Ayın o biri üzü
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
129
Allahdan ümid kəsilməz. Tanrı hər şeyi biləndir.
Culi axşam işdən qayıdanda Mətin evdəydi. Deyəsən
Hüqodan oxuyurdu. Culi ilə hər ikisi bu yazıçının əsərləri-
ni çox sevirdilər. Culi onun əhvalının pis olmadığına sevin-
di. Bir yerdə Culinin ortaya qoyduğu şam yeməyini yeyib,
televizorun qarşısına keçdilər. Culi Mətinin heç nə soruş-
madığını görüb, özü sözə başladı:
– Xəbərin var? Bu gün Klavdiya gəlmişdi. Axşama
kimi, xəstəxanada olub. Yazıq qadının, nə hala düşdüyünü
görəndə adamın ürəyi parçalanırdı. Səndən sonra Şefferin
də vəziyyəti pis olub. Günortadan sonra özünə gəlmişdi.
Klinikanın bütün heyyəti baş vermiş hadisədən danışırdı.
Dedilər ki, sən müdaxilə etməmiş olsaydın Meyqer öləcək-
miş. İndi vəziyyəti stabildir. Narkozdan da ayılıb. Deyillər
o birisi dustaq da, o da – hər ikisi yaxşıdır. Sən inanmazsan
ancaq anası mənim yanıma gəlmişdi.
Mətini maraq bürüdü:
– Necə yəni yanına gəlmişdi. Sənə artıq söz filan demədi ki?
Yox həyatım, əksinə sənə dua eləyirdi. Bir də onu dedi
ki, başqası olsaydı yəqin ki, heç nəyə baxmayaraq ona bu
qədər pislik edən şəxsin həyatını qurtarmazdı. Mənə dedi
ki, elə həyat yoldaşın olduğu üçün sən xöşbəxtsən. Bir də
xahiş etdi ki, sənə səmimi təşəkkürünü çatdırım.
Özünü gümrah göstərməyə çalışan Mətinin həqiqətən
əhvalı yaxşılaşdı. Culinin əlindən tutub uca səslə:
– Şükür allaha, sənə dedim allahdan ümid kəsilməz.
Yeganə narahatçılığım bu idi. Həkim olmasam da olar.
Hərgah bu mənim arzum olub. Ancaq hər bir kəs həyatda
səhvinə görə cavab verməlidir. Mənə də səhvimin cəzasını
belə ödəmək nəsib oldu. Belə baxanda mənim cəzam yün-
gül oldu. Axı səhvim bir insanın ölümünə, bir talenin məh-
vinə səbəb oldu.
– Özünə qarşı bu qədər qəddar olma, deyə ayağa du-
ran Culi onun saçlarını qarışdırdı.
Ayın o biri üzü
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
131
müş oldu. İctimai rəy Mətinin xeyrinə olmuş olsa da onun
bir həkim kimi bu xəstəxanada qalıb işləməsi sual olaraq
qalırdı. Cürbəcür başlıqlarla işıqlandırılan bu xəbərlərdə
Mətinin qadağaya baxmayaraq öz həkimlik borcunu ye-
rinə yetirməsinin hər şeydən əvvəl insanlığa xidmət et-
diyini önə çəkən yazarlar qanunların da insanlara xidmət
etdiyini deyərək onun müdafiəsinə çağırışlar edirdilər.
Gözlənilən gün gəlib çatmışdı. Kollegiyanın keçirildiyi
binanın qarşısında böyük izdiham var idi. Müxtəlif
plakat-
lar kütlənin başı üzərində yellənirdi. “Qanun insanlığa xid-
mət etməlidir”, “İnsanlıq qalib gələcək”, “Biz səninləyik”.
Mətin bura toplaşmış insanların nəyi isə dəyişə biləcə-
yinə inanmasa da, qəlbində onlara minnətdar idi. Ona görə
minnatdar idi ki, bu insanlar onun içindəki mərhəməti, xe-
yirxahlığı, bir sözlə, insanlığın özünü ölməyə qoymadılar.
Bu, onun qələbəsi idi. Artıq qarşıdakı məğlubiyyət edam
olsa belə onu qorxutmurdu.
Geniş zalda bütün masalar dolu idi. Tanınmış tibb xa-
dimləri, elm adamları, hətta şəhər meriyasının bir-neçə
yüksək çinli vəzifə adamlarının iştirakı ilə region üzrə bir-
neçə vacib məsələlərin həlli müzakirə edildi. Gündəlikdə
növbəti məsələnin region üzrə tibbi klinikada işləyən hə-
kimin tibbi fəaliyyəti ilə bağlı edilmiş müraciətə baxılaca-
ğını səsləndirən ağsaç professor eynəyini gözünün üstünə
daha da yaxınlaşdırıb, geniş salonu diqqətlə süzərək:
– Hörmətli xanımlar və cənablar. İndi müzakirə olunan
məsələyə qarşı diqqətli olmağınızı xahiş edirəm. Səslən-
dirilən məsələ ilə əksəriyyətiniz yəqin ki, artıq mətbuat-
dan tanışsınız. Məsələnin nədən ibarət olduğunu bir daha
nəzərinizə çatdırmaq istəyirəm.
O, hadisəni olduğu kimi danışaraq, məsələni müza-
kirəyə çıxartdı.
Müxtəlif fikirlər səsləndi. Ancaq əksəriyyət qoyullmuş
qaydalara hər bir kəsin ciddi əməl etməli olduğunu, məsələ-