3) müsahibə;
4) təcrübənin öyrənilməsi, ümumiləşdirilməsi;
5) eksperiment;
6) tədqiqatın nəticələrinin riyazi və statistik işlənilməsi;
7) dar pedaqoji problemlərin tədqiqində istifadə olunan xüsusi metodlar.
Sadaladığımız
bu
tədqiqat
metodlarından
bəzilərinin
səciyyəvi
xüsusiyyətlərinə nəzər salaq
1
.
Müşahidə pedaqoji tədqiqat metodu kimi. Pedaqoji – psixoloji tədqiqatların
təşkilində ən çox istifadə olunan və geniş yayılmış metod müşahidə metodudur.
Müşahidə bizi əhatə edən varlığın uzun müddət ərzində məqsədə yönəlmiş, planlı
şəkildə qavranılmasıdır. Müşahidə bizi əhatə edən varlığı dərketmə mənbəyi
olmaqla fikrimizə təkan verir. Adi seyretmədən fərqli olaraq müşahidə məqsədli,
planlaşdırılmış bir proses olduğundan dərketmə prosesinin təminatçısı rolunu
oynayır. Müşahidə zamanı şagird əşya və hadisə üzərində fikri fəaliyyət göstərir,
hadisənin müəyyən cəhətini fərqləndirir, onları bir-biri ilə əlaqələndirir. Müşahidə
ətraf aləm haqqında əldə olunmuş nəticə və ümumiləşdirmələrin həqiqiliyini
praktikada yoxlamağa imkan verir.
Ədəbiyyatda müşahidənin müxtəlif təriflərinə rast gəlmək mümkündür.
Ensiklopediya lüğətində yazılmışdır: “Müşahidə hiss orqanlarının köməyi ilə
varlığın məqsədyönlü, planauyğun şəkildə və hər şeydən əvvəl, az-çox
uzunmuddətli qavranılmasının, xarici aləmin dərk olunmasının ən vacib
qaydalarından biridir.” Fəlsəfi ensiklopedik lüğətdə müşahidə “Fəaliyyətin
vəzifələri ilə şərtlənən niyyətli və məqsədyönlü qavrayış” adlanır. Fəlsəfi
baxımdan bu metod idrakın başlanğıcında durur .
Y.R.Talıbov, Ə.Ə.Ağayev, İ.N.İsayev, A.İ.Eminovun “Pedaqogika” kitabında
problemə elmi cəhətdən düzgün yanaşılmışdır: “Bu metod təlim və tərbiyə
hadisələrini planlı şəkildə qavramaqdır. Müşahidəni uzun və qısa müddətə
aparmaq olar. Müşahidə əvvəlcədən planlaşdırılır, nəyi, necə və nə üçün müşahidə
etmək müəyyənləşdirilir. Müşahidə zamanı tədqiqatçı fakt və hadisələri sonradan
ümumiləşdirir.
1
Ətraflı məlumat üçün bax: Kərimov Y.Ş. Pedaqoji tədqiqat metodları. Bakı: Azərnəşr, 2009, 280 səh.