Ayın o biri üzü
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
29
rında peyda oldu.
– Sən kim olursan ki, mənim bacımı ötürürsən, alə?
Heç cavabını belə gözləmədən Mətinin sifətinə yum-
ruqla tutarlı bir zərbə ilişdirdi. Zərbə onu keyiltsə də 2-ci
zərbədən yayınmağı bacardı və :
– Qardaş, bir səbrin olsun. Mənim heç kəsə qarşı pis
niyyətim yoxdur, eləcə də sənin bacına.
– Heç ola da bilməz - deyib yenidən hücuma atıldı.
Zərbələrinin boşa çıxması onu daha da qəzəbləndirdi. Hər
zaman qarşısındakına göz açmağa imkan verməyən, indi
isə buna müvəffəq olmayan gəncin əsəbləri tarıma çəkil-
mişdi. Qabağındakı oğlan sanki onun əsəbləri ilə oynayır-
dı. O, məharətlə zərbələrdən yayınır, ürəyini soyutmasına
imkan vermirdi.
Aygün yerində donub qalmışdı. Qardaşı məsələnin nə
yerdə olduğunu anlatmağa belə imkan vermədi. Yazıq oğ-
lanın günahı yoxdur axı. Tam aydın görünürdü ki, Mətin
sadəcə zərbə dəyməsinə imkan vermir, cavab zərbəsi də
qaytarmırdı. Halbuki görünürdü ki, o çox cəldliklə yerini
dəyişir. Belə üstünlüklə o istədiyi an zərbə vura bilərdi,
ancaq eləmirdi. Ətrafdakılar isə sanki tamaşaya toplaş-
mışdılar. Heç kəs dalaşanları yaxınlaşıb ayırmır, maraqla
baxırdılar. Qonşu məhlə də olsa dalaşanın biri bu tərəflər-
də davakarlıqda ad çıxarmış məhşurlardan biri idi və indi
onun bu uşağın əlində aciz qalması tamaşanı daha da ma-
raqlı edirdi. Aygün dözməyib qışqırdı:
– Emin, bəsdir, sakitləş, bir qulaq as. Axı o mənə artıq heç
bir söz deməyib. Əksinə xalagilin həyətində mənə ilişən iki
nəfəri döydü. Əl çək ondan, yazığın nə günahı var axı.
Emin nəhayət ki, əllərini yanına salıb, yumşaq səslə:
– Elədirsə, qardaş, yumruğa görə gərək bağışlayasan.
Sonra ötkəm səslə:
– Ancaq bax deyirəm, əgər fikrin başqadırsa bu baş-
Pərviz Nuri
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
30
dan səni xəbardar edirəm, çaşma. Onsuz da öyrənəcəm,
deyilən kimi olubsa başqa. Sən bu həndəvərdə kef elə, çün-
ki mənim dostum olacaqsan, əks halda sən batdın.
Mətin heç bir söz demədən ordan uzaqlaşdı. Lənət
şeytana. Yaxşı oldu ki, vurmadım, özümü saxladım. Aygün
üçün yəqin ki, xoş olmazdı. Amma yumruq yaxşı tutmuş-
du. Dodağı partlamış, köynəyinə bir az qan sıçramışdı.
Müəllimlərə nə deyəcəkdi? Əsas da hərbi dərs müəlliminə.
Akif müəllim demək olar ki, bildiyi bütün fəndləri həm
boks, həm də güləş üzrə ona öyrətmişdi. Xəbər çatsa ki,
onu küçədə kimsə əzişdirib, ona nə cavab verəcəkdi. Heç
istəməzdi ki, sevimlisi olduğu müəlliminin gözündən düş-
sün. Digər müəllimləri isə hər zaman olduğu kimi ona və
sinif yoldaşlarına davakar olmağın aqibəti belə olur deyib
tənə edəcəkdilər. İnternat məktəbdə tərbiyə üsullarından
biri kimi bu yolu seçmişdilər. Kim hər hansı tərbiyəsiz-
lik, yaxud pis iş tutardısa onu mütləq hamının qarşısına
çıxarar, gördüyü əməlin mahiyyəti açıqlanar, onu yaxşıca
qızardardılar. O internata təzə gələndə iki dəfə həmin və-
ziyyətə düşmüşdü. Hər bir kollektivdə qəbul edilmək üçün
mütləq yazılmamış imtahan verməli olursan. Bəziləri deyə
bilər ki, azadlıqda, sosial həyatda bu keçərli qanun deyil.
Ancaq bu aksiomadır ki, hər bir kollektivdə insanların səni
öz sıralarında görməsi üçün müəyyən vaxt lazımdır və o
sıradakı yer fərdin imtahandan şəxsi keyfiyyətlərinə uy-
ğun aldığı qiymətə bağlıdır.
– Vay qardaş, bu nə gündü, səni kim bu kökə salıb? -
deyən Aslan onu koridorda bu kökdə görəndə təəcübünü
gizlədə bilmədi. Səs çıxmadığını görüb zarafatada saldı:
– Yoxsa qız əməlli başlı idmançıdır, xəbərimiz yoxdur.
Yenə cavab eşitməyəndə əsəbləşdi:
– Əşşi, bir danış görək axı nə olub? Uşaqlara xəbər elə-
yim gedək?
Ayın o biri üzü
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
31
– Bilirsən ki, mən elə şeyi xoşlamıram. Hər kəs özünə
cavabdehdir. O, başına gələnləri qısa şəkildə pıçıltı ilə da-
nışıb, gülümsədi. Sabaha hazırlaşmadığı fənn kitabını do-
labından götürüb, çıxdı.
Kelli Mətinin nə zaman duracağını gözləyirdi. Bərk
hirslənmişdi. Heyifslənirdi ki, qızları əldən buraxdılar. Hər
deyən belə imkan ələ düşmürdü axı. Qəribə oğlandır. Qız-
lar özləri deyir tanış olaq, bu isə hələ özünü çəkir. Deyəsən
oturub heç durmaq da istəmir. Zalım oğlu daha nə fikirlə-
şirsən. Yavaşca dirsəyi ilə ona toxundu:
– Bəlkə duraq, belə getsə günorta yeməyinə çatmayacağıq.
Qəsəbədə ilk gəzinti ilə onda formalaşan insanın hər
şeyə qadir olması fikri bir daha təsdiqini tapmış oldu.
Həqiqətən də hər şey insanın göstərdiyi səydən asılıdır.
İnsan əməli ilə möcüzə yaratmağa qadirdir. Fikrində qəti
qərara gəlmişdi. Əlinə düşmüş bu fürsətdən maksimum
yararlanmalıdır. Vətəninə dönəndə o, yaxşı təhsil almış,
bacarıqlı həkim olmalıdır.
Kelli zarafatcıl oğlan idi. Kefindən də qalmırdı. Ata-
sı ölkəsində işini yaxşı qurmuş iş adamı idi və oğlunun
burada təhsil almasını şəxsi hesabına maliyyələşdirirdi.
Bir sözlə, o atasının istəyi ilə burdaydı. Az sonra Mətinlə
demək olar ki, dostlaşdılar. Mətin azdanışan olsa da Kel-
li zarafatları ilə onu da güldürür, hər zaman söhbət üçün
mövzu tapırdı. Onun ingilis dilini yaxşı bilməsinin Mətinə
çox köməyi olurdu. Kelli onun çalışqanlığına, kitablardan
ayrılmamasına, oxumaq arzusuna həsəd aparırdı. Heç bir
yerə çıxmırdı. Həftə sonları qəsəbədəki gecə klubuna neçə
dəfə dəvət etsə də, onu özü ilə apara bilməmişdi. Arabir
zarafatla da deyirdi ki, o ki belə oxuyur, sonunda mütləq ya
professor, ya da doktor olacaq.
...Artıq bir ilin tamam olmağına az qalmışdı. Qrupdakı
bütün uşaqlar bir-birini tanıyır və hörmət edirdilər. Mə-
Dostları ilə paylaş: |