irəli gəlir. Çünki konkret əxlaqi, hüquqi və ya estetik situasiyadan şagirdin çıxardığı
nəticə həyatda hər gün rastlaşdığı digər hallardan baş açmaqda onun karına gəlməyə
bilir: əxlaqi hadisələr çox zaman eyni məzmunda təkrar olunmur. Odur ki, şagird
əxlaqlılığın meyarını, norma və qaydalarını da mənimsəməlidir ki, müxtəlif həyat
situasiyalarında onları nəzərə ala və davranışının necəliyini təyin edə bilsin.
Təlim və tərbiyənin vəhdəti praktik üsullarda açıq görünür. Praktik üsullar,
xüsusən müstəqil işlərin müxtəlif formaları, növləri təlimdə də, tərbiyədə də tətbiq
olunur. İstər təlimdə, istərsə də tərbiyədə şagirdlərin müstəqil işlərinin təşkili
zamanı bəzən əməli işin müvəffəqiyyətli icrası üçün zəruri olan bacarıq və
vərdişlərə nisbətən adi iradi səyə, məqsəd yolunda göstərilməli olan cəhdə çox
ehtiyac duyulur.
Təlim və tərbiyənin özlərinə məxsus spesifik xüsusiyyətləri və vəzifələri olsa
da, hər ikisi şagird şəxsiyyətinin vəhdətdə formalaşmasına xidmət edir. Psixi
proseslərin formalaşmasında təlim və tərbiyə funksiyalarını yalnız ayırmaqla
kifayətlənmək olmaz. “Bəzi pedaqoqlar güman edirlər ki, təlim şagirdlərdə elmi
anlayışları – məfhumları formalaşdırır və buna görə də onlarda nəzəri təfəkkürü
inkişaf etdirir. Bu fikri əsas götürən fənn müəllimləri təlim zamanı şagirdlərin psixo-
loji inkişafına ciddi ziyan vururlar.”
Çünki onlar dərsi anlayışlar zəminində qurmağa çalışır, məntiqi mühakimələrə
uyur, təxəyyülün, emosionallığın, digər psixoloji keyfiyyətlərin zəruriliyini isə
unudurlar. Halbuki, təlimin müvəffəqiyyəti üçün digər psixoloji inkişaf məntiqi
təfəkkürün inkişafı qə-dər zəruridir.
Nəzərə alınmalıdır ki, məntiqi təfəkkür digər psixoloji proseslərdən ayrılıqda
cərəyan edən müstəqil proses deyil. Bir çox elmi kəşflər obrazlı təfəkkürsüz, canlı
təxəyyülsüz açıla bilməzdi. Gözlə görülməsi mümkün olmayan mikroaləmin obrazı
məhz xəyalda yaradılır və nəzəri təfəkkür süzgəcindən keçirilir. Təlimdə bunu
unutmaq olmaz. Təlim zamanı nəzəri təfəkkürü təxəyyüldən ayırmaq düzgün
olmadığı kimi, bunların hər ikisini nitqdən təcrid etmək uğursuzluqla nəticələnir.
Nəzəri və obrazlı təfəkkürün, təxəyyülün nitqlə qarşılıqlı əlaqədə işlədilməsi təlim
və tərbiyədə müvəffəqiyyət üçün özül olur. Həm məfhumlarla, həm də obrazlarla
düşünüb-daşınmağa alışan şagirdin mənəvi qüvvələri, o cümlədən iradəsi daim
səfərbər olunur. O, pedaqoji prosesdə asanlıqla irəliləyirlər və buna görə də sevinc
hissi keçirir. Təlim və tərbiyə zamanı yaranan sevinc isə onun gələcək uğurlarına
təkan verir. Deyilənlər eyni dərəcədə hafizəyə də aiddir.
Təlim və tərbiyənin təşkili formalarındakı ümumilik onların məzmun və
məqsəd cəhətdən qovuşmasına, pedaqoji prosesin tamlığına imkan verir. Təlimin
təşkili formalarından hər birinin – dərsin, praktikumun, fakultativ məşğələlərin,
tədris ekskursiyasının, şagirdlər üçün əlavə məşğələlərin, ev tapşırıqlarının və s.
tərbiyəvi imkanları genişdir. Bu imkanların üstünə sinifdənxaric tərbiyə işləri də
əlavə edilməlidir. Çünki sinifdənxaric tərbiyə işinin formaları və təlimin təşkili
formaları bir-birini tamamlayır.
Təlim, tərbiyə, təhsil və inkişafın qarşılıqlı əlaqəsi, bir-birinə zəmin yaratması
pedaqoji prosesin tamlığını gücləndirir, hər bir qol üzrə səmərəliliyi şərtləndirir.
3. Pedaqoji prosesdə ziddiyyətlər
Pedaqoji prosesdə ziddiyyətlər məsələsi pedaqoji elmin köklü məsələlərindən
biridir. Bu məsələnin düzgün başa düşülməsi və dəqiq şərhi pedaqogikanın digər
məsələlərinin uğurlu həlli üçün xüsusi əhəmiyyət kəsb edir.
Pedaqoji prosesdə ziddiyyətlər iki qrupa ayrılır: zahiri (xarici) ziddiyyətlər və
daxili ziddiyyətlər. Daxili ziddiyyətlər ilə xarici ziddiyyətlər arasında müəyyən
əlaqə vardır, buna görə də hadisələrin, proseslərin, şeylərin inkişafı səbəblərini
nəzərdən keçirəndə həm daxili ziddiyyətləri, həm də xarici ziddiyyətləri nəzərə
almaq lazımdır. Daxili ziddiyyətlər əlaqəsiz mövcud olmur və fəaliyyət göstərmir,
şeyin, hadisənin inkişafına xarici ziddiyyətlərin təsirini isə həmin şeyin daxili
ziddiyyətlərini nəzərə almadan başa düşmək mümkün deyildir. İnkişaf prosesində
daxili ziddiyyətlərlə xarici ziddiyyətləri bir-birindən hökmən fərqləndirmək
lazımdır, çünki inkişafda bunların rolu eyni deyildir. Xarici ziddiyyətlər çox vaxt
daxili ziddiyyətlərin ifadəsi və mövcudluq forması kimi çıxış edir. Daxili və xarici
ziddiyyətlər inkişaf prosesində bir vəhdət təşkil edir, bir-biri ilə əlaqədardır, lakin
əsas ziddiyyətlər olan daxili ziddiyyətləri xarici ziddiyyətlərlə əvəz etmək səhv
olardı.
Psixi proseslərin inkişafında da ziddiyyətlərin mənbə rolunu oynaması
təkzibedilməz faktlarla sübut edilir. Burada daxili ziddiyyətlərin xarici təsirlərlə
yaranması, idraki ziddiyyətlərin əmələ gəlməsi, bunların həll olunması və inkişafın
bu yolla davam etməsi tələb edir ki, pedaqoji prosesin, onun qollarının qanunauy-
ğunluqlarının müəyyənləşdirilməsində ziddiyyət kateqoriyasından geniş istifadə
olunsun.
Pedaqoji prosesin hərəkətverici qüvvələri aşağıdakı dialektik ziddiyyətlərdən
ibarətdir: 1) Müəllimin pedaqoji təsir göstərmək imkanları ilə şagirdin həmin
təsirləri qəbul etmək imkanları arasındakı ziddiyyət: müəllimin təsirləri şagirdin
imkanlarına uyğun gəlmədiyi kimi (təsir səviyyəsindən yuxarı və ya aşağı olur),
şagirdin də əks təsirləri müəllimin səviyyəsinə uyğun gəlmir (müəllim şagirdin
imkanlarını nəzərə ala bilmir, şagirdin səviyyəsini əsas tuta bilmir). Bu
imkanlararası ziddiyyət pedaqoji prosesdə ən başlıca hərəkətverici qüvvədir; 2)
Tərbiyənin ümumi məqsədi ilə mövcud ictimai münasibətlər arasındakı ziddiyyət
(ictimai münasibətlər sürətlə inkişaf edir, məqsədin dəqiqləşdirilməsi isə ləng
həyata ke-çirilir); 3) Tərbiyənin məzmunu ilə məqsədi arasındakı ziddiyyət
(məzmunun yeniləşdirilməsi məqsədin sürətlə inkişafından geri qalır); 4)
Tərbiyənin metodları ilə vasitələri arasındakı ziddiyyət. Yeni vasitələr meydana
çıxır, lakin ənənəvi metodları tətbiq etməkdən kənara çıxa bilmirik. Əslində isə
yeni vasitə yeni metod tələb edir; 5) Pedaqoji təsirin ümumi, onun şagird
tərəfindən qəbul edilməsinin isə fərdi olması arasındakı ziddiyyət. Müəllim kollek-
tivə təsir göstərir, amma bu təsiri hər şagird öz xüsusiyyətlərinə uyğun qəbul edir.
Bu, birinci ziddiyyətlə bağlıdır, həmin ziddiyyətin xüsusi halıdır; 6) Şagirdlərin
hərtərəfli inkişafına nail olmaq tələbi ilə fərdlərin konkret qabiliyyətinin inkişaf
etdirilməsi arasındakı ziddiyyət və s.
Yeri gəlmişkən qeyd edək ki, pedaqoji ədəbiyyatda indiyədək nə zahiri, nə də
daxili ziddiyyətlərə tərif verilməmişdir. Təbii ki, bu ziddiyyətlərin mahiyyətini