104
buşe, Qame freo, Qran nuar). Gilə yetişdikcə rəngverici maddələr çoxalır.
Gilədə su azaldığına görə şirənin qatılığı artır. Nişasta ancaq daraqda və gilə
saplağında olur.
Dördüncü fazanın sonunda ümumi turşuluq zəif artdığı halda, beşinci fazanın
ortalarından etibarən azalmağa başlayır. Eyni zamanda dabbaq madddələri də
azalmağa başlayır. Zülallar və azotlu maddələr isə artmağa başlayır. Suyun
azalması hesabına şəkər məhlulunun qatılığı artır. Nişasta daraq və gilə
saplağında qalır.Yetişmə davam etdikcə həmin orqanlarda nişasta azalır və
fazanın sonuna yaxın yox olur.
Toxum yetişməyə başlayır, onun toxumalarında su azalır. Toxum qabığında
tanin artır. Toxum boruları fəaliyyətdən düşür və hava ilə dolur. Endosperm
bərkiyir və toxum qəhvəyi rəng alır. Toxumun dimdiyi odunlaşır. Toxum rüşeymi
embrional inkişafını başa vurur. Bundan sonra toxumun yetişməsi başa çatır və
cücərməyə hazır olur.
Beşinci fazada aşağıdakı bioloji məqamlar qeyd edilməlidir:
1)
Gilələr yetişir: bu vaxt giləyə yarpaqlardan şəkər axır, köklərdən isə
kalium gəlir.
2)
Zoğlar yetişir: Toxumaların hüceyrələrində diferensasiya başa çatır, bu
vəziyyətdə nişasta formasında ehtiyat qida maddələri toplanır, su azalır və
müdafiə maddələri yaranır. İkinci meristem əmələ gəlir ki, onlar mantar qatını
əmələ gətirir.
3)
Gözcükdə tumurcuqlar diferensasiya edir. Gözcük orqanlarının hamısında
inkişaf başa çatır.
Hüceyrə qatının radial istiqamətdə sıxılması nəticəsində gilənin qabığı incəlir
və şəffaflaşır. Fazanın əvvəlində çox elastik olan qabıq, fazanın sonunda
elastikliyini itirir. Isti və quru havada elastiklik daha çox itirilir. Buna görədir ki,
yağışlı havada gilənin qabığı partlayır. Bəzi sortlarda bu vəziyyət qaha qabarıq
şəkildə üzə çıxır ( Bayanşirə, Macar muskatı, Jemçuq saba, Qaraburnu). Gilənin
kənarında (qabığın altı) ələkli borular fəaliyyətdən qalır və hava ilə dolur.
Beşinci fazanın sonunda zoğların böyümə sürətinin zəiflədiyi anda və zoğlar
ümumi uzunluğunun yarısına qədər yetişdikdə onların ucunun vurulması vaxtının
çatdığını göstərir. Zoğun aşağı yarpaqları qocaldığına və salxımları
kölgələndiklərinə görə onların qoparılması zəruriyyəti yaranır.
Bunlarla yanaşı fazanın normal başa çatması üçün üzümlükdə görüləsi iºlər
elə diqqətlə yerinə yetirilməlidir ki, cavan yarpaqlar assimilyasiya qabiliyyətini
müəyyən müddət saxlaya bilsin.
Beşinci fazanın axırından etibarən tənəyin yarpaqlarında payız rəngi başlayır.
Gilənin yetişməsi üçün optimal temperatura 28-32
0
C hesab edilir.14-16
0
C-
dən aşağı və 40
0
C-dən yuxarı temperaturda gilələrdə yetişmə yavaş gedir. Gilənin
105
yetişməyə başlamasından fizioloji yetişməyə qədər 1048-1644
0
C tələb olunur. Bu
fazada bütün aqrotexniki tədbirlər gilənin yaxşı yetişməsinə və şəkərin çox
toplanmasina yönəldilməlidir. Gilədə şəkər hər bir emal məhsulunun tələb etdiyi
kondisiyaya çatmalıdır. Gilənin kimyəvi tərkibinə nəzarət ciddiyyətlə
izlənməlidir. Fazanın sonuna yaxın torpağın tipindən, su keçirmə və su tutumu
qabiliyyətindən və alınan məhsulun istifadə istiqamətindən asıılı olaraq suvarma
dayandırılır. Dəmyə şəraitində yağışdan sonra torpaq yumşaldırmalıdır, kollarda
axırıncı yaşıl əməliyyat aparılmalıdır. Üzümlükdə aprobasiya, kütləvi və klon
seleksiyası aparılmalı və məhsuldarlıq müəyyən edilməlidir.
Altıncı faza- yarpaqların tökülməsi fizioloji yetişmənin əvvəlindən başlayır.
Burada zoğların yetişmə intensivliyi davam edir. Bu fazada tənəkdə üzvi
maddələrin sintezi fəal sürətlə davam edir, bu maddələr zoğlarda yetişmənin başa
çatmasına kömək edir. Bundan başqa kök, ştamb, qollar və zoğlarda ehtiyat
halında nişasta toplanır. Həmin orqanlarda nisaşta nə qədər çox toplanarsa , bir o
qədər də tənəyin qışa davamlılığı artar. Yaxşı yetişmiş zoğdan keyfiyyətli calaq
və əkin materialı əldə edilir. Calaq və əkin mateialı tədarükünün ən yaxşı vaxtı bu
vaxtdır. Bu məqamda zoğlardakı qida maddələri hələ çoxillik hissələrə axıb
getməmiş olur. Fazaya başlanğıcın dəqiq vaxtı müəyyən deyil. Bunun üçün 3 üsul
mövcuddur: 1) orqanoleptiki,2) anatomik və 3) kimyəvi.
Orqanoleptiki üsulla yetişmiş gilənin keyfiyyəti dad və duyğu o0rqanları ilə
yoxlanır. Fizioloji yetişmiş gilələr saplaqdan asanlıqla ayrılır. Gilə ayrıldıqdan
sonra saplaqda fırça şəkilli borular qalır. Gilənin qabığı şəffaflaşır, ləti yumşaq və
şirəli olur. Toxum bərkiyir və qəhvəyi rəng alır. Fizioloji yetişmənin
başlanğıcında giləyə şəkər daxil olur və gilə saplağında nişasta yox olur.
Anotomok üsül- daraq və gilə saplağında nişasta zərrəciklərinin tədqiqinə
əsaslanır. Gilə saplağının eninə nazik kəsiyi yod məhlulu ilə işlənir və mikroskop
altında baxılır. Nişasta dənələri yodun təsirindən tünd göy rəng alır. Bir qayda
olaraq fizioloji yetişmənin başlanğıcında toxumalarda çox cüzi miqdarda nişasta
zərrəcikləri olur.
Kimyəvi üsul gilə şirəsində şəkər və turşuluğun təyininə əsaslanır. Gilədə
şəkər beşinci faza boyu artmaqda davam edir. Fazanın sonunda gilədə şəkərin
toplanma sürəti azalır, fizioloji yetişmə başladıqda isə tamamilə dayanır. Gilədə
şəkərlərin miqdarı müəyyən müddət bir səviyyədə qalır. Sonralar gilənin yetişib
ötməsi başladıqda şirənin qatılığı artır. Şirənin qatılığı gilədən suyun
buxarlanması hesabına baş verir.
Ümumi şəkər və turşuluq getdikcə azalır. Burada mütləq şəkər və nisbi şəkər
məsələsinə aydınlıq gətirilməlidir. Yuxarıda qeyd edildiyi kimi fizioloji
yetişmədə giləyə şəkər axımı dayanır. Şəkər axımı dayanana qədər olan şəkər
mütləq şəkərdən və tutaq ki, 20 q/100sm
3
təşkil edir. Bir müddətdən sonra şirədə